Οι Άγιοι Θεόδωροι των Αρφαρών

~ Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ των ΑΓΙΩΝ Θεοδώρων ΑΡΦΑΡΩΝ : Ο Ιερός Ναός αποπερατώθηκε το έτος 1879 , όπως αναγράφεται στο παραπέτασμα της Ωραίας Πύλης , με την επιμέλεια του τότε Αρφαραίου Βουλευτή κ. Δημητρίου Καρτσωνα.-
Δεν γνωρίζουμε πότε άρχισε η ανοικοδόμηση του Ναού , αλλά υποθέτουμε ότι θα διήρκεσε αρκετά χρόνια λόγω του Μεγάλου μεγέθους σε κτίσμα του Ι.Ναού .- Άλλες λεπτομέριες δεν είναι γνωστές , σχετικά με την ανέγερσήτου .- Έτσι υποθέτουμε ότι η επιμέλεια του Βουλευτή , ο οποίος κατά διαστήματα διετέλεσε και Δήμαρχος Αμφείας , συνίστατο στη λήψη της απόφασης για την ανέγερση και στη συγκέντρωση των αναγκαίων χρημάτων και υλικών , με την άμεση συμπαράσταση όλων των Αρφαραίων .- Τα αναγκαία προφανώς έγιναν το έτος 1879 από τον τότε Μητροπολίτη Μεσσηνίας .- Ο ρυθμός του Ναού είναι βυζαντινός με ένα κλίτος και μεγαλοπρεπή τρούλο.- Αρχικά ο Ναός δεν είχε Πρόναο και το καμπαναριό υψωνόταν στο νοτιοδυτικό άκρο του Ναού .- Ο Πρόναος και το σημερινό καμπαναριό κατασκευάσθηκαν μετάπειτα κατά το έτος 1954.- Εσωτερικά ο ναός είχε εξαρχής υψηλο ξύλινο τέμπλο , άμβωνα, δεσποτικό θρόνο και τέσσερα μεγάλα προσκυνητάρια , κατασκευασμένα από Αρφαραίους ξυλουργούς.- Η Πρώτη εκτεταμένη διακόσμηση έγινε το 1948 και ολοκληρώθηκε σταδιακά με επάλληλες εικονογραφήσεις .-
Την δεκαετία του 1970 με συμαντική δωρεά του ομογενούς Ιωάννη Απόστ. Γιαννακούντζου , που έζησε στις ΗΠΑ , έγινε εξωτερική επένδυση του Ναού με οπλισμένο σκυρόδεμα , η οποία και τον έσωσε από τον καταστροφικό σεισμό του 1986 , ο οποίος όμως καθώς και η υγρασία προξένησαν εσωτερικές φθορές .- Ήδη άρχισε και τελείωσε σταδιακα η αποκατάσταση , ανακαίνηση , με ένα αρκετά υψηλό χρηματικό ποσό για να είναι σήμερα ένας πανέμορφος , αρχοντικός και το καμάρι όλων μας Ιερός Ναός , αξιοζήλευτος από ολόκληρη την περιοχή μας.- sns Arfara 2008 .-
~~`Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ο Στρατηλάτης (εορτάζει 8 Φεβρουαρίου. ).-
Από τα γενναιότερα και άθλητικότερα παραστήματα της χριστιανικής παράταξης. Ήταν από τα ΕύχάΪτα της Γαλατίας και κατοικούσε στην Ηράκλεια του Ευξείνου Πόντου. Στρατιωτικός στο επάγγελμα, διακρίθηκε γρήγορα και προήχθη στους μεγαλύτερους βαθμούς της στρατιωτικής Ιεραρχίας. Ήταν γενναίος και συγχρόνως σεμνότατος, σαν γνήσιος χριστιανός. Όταν ο Λικίνιος (307-323) επισκέφθηκε την Ηράκλεια, είδε και θαύμασε το Θεόδωρο. Τότε ζήτησε περισσότερες πληροφορίες γι' αυτόν, πού, όμως, ήταν δυσάρεστες. Ναι μεν ανδρείος ο Θεόδωρος, αλλά... χριστιανός. ο βασιλιάς διατάζει και τον φέρνουν μπροστά του. Είσαι χριστιανός; του λέει. -Είμαι. -Και επιμένεις να είσαι; - Μέχρι θανάτου. - Τότε δεν μπορείς να είσαι στρατιώτης. - Γιατί δεν μπορώ; Κανένας συνάδελφος μου δεν με κατηγόρησε γι' αυτό. - Σε κατηγορώ εγώ, φώναξε οργισμένος ο βασιλιάς. Ένας πιστός στρατιώτης ακολουθεί τη θρησκεία του κράτους και του στρατού και συ λατρεύεις το Ναζωραίο; - Δηλαδή τον αληθινό Θεό, είπε σεμνά και τολμηρά ο Θεόδωρος. Αμέσως τότε, αφού τον καθαίρεσαν απ' το βαθμό του, τον μαστιγώνουν άγρια με μαστίγια πού στις άκρες είχαν μολυβένια σφαιρίδια. Έπειτα, του μπήγουν στα πλευρά σιδερένια νύχια και στις πληγές του βάζουν αναμμένα δαδιά. Τελικά, τον σταυρώνουν, αλλά επειδή κι από 'κει με το θείο λόγο κάνει πολλούς χριστιανούς, τον αποκεφαλίζουν. Απέδειξε έτσι, ότι ήταν απ' αυτούς πού τολμούν "άφόβως τον λόγον λαλεϊν"1, πού με τόλμη, δηλαδή, κηρύττουν άφοβα το λόγο του Ευαγγελίου και ομολογούν την αγία πίστη τους. (Σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, εικάζεται ότι ο "Αγ. Θεόδωρος Στρατηλάτης είναι το ϊδιο πρόσωπο με αυτό του 'Αγ. Θεοδώρου του Τήρωνος, -(-17 Φεβρουαρίου).
1. Προς Φιλιππησίους, α' 14.-
~~ Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ο Τηρών (εορτάζει 17 Φεβρουαρίου . ).-
Τηρών σημαίνει νεοσύλλεκτος. Σ' αυτό το στράτευμα κατετάγη και ο Θεόδωρος. Ήταν από ένα χωριό της Άμάσειας στη Μαύρη Θάλασσα, Χουμιαλών λεγόμενο. Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού αναγκάζεται να φύγει από το στράτευμα, διότι ήταν χριστιανός. Πηγαίνει στην πόλη Εύχάιτα. Εκεί στο πυκνό δάσος, πού ήταν κοντά στην πόλη, είχε τη φωλιά του πελώριος και φοβερός δράκος, πού έκανε απλησίαστο το δάσος και ήταν πραγματική μάστιγα για την περιοχή. Τότε ο Θεόδωρος, με την τόλμη και τη σωματική δύναμη πού τον διέκρινε, καθώς και με την ελπίδα στο Χριστό ότι θα τον βοηθήσει, εισχωρεί στην καρδιά του δάσους. Συναντάει το δράκοντα, τον σκοτώνει και απαλλάσσει την πόλη απ' αυτό το φόβητρο. Μετά το γεγονός αυτό, ο Θεόδωρος μαθαίνει ότι συστρατιώτες του χριστιανοί άρχισαν να χάνουν το θάρρος τους και, προκειμένου να πεθάνουν, πολλοί θυσίαζαν στα είδωλα. Αποφασίζει, λοιπόν, και επιστρέφει στο τάγμα του. Αγανακτεί όταν βλέπει τα βασανιστήρια των χριστιανών και μια νύκτα καίει ένα ξύλινο είδωλο της θεάς Ρέας. Έπειτα, φανερά πλέον, ενθαρρύνει τους συστρατιώτες του με τα λόγια του Απ. Παύλου: "Στήκετε εν τη πίστει, άνδρίζεσθε, κραταιοϋσθε"1. Δηλαδή, μένετε στερεοί και όρθιοι στην πίστη. Αγωνιστείτε σαν άνδρες γενναίοι. Πάρτε δύναμη και θάρρος, πού προσφέρει ο μεγαλοδύναμος Θεός μας. Βέβαια, παράδειγμα έγινε ο ίδιος ο Θεόδωρος, όταν με καρτερία και ψυχική ευφροσύνη αντιμετώπισε το μαρτυρικό του θάνατο, μέσα σε πυρακτωμένο καμίνι.
`!~
1. Α' προς Κορινθίους, ιστ'13.
Απολυτίκιο. Ήχος β'.
Μεγάλα τα της πίστεως κατορθώματα! εν τη πηγή της φλογός, ως επί ύδατος αναπαύσεως, ο Άγιος Μάρτυς Θεόδωρος ήγάλλετο• πυρί γαρ όλοκαυτωθείς, ως άρτος ηδύς, τη Τριάδι προσήνεκται. Ταις αυτού ίκεσίαις, Χριστέ ο Θεός, σώσον τάς ψυχάς ήμών.
~&*~ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ νεομάρτυρας. ο εν Μυτιλήνη
Ό νεομάρτυρας αυτός δεν αναφέρεται από τους Συναξαριστές. Για πρώτη φορά γίνεται λόγος για τον νεομάρτυρα αυτόν από τον Χρυσόστομο Παπαδόπουλο. Δυστυχώς ο Ιστορικός αυτός δεν αναφέρει την πηγή, πού πήρε την πληροφορία αυτή. Αναφέρει σχετικά: "Κατά το αυτό έτος μαρτυρικώς έτελειώθη ο Νικόλαος ο Μυτιληναίος, τη δε 16 Ιανουαρίου 1771 ο Ιερομάρτυς Δαμασκηνός (σχετικά αναφέραμε πιο πάνω), αγιορείτης μοναχός...". Έτσι ο αντιθετικός σύνδεσμος "δέ". ένισχύει την άποψη, Ότι την ημερομηνία του μαρτυρίου του αγίου αυτού πρέπει να αναζητήσουμε σε άλλη εκτός της 16ης Ιανουαρίου. Με την επιφύλαξη αυτή καταχωρούμε τον νεομάρτυρα αυτόν στο Αγιολόγιο.
~## ~Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ο εκ Μυτιλήνης

Εντός του Ιερού Ναού Αγίων Θεοδ[ωρων Αρφαρών. 2008 ΑΡΦΑΡΑ. sns .-
Ήταν έγγαμος με παιδιά. Κάποτε στη Μυτιλήνη βρέθηκε σε κατάσταση οργής και έγινε Μωαμεθανός. Κάποτε όμως συνήλθε, συναισθάνθηκε το αμάρτημα του και πήγε στο Άγιον Όρος. Εκεί έζησε για αρκετό χρονικό διάστημα, κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων και προετοιμάστηκε για το μαρτύριο. Επανήλθε λοιπόν στη Μυτιλήνη, παρουσιάστηκε στον κριτή, με τόλμη ομολόγησε τον Χριστό και δήλωσε ότι ή μουσουλμανική θρησκεία είναι ψεύτικη. ο κριτής αμέσως εξέδωσε απόφαση, να θανατωθεί ο μάρτυρας με αγχόνη και κατόπιν τον παρέδωσε σ' άλλον άρχοντα, τον Ναζίρ Όμέρ αγά, πού προσπάθησε με κολακείες και υποσχέσεις να τον μεταπείσει. ο Άγιος όμως πρόβαλλε ακατάβλητο φρόνημα και μετά από φρικτά βασανιστήρια, οδηγήθηκε στον τόπο της εκτέλεσης, όπου αφού πρώτα φίλησε το σχοινί της αγχόνης, προσευχήθηκε στον Θεό και έτσι δέχτηκε το στεφάνι της νίκης στις 30 Ιανουαρίου 1784. Το τίμιο λείψανο του ρίχτηκε στη θάλασσα, αλλά βρέθηκε αργότερα και τάφηκε με τιμές στον ναό του Άγιου Ιωάννου του Προδρόμου στη θέση Μόθονα, απ' όπου αργότερα, άγνωστο πώς και από ποιους, εξαφανίστηκε.-
~~0Ι ΑΓΙΟΙ ΙΩΑΝΝΗΣ, ΣΤΑΜΑΤΙΟΣ και ΝΙΚΟΛΑΟΣ Νεομάρτυρες εκ Σπετσών . - Μαρτύρησαν για το όνομα του Χριστού στη Χίο το 1822. Άπ' αυτούς, ο Σταμάτιος και ο Ιωάννης ήταν αδέλφια. ο πατέρας τους ονομαζόταν Θεόδωρος Γκίνης ή δε μητέρα τους Άνέζω. Το 1822 οι νέοι αυτοί, μαζί με άλλους πέντε και τον συναθλητή τους Νικόλαο, μπήκαν σ' ένα πλοίο φορτωμένο με λάδι για να το εμπορευτούν σε διάφορα λιμάνια. Λόγω μεγάλης θαλασσοταραχής, προσάραξαν στον Τσεσμέ, Μικρασιατική παραλία απέναντι από τη Χίο. Όταν βγήκαν στην ξηρά, τους φιλοξένησε κάποιος χριστιανός, πού αργότερα τους πρόδωσε στους Τούρκους με αποτέλεσμα αυτοί να θανατώσουν δύο από τους συντρόφους, δυο άλλοι διασώθηκαν αφού έπεσαν στη θάλασσα και συνελήφθηκαν οι Σταμάτιος, Ιωάννης και ο γέροντας πλοίαρχος Νικόλαος. Στίς 26 Ιανουαρίου 1822 τους παρουσίασαν στον πασά της Χίου. ο πασάς αφού τους άνέκρινε, τους μεν Σταμάτιο και Ιωάννη έκλεισε στη φυλακή, τον δε γέροντα Νικόλαο αποκεφάλισε στην εκτός του Κάστρου πεδιάδα. Οι Τούρκοι αφού δεν κατάφεραν να άλλαξοπιστήσουν τα δύο αδέλφια, στον ίδιο τόπο πού αποκεφάλισαν τον Νικόλαο, αποκεφάλισαν και αυτούς στίς 3-2-1822. Προηγουμένως, ο Σταμάτιος, πού τότε ήταν 18 χρονών και ο Ιωάννης, πού ήταν 22 χρονών, έστειλαν έγγραφη εξομολόγηση στον Μητροπολίτη Χίου, πήραν την ευχή του, κατόρθωσαν να κοινωνήσουν των Άχραντων μυστηρίων και έτσι έφυγαν για την αιώνια ζωή καθ' όλα έτοιμοι.
