Μπροστά σου τα φώτα μιας πολιτείας,που περιμένει τις ανασκαφές...Και τα κλουβιά με τα καναρίνια που κοιμούνται,βαλμένα στη σειρά...Κι εγώ που δεν έμαθα ακόμα ποιος είμαι,ένας κουρασμένος σκοπός,χωρίς προοπτική...Και συ που σε λίγο θα σβήσεις, ένα από τα φώτα,για να κοιμηθείς, με κάποιον που μου μοιάζει..'Ετσι που τα σίδερα του κλουβιού, να χαθούν για μια στιγμή,μέσα στο σκοτάδι...Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για 'μένα χωρίς εμένα...Τα ρούχα μου παλιώσανε και δεν αντέχουν,τρύπες στα γόνατα από τις υποκλίσεις,τσέπες ξηλωμένες απ'τα κέρματα,χαλασμένα φερμουάρ, χάσκουν χρεοκοπία,το κορμί μου μελανιασμένο,μες στο κρύο σαν λάθος,που δεν το παραδέχεται κανένας,γυρνάει και ζητά τη ζεστασιά σου...Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για 'μένα χωρίς εμένα...Τα τσιμέντα σου καινούργια,με έπιπλα λουστραρισμένα και μάρμαρα λευκά,μια γυαλάδα που στραβώνει και δε σ'αφήνει χώρο να σταθείςκαι μόνο εγώ απ'όλα εκεί μέσα,σαπίζω σαν σε αρχαίο τάφο,σκεύη παραστάσεις βρέθηκαν εκεί,εκτός από εμένα,που σε κρύπτη μυστική,ψάχνω ακόμη να σε βρω να μ'αναστήσεις...Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για 'μένα χωρίς εμένα...Τα ρούχα μου παλιώσανε και πέφτουν, σαν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις...Γέρασα μ'ένα παιδικό παντελονάκι και το πλοίο δε φάνηκε ακόμη...Σε σφίγγω πιο πολύ γιατί κρυώνω, το κορμί μου δρόμος,που εκτελούνται δημόσια έργα,κομπρεσέρ μ'ανοίγουν και με κλείνουν...Τράβα λίγο τη κουρτίνα να με δεις,έγινα διάδρομος για στρατιωτικά αεροπλάνακαι το μυαλό μου,αποθήκη,για ραδιενεργά κατάλοιπα...Μέτρα ασφαλείας πήρανε,για την αναπνοή μουκαι σε πολυεθνικό μονόδρομο,το μέλλον μου, δώσαν αντιπαροχή...Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για 'μένα χωρίς εμένα...'Ελα έτσι ζω,προκαταβολικά,το παρελθόν μου και με δυο,γυμνά καλώδια,για χέρια,αγκαλιάζω τα ψηλά σου βολτ,για στερνή φορά...Φοβάμαι...
Στίχοι: Α.ΠανταζήΜουσική: Γ.Ζουγανέλης
Το φουσκωτό «κάλπαζε» στην ράχη των κυμάτων . Ο Τζοβάνι κρατούσε δυνατά στα χέρια του το τιμόνι και ταυτόχρονα έδιδε οδηγίες .
- Πλησιάζουμε , είπε κάποια στιγμή και με το χέρι έδειξε σε κάποιο σημείο του ορίζοντα .
Το φαλαινοθηρικό σαν τέρας διαγραφόταν στον πεντακάθαρο ορίζοντα . Η αγωνία έντονα διαγράφηκε στα πρόσωπα όλων μας . Κοιταχτήκαμε στα μάτια και όλοι μαζί αναφωνήσαμε « ΝΑΙ» . Ήμασταν αποφασισμένοι για όλα. Δεν μας ενδιέφερε η ζωή , ή εμείς ή εκείνοι . Το φθάσαμε . Το ξεπεράσαμε. Ένοιωσα το παγωμένο νερό του Ειρηνικού να μυρμηγκιάζει το σώμα μου . Το φουσκωτό είχε γίνει ένας σωρός από πλαστικό . Κοίταξα γύρο μου . Δεκάδες φουσκωτά κύκλωσαν το πλοίο-δολοφόνο . Ένα χέρι άδραξε το δικό μου και ένα ζεστό ρούχο τύλιξε το παγωμένο κορμί μου , την ώρα που το φαλαινοθηρικό έκανε στροφή επιστρέφοντας στην Οσάκα .