~ Ο ΑΓΙΟΣ ΒΛΑΣΙΟΣ ο Βουκόλος
Ήταν από την Καισαρεία της Καππαδοκίας και οι γονείς του, πλούσιοι σε κοπάδια βοδιών, διακρίνονταν για την ευσέβεια και τις ελεημοσύνες τους. Ακόμα θερμότερος στην πίστη και προθυμότερος στο καλό ο γιος, ήταν ή παρηγοριά πολυάριθμων φτωχών και ορφανών, για τους οποίους διέθετε κάθε χρόνο όλα τα εισοδήματα της δουλειάς του. Κάποτε για επαγγελματικούς λόγους έφυγε από την Καισαρεία. Αυτό συνέβη όταν είχε κινηθεί φονικός διωγμός κατά των χριστιανών, μεταξύ των οποίων πρώτος καταζητήθηκε ο Βλάσιος. Έψαξαν παντού, αλλά δεν τον βρήκαν πουθενά. Όταν επέστρεψε, του ανέφεραν τα γεγονότα.' Η μητέρα του τον προέτρεπε να φύγει για να σωθεί. 'Αλλ' ο Βλάσιος αρνήθηκε, με τη σκέψη ότι θα ήταν λιποτάκτης της πίστης αν έφευγε για να σωθεί. Και ότι ή σωτηρία του αυτή θα ήταν άτιμη, τη στιγμή πού στο βωμό της πίστης θυσιάζονταν οικογενειάρχες. Έμεινε λοιπόν και παρουσιάστηκε στο κριτήριο. Εκεί, μετά την επανειλημμένη ομολογία του και τη σταθερή επιμονή του σ' αυτή, βασανίστηκε φρικτά. Άλλα με τη θαυμαστή υπομονή του, κέρδισε πολλούς από τους εκεί παρευρεθέντες, οι όποιοι μάλιστα ομολόγησαν την αληθινή πίστη. Τέλος το σώμα του υπέκυψε στο θάνατο, ή νικηφόρα όμως άθληση του αξιώθηκε να πάρει το λαμπρό και αμάραντο στεφάνι της αιώνιας ζωής.
~ Ο ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Ιδρυτής και πρώτος Αρχιεπίσκοπος της "Ορθόδοξης Ιαπωνικής Εκκλησίας (1856-1912).
~ Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ο Όμολογητής
Γεννήθηκε στην Κυδωνιά της Κρήτης το έτος 792, και εκεί διδάχτηκε τα πρώτα γράμματα. Κατόπιν οί γονείς του τον έστειλαν στην Κων/πολή κοντά στο θείο του Θεοφάνη, πού ήταν μοναχός στην περίφημη Μονή του Στουδίου, της οποίας και αυτός έγινε μοναχός. Εκεί ο Νικόλαος βρήκε την ευκαιρία να μορφωθεί στα ελληνικά και θρησκευτικά Γράμματα, έγινε δε και ένας από τους καλύτερους ταχυγράφους της εποχής του. Οί καιροί όμως ήταν πολύ ταραγμένοι από το σάλο της Εικονομαχίας, και ή Ιερά Μονή Στουδίου, πού ήταν προμαχώνας του αγώνα υπέρ των αγίων Εικόνων, ο ηγούμενος και οί μοναχοί της, υπέστησαν διώξεις, φυλακίσεις, εξορίες και πολλές άλλες στερήσεις. Την ίδια βέβαια τύχη είχε και ο Νικόλαος, γι' αυτό και επονομάσθηκε Ομολογητής. Όταν έπαψε ή θύελλα της Εικονομαχίας, στις 19 Απριλίου 847, ο Νικόλαος εξελέγη ηγούμενος της Μονής του. Το 850 όμως παραιτήθηκε. Το 859 "ίδρυσε το μονύδριο του Κονωροβίου, με σχέδιο να καταρτίσει νέους μοναχούς κατά το πνεύμα και τις παραδόσεις της Μονής Στουδίου. ο Καίσαρ Βάρδας, όμως, τον ανάγκασε να αυτοεξορισθεί σε διάφορους τόπους (Ιστορικές πήγες αναφέρουν ότι είχε πρόβλημα πνευματικής
επικοινωνίας με τον ιερό Φώτιο), για να επανέλθει το 867 σαν ηγούμενος, και να τον καλέσει ο Θεός κοντά Του στίς 4 Φεβρουαρίου του 868.-
~ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ο Κορίνθιος
"Ορισμένες αγιολογικές πηγές αναφέρουν τη μνήμη του 4 Φεβρουαρίου. Όμως, βλέπε κυρίως μνήμη του αγίου αυτού στίς 14 Φεβρουαρίου
~ Ο Μέγας Βασίλειος . (εορτάζεται την 1ην Ιανουαρίου . ).-
~~ Ο Μέγας αυτός πατέρας και διδάσκαλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας , γεννήθηκε το 329 μ. χ . , και κατ΄ άλλους το 330 μ. χ . , στην Νεοκαισάρεια του Πόντου , σύμφωνα με τα γραπτά του φίλου του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου.-
Τα εγκυκλοπαδικά λεξικάαναφέρουν σαν πατρίδα του Μ. Βασιλείου , την Καισάρεια της Καππαδοκίας .- Ο πατέρας του ονόματι Βασίλειος και αυτός , καταγότανε από την Νεοκαισάρεια του Πόντου , και η μητέρα του Εμμέλεια , καταγόταν από την Καππαδοκία , ευγενείς και πλούσιοι , με ακμαιότατο χριστιανικό φρόνημα .- Από το χριστιανικό περιβάλον της οικογένειας , ο Άγιος αρχίζει μια καταπληκτική ανοδική πνευματική πορεία , έχοντας τα χαρίσματα της ευστροφίας , της μνήμης , της θέλησης , της αγάπης , της ταπείνωσης και του σεβασμού , σπουδάζοντας κατακτά όλες τις επιστήμες της εποχής του , και το σπουδαιότερο , κατακτά την θείαν θεωρία του Άγίου Ευαγγελίου , που την κάνει αμέσως πράξη με την αυστηρή ασκητική ζωή του .- Τις πρώτες του σπουδες της έκανε στην Καισάρεια , και κατόπιν στο Βυζάντιο.- Νεαρός επισκεέφθηκε την Αθήνα , όπου επί τέσσερα χρόνια συμπλήρωσε τις σπουδές του , στην φιλοσοφία , την ρητορική , την γραμματική , την αστρονομία , και την Ιατρική .- Συμφοιτητές του στην Αθήνα είχε τον Γρηγόριον τον Ναζιανζινό, τον Θεολόγο , και τον Ιουλιανόν τον Παραβάτη .- Επιστρέφοντας από την Αθήνα διδάσκει την ρητορική τέχνη .- Στην συνέχεια αποφασίζει να ακολουθήσει την μοναχική ζωή , πηγαίνοντας στα τότε κέντρα μοναχικής πολιτείας , στην Αίγυπτο , την Παλαιστίνη , την Συρία , και την Μεσοποταμίαν .- Επιστρέφοντας , αποσύρθηκε σε μια Μονή του Πόντου , αφού έγινε μοναχός και ασκήθηκε εκεί με κάθε αυστηρίτητα για πέντε χρόνια ( 357 – 362 μ . χ. ) .- Από τον Επίσκοπο Καισαρείας Ευσέβιο , χειροτονήθηκε διάκονος , και πρεσβύτερος –ιερέας .- Το 370 μ. χ. και μετά τον θάνατο του Ευσέβιου , ανέρχεται στο θρόνο της αρχιεροσύνης , σαν Επίσκοπος της Καισαρείας ,.- Με τους ορθόδοξους λόγους του που συνέγραψε , κατακεραύνωσε τα φρονήματα των κακοδόξων και ετεροδόξων .- Πολέμησε τον Αρειανισμό και τον Ουάλεντα το 364-378 , που αυτοπροσώπως πήγε στην Καισαρεία για να τον φέρει , μάταια , στον Αρειανισμό, αλλά και τις απειλές του Μόδεστου που δεν μπόρεσαν να κάμψουν το Ορθόδοξο φρόνημα του Αγίου .- Υπεράσπισε με θάρρος την Ορθοδοξία , καταπλήσσοντας τον βασιλιά και τους Αρειανούς .- Αγωνίστηκε κατά της ηθοκής σήψης και επέφερε σοφές μεταρρυθμίσεις στο μοναχισμό .- Έργατου ,
είναι : η περίφημη Βασιλειάδα , ευαγές , φιλανθρωπικό Ίδρυμα , φτωχοκομεία , γεροκομεία κ. π. α. που βρήκαν τροφή και περίθαλψη , χιλιάδες πάσχοντες , κάθε ηλικίας , γένους και φυλής .- Επείσης έγραψε την Θεία Λειτουργία , που μετά της επικράτησης αυτής της συντομότερης του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου , τελείται μόνο δέκα 10 φορές το χρόνο .- Στα πενήντα του 50 χρόνια ο Μέγας Βασίλειος , εξ αιτίας της ασθενικής του κράσης και της αυστηρής ασκητικής ζωής του , την 1ην Ιανουαρίου του 378 μ. χ . , κατ ΄ άλλους το 379 ή το 380 μ.Χ. εγκαταλείπει το φθαρτό και μάταιο αυτό κόσμο , αφήνοντας παρακαταθήκη και Ιερή κληρονομιά στην ανθρωπότητα ένα τεράστιο πνευματικό έργο .- Ορισμένες πηγές λένε ότι αρρωστησε βαρειά από ασθένεια των νεφρών και του ήπατος .-
~ Εικόνα της Παναγίας της Υπαπαντής Καλαμάτας . { εορτάζει την 2αν Φεβρουαρίου . }.-
~
Η Ιερά και θαυματουργή εικόνα της Παναγίας , της καλουμένης «Παναγίας Υπαπαντής του Σωτήρα .» , είναι μια , από τις πλέον παλαιές εικόνες , της ορθόδοξης θρησκείας μας .- Κατά τους χρόνους που το γένος εστέναζε από τον καταθλιπτικό ζυγό των Τούρκων και εγένοντο πολλές καταστροφές Ναών και ιερών κειμηλίων σε όλα τα μέρη της υπόδουλης Πατρίδας ,, η Εικόνα της « Παναγίας της Υπαπαντής ,» φυλασσότανε σε μικρό παλαιό Βυζαντινό Ναό ( Παρεκκλήσιον ) , πλησίον του αρχαίου φρουρίου της πόλης της Καλαμάτας , τιμώμενο με το όνομα Υπαπαντής του Χριστού – του Σωτήρα .- Ο μικρός αυτός Ναός για την ακρίβια ήταν πολύ πλησίον του σημερινού μεγαλοπρεπούς Ιερού Ναού της Υπαπαντής , νοτιοανατολικά από αυτόν , όπου ο ιερός αυτός χώρος της Αγίας Τράπεζας , σήμερα περιφυλάσσεται με κικλιδώματα γύροθεν , περιέχονα πάνω σε υψυλή βάση στηριζόμενον , μαρμάρινον σταυρόν με τις λέξεις : Η πλάκα Αυτή Ενθυμίζει Ιερόν Άδυτον ,.- Τον Ιερόν αυτόν μικρόν Ναϊσκο έκαυσαν και κατεδάφησαν οι Τούρκοι που κατοικούσαν στην Καλαμάτα εκείνη την άτυχη εποχή της επανάστασης στην Πελοπόννησο , το έτος 1770 μ . χ. , εναντίων των Τούρκων , η οποία έγινε από τους Ρώσους , με επικεφαλής τους τρείς αδελφούς Γρηγόριον , Αλέξιον , και Θεόδωρον Ορλώφ .- Από εκείνη την πυρκαιά κάηκε το πίσω μέρος της ιεράς εικόνας , και η οποία καλύφθηκε από τα οικοδομικά υλικά – μπάζα του κατεδαφισθέντα μικρού Ναίσκου .- Κατά μια άλλη εκδοχή , η ιερά εικόνα εκρύφθηκε τότε από Καλαματιανούς σε ένα μέρος , που οι Τούρκοι δεν εγνώριζαν .- Το μέρος εκείνο όπου άλλοτε , ευρίσκετο ο ιερός Ναός , κάτω από τα ερείπια , που εκαλύπτετο η Αγία Εκών , εχρησιμοποιήθηκε από τον Τούρκο Πασα , διοικητού της Καλαμάτας τότε , σαν σταύλος για το αλογό του , καθότι το Διοικητήριό του βρισκόταν πλησίον του Ναίσκου της Υπαπαντης , που κατεδαφισθηκε από τους Τούρκους .- Το Διοικητήριο κατεδαφίσθηκε το έτος 1905 μ . χ. .- Ο ιπποκόμος του πασά , που φρόντιζε το άλογό του , ήταν Τούρκος , αλλά Χριστιανός .