– Τα καταφέραμε , πρόλαβα να ψελλίσω , λίγο πριν η υπερένταση με νικήσει .
Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει να ξυπνήσετε κάποιο πρωί και να νοιώσετε ένα πολύ παράξενο αίσθημα , το αίσθημα του ότι είστε ξένοι στο χώρο που ξυπνήσατε. Αυτό λοιπόν μου συνέβη σήμερα . Ανοίγοντας τα μάτια ένοιωσα ξένη μέσα στο ίδιο το δωμάτιο μου .Τόσο δυνατό ήταν το αίσθημα αυτό που λίγο , τόσα δα λίγο ήθελα να βάλω τα κλάματα . Τρόμαξα . Γιατί , διερωτήθηκα να έχω αυτό το κενό μέσα μου ; Μέσα σε λίγη ώρα αυτό το κενό είχε μεγαλώσει και μέσα μου υπήρχε και ένοιωθα μια κάποια αόρατη απειλή . Δεν μπορούσα να προσδιορίσω από πού προερχόταν .Αμήχανα κάθισα μπροστά στον «Φοίβο» ( το κομπιούτερ μου καλοί μου , σας τον σύστησα σε προηγούμενες επαφές μας ) , μπήκα στο «χώρο» μου , μετά στα «μηνύματα» και εκεί βρήκα 68 νέα μηνύματα .Άρχισα να τα διαβάζω και ω του θαύματος εκείνη η αόρατη απειλή είχε φύγει .Το κενό είχε γεμίσει . Βρήκα τον εαυτό μου γιατί βρήκα και πάλι εσάς τους φίλους μου . Σας ευχαριστώ.
Γιατί...
όταν θέλουμε «κάτι» αυτό μας φεύγει
και γιατί
όταν σταματήσουμε να το θέλουμε
αυτό μας έρχεται ;
"Ο βίος Βραχύς, η δε τέχνη μακρά, ο δε καιρός οξύς, η δε πείρα σφαλερή, η δε κρίσις χαλεπή" Ιπποκράτης
Αποψε θα παρακαλέσω την νύχτα
να ερθει και αυτή στην μικρή συνάντηση που αποφάσισα να πράξω,
εκεί στην δεξια άκρη του δωματίου μου.,δίπλα στο παράθυρο
Παρέα μας θάναι ο χρόνος –
-ο αμίληκτος φίλος μας-
Εγώ με τις σημειώσεις του μυαλού μου-
Και συ νύχτα μου.
Θα βάλω να πιουμε κρασί ευθυμίας,
θα ακούσουμε μουσική νοσταλγίας,
Θα φορέσουμε ρούχα ζεστα....
Κ ι οταν εσύ νύχτα θα αρχίζεις να καταβάζεις την θερμοκρασία
Την γύμνια του μυαλού μου θα σκεπάσει ο χρόνος με ένα όνειρο.
Οταν απόψε θα σκεφτώ τι τέλειωσε ,
Τι άρχισε,
Τι με πρόδωσε
Τι με έκανε να γελάω,
Τι νοσταλγώ,
Τι δεν θέλω να ξαναδώ
Οταν απόψε θα σκεφτώ τι μου χαμογελάει γλυκά χωρίς ψευτιά
...Η νύχτα θα χορεύει με τον χρόνο το αγαπημένο μπλούζ.
Θα τους κοιτώ και θα σκέφτομαι τα λόγια σου χρόνε
""Η ζωή θα μου δειξει τον δρόμο ,όπως πάντα.""
Oi γραφές λένε ,
Οτι ετσι απαλά όπως αγγίζεις ένα όμορφο πουλί
-Έτσι ν α φέρεσαι και στην αγάπη-
Να σαι σαν φτερό επάνω του
Ανα πάσα στιγμή ναναι ελεύθερο να φύγει.
Καμια αγαπη που σφίκτηκαν τα φτερά της ,στο άγγιγμα
Δεν έμεινε,εκει...στο χέρι σου.