- Την νύχτα βλέπει στον ύπνο του τρομερό όνειρο , μια γυναίκα παρουσιάζεται και του λέει να εισηγηθεί στον Πασά – αφεντικό του να αποσύρει το άλογο του από τα ερείπια εκείνα , διότι θα συνέβαινε μεγάλο κακό , και σε αυτόν και στον Πασά , αν δεν του το έλεγε .- Παρατήρησε επείσης , ότι το άλογο, κατ΄ επανάληψη και επίμονα κτυπούσε το πόδι του στο μέρος εκείνο όπου ακριβώς εκρύβετο η Αγία Εικών .- Φοβηθείς ο Πασάς , διέταξε να απομακρυνθεί από εκεί το άλογο .- Μετά από λίγο καιρό ο προύχοντας Καλαματιανός Ηλίας – Παναγιώτης Τζάνες , που ήταν μέλος της Φιλικής εταιρείας και που διετέλεσε αξιωματικός της Ελληνικής λεγεώνας των Επτανήσων , είδε στον ύπνο του όραμα την ίδια γυναίκα , που είχε δεί και ο Τούρκος , να του λέει ότι στον άλλοτε Βυζαντινό ναίσκο της Υπαπαντής του Σωτήρα , που ήταν σταύλος για το άλογο του Τούρκου Πασά , ότι εκεί να σκάψει , διότι βρίσκεται η Αγία εικόνα .- Ο Π. Τζάνες , που είχε καλές σχέσεις με τους Τούρκους της Καλαμάτας , παρεκάλεσε , πήρε άδεια και του επέτρεψαν να κάνει εκσκαφή , για να βρεί την ιερά εικόνα της Παναγίας , που κρατούσε στην αγκαλιά της , το παιδίον , Ιησού Χριστό ,.- Μετά την εύρεση της Αγίας εικόνας , η οποία ήταν περαμορφωμμένη , συντηρίθηκε και καλύφθηκε – επενδύθηκε με αργυρούν κάλυμα και τοποθετήθηκε νοτιοανατολικά πλησίον του φρουρίου της Καλαμάτας , στον ευρισκόμενο παλαιόν Ναόν του Αγίου Γεωργίου , όπου σώζεται μέχρι και σήμερα σαν νεότερο κτήριον .- Το 1842 μ. χ. ο Ι. Ναός του Αγίου Γεωργίου , κατέπεσεν από το σεισμό και η εικόνα που ευρίσκετο εκεί , μετεφέρθηκε στον Ιερό Ναό των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης της Μονής Καλογραιών .- Στης 25 Ιανουαρίου του 1860 μ. χ , ετέθει από τον Αρχιπίσκοπο Μεσσηνίας Προκόπιο Γεωργιάδη ( 1852-1874 ) ,του κατόπιν Μητροπολίτου Αθηνών ( 1874-1889 ) , Ο θεμέλιος λίθος του σημερινού ωραιοτάτου Βυζαντινού Μητροπολιτικού Ναού της Υπαπαντής , λίγα βήματα βορειότερα του Βυζαντινού Ναϊσκου από τα ερήπεια του οποίου είχε βρεθεί η ιερά εικόνα .- Το έτος 1889 μ. χ . , επί αρχιεπισκόπου Μεσσηνίας Παναρέτου , αποφασίστηκε και καθιερώθηκε , και με την συμβολή του Ι. Κτσαϊτη η λιτάνευση της ιεράς και θαυματουργούς εικόνας της Παναγίας της Υπαπαντής .- « Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι , Μήτηρ του Θεού φυλάξον με την σκέπη σου ,» .- { Χαίρε κεχαριτωμένη , Δέσποινα πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων σου και λύτρωσαι ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως , Την πάσαν ελπίδα μου εις σςε ανατίθημι , Μήτηρ του Θεού , φύλαξαν με υπό την σκέπη σου .- }.- Ο Ιωάννης Κατσαίτης ήταν πρωτοψάλτης του Ι. Ναού της Υπαπαντής του Σωτήρα .-
~ – Η Ιερά Εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσας .
`~
Η παράδοση για την Εικόνα , τη θέλει να ήλθε στο περιβόλι της Παναγίας , το Άγιο Όρος πολύ παλαια , και μάλιστα ότι ήρθε στο Όρος πάνω στα κύματα , με τη θέληση της ίδιας της Παναγιάς μας , όταν την έρριξαν στην Πόλη , την Κωνσταντινούπολη , η Βικτωρία , σύζυγος του πατρίκιου Συμεών , για να την περισώσει από την μανία των εικονομάχων .- Βρήσκεται στην Ιερά Μονή του Φιλοθέου στ Άγιο όρος , και θεωρείται από τις ποιο σεβαστές εικόνες στο όρος και είναι ντυμένη με μια νεότερη αλλά πολύ βαριά επένδυση .-
~~ Η Εικόνα της Παναγίας της Γερόντισσας .-
Είναι μια άλλη αξιόλογη ιερή εικόνα στη Μονή Φιλοθέου του Αγίου Όρους , στο περιβόλι της Παναγίας , που και για αυτή λένε ότι ήρθε κατά θαυμαστό τρόπο από την Νηγρίτα , στο Άγιο Όρος .-
~~ Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΧΟΖΕΒΙΤΗΣ
Ο Όσιος Γεώργιος γεννήθηκε σε ένα χωριό της Κύπρου από γονείς ευσεβείς .- Είχε και ένα μεγαλύτερο αδελφό που τον έλεγαν Ηρακλείδη .- Αύτός λοιπόν όταν ακόμα οι γονείς τους , ζούσαν , πήγε στους Άγιους τόπους για να προσκυνήσει .-Ο Πιστός και φιλόθεος Ηραλκείδης ,νέος , αφού γύρισε διάφορα μέρη , κατέβηκε στον Ιορδάνη , περπάτησε με συνεπερμένη ψυχή στον τόπο κατά την παράδόση ο προφήτης της ερήμου βάπτισε τον Ιησού κι από εκεί προχώρησε στη Λαύρα του Καλαμώνας όπου και παρέμεινε αγωνιζόμενος τον αγώνα τον καλό , της αρετής τον αγώνα .- Αφού προσκύνησε , κατόπιν πήγε στη Λαύρα του Καλαμώνας και εκεί έγινε Μοναχός .- Ο Γεώργιος παρέμεινε κοντά στους γονείς του .- Αργότερα πέθαναν οι γονείς του και ο Γεώργιος έμεινε ορφανός .- Τότε τον παρέλαβε μαζί με την κληρονομιά του ο θείος του , που είχε μια μοναχοκόρη , και ήθελε να τον κάνει γαμπρό του .- Ο Γεώργιος όμως δεν ήθελε να νυμφευθεί και έφυγε πηγαίνοντας στον άλλο θείο του , που ήταν ηγούμενος σε ένα μοναστήρι .-Αλλά επειδή ο προηγούμενος θείος του επίεζε τον ηγούμενο αδελφό του να αφήσει τον Γεώργιο να φύγει από υτο Μοναστήρι , Ο Γεώργιος φοβούμενος έφυγε και από εκεί και πήγε στον αδελφό του το Ηρακλείδη στη Λαύρα του Καλαμόνος .-Από την Κύπρο , πρώτα πήγε στους Άγιους τόπους , στην Ιερσαλήμ , το Ιορδάνη ποταμό ,προσκήνησε όλα τα άγια εδάφη , και στη συνέχια έφτασε στη Μονή Καλαμώνας .- Αλλά επειδή ήταν νεαρός , ο αδελφός του , μοναχός τον οδήγησε στη Μονή της Υπεραγίας Θεοτόκου , την λεγόμενη Παναγία του Χοζεβά .- Εκεί πλέον ο Γεώργιος αφού έγινε μοναχός, Έζησε αυστηρά ασκητική μοναχική ζωή , μέσα σε χριστιανική αγάπη , πίστη ,νηστεία , μελέτη , υπακοή υπομονή , ταπείνωση καρτερικότητα , προθυμία για εργασία ,αγρυπνίες ,κλπ , .- Η φήμη της αρετής του ήταν πολύ μεγάλη και τα άγια έργα του δίδαξαν πολλούς .- Τελικά , ειρηνικά παρέδωσε την αγία ψυχή το στον Θεό , εν ειρήνη .- Το μοναστήρι στην Πλαιστίνη που ασκήτεψε ήταν πολύ γνωστό .- Στην Αγία Γραφή η τοποθεσία αυτή λέγεται χείμαρος Χορράθ κι είναι συνδεδεμένη με πολλά ιστορικά γεγονότα .- Σ΄αυτό το μέρος είναι και η σπηλιά που κάποτε είχε κρυφτεί ο Προφήτης Ηλίας περί το 910 π. χ . για να γλυτώσει από την καταδίωξει του ασεβέστατου βασιλιά Αχαάβ και της ειδωλολάτριδας συζυγός του , της Ιζάβελ .- Σ΄αυτή τη σπηλιά ο ζηλωτής προφήτης Ηλίας , έμεινε για μήνες και τρεφόταν κατά ένα θαυμαστό τρόπο .- Μερικά κοράκια του έφερναν πρωί και βράδυ ψωμί και κρέας .- Νερό έπινε από το χείμαρο .- Λόγο ελείψεως νερού , ο προφήτης , κατ ΄εντολή του Θεού ανεχώρησε και πήγε στα Σάρεπτα της Σιδώνος .- Στη σπηλιά αυτή ύστερα από χρόνια , ήλθε και κλείστηκε κι ο θεοπάτορας Ιωακείμ .- Σαράντα ημερόνυχτα έμεινε ο Ιωακείμ εδώ νηστεύοντας και προσευχόμενος να του χαρίσει ο Θεός ένα παιδί , γιατί ήταν άτεκνος .- Η σύζυγός του Άννα κι αυτή είχε παραμείνει στο σπίτι της και προσευχόταν κι αυτή , θερμά με δάκρυα .- Από εκεί έφυγε όταν άγγελος Θεού του διεμύνυσε το χαρμόσυνο γεγονός , μήνυμα , πως θα αποκτούσε παιδί . – Και πράγματι , την επόμενη χρονία ο Ιωακείμ και η σύζυγός του Άννα, απέκτησαν την κεχαριτωμένη Μαρία , τη μητέρα του Θεού και Ιησού Χριστού μας του Ναζοραίου .- Από εδώ πήραν και το όνομα Θεοπάτορες , δηλ . πρόγονοι κατά σάρκα του Σωτήρα μας , Χριστού , του Θεού μας .- Ο Χείμαρος ήταν κτήμα του Ιωακείμ του πατέρα της υπεραγίας Θεοτόκου.-Εδώ αργότερα μέσα στον κήπο , κτίστηκε και Εκκλησία επ ΄ονόματι της Παναγίας .- Σε τούτο το μέρος κτίστηκε και η μονή της Παναγίας του Χοζεβά , που θεωρείται μία από της αρχαιότερες μονές της Παλαιστίνης .- Από αυτή τη Μονή ΄πέρασαν και έζησαν την αγγελική χριστιανική , θεϊκή ζωή πλήρους αφοσίωσης και αφιέρωσης , χιλιάδες ευλαβείς ψυχές , καθώς κι ο Άγιος Γεώργιοε εκ Κύπρου , ο Χοζεβίτης .- Καθ ΄’ολη τη διαδρομή του χειμάρου υπάρχουν πάρα πολλά σπήλαια , που προσήλκυσαν πάρα πολλούς αναχωρητές .- Σε ένα σπήλαιο πάνω από τη Ιερά Μονή , είχε εγκατασταθεί , κάποτε , ο Άγιος Ιωάννης ο θαυματουργός , επίσκοπος της Καισαρείας , για να μονάσει .- Τον 7ον μ. χ. αιώνα , αυτή η μονή φιλοξένησε περισσοτερο από πέντε χιλιάδες ψυχές χριστιανών , ασκητών , μοναχόν , , που αργότερα τους ανέκοψαν οι περσικές επιδρομές , που έσφαζαν , έκαιαν , λεηλατούσαν , ερήμωναν τα πάντα , από εκεί που περνούσαν .- Αυτό τον καιρό έζησε και ο όσιος Γεώργιος ο Χοζεβίτης .- Την εποχή των Πέρσικων επιδρομών καταστράφηκε κι ο άγιος ναός της Αναστάσεως , και όλοι οι ναοί και τα μοναστήρια της Παλαιστίνης το 614 μ . χ. .-
~&*~ Ο Όσιος Θεόδωρος κτήτορας και ηγούμενος της Μονής Χώρας .( εορτάζει την 8ην Ιανουαρίου . ).-
~~ Η Μνήμη του αναγράφεται στο Βυζαντινό Εορτολόγιο του Γεδεών σελίδα 55 .-
~~ - ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΘΑΥΜΑΤΟΣ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Αυτή τη μέρα γίνεται ή ανάμνηση του μεγάλου θαύματος στη Νίκαια, όταν ο Μέγας Βασίλειος με την προσευχή του άνοιξε τις πόρτες της Καθολικής Εκκλησίας και την έδωσε στους Ορθοδόξους .
~ Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ του Νόβγκοροντ (Ρώσος).
Δια Χριστόν σαλός..-
~ Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ο Πέρσης
Έζησε τον 7ο αιώνα μ.Χ. στα χρόνια του βασιλιά των Περσών Χοσρόη και του αυτοκράτορα Κων/πολης Ηρακλείου. Γεννήθηκε στο χωριό Ραζήχ της επαρχίας Ρασνουνί. Γιος Πέρση, από την τάξη των Μάγων, είχε λάβει αξιόλογη εκπαίδευση και είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τα φιλοσοφικά και θρησκευτικά προβλήματα. Οταν ο Χοσρόης κυρίευσε τα Ιεροσόλυμα το 614, και έστειλε τον Τίμιο Σταυρό στην Περσία, οι μορφωμένοι Πέρσες ενδιαφέρθηκαν πολύ για το πρόσωπο του Χριστού και τη θρησκεία Του. Ένας άπ' αυτούς ήταν και ο Μαζοενδάτ (κατ' άλλους Μαγουνδάτ), ο γιος του Βάβ, πού κατέληξε στο ν' αποφασίσει ν' ασπασθεί τη χριστιανική θρησκεία. Γι' αυτό πήγε στα Ιεροσόλυμα, όπου βαπτίσθηκε, έκάρη μοναχός στη Μονή του άββά Ίουστίνου (κατ' άλλους του Αγ. Σάββα) και μετονομάσθηκε Αναστάσιος. Κατόπιν πήγε στην Καισαρεία, Όπου θεώρησε καθήκον του να προσηλυτίσει στον χριστιανισμό την εκεί περσική φρουρά. Στην προσπάθεια του αυτή, καταγγέλθηκε στον διοικητή Μαρζαβανά. Αυτός, όταν έμαθε ότι ο Αναστάσιος ήταν γιος Μάγου, προσπάθησε με κάθε τρόπο να τον επαναφέρει στην περσική θρησκεία. Απέτυχε όμως και διέταξε το θάνατο του με απαγχονισμό. 'Αλλ' όταν τον έπνιγαν, την τελευταία στιγμή πού θα πέθαινε τον έλυσαν, για να δει ότι και θα τον αποκεφάλιζαν. ο Αναστάσιος μειδίασε ευτυχισμένος, διότι αξιώθηκε όχι μόνο να πιστέψει, αλλά και να πάθει για το Χριστό.
Απολυτίκιο. Ηχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Την ηλάνην άφέμενος, την των Περσών νουνεχώς, τη πίστει προσέδραμες, τη του Χρίστου εύσεβώς, σοφέ Αναστάσιε' όθεν και εν ασκήσει, διαπρέψας ένθέως, ήθλησας υπέρ φύσιν, και τον όφιν καθεϊλες διό διπλώ στεφάνω, θεόθεν έστεφάνωσαι.
~ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ (2) (Αναστάσιος, Αναστασία, Τάσος, Αναστασιος, Αναστασια, Τασος).- {Εορτάζει την 22α Ιανουαρίου .}.-
~ - ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
Είναι γνωστός ο μαρτυρικός θάνατος του μεγάλου διδασκάλου της Εκκλησίας Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Από το ένα μέρος οι σκοτεινοί και μοχθηροί επίσκοποι πού δεν άντεχαν την υπεροχή και τη δόξα του, από το άλλο οι αυλικές ραδιουργίες και εμπάθειες με πρωταγωνίστρια τη βασίλισσα Ευδοξία, επέφεραν τελικά την εξορία του. Κατά τη διάρκεια δε αυτής, οι εχθροί του πήραν όλα τα ωμά μέτρα για να πολλαπλασιάσουν τίς θλίψεις του. Τελικά, μ' αυτό το σκληρό τρόπο επέφεραν το θάνατο του. Ετάφη σε μια εκκλησία του χωριού Κόμανα της Καππαδοκίας. Το λείψανο του έμεινε τριάντα ολόκληρα χρόνια εκεί, οπού ήταν και ο τελικός τόπος της εξορίας και υπέφερε τόσες δοκιμασίες. Άλλα "πάσα παιδεία προς μεν το παρόν ου δοκεί χαράς είναι, αλλά λύπης, ύστερον δε καρπόν ειρηνικόν τοις δι αυτής γεγυμνασμένοις άποδίδωσι δικαιοσύνης"1. Κάθε, δηλαδή, δοκιμασία προς το παρόν δε φαίνεται πρόξενος χαράς, αλλά λύπης. Ύστερα, όμως, ανταμείβει εκείνους πού δοκιμάστηκαν, με καρπό ειρηνικό, πού είναι δικαιοσύνη και αγιότητα. Πράγματι, έτσι έγινε και με τον Ιωάννη το Χρυσόστομο. Στίς 27 Ιανουαρίου 438, όταν Πατριάρχης ήταν ο μαθητής του Πρόκλος και αυτοκράτωρ ο Θεοδόσιος ο Β', μεταφέρεται με συγκινητική πομπή το λείψανο του στην Κων/πολη. Τίθεται στο νάο των Αγίων Αποστόλων και ο πολυπληθής λαός, έξαλλος από χαρά, φώναζε: "απόλαβε τον θρόνον σου, Αγιε!". 1. Προς Εβραίους, ιβ' 11..--
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. δ'.
Ή του στόματος σου καθάπερ πυρσός, έκλάμψασα χάρις την οικουμένην έφώτισεν, άφιλαργυρίας τω κόσμω θησαυρούς έναπέθετο, το ύψος ήμίν, της ταπεινοφροσύνης υπέδειξεν. Άλλα σοις λόγοις παιδεύων. Πάτερ Ιωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τω Λόγω Χριστώ τω Θεώ, σωθήναι τάς ψυχάς ημών.
~ -Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ο εν Κων/πόλει
Ιερός Ναός Αγίου Δημητρίου...
Ήταν όμορφος στην όψη, δυνατός στο σώμα και σεμνός στα ήθη. Εικοσιπέντε χρονών, εργαζόταν στον Γαλατά της Κωνσταντινούπολης σ' ένα οινοπωλείο, πού άνηκε στον Χριστιανό Χατζή Παναγιώτη. Κάποιοι από τους θαμώνες του οινοπωλείου, μωαμεθανοί από τον Πόντο, προσπάθησαν να παρασύρουν στον Μωαμεθανισμό τον Δημήτριο. Κάποια μέρα λοιπόν, μετά από πολύωρη οινοποσία, οι Τουρκοπόντιοι αυτοί διώχτηκαν από τον οινοπώλη με τη βοήθεια του ρωμαλέου Δημητρίου κακήν κακώς. Κατά τη συμπλοκή αύτη, τραυματίστηκε κάποιος άπ' αυτούς τους Τούρκους, οι όποιοι κατάγγειλαν σαν δράστη τον Δημήτριο. Έτσι ο Δημήτριος οδηγήθηκε στον βεζίρη και επειδή δεν μπόρεσε να αποδείξει την αθωότητα του, του ετέθη το έξης δίλημμα: ή να γίνει μωαμεθανός ή θα πεθάνει. Άλλ' ο Δημήτριος σθεναρά επέμενε στην χριστιανική πίστη. Μπροστά στη σταθερή εμμονή του Δημητρίου, ο βεζίρης διέταξε τον αποκεφαλισμό του. Προ της εκτελέσεως, οδηγήθηκε και πάλι μπροστά στον βεζίρη, αλλά και πάλι ο Δημήτριος δεν υπέκυψε στις κολακείες, τίς υποσχέσεις και τα βασανιστήρια των Τούρκων, και ειδικά αυτά των ιδίων των κατηγόρων του. Έτσι ο Δημήτριος, στις 27 Ιανουαρίου 1784, αποκεφαλίστηκε μπροστά στο οινοπωλείο πού εργαζόταν.-
~ Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ο Χιοπολίτης
Γεννήθηκε στο Παλιόκαστρο της Χίου το 1780, από γονείς ευσεβείς, τον Αποστόλη και τη Μαρουλοϋ. Σέ νεαρή ηλικία, ήλθε στην Κων/πολη και εργαζόταν κοντά στον έκεϊ εγκατεστημένο αδελφό του Ζαννή, πού ήταν έμπορος. Αργότερα, αρραβωνιάστηκε κάποια νέα, και επειδή δεν πήρε την συγκατάθεση του αδελφού του, τον έδιωξε από το κατάστημα του. Έπεσε σε μεγάλη φτώχεια και θυμήθηκε ότι ο Σείχ- οΰλ- ίσλάμης όφειλε στον αδελφό του κάποιο ποσόν από αγορά, επί πιστώσει, υφασμάτων. Έτσι πήγε στο σπίτι του Τούρκου για να εισπράξει το ποσό αυτό, για να το χρησιμοποιήσει ο ιδίος. Εκεί όμως τον περιποιήθηκε κάποια νεαρή μωαμεθανίδα, πού τον ερωτεύθηκε και του δήλωσε ότι για να την παντρευτεί έπρεπε να γίνει Μωαμεθανός ή να πεθάνει. ο Δημήτριος αιφνιδιάστηκε, δέχτηκε τις προτάσεις της μουσουλμανίδας και παρέμεινε ατό σπίτι αυτό δύο μήνες σαν εξωμότης. Όταν όμως συνήλθε, δραπέτευσε από 'κει και πήγε στη συνοικία του Σταυροδρομίου, όπου κρύφτηκε σε μια χριστιανική οικογένεια. Συγχρόνως ειδοποιήθηκε ο αδελφός του Ζαννής και πήγε να τον συναντήσει. ο Δημήτριος εξομολογήθηκε στον πνευματικό του αδελφού του και έστειλε επιστολή στον πατέρα του στη Χίο, όπου εξιστορούσε όλα τα γεγονότα και τον πόθο του να μαρτυρήσει για τον Χριστό. Αφούύ λοιπόν κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων, παρουσιάστηκε στον Τούρκο Διοικητή και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Οι Χιώτες της Κων/πολης, μάζεψαν χρήματα για να τον απελευθερώσουν, άλλ' ο Δημήτριος τους έπετίμησε και τους συνέστησε να προσεύχονται για να τελειώσει τη ζωή του μαρτυρικά για την πίστη. Παρά τις κολακείες των Τούρκων και τις παρακλήσεις εκείνης της μουσουλμανίδας, ο Δημήτριος παρέμεινε ακλόνητος στην πίστη του. ΄Ετσι, μετά από πολλά βασανιστήρια, αποκεφαλίστηκε στις 29 Ιανουαρίου 1802. Το λείψανο του παρέλαβαν οι Χριστιανοί και το έθαψαν με ευλάβεια σ' ένα μοναστήρι στο νησί Πρώτη.
~ – ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ
Ή γιορτή αυτή καθιερώθηκε από τα τέλη ι του 11ου αιώνα, για να σταματήσουν οι φιλονικίες σχετικά με το ποιος είναι ανώτερος. ο Μέγας Βασίλειος; ο Γρηγόριος ο Θεολόγος; "Η ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος; Στα νεώτερα όμως χρόνια καθιερώθηκε σαν γιορτή των Γραμμάτων και γενικά της Παιδείας. Το ηθικό και πνευματικό τάλαντο του καθενός από τους τρεις δεν ήταν βέβαια, εντελώς το ίδιο. Φιλοσοφικότερος και αλύγιστος στην άμυνα ο Βασίλειος. Θεολογικότερος και ποιητικότερος ο Γρηγόριος. Εύγλωττότερος και ηγέτης τολμηρότατος ο Χρυσόστομος. Άλλα και οι τρεις είχαν σε μεγάλο βαθμό ειλικρινή και θερμή πίστη, ύπέρλαμπρη ευγλωττία, μεγάλη παιδεία, πλήρη αφοσίωση στη σημαία της Ορθοδοξίας, αγάπη στο ποίμνιο, αφοβία στους άρχοντες, ανεξάντλητη φιλανθρωπία, διαρκή νηφαλιότητα, άμεπτη σωφροσύνη, συνεχή αγώνα για τη σωτηρία των ψυχών και το θρίαμβο της βασιλείας του Θεού. ο Βασίλειος, ο Γρηγόριος και ο Χρυσόστομος λάμπουν μέσα στους αιώνες και αποδεικνύουν ότι τα μεγάλα πνεύματα γνωρίζουν να συνδέουν την εφήμερη σοφία του κόσμου με τη βαθύτερη και αληθινή πίστη στο Σωτήρα μας Χριστό. ο δε Ελληνισμός έχει αθάνατο καύχημα το ότι από τα σπλάγχνα του βγήκαν αυτοί οι μεγάλοι φωστήρες. Οι κυρίως μνήμες τους είναι: του Μ. Βασιλείου 1 Ιανουαρίου, του Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου 13 Νοεμβρίου και του Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου 25 Ιανουαρίου.
Απολυτίκιο. Ήχος α'.
Τους τρεις μέγιστους φωστήρας της τρισηλίου Θεότητας, τους την οικουμένην άκτϊσι, δογμάτων θείων πυρσεύσσντας, τους μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας, τους την κτίσιν πόσον, θεογνωσίας νάμασι καταρδεύσαντας, Βααίλειον τον Μέγαν, κσί τον Θεολόγοι/ Γρηγόριον, συν τω κλεινώ Ιωάννη, τω την γλώτταν χρυσορρήμονι, πάντες οι των λόγων αυτών έρασταί, συνελθόντες ύμνοις τιμήσωμεν αυτοί γαρ τη Τριάδι, υπέρ ημών αεί πρεσβεύουσι.