Κι αν επέμενες οτι την εβλεπες
Ήτανε μια νεκρή αγάπη
Οι γραφές λενε ,
οτι η αγάπη ειναι σαν την πεταλούδα η σαν το πουλί.
Εμεις γιατί δεν το πιστεύουμε
και θελουμε βλεποντας αυτο το ομορφο πουλί να του δώσουμε ένα φιλι ?
Ενα θανατηφόρο φιλί.
"Την μαγεία δεν την πιάνεις με την ερμηνεία της μαγείας,
πόσο μάλλον με την περιγραφή της ερμηνείας της μαγείας.
Ή κελαηδάς ή σωπαίνεις.
Δε λες: αυτό που κάνω είναι κελαηδητό!"
Οδυσσέας Ελύτης
Γιατί η Κυριακή βαφτίστηκε μελαγχολική μέρα?
Λες και κ'ατι τελειώνει καθε κυριακή βράδι και την επομένη το πρωί
θα ξαναφτιαχτεί ο κόσμος.
Εξ ου και τόσες ευχές για καλή εβδομάδα....
Πως τα κανονίζει έτσι το μυαλό,
έχει και αυτό τα σχέδια του.
Αλλά το ξέρουμε πιά πολύ καλά ότι τις περισότερες φορές
που το μυαλό σχεδιάζει,
η ζωή γελάει.
Αφήνομαι,
να με παρασύρει η γελαστή ζωή.
Σαν δέσμη από τριαντάφυλλαείδα το βράδυ αυτό.Κάποια χρυσή, λεπτότατηστους δρόμους ευωδιά.Και στην καρδιάαιφνίδια καλοσύνη.Στα χέρια το παλτό,στ' ανεστραμμένο πρόσωπο η σελήνη.Ηλεκτρισμένη από φιλήματαθα 'λεγες την ατμόσφαιρα.Η σκέψις, τα ποιήματα,βάρος περιττό.
Έχω κάτι σπασμένα φτερά.Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθετο καλοκαίρι αυτό.Για ποιον ανέλπιστη χαρά,για ποιες αγάπεςγια ποιο ταξίδι ονειρευτό.
Το λέω και το βροντοφωνάζω!
αλλά δυστυχώς υπάρχουν ακόμα πολλά νέα ατομα που κάνουνε απόπειρες αυτοκτονίας.
Προσπάθειες να σκοτώσουνε μόνοι τους τον εαυτό τους!
Είναι δρόμος αυτός?
Υπάρχουνε τόσα άλλα πράματα που μπορούνε να σε σκοτώσουνε,εκτός απο τα χέρια σου.
Είναι τρόπος αυτός?
Η ζω'η έχει γίνει πια πολύτιμη και μικρή,γιατί βιάζεσαι άραγε...
Είναι τα ωραία σου μάτια σου τόσο κλειστά?
Πόσο άβυσσος μπορεί να είναι η ψυχή και το μυαλό μας άραγε?
Ωραία είναι να σου την πέφτουνε ΄΄σεξουαλικά'' εδω μέσα.
Δεν λέω..έχει και αυτό την χάρη του!
Και καλείσαι να καταταγείς σε μιά απο τις δυο κατηγορίες
Την βρίσκεις και σύ ομοίως όπως τόσοι αλλοι εδ'ω μέσα.
Η
έχεις εθελοντές και έξω απο δώ να σου κάνουνε αυτά που σου ..υπόσχονται τα καλοπαίδια εδώ μέσα.
[πώς θα γίνουνε τώρ α όλα αυτα που σου λένε ..με τόση απόσταση μόνο ενας illussions man θα μπορούσε να μας πει
πως γινεται στο εδ'ω και τώρα!!]
Αν κατάγεσαι 'λοιπόν στιν πρώτη κατηγορία[ουδέν σχόλιον περί τούτου]
έχεις όλα τα τεχνολογικά μέσα......να το διασκεδάσεις!
Στην δεύτερη κατηγορ'ια παιχτών όμως ,
σκέφτηκες ποτέ ότι εδώ ξεδίνουμε?