~ Ο ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ο εκ Μυτιλήνης
Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ Μεγαλόπολης Αρκαδίας :
Ήταν έγγαμος με παιδιά. Κάποτε στη Μυτιλήνη βρέθηκε σε κατάσταση οργής και έγινε Μωαμεθανός. Κάποτε όμως συνήλθε, συναισθάνθηκε το αμάρτημα του και πήγε στο Άγιον Όρος. Εκεί έζησε για αρκετό χρονικό διάστημα, κοινώνησε των αχράντων μυστηρίων και προετοιμάστηκε για το μαρτύριο. Επανήλθε λοιπόν στη Μυτιλήνη, παρουσιάστηκε στον κριτή, με τόλμη ομολόγησε τον Χριστό και δήλωσε ότι ή μουσουλμανική θρησκεία είναι ψεύτικη. ο κριτής αμέσως εξέδωσε απόφαση, να θανατωθεί ο μάρτυρας με αγχόνη και κατόπιν τον παρέδωσε σ' άλλον άρχοντα, τον Ναζίρ Όμέρ αγά, πού προσπάθησε με κολακείες και υποσχέσεις να τον μεταπείσει. ο Άγιος όμως πρόβαλλε ακατάβλητο φρόνημα και μετά από φρικτά βασανιστήρια, οδηγήθηκε στον τόπο της εκτέλεσης, όπου αφού πρώτα φίλησε το σχοινί της αγχόνης, προσευχήθηκε στον Θεό και έτσι δέχτηκε το στεφάνι της νίκης στις 30 Ιανουαρίου 1784. Το τίμιο λείψανο του ρίχτηκε στη θάλασσα, αλλά βρέθηκε αργότερα και τάφηκε με τιμές στον ναό του Άγιου Ιωάννου του Προδρόμου στη θέση Μόθονα, απ' όπου αργότερα, άγνωστο πώς και από ποιους, εξαφανίστηκε.
~ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΟΣΜΑΣ ΚΑΙ ΔΑΜΙΑΝΟΣ οι Ανάργυροι και θαυματουργοί ~
Οι Άγιοι αυτοί κατάγονταν από την Ασία. Οι γονείς τους ήταν άριστο πρότυπο χριστιανών συζύγων. Όταν η μητέρα τους Θεοδότη έμεινε χήρα, αφιέρωσε κάθε προσπάθεια της στη χριστιανική ανατροφή των δυο παιδιών της, Κοσμά και Δαμιανού. Τους δύο αδελφούς διέκρινε μεγάλη ευφυΐα και επιμέλεια, γι' αυτό και σπούδασαν πολλές επιστήμες. Ιδιαίτερα όμως, επιδόθηκαν στην ιατρική επιστήμη, την οποία εξασκούσαν σαν διακονία φιλανθρωπίας προς τον πλησίον. Θεράπευαν τις ασθένειες των ανθρώπων, και ιδιαίτερα των φτωχών, χωρίς να παίρνουν χρήματα, γι' αυτό και ονομάστηκαν Ανάργυροι. Πολλοί ασθενείς που θεραπεύθηκαν ήθελαν να τους ευχαριστήσουν. Αλλά αυτοί, δε δέχονταν τις ευχαριστίες και απαντούσαν με τον ορθό λόγο της Αγίας Γραφής:
Η ευλογία και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμης και η ισχύς τω Θεώ ημών εις τους αιώνας των αιώνων". Αποκάλυψη Ιωάννου, ζ' 12..
Δηλαδή, όλος ο ύμνος και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμη και η ισχύς, ανήκει στο Θεό μας, στους αιώνες των αιώνων. Έτσι ταπεινά αφού διακόνησαν σε όλη τους τη ζωή τον πλησίον, πέθαναν ειρηνικά και ετάφησαν στην τοποθεσία Φερεμά.
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. δ'.
Άγιοι Ανάργυροι και θαυματουργοί, επισκέψασθε τας ασθενείας ημών, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε ημίν.
Έτερον. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Θείου Πνεύματος, τη χειρουργία, θεραπεύετε, παντοίας νόσους, συν Κοσμά Δαμιανέ οι Ανάργυροι• ο γαρ Σωτήρ ιατρούς υμάς έδειξεν, εις περιποίησιν πάντων και ίασιν όθεν ρύσασθε, παθών δυσαλθών και θλίψεων, τους ποθώ τω ναώ υμών προστρέχοντας.
~ Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ εκ Ναυπλίου
~
* H Αγία Θεοδώρα στη Βάστα Μεγαλόπολης Αρκαδίας .-
Ήταν γέννημα και θρέμμα της πόλης του Ναυπλίου και έκανε το επάγγελμα του ζωγράφου. Αρραβωνιάστηκε την κόρη ενός χριστιανού, αλλά επειδή αυτή δεν είχε καλή ζωή, ο Αναστάσιος διέλυσε τον αρραβώνα. Οι συγγενείς όμως της κοπέλας έκαναν διάφορα σατανικά μάγια στον Αναστάσιο, για να τον εκδικηθούν. Με αποτέλεσμα ο Αναστάσιος να χάσει τα λογικά του. Εκμεταλλευόμενοι αυτή του την κατάσταση οι Τούρκοι, τον εξισλάμισαν. Άλλ' όταν ο Θεός ευλόγησε και συνήλθε στα λογικά του, με θάρρος αποκήρυξε τον Ισλαμισμό και με γενναιότητα ομολόγησε τη χριστιανική του πίστη. ΟΙ Τούρκοι, με διάφορες κολακείες και υποσχέσεις προσπάθησαν να τον μεταπείσουν, άλλ' ο Αναστάσιος παρέμεινε ακλόνητος στη χριστιανική ομολογία του. Τότε στις 1 Φεβρουαρίου 1655, ύπέμεινε μαρτυρικό θάνατο από τους Τούρκους, με διαμελισμό. Δηλαδή τον κατέσφαξαν με μαχαίρια. Το Ναύπλιο τον έκανε πολιούχο του και ωραίος ναός στολίζει την πόλη αυτή προς τιμήν του νεομάρτυρα αυτού.
~ - Ο ΔΙΚΑΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ο Θεοδόχος

Κατοικούσε στην Ιερουσαλήμ. Ήταν δίκαιος, ευλαβής και φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα, πού του είχε φανερώσει ότι δε θα πέθαινε πριν δει το Χριστό. Ή χαρμόσυνη αυτή πληροφορία τον εμψύχωνε ως τα 6αθειά γεράματα του. Τέλος, ακριβώς σαράντα μέρες μετά τη γέννηση του Ιησού, το Πνεύμα τον πληροφόρησε ότι έπρεπε να πάει στο Ιερό. Ετοιμάστηκε, λοιπόν, με νεανική ζωηρότητα, πήγε εκεί και στάθηκε στην πόρτα, γεμάτος ευχαρίστηση και αγαλλίαση. Μέσα στην προσδοκία αυτή, φάνηκαν να έρχονται ο Ιωσήφ με την Παρθένο, πού κρατούσε τον Ιησού. ο Συμεών, πληροφορημένος από το Πνεύμα ότι το βρέφος αυτό είναι ο Χριστός, τρέχει και παίρνει τον Ιησού στην αγκαλιά του. Τον κρατάει ευλαβικά και, αφού καλά-καλά παρατήρησε το νήπιο και δέχθηκε όλη την Ιλαρότητα της θείας μορφής του, ύψωσε το βλέμμα του επάνω και είπε ευχαριστώντας το Θεό: "Νυν απολύεις τον δούλον σου, Δέσποτα, κατά το ρήμα σου εν ειρήνη• ότι είδον οι οφθαλμοί μου το σωτήριόν σου, ο ήτοίμασας κατά πρόσωπον πάντων των λαών, φως εις άποκάλυψιν εθνών και δόξαν λάου σου Ισραήλ"1. Τώρα, δηλαδή, πάρε την ψυχή μου Δέσποτα, σύμφωνα με το λόγο σου, ειρηνικά, διότι τα μάτια μου είδαν αυτόν πού θα φέρει τη σωτηρία πού ετοίμασες για όλους τους λαούς και θα είναι γι' αυτούς φως, πού θα αποκαλύψει τον αληθινό Θεό και θα δοξάσει το λαό σου Ισραήλ.
1. Ευαγγέλιο Λουκά, 6' 29-32.
~ ΑΝΝΑ ή Προφήτιδα

Η ΑΓΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ με τα 17 δέντρα πάνω στη σκέπη τηου Ι. Ναού.-
Ήταν θυγατέρα του Φανουήλ και καταγόταν από τη φυλή του Άσήρ, ογδόου γιου του Ιακώβ. Παντρεύτηκε πολύ νέα, και μετά επτά χρόνια έμεινε χήρα. Από κει και πέρα έζησε μόνη της, χωρίς να έλθει πλέον σε νέο γάμο. Παρηγοριά και ευχαρίστηση της ήταν ή προσευχή, ή νηστεία, ή ανάγνωση των Γραφών, ή φιλανθρωπία και ή συχνή παρουσία της στο Ιερό σ' όλες τις πρωινές και εσπερινές δεήσεις. Για τον τρόπο αυτό της ζωής της, το Άγιο Πνεύμα μετέδωσε στην Άννα το προφητικό χάρισμα. Αξιώθηκε μάλιστα, αν και 84 ετών τότε. να υποδεχθεί στο Ναό μαζί με τον δίκαιο Συμεών, το θείο Βρέφος. Κατά τη συνάντηση εκείνη, ή καρδιά της Άννας ύπερχάρηκε και σκίρτησε. Πλησίασε, προσκύνησε το παιδί και κατόπιν, αφού ευχαρίστησε και δοξολόγησε και αυτή το Θεό, διακήρυττε ότι ήλθε ο Μεσσίας προς όλους1, οι όποιοι ζούσαν περιμένοντας με ειλικρινή ευσέβεια τη λύτρωση του Ισραήλ.
1. Ευαγγέλιο Λουκά, 6' 36-38.
Απολυτίκιον. Ηχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.
Τον Ύπέρθεον Λόγον σάρκα γενόμενον, ένηγκαλίοω ως βρέφος εν τω Ναω του Θεού, Θεοδόχε Συμεών Πρεσβύτα ένδοξε• όθεν και Άννα ή σεπτή, άνθομολόγησίν αύτώ, προσήγαγεν ως Προφήτις- όθεν υμάς εύφημούμεν, οία Χριστού θείους θεράποντος.
~
~ ΣΤΑΜΑΤΗΣ Ν. ΣΚΟΥΛΙΚΑΣ ~ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΣ ~
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ ~ ΑΡΦΑΡΑ - ΑΜΦΕΙΑΣ - Ν. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ .-
~~
ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ των Αρφαρών
Στο υπ’ άριθμ. 70 Φύλλο της Εφημερίδας «ΗΧΩ ΤΩΝ ΑΡΦΑΡΩΝ .» , -Εφημερίδα που πρώτο εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 1964 , όταν πριν λίγους μήνες στις 19-Απριλίου του 1964 , σε ένα πατάρι καφενείου , στην οδό Ακαδημίας 76 , στην Αθήνα , συγκεντρώθηκαν μια ομάδα Αρφαραίων και δημιούργησαν τον Προοδευτικό Σύλλογο -Σωματείο των καταγόμενων από το Αρφαρά Μεσσηνίας « ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ.», - γράφει μια πραγματεία ο Πέτρος Ηλίου Μουτεβελής ( Παπα-Μουτεβελής ), γιος του ιερέα Ηλία Παναγ. Μουτεβελή - Σακελλάριου άρθρο με τίτλο : «Η Ιστορία των Αρφαρών και των οικογενειών Γιαννιλαίων- Μανιτσαίων και όλων των άλλων οικογενειών » τα εξής : { ο Πέτρος Μουτεβελής , απεβίωσε σε ηλικία 67 ετών , στις 25-12-1945.- } .-Περί το 1600 με 1650 μ.Χ. ήρθαν στο Αρφαρά δύο οικογένειες , η οικογένεια ΓΙΑΝΝΙΛΟΥ , και η οικογένεια ΜΑΝΙΤΣΟΥ , και κατοίκησαν στην τοποθεσία Κουτρουλιάνικα των Άνω Αρφαρών .- Εκεί έκτισαν τα πρώτα τους σπίτια . Η τοποθεσία αυτή , βρίσκεται στο Βόρειο τμήμα -μέρος του κάμπου της Πολιανής και προς το μεσημβρινό του Άνω Αρφαρά.- Οι Πολιανίτες αμέσως ανέφεραν στην αστυνομία των Τούρκων κατακτητών , ότι αυτή που εγκαταστάθηκαν σε αυτή την περιοχή , είναι κλέφτες , και τότε η Τούρκικη αστυνομία τους εξεδίωξε από την περιοχή των Κουτρουλιάνικων .- Τότε οι οικογένειες εγκατέλειψαν αναγκαστικά τα σπίτια τους και πήγαν και έκτισαν νέα στην τοποθεσία Παλιάμπελα , όπου εκεί έμειναν για δύο χρόνια και μετά πήγαν κι΄ έκτισαν πάλι νέα σπίτια στην τοποθεσία Ριζόβραχο των Άνω Αρφαρών.- Εκεί παρέμειναν μαζί με τα μικρά και μεγάλα ζώα τους , για μερικά χρόνια .- Εκεί , μια μέρα παρατήρησαν , ότι ένας τράγος έφευγε συνέχεια από το κοπάδι , και έμπαινε μέσα στο δάσος και μετά έβγαινε με τα γένια του γεμάτα νερό .- Αφού τον παρακολούθησαν βρήκαν την βρύση , που ήταν κοντά στο σημερινό μεγάλο πηγάδι , στο Άνω Αρφαρά , και στο σημερινό προαύλιο της εκκλησίας Αγίας Παρασκευής , και έτσι έφυγαν από τον Ριζόβραχο και πήγαν εκεί που ήταν το νερό και έκτισαν καινούργια σπίτια , Στο σημερινό ΑΝΩ ΑΡΦΑΡΑ.- Από πού ήρθαν αυτοί οι πρώτοι κάτοικοι ,είναι άγνωστο .- Οι παραδώσεις αναφέρουν ότι ήρθαν από το ΑΡΦΑΡΑ της Αιγείρας του Νομού Αχαΐας , ή από κάποιο νησί του Αιγαίου την ΣΥΜΗ ή την ΡΟΔΟ ή από το χωριό ΜΠΟΥΡΑ της Αρκαδίας ( όπου και σήμερα υπάρχει οικογένεια Μπούρα) ή από την Ηπειρο από τους Τουρκαλβανούς κτλ.-
Ο οδοντίατρος Γιάννης Θ. Μπούρας ,στο αρ. φύλλο 223 /2008 , αναφέρει ότι γνώρισε πρόσφατα το 2008 τον καθηγητή του Πανεπιστημίου HILDESHEN του Ανοβέρου Γερμανίας κύριο Μιχάλη Αρφαρά και του ανέφερε ότι κατάγεται από την ΣΥΜΗ και πως ο προ-πάππος του , από τους προγόνους του είχε ξεκινήσει πριν από 250 περίπου χρόνια , από το χωρίο ΑΡΦΑΡΑ Μεσσηνίας .- Πάντα σύμφωνα με μαρτυρίες του πατέρα του και του παππού του… και αναγνωρίζοντας πάντοτε την καταγωγή του .- Στην Γερμανία ο Μιχάλης Αρφαράς βρέθηκε πριν 40 περίπου χρόνια.- Ο Γιάννης Παναγόπουλος (Παναγογιανάκης) , ο οποίος πέθανε το 1930 σε ηλικία 100 χρόνων είχε πει στον Πέτρο Μουτεβελή , που γράφει , ότι του είχε αναφέρει κατ΄ επανάληψη ο Παπα-γιαννάκης Παπαϊωάννου ( ( Παπαγιαννάκι-Μουτεβελή ) , από την οικογένεια ΓΙΑΝΝΙΛΟΥ , ότι είχε έρθει από το Αρφαρά Αιγείρας , πρίν από το 1830 μ. χ., αλλά δεν του είχε πει , αν και οι άλλες οικογένειες ήρθαν από το ίδιο μέρος .- Εγώ νομίζω , αναφέρει , ο αρθρογράφων , ότι αρχικά θα ήρθαν στο Επάνω Αρφαρά οι οικογένειες Γιαννίλου και Μανίτσου , και κατόπιν συγκεντρώθηκαν - ήρθαν και άλλες οικογένειες ,ίσως καταδιωκόμενοι από τους Τούρκους .- Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στα απομνημονεύματα του γράφει για την οικογένεια του , ότι πλησίον του χωριού Τουρκολαίϊκα ήταν ένα χωριό το ΡΟΥΠΑΚΙ , όταν οι Τούρκοι εδώ και 350 χρόνια κατέστρεψαν το Πουπάκι , ένας ονόματι Τσεργίνης ήρθε και εγκαταστάθηκε στο ΛΙΜΠΟΒΙΤΣΙ , ΚΑΙ πως από αυτό το χωριό κατάγονται όλοι οι Κολοκοτρωναίοι , και πως άλλες οικογένειες από το ίδιο χωριό , έφυγαν και εγκαταστάθηκαν σε άλλα μέρη των γύροθεν περιοχών.- Ο Παπα-Μουτεβελής πίστευε ότι οι οικογένειες Γιαννίλου και Μανίτσου ξεκίνησαν και ήρθαν στο Άνω Αρφαρά , από το χωριό Ρουπάκι , που διηγείται ο Θ ΚΟΛΟΚΟΤΡΏΝΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΆ ΑΠΌ ΤΑ Κουτρουλιάνικα και το Ριζόβραχο , εγκαταστάθηκαν πρώτα στο Άνω Αρφαρά και μετά ξεχύθηκαν στο σημερινό ΑΡΦΑΡΑ.- Ενδεχομένως άλλες οικογένειες , του ιδίου χωριού Ρουπάκι , να ήρθαν και στην ΓΚΛΟΓΓΟΒΑ , διότι και εκεί κατοίκησαν κάποιοι μετανάστες ,για να φύγουν αργότερα από εκεί και να έρθουν στο Άνω Αρφαρά. Που ήταν προσηλιακό και με νερό , διότι στην Γκλόγγοβα ο χειμώνας ήταν πολύ βαρύς .- Οικογένεια Γιαννίλου είναι εγκατεστημένη -βρίσκεται και στην Τεγέα Αρκαδίας .- Οι παλαιότεροι κάτοικοι διηγιόντουσαν τα εξής : ~ - Με την εγκατάσταση του Γιαννίλου και των συντρόφων του σε μια περιοχή- τοποθεσία στο Άνω Αρφαρά , τότε , μερικές Τούρκικες οικογένειες περνούσαν νύχτα με τα ζώα τους φορτωμένα διάφορα ήδη οικιακής χρήσης .- Ο Γιαννίλος με τους συντρόφους του έστησαν ενέδρα και συνέλαβαν όλους του Τούρκους .- Παρά τις έρευνες που έκαναν στους Τούρκους , δεν βρήκαν τίποτε το αξιόλογο .- Τότε ο Γιαννίλος ρώτησε ένα μικρό Τουρκάκι που έχουν κρυμμένα τα χρήματά τους και τότε αφελέστατα το μικρό παιδάκι τους αποκάλυψε ότι τα χρήματα τα είχαν κρυμμένα στην στρώση του σαμαριού , σέλλας της άσπρης φοράδας.- Ο Γιαννίλος αφού έμαθε το μυστικό για τα χρήματα , κρυφά σκότωσε το μικρό Τουρκάκι , και κατά την μοιρασιά των λαφύρων από τους αιχμαλώτους , ζήτησε και πήρε μόνο την σέλα της άσπρης φοράδας , από τους συντρόφους τους , για να κοιμηθεί δήθεν η σκύλα του καθώς είπε , κι έτσι πήρε την σέλα.- Τους Τούρκους τους κράτησαν για μερικές μέρες , και μετά όλους μαζί με τα ζώα τους και τα υπάρχοντα τους έριξαν μέσα σε μια χαράδρα για να πεθάνουν φρικτά όλοι τους .- Επειδή το έγκλημα στο μικρό τουρκάκι του Γιαννίλου ήταν βαρύτατο , βγήκε η κακιά φήμη , ότι οι Γιαννίλοι θα προκόψουν , μόνον όταν μαζέψουν και καταστρέψουν-θάψουν , όλα όσα είχαν ρίξει μέσα στην χαράδρα, το βάραθρο της εκεί περιοχής.- Περνούσε ο χρόνος και η διάλυση όλων δεν ήταν δυνατόν να πραγματωθεί , διότι τα μεταλλικά αντικείμενα και με την παρέλευση δύο και τριών γενναίων δεν γινότανε όπως γράφει και αναφέρει ο Παπα -Μουτεβελή.- Τελευταία λέγεται ότι έλειωσαν τα πάντα κι έτσι έφυγε η κατάρα από την οικογένεια Γιαννίλου.- Στο Άνω Αρφαρά από την οικογένεια Γιαννίλου , προήλθαν οι οικογένειες Μουτεβελή , Σταθάκη , Καρμίρη και Τσάλτα .- Από την οικογένεια Μουτεβελή , προήλθαν , έγιναν οι οικογένειες , Παναγοπούλου ,Νιάρχου, Παπαϊωάννου και ίσως η οικογένεια Σκούλικα .- Από την οικογένεια Σταθάκη , έγιναν οι οικογένειες Σαμπαζιώτιδων οι οποίες κατοικούσαν στο Καρακασίλη και η οικογένεια Σταθακάκη που κατοικεί στο Πλατύ (Μπάστα ).- Από την οικογένεια Καρμίρη , έγινε η οικογένεια Καμαρινού .- Από την οικογένεια Μανίτσου , έγιναν οι οικογένειες Βασιλόπουλου , Κάρτσωνα ,Λαφαζάνου ,και Σουλιμά .-
Από την οικογένεια Βασιλοπούλου , έγιναν οι οικογένειες Γιαννακοπούλου , Πολυχρόνη, Πουλοπούλου , Βαλασόπουλου,,.- Όλες οι οικογένειες που προαναφέρθηκαν , κατάγονται από τους Γιαννιλαίους και τους Μανιτσαίους .- Μετά από αυτές τις οικογένειες ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στο Άνω Αρφαρά και οι άλλες οικογένειες , Παπαδόπουλου , από την οποία έγιναν οι οικογένειες Θεοφιλόπουλου , Γεωργούντζου , , Γιαννακούντζου, Θεόκα , κ. α. - Από την οικογένεια Θεόκα , έγιναν οι οικογένειες Θεοφάνη , Νταραχάνη , από την τελευταία προήλθε και η οικογένεια Αλεξανδρόπουλου .- Επίσης ήρθε και η οικογένεια Λαγόγιαννη , από την οποία προέκυψε η οικογένεια Κρέπη και Αγγελή .- Ήρθε και η οικογένεια Καπράλου , από την οποία προέκυψε και η οικογένεια Καράγιαννη .- Οι οικογένειες Παπανηκολού ,Μωρογιώργα , Μωρογιάννη, και Κότσιαρης ήταν μια οικογένεια , της οποίας ο πατέρας είναι άγνωστος.- Οι οικογένειες Μαυρέα, Σκούλικα , και Γιαννιά , κατάγονται από την οικογένεια Μπουζαλά από το Μπουρνάζι.- Επίσης ήρθαν οι οικογένειες Φέστα, Αργυράκη , Αρμένη , και Σούμπαση, της οποίας τελευταίως άγαμος κληρονόμος ήταν ο Νικόλαος , που δεν άφησε κανένα άρρεν παιδί .- Επίσης ήρθαν και οι οικογένειες Ηλιόπουλου , Μαγκλάρα , Πετρόπουλου , από την οποία έγιναν οι οικογένειες Ματθαίου και μετέπειτα Λίβα.- Όλες οι οικογένειες ήρθαν και κατοίκησαν στο Άνω Αρφαρά , άγνωστο από που , σύμφωνα πάντα με τον αρθρογραφούντα Μουτεβελή.- Αργότερα και σταδιακά οι οικογένειες αυτές μετανάστευσαν κατεβαίνοντας στο Πελεκητό, Σταματινού , και στο κάτω σημερινό ΑΡΦΑΡΑ , στις περιοχές Σκόμαρα , Τραγόραχη , Άγιο Βασίλειο , Σγουρόβραχο , Παλιόσπιτι , Καραγιωργαίϊκα, Σερβία , Λαφαζαναίϊκα , Μπουραίϊκα , κτ.λπ. μέχρι και τον σημερινό Άγιο Κωνσταντίνο Αρφαρών.-