γράφουμε ότι δεν μπορούμε\να πούμε όλη την ΄΄πεζή ΄΄ μας μέρα,
ακούμε όποιο τραγούδι δεν προλάβαμε στο αυτοκίνητο να ακούσουμε
και το κυριότερο
μπορεί να το έχουμε κάνει πρίν κάτσουμε στο pc μας!
ή θα το ξανακάνουμε κατά την διάρκεια της νύχτας!
getlemen!!!!
πάρτε το αμάξι αν σας αρέσουν τα γούστα.........και τρέξτε !
ξέρετε που είναι μαζεμένα τα girls sas.
Και κυρίως μην το παίζετε.......τυφλώνει..τρελλαίνει....βλάπτει σοβαρα την υγεία σας!
Προτείνω σήμερα,[σαν LaDy]
αντι για ντεκαφεινέ καφέ να πιούμε τσάι.
δεν θα κάτσουμε όπως παλιά στο μπαλκόνι[μια τέτοια ώρα ήτανε η καλύτερη στιγμή]
θα κοιτάμε μέσα απο το τζ'αμι
τις λακούβες γεμάτες νερό που κατάφερε η σημερινή βροχή.
Αντε καλά θα σας ανοίξω το παραθυρο για να καπνίσετε εκείνα με το αρωμα βανίλιας πουράκια.
εξάλου η θερμοκρασία του καιρού ακόμα δεν μας ανατριχιάζει τόσο...
Ετοιμο το νερό.
ακούω τους ήχους του νερού απο τα λάστιχα των αμαξιών στο δρόμο..
Κάποιος είπε οτι ζεις τα ίδια πράματα,τα ίδια συναισθήματα,
γνωρίζεις ίδιους ανθρώπους
τόσες φορές ,όσες χρειάζεσαι για να το μάθεις,
επιτέλους το μάθημα σου!
Είναι βουτιά στο Εγώ σου ,
ή
παραμένει ένα χρέος που δεν ξόφλησες ακόμα ολοκληρωτικά?
Κάθε βράδυ.........
μηδενίζω την ζωή μου
και την ξαναρχίζω απο την αρχή.
Και τα περιβόητα ''αισθήματα '' και αυτα πατάνε τον πάτο
ετσι για πλάκα ...καμιά φορά.
Πόσο πλάκα έχει στα αλήθεια
την επόμενη μέρα να βλέπεις ή και να νιώθεις τι επέζησε?
Εκεί ανάμεσα στα πεσμένα κίτρινα φύλλα
και την αλλαγή της θερμοκρασίας μέσα και έξω μας....
αποχαιρετούμε την πρώτη μέρα του φθινοπώρου
και καλοσωρίζουμε το Φθινόπωρο!
Με όλο το μεγαλείο του,
τον δυναμισμό του,την αναγέννηση των ιδεών,των ονείρων, των προσμονών
και του ατελείωτου κουράγιου που μας υπόσχεται!
...και έρχετε μια μέρα που νομίζεις πως όλα τελειώνουν ή τελειώσαν.Αυτά που ήξερες για σίγουρα γίνανε άπιαστακαι αυτά που κράταγες στα χέρια σου σφικτά γίνανε εφιάλτες.τι κάνεις?ανοίγεις την πόρτα στην ζωή!γιατί είναι η μόνη φίλη που θα σου πει το μυστικό της αλήθειας.αυτή που θα σε πάρει απο το χέρι και θα σου δείξει ενα νέο δρόμο να βαδίσεις,ένα νεο τρόπο να σκεφτείς!
ΤΟ ΜΗΔΕΝ
Σαν το ζυγίζω το μηδέν έκθαμβος πάντα μένω,
μπροστά στα χίλια μυστικά που κρύβει στο κενό του.
Άραγε μήπως το μηδέν, μηδέν να είναι τάχα,
ή ήταν κάποτε το παν, πριν τίποτα να γίνει;
Μήπως να το επέλεξε πολλά να ‘χει κρυμμένα,
που στέκουν αφανέρωτα σ’ όσους μηδέν το βλέπουν;
Ποιος ξέρει πόσα άπειρα
να του φθονούν τη γνώση,
που όλα τα δοκίμασε πριν όλα τ’ απορρίψει.
Ίσως απ’ όλα πέρασε, δίχως να τα ζηλέψει
και δέσμιο δεν έγινε στην ύλη και στο πνεύμα.