Αναφέρεται , ότι από την περιοχή του Άγιο-Βασίλη και Τραγόραχη , μετά το 1850 μ. χ. κατέβηκαν στην θέση Νεάπολη των κάτω Αρφαρών.- Λέγεται επίσης , πως κατεβαίνοντας στο σημερινό Αρφαρά , σ΄όλη την τότε περιοχή , δεν βρήκαν καμιά καλλιέργεια και πως όλα ήταν άγρια και δασώδη , .- Αυτό όμως δεν φαίνεται να είναι αληθές , διότι στην περιοχή βρέθηκαν ελαιόδενδρα , τα οποία πρέπει ηλικιακά να είχαν φυτευτεί πρίν από το 1800.- Επίσης η κεντρική θέση της Νεαπόλεως του σημερινού Κάτω Αρφαρά , ήταν γύρο από το ονομαζόμενο « Κατάστημα» , που ήταν το Δημοτικό Σχολείο και τα Μουτεβελαίϊκα σπίτια , του γέρο Οικονόμου , του Παπαϊωάννου .- Αναφέρεται εδώ , ότι κατά την εκσκαφή για τη θεμελίωση του σπιτιού του Ιωάννου Πανάγου Μουτεβελή, βρέθηκαν Αρχαίοι τάφη κτισμένη με αρχαίες πλάκες .- Ίσως μια σωστή και προγραμματισμένη εκσκαφή από αρχαιολόγους να φέρει στο φως αρκετά νέα στοιχεία για το ΑΡΦΑΡΑ , και την καταγωγή μας .- Λέγεται επίσης ότι εκεί υπάρχει θαμμένη μικρά εκκλησία με ο όνομα Αγία Κυριακή .- Ο Αρχαιολόγος του μέλλοντος έχει το δικό του λόγο .-{ Sns .Arfara 2008} .- ~ Η Σημερινή Κεντρική Πλατεία ΤΩΝ ΑΡΦΑΡΏΝ
~ Ο Κωνσταντίνος Γ. Λαγόγιαννης , κατά το 1965 , αναφέρει γράφοντας για την Ιστορία των Αρφαρών Μεσσηνίας την δική του άποψη : « Κατά τον 5ο ή 6ο αιώνα μ.Χ. κατεβήκανε οι Σλάβοι και Αρβανίτες στην Ελλάδα φθάνοντας μέχρι και την Πελοπόννησο , ερημώνοντας στο πέρασμά τους τα πάντα . Αφού παρέμειναν σαν κυρίαρχοι , έδωσαν σε ορισμένες περιοχές Σλαβικές ονομασίες , όπως Γκλόγκοβα , Άκοβα , Αναστάσοβα , Σίτσοβα κ. α. Η Γκλόγκοβα , υπήρξε κατά το παρελθόν , πόλη με αρκετές χιλιάδες κατοίκους , με κατοίκους που ερχόντουσαν από τα βόρεια μέρη.- Η Αρκαδία , όπως είναι ιστορικά γνωστό , είχε πολλές πολεμικές περιπέτειες.- Η Γκλόγκοβα όμως , λόγο της θέσης της δεν γνώρισε πολέμους , και ίσως γι ΄αυτό και κατοικήθηκε από Σλάβους μετανάστες.- Στην συνέχεια ο Λαγόγιαννης εναφέται στην προέλευση του ονόματος Αρφαρά και γράφει ότι ο Αρφαράς , ήταν υπαρκτό πρόσωπο οικογένειας από την Αρκαδία και επειδή τότε υπήρχαν πολλοί αποικιστές λόγω των πολέμων στην Αρκαδία , δυο αδέλφια , η Άννα και ο Αρφαράς , ξεκίνησαν μαζί από την Αρκαδία σαν τυχοδιώκτες πλέον και φτάσανε στην Γκλόγκοβα.- Εκεί φαίνεται πως δεν βρήκαν ανεκμετάλλευτο μέρος και συνέχισαν την πορεία τους προς τον κάμπο της Πολιανής (Πολιάνα).-
Στην αρχή έφτασαν στους πρόποδες του βουνού Περδίκι.- Εκεί υπήρχε ένας μικρός υδρόμυλος ο οποίος κινιόταν με τα νερά ενός ξεροπόταμου που προερχότανε από την Παπουτσού της Γκλόγκοβας.- Όλα αυτά αναφέρει ο γράφων , ότι υπάρχουν μέχρι και σήμερα, όπως το αυλάκι προς τον υδρόμυλο.- Αφού περίμεναν ,παραμένοντες εκεί για λίγο , ανιχνεύοντας και εξερευνώντας την όλη περιοχή μέχρι του κάμπου της Πολιάνας , αποφάσισαν για μόνιμη εγκατάσταση , και βρίσκοντας έφορα εδάφη εγκαθίστανται για να έρθουν κι άλλοι μέτοικοι , κάτοικοι με τα κοπάδια των ζώων , αρχίζοντας να γίνεται στην αρχή ένα μεγάλο χωριό και αργότερα πόλης .- Αυτό αποδεικνύεται και από τις 72 εκκλησίες που υπήρχαν σε αυτή την περιοχή , τα ερείπια των όποίων βρίσκονται ακόμη και σήμερα σε όλη την περιοχή της Γκλόγκοβας .- Την νέα αυτή περιοχή πόλη η Άννα την ονόμασε Πολιάνα , δηλαδή η πόλη της Άννας.- Η Άννα φαίνεται ότι ήταν πολύ δυναμική και σατανική γυναίκα , κι αποφασίζει να διώξει τον αδελφό της Αρφαρά για να γίνει αυτή κυρίαρχος όλης της περιοχής την σημερινής Πολιανής .- Του κάνει πρόταση να του δώσει 100 αιγοπρόβατα και να έγαταλείψη την περιοχή και την περιουσία του .-
Τελικά τον πείθει κι έτσι ο Αρφαράς παίρνοντας το ποίμνιό του και όλα τα υπάρχοντά του και πορεύεται προς το Δυτικό τμήμα της Πολιανής για να βρει νέο τόπο κατοικίας και χειμαδιό για το ποίμνιό του .- Παίρνοντας μια λαγκαδιά από την άκρη και στο δυτικό μέρος της Πολιανής , περνά από του Κάμπανη, τα Κουτρουλιάνικα , το Πρασιναίϊκο , την Σπασόγουβα , το Πιτουρά , τα Παλιάμπελα , και την Μπούκα , για να φτάσει στα Ριζόβραχα , όπου εκεί υπήρχε μικρή σπηλιά , ένα κι ένα για το ποίμνιό του.- Οι προαναφερθέντες ονομασίες είναι και σημερινές.- Αφού εγκαταστάθηκε στη σπηλιά μιας τσούμπας μετονομάσθηκε σε οβορό του Θανάση, ήτοι δηλαδή ποιμνιοστάσιο του Θανάση , όπου και μέχρι σήμερα σώζονται η κατοικία και το ποιμνιοστάσιο .- Εδώ όμως ο Αρφαράς βρέθηκε αντιμέτωπος με την λειψυδρία , δηλ. δεν υπήρχε νερό ούτε για τον ίδιο , ούτε και για τα ζώα του .- Όλα τα υπάρχοντα νερά ήταν επιφανειακά και λιγοστά.- Με τον ερχομό της άνοιξης εγκαταλείπει τον Ριζόβραχο και φτάνει στην τοποθεσία του σημερινού Παν Αρφαρά ή Άνω Αρφαρά ή Πάνω Αρφαρά., και ανοίγει μικρό πηγάδι στη θέση την λάκκα του Παπά , που μέχρι και σήμερα σώζεται , αλλά κι εδώ το νερό ήταν λιγοστό.- Γνώριζε όμως ότι την εποχή εκείνη μόνο η Γκλόγκοβα είχε αρκετό νερό , και αποφάσισε να εγκατασταθεί πλέον εκεί - Αλλά εδώ γίνεται ένα θαυμαστό γεγονός που του άλλαξε τα σχέδια της αγκατάληψης αυτής της τοποθεσίας .- Παρέμεινε λοιπόν εκεί απέκτησε οικογένεια , από την οποία σήμερα έχουμε την καταγωγή μας οι περισσότεροι κάτοικοι των Αρφαρών , πάντα σύμφωνα με τα αναφερόμενα από τον Κωνσταντ. Λαγόγιαννη.- Μια μέρα λοιπόν κατά την οποία ετοιμαζότανε για την Γκλόγκοβα , σταμάτησε για ξεκούραση στο δασώδες εκεί μέρος του σημερινού Άνω Αρφαρά , .- Τότε είδε έναν τράγο να βγαίνει από τα βάτα με την γενειάδα του βρεγμένη , και κατάλαβε ότι κάπου εκεί υπάρχει νερό , ‘όπου πράγματι εξερευνώντας την πορεία του τράγου μετά από παρακολούθηση , βρίσκει το μέρος που έτρεχε το νερό , και αποφασίζει την εκεί παραμονή του , κι έτσι γίνεται ο πρώτος οικισμός του Παν΄Αρφαρά.- Στην πορεία του όμως προς την Γκλόγκοβα , συνάντησε έναν Νικολαρόπουλο και του διηγήθηκε το περιστατικό με τον τράγο , για να έρθουν μαζί και να ανοίξουν ένα πηγάδι που είχε αρκετό νερό .- Όπως αφηγούνται οι παππούδες μας και οι λοιποί ηλικιωμένοι , γέροντες , ο Νικολαρόπουλος εγκαταστάθηκε σε ένα μικρό σπιτάκι , που τότε βρισκόταν πίσω από την Αγία Παρασκευή και πως βοηθούσε στις διάφορες εργασίες τον Αρφαρά.- Όσον αφορά την κτίση και δημιουργία των απογόνων του Αρφαρά δεν γνωρίζουμε την πορεία του.- Θα αναφέρει ο γράφων μια απόγονο του Αρφαρά την Σταματίνα , την οποία εγκατέστησε ανατολικά και απέναντι από σημερινό χωριό , διότι εκεί βρήκε βρύση με τρεχούμενο νερό .- Αργότερα γίνεται κι αυτό χωριό και το ονόμασε Σταματινού.- Αυτά αναφέρει ο κ. Λαγόγιαννης , ας τα έχουμε κι αυτά σαν παράδοση κατά νου .- Στην συνέχεια ο Κ. Γ. Λαγόγιαννης αναφέρεται στα ονόματα οικογενειών που εγκαταστάθηκαν στο Άνω Αρφαρά , στο Σταματινού και το σημερινό κάτω Αρφαρά .- Στο Α. Αρφαρά αναφέρει τον Αρφαρά , Νικολαρόπουλο , Τσώνη ή Καρτσώνη, ή Κάρτσωνα , ο Λίβας , ο Θεοφιλόπουλος , ο Μπούρας Γεώργιος , ο Νταραχάνης , ο Μαγκλάρας , ή Κιουσιούλας , ο Αργυράκης , ο Μπαλάσης , ο Ματθαίος , ο Κρέπης , ο Καράγιαννης , ο Καρμίρης , ο Μωραγιάννης , μάλλον ήταν στην Κλόγκοβα ο Καπράλος κ. α. - Στο Σταματινού Μπούρας Γεώργιος του Ιωαν. , ο οποίος απέκτησε πέντε (5) παιδιά , τον Δημήτριον ή Λαφαζάνον , τον Ιωάννην , τον Βασίλειον τον Παναγιώτην , και τον Αθανάσιον .- Οι Μωραγιαναίοι , οι Κρεπαίοι , και οι Λαγογιαναίοι , προέρχονται από την Κλόγκοβα.- Επίσης και οι Κοτσαραίοι και Μαυρικαίοι κ.α. .- Στο Κάτω Αρφαρά και μάλιστα στον Άγιο Βασίλειο , ο Κάρτσωνας , ο Λίβας , ο Αρμένης , οι Μπουραίοι , ο Δημήτριος ή Λαφαζάνος ,ο Μουτσοκλούκας ή Μουτεβελής , και οι δυο αδελφοί του , , ο οποίος Μητσοκλούκας καθότανε απέναντι από τον Άγιο Βασίλειο μαζί με τους Χιώτες ή Μπουρέους , .- Ο Μουτσοκλούκας ήταν δυναμικός και πολύ παλικαράς .- Στην κυριολεξία Μουτεβελής σημαίνει άριστος εκκλησιαστικός ταμίας .- Κατόπιν είναι οι Νιαρχαίοι , οι Σταθακαίοι , οι Παναγόπουλοι , οι Καρμιραίοι , και οι Καμαριναίοι .- Ο Σταυρόπουλος , από την οποία οικογένεια Σταυρόπουλου κατάγονται οι Σκουλικαίοι , ο Γιαννιάς , ο Μαυρέας , ο Κατσίρης , ο Γάτσος , ο Θεοδωρόπουλος , ο Αρμένης , ο Τσάλτας , ο Πουλόπουλος , οι Πολυχροναίοι , οι Γιαννακοπουλαίοι , οι Βασιλοπουλαίοι , οι Βαλασαίοι , είναι μια οικογένεια .- Οι Σκουλικαίοι κατοίκησαν στην Τραγόραχη , καθώς και οι Παπανηκολαίοι , Βαλασσαίοι , Ζαλαχώρης ή Μπούρας στο Πλαϊνού , ο Καπράλος στο Σγουρόβραχο , ο Λαγός ή Λαγόγιαννης στην Τραγόραχη , ο Αργυράκης στο Χελωνιά , Ο Καράγιαννης και Μωρογιώργας στην Σκόμαρα .-
Επίσης αναφέρεται στον πρώτο παπά , τον Παπαθεοφίλη που πρώτο-λειτούργησε στην Αγία Παρασκευή στο Πάνα ΑΡΦΑΡΆ και μετώκησε στο κάτω Αρφαρά , είχε όμως και το Άνω Αρφαρά .- Αναφέρει επίσης και το ανέκδοτο του Παπά -Θεοφίλη , που επρόκειτο να στεφανώσει μια κοπέλα από το Άνω Αρφαρά και έστειλαν έναν χωριάτη τους να ειδοποιήσει τον Παπά Θεοφίλη να κάνει το μυστήριο , στο Κάτω Αρφαρά , στον Άγιο Βασίλη .- Ο Συγχωριανός τους αφού έφτασε στο μισό-σκαλο φώναξε τον Σταματέλο Σκούλικα στην Τραγόραχη , και του είπε : « Σταματέλο να πεις στον Παπαθεοφίλη να πάρει τα ίγγλια του τα πανοϊγγλια του , τα πέρα δώθε και τα πάνω , και τα κάτω και τον μπελά του κεφαλιού του , και να έρθει επάνω , γιατί παντρεύτηκε η Τρισεύγενη , δηλαδή , να πάρει τα ιερά άμφιά του το θυμιατό του και το καλυμαύχη του, .- Οι οικογένειες τέλος , Καραχάλιος , Σακκάς, Κρέπης, Μουτσούλας , Τσιγγαρίδης , ήταν Αιγύπτιοι.- Αναφέρει δε , ότι όλα τα γραφόμενά του τα έχει ακούσει από τους παπούδες του , και πως δεν είναι δική του θέση , γνώμη ή άποψη. Για την πορεία του Αρφαρά , αναφέρει , ότι ο ίδιος την έκανε από την Πολιανή μέχρι τον Ριζόβραχο (Τσούμπα).- Κλείνοντας τα γραφόμενά του προσκαλεί τους γνωρίζοντας κάτι το διαφορετικό συγχωριανούς του να τον διορθώσουν ή να γράφουν κι αυτοί κάτι που γνωρίζουν από την παράδοση των γονιών του .- Αυτά αναφέρει υπογράφοντας ο Κωνσταντίνος Γεωργ. Λαγόγιαννης .- .-{ Αριθμός Φύλλου 11 και 12 , μηνών Οκτωβρίου και Νοεμβρίου του 1965 της εφημερίδας «ΗΧΩ ΤΩΝ ΑΡΦΑΡΩΝ ,».- - sns -2008 .-

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ του ΑΡΜΕΝΙΟΥ Γυμνασίου -Λυκείου των Αρφαρών.-
~ Σε απαντητική επιστολή ο τότε Δικηγόρος Θεόδωρος Δημ. Λαφαζάνος στο υπ ΄αριθμ. 17-18 φύλλο της «ΗΧΩ ΤΩΝ ΑΡΦΑΡΩΝ» γράφει τα εξής : Τα στοιχεία που μας έδωσε ο κ. Κων. Γ. Λαγόγιαννης είναι αρκετά διαφωτιστικά ,αν και κατ ΄ανάγκην ατελή , λόγω της έλλειψης γραπτών ιστορικών πηγών.- …… Θέλω να ανακατασκευάσω - διορθώσω για τα όσα γράφει στα εξής : Είναι αλήθεια ότι η οικογένεια των Λαφαζαναίων προέρχεται από τους Μπουραίους αλλά η πραγματικότητα είναι ότι , ο πρώτος μετονομασθείς Λαφαζάνος , είναι ο Κώστας Μπούρας , γιος του Δημήτρη Μπούρα και εγγονός του Μπουρόγιωργα.- Ο Μπουρόγιωργας , μαζί με τον αδερφό του Μπουρόκωστα , ήταν οι πρώτοι γνωστοί γενάρχες της οικογένειας των Μπουραίων.- Ο Κωσταντής , ο οποίος προ της επανάστασης του ΄21 , είχε μεταβεί με τον πατέρα του στην Σμύρνη της Μ. Ασίας , για να εργασθεί , επέστρεψε με το παρατσούκλι ¨< Λαφαζάνος> το οποίο στην Τουρκική γλώσσα σημαίνει «πολυλογάς,» ,και το οποίο λόγω μιας παρεξηγήσεως και οικονομικής διαφοράς με τους συγγενείς του Μπουραίους διατήρησε οριστικά το επίθετο Λαφαζάνος .- Το επώνυμο αυτό διατήρησαν και τα παιδιά του Ιωάννης, Δημήτριος , Αριστείδης και Σπύρος καθώς και οι μετέπειτα απόγονοί των .- Θεωρεί αναληθή την διαμονή των Λαφαζαναίων στο Σταματινού .- Ο Κωσταντής Λαφαζάνος ή Μπούρας όταν επέστρεψαν από τη Σμύρνη κατέβηκε από το Πάνω Αρφαρά και έκτισε μια « χαμοκέλα,» στο Νοτιοδυτικό σημείο - περιοχή του Κάτω Αρφαρά , το οποίο από τότε και μετέπειτα πήρε το όνομα «Λαφαζαναίϊκα,» .- Η Χαμοκέλα αυτή , η οποία επισκευάσθηκε σώζεται μέχρι και προ ετών , και πως ήταν , αναφέρει ο κ. Θεόδωρος Δημ. Λαφαζάνος (πρόεδρος Αρείου Πάγου ) , η πρώτη οικία , το πρώτο σπίτι του σημερινού χωριού- κωμοπόλεως των ΑΡΦΑΡΩΝ.- Στην ίδια τοποθεσία κτίσθηκαν κι άλλες κατοικίες των απογόνων του Κωσταντή Λαφαζάνου , οι οποίοι και σε κανένα άλλο σημείο - περιοχή -τοποθεσία των Αρφαρών δεν έκτισαν σπίτια ΄- Κατά την άποψή μου θεωρείται μια σωστή θέση η εξιστόρηση του κ. Θ. Δ. Λ. ο οποίος και στο υπ ΄αριθμ. 5 φύλλο της ΗΧΩ ΤΩΝ ΑΡΦΑΡΩΝ ,αναφέρεται αρθρογραφώντας , με τίτλο « ΓΥΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣ ,» για τον Ηπειρώτη πρώτο κάτοικο του Άνω Αρφαρά , με το όνομα ΑΡΦΑΡΑΣ , ο οποίος ήταν Τούρκος Αγάς μαζί με τους αγάδες Τσεφερεμίνη, Διαβολίτσι , Ντελίμεμη αγά κ.α., που έδωσε και το ‘όνομα στο χωριό Αρφαρά.- Επίσης αναφέρεται και για την δημιουργία του πρώτου πηγαδιού και για τα τρία παιδιά κατά την παράδοση , που είχε ο Άρφαράς , τον Γιαννήλο , τον Μανίτσο και τον Παπαδαίο , από τα παιδιά αυτά προέρχονται και οι μετέπειτα οικογένειες , αναφερόμενος και σε αυτές , κατά τα γνωστά αναφερθέντα και από τον Κ.Γ.Λαγόγιαννη.- Ο κ. Λαφαζάνος Θεόδωρος γράφει επίσης στο 88 φύλλο της ιδίας τοπικής εφημερίδας με τίτλο « ΑΡΦΑΡΑ : ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ,» , στο υπ΄ αριθμ. 80 /1981 φύλλο « Οι Αρφαραίϊκες οικογένειες και το γενεολογικό τους δένδρο ,», στο αρ. φύλλο 91/1982 « Τα΄ΑΡΦΑΡΑ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ Της ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ », στο υπ΄ αριθμ. 92/1982 φύλλο , για< την ΙΣΤΟΡΙΑ ενός Καφενείου > ,και στη συνέχεια στα επόμενα 2-3 φύλλα ο κ. Θ. Δ. Λαφαζάνος , αναφέρεται γράφοντας για τα Επαγγέλματα και τους Επαγγελματίες των Αρφαρών , κατά το πέρασμα των χρόνων , και για όλα αυτά και για πολλά άλλα , θα ξανά επανέλθουμε στην συνέχειά μας .- Σ Ν Σ Arfara -2008-
{Δημοτικό και Νηπειαγωγείο Σχολεία των ΑΡΦΑΡΩΝ }
~ ΟΝΟΜΑΣΙΑ της οικογένειας ΜΠΟΥΡΑ .-
Από πού προήλθε το όνομα της οικογένειας Μπούρα? Ο απλός άνθρωπος , που τα περασμένα χρόνια γνωρίζει τα του τόπου του και του Έθνους του από πάππον προς πάππον , με τις προφορικές παραδόσεις , κι ΄ αυτές έχει για «ιστορία» του τόπου του και δεν ενδιαφέρεται για λεπτομέρειες κι΄ ακρίβειες.- Αφήνει την ασχολία αυτή στους περισσότερο « διαβασμένους » .- Μια είναι η ουσία , που τον απασχολεί και τον βάνει σε σκέψη και του διεγείρει συναισθήματα : Το επίθετο ΜΠΟΥΡΑΣ , συγκρατεί πρώτα απ΄ όλα στην μνήμη του και το παραδίνει στους επιγόνους του , και απογόνους του , γιατί αυτό αποτελεί την μόνη και πλήρη αλήθειας της οικογένειας των Μπουραίων ανά την Ελλάδα.- Κοντά στο Λιοντάρι της Αρκαδίας της επαρχίας Φαλαισίας , υπάρχει χωριό με το όνομα Μπούρα.-
Πέντε χιλιόμετρα πιο ψηλά υπάρχει και το γυναικείο Μοναστήρι της Παναγίας της Μεγαλομάτας , του ΜΠΟΥΡΑ (Ι. Μ. ΜΠΟΥΡΑ- Αρκαδίας) , που η ιστορία του ξεκινά σίγουρα πρίν από το 1700μ. χ. με καταγραφέντα ιστορικά στοιχεία .- Η μεγαλύτερη εκδοχή είναι , η ιστορία του χωριού Μπούρα και της ομώνυμης Ιεράς Μονής , να ξεκινά το 1143 μ .χ - 1180 μ. χ. , επί της εποχής του Μανουήλ του Κομνηνού.- Μπορούμε λοιπόν να πούμε και πως η παρουσία του μοναστηριού της κοίμησης της Θεοτόκου , Μπουρα , ότι ξεκινάει τον 11ον και 12ον μ . χ. αιώνα.- Η ονομασία του χωριού Μπούρα και της οικογένειας Μπούρα , προέρχονται από την Τούρκικη λέξη ¨μπούρα ¨΄ , που σημαίνει στα τούρκικα { « γενναίο » , παλικάρι, ανδρείο, λεβέντης} .- Τούτο το βλέπουμε και στον Αλή Πασά των Ιωαννίνων , που όταν ήθελε να επαινέσει την ανδρεία του Οδυσσέα Ανδρούτσου , του Θανάση Βάγια και άλλων , τους φώναζε « ορέ μπούρα Οδυσσέα » , « ορέ Θανάση Βάγια μπούρα » κ.τ.λ. .- Δεν αποκλείεται όμως η ονομασία «Μπούρα»να προέρχεται από το όνομα κάποιου τιμαρίου , που ο τιμαριούχος του , να λεγότανε Μπούρας , και να έβαλε και στο χωριό της Αρκαδίας , αλλά και στην οικογένεια , το επίθετο ΜΠΟΥΡΑ .-
~ Στην εποχή των Κομνηνών , πολλές Βυζαντινές οικογένειες , έφυγαν από την Κωνσταντινούπολη και εγκαταστάθηκαν στην Πελοπόννησο Αρκαδία , Κλόγκοβα , ίσως και γιατί όχι και στο Άνω Αρφαρά , καθώς και σε άλλα μέρη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας .- Σε αυτές τις οικογένειες , δόθηκαν Τιμάρια , « πρόνοιες » , δηλαδή εκτάσεις γης για καλλιέργεια και εκμετάλλευση.- όσοι είχαν πάρει αυτά τα τιμάρια, έδωσαν και τα ονόματά τους σε χωριά και περιοχές .-Όπως τιμάριο του Μελιγαλά , του Βουτσαρά, του Λεοντάρη ,του Γεωργίτση, του Μπούρα , του Γκλόγκοβα , του Αρφαρά κ . π. α. .-
~ Η οικογένεια Μπούρα , ίσως να μετοίκησε στην Γκλόγκοβα και στην συνέχεια στο Άνω Αρφαρά , κοντά στον γενάρχη Αρφαρά , που είχε προηγηθεί του ερχομού σε αυτή την περιοχή , από το χωριό Μπούρα της Φαλαισίας -Αρκαδίας , περί το 1700μ. χ. σαν βοσκός , κτηνοτρόφος , για τα κοπάδια τους , ή ίσως αναγκασθείς να μετοικήσει εκδιωκόμενος από κάποιο διαδραματισθέν επεισόδιο .- Καθόλου όμως απίθανο , η ονομασία Μπούρα να είναι Αρβανίτικη και να οφείλεται σε κάποιο διάσιμο αμαρτωλό της Αρκαδίας Πέτρο Μπούα , εγγονό του ομώνυμου φυλάρχου-αρχηγού Μπούα του Χωλού , που αναφέρεται και Μπούρας , από τους πρώτους Αρβανίτες που ήρθαν περί το 1348 μ. χ. στην Πελοπόννησο και χρησιμοποιήθηκαν από τον Δεσπότη του Μυστρά , Μανουήλ Κατακουζινού για να δημιουργήσουν - αποτελέσουν τη φρουρά των συνόρων της υπαίθρου.- Η μετάκληση αυτή , αναφέρει ιστορικά , ο Μανουήλ Παλαιολόγος , έγινε χωρίς εγγυήσεις , αλλά με μια υπόσχεση λόγου .- Αυτοί βέβαια οι Αρβανίτες , δεν έχουν καμιά σχέση με τους σημερινούς Αλβανούς ( Αρναούτες , Τελχίνες ) , που κατέστρεψαν την Πελοπόννησο το 1770 μ. χ .- Sns Arfara - Messinias, 2008.-
~
~ΕΡΓΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΥΠΟΜΟΝΗ, ΕΠΙΜΟΝΗ , ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ, ΥΠΑΚΟΗ,ΚΑΡΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ,ΑΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΑΓΑΘΟΕΡΓΙΑ, ΠΡΟΣΕΥΧΗ ,ΑΓΑΠΗ ,ΤΙΜΙΟΤΗΣ,κ.τ.λ. , είναι μερικά από γνωρίσματα, - χαρίσματα της ζωής των Μοναχών.- 2008 sns .- arfara.-
Eλληνικός Κινηματογράφος και άλλα : http://www.perfspot.com/video2/video.asp?id=2392374015 , Ένας μπόμπος στα θρανία .- http://www.perfspot.com/video2/video.asp?id=3602617143 , Ο Διάβολος και το κερατό του .- http://www.perfspot.com/video2/video.asp?id=1071088755 , Σεφερλής Μάρκος , Θέατρο .- http://www.perfspot.com/video2/video.asp?id=895493280 http://www.perfspot.com/video2/video.asp?id=3793741861 , .-
ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ- ΜΕΤΕΩΡΑ , 2008.-
ΠΗΓΕΣ ΑΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΥ ΑΡΦΑΡΩΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ.-