Λεύτερο πάντα και ορθό,
το χάος αγναντεύει
νέες αρχές προσμένοντας
χωρίς παλιά βαρίδια.
Και αν μηδέν λογιάζεται κι όλο περιφρονείται,
μονάχα ένα μειδίαμα
στα χείλη του αχνοφέγγει,
καθώς θωρεί τους αδαείς σειρά να περιμένουν
σαν αριθμοί, που πίσω τους ποθούν να το κολλήσουν,
μήπως κι αυτοί τρανώσουνε
από την ασημαντότητα του
που την αξία πληθαίνει
στων ανθρώπων το μέτρημα. {« Αχιλέας »}
ΣΥΝΟΡΑ
Σύνορα γεμάτος ο τόπος που περπατώ.
Σύνορα ψυχρά και αυθάδικα ορθωμένα
σαν τα αιώνια βράχια,
που θαρρείς πως φτιαχτήκαν μοναχά
την ορμή του θυμωμένου κύματος
για να σβήνουν πάνω τους.
Τρόπο να μην έχει άλλο για να ταξιδέψει.
Σύνορα στο χώμα και την ψυχή.
Το τέλος των ονείρων να ορίζουν σαν άτεγκτοι δικαστές,
σε όσους με την ευχή και την κατάρα του Μέτρου
δε γεννήθηκαν στα στήθη.
Σύνορα αμέτρητα και απαραβίαστα.
Τους ικανοποιημένους να προστατεύουν,
τους συμβιβασμένους να απαγορεύουν,
τους αμφισβητίες να προκαλούν,
με τόλμη το βήμα ν’ ανοίξουν
το διαβατήριο πετώντας μακριά. { Αχιλέας }.-
ΟΙ ΡΙΤΙΔΕΣ :
Γερνά
και τα χρόνια που σπατάλησε πενθεί.
Τότε που στις λεωφόρους της νιότης ανέμελα έτρεχε
ξοδεύοντας ζωή και όνειρα.
Τώρα η ανηφοριά τέλος δεν έχει.
Και αυτός ρυτίδες μένει να μετρά στο δύσκολο διάβα,
μετανιώνοντας όχι γι’ αυτές που το πρόσωπο του σκάβουν,
μα για όσες στις ψυχές των άλλων χάραξε
και πιότερο βαραίνουν.
Ρυτίδες και κουράγια μετρά,
καθώς το κουρασμένο βήμα επιταχύνει,
την εξιλέωση ψάχνοντας για να βρει
πέρα απ’ τα ψηλά βουνά της Δύσης,
που επικίνδυνα πια ζυγώνουν στον ορίζοντα. ( Αχιλέας ).-
ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ :
Λέξεις φάροι μου Αλεξανδρινοί,
που σε απαίδευτα χείλη σβησμένα καντήλια γίνεστε,
λέξεις άγγελοι μου,
που μυαλά ρηχά στα τάρταρα του Άδη σας γκρεμίζουν,
Από τα’ αμόλυντα τα μέρη αναδυθείτε και πάλι,
θυσία να γίνετε στους βωμούς των ασεβών,
όπως σας πρέπει.
Γιατί δεν είν’ το ριζικό σας,
ατάραχες να θωρείτε τον κόσμο να βουλιάζει.
Μην σκιάζεστε λέξεις μου
και όρθιες σταθείτε μπροστά στη λαίλαπα των καιρών.
Γελαστές και περήφανες
μπροστά στην ταπείνωση που σας ετοίμασαν.
Με φως πλημμυρήστε ξανά τους αδαείς,
που μάταια τον έρωτα σας ζητάνε ν’ αγοράσουν.
Με κραυγές σιωπής εκδικηθείτε,
όσους την άσπιλη φύση σας με έπαρση βιάζουν
στα κόκκινα φανάρια της πλάνης τους,
χυδαία μετατρέποντας σε επίπεδες ξέρες
τα βαθιά φαράγγια των εννοιών σας.
Δεν σας καταλαβαίνουν, λέξεις μου.
Σας αισθάνονται όμως.
Σαν παγωμένο τσίμπημα
στις χαρακωμένες συνειδήσεις τους.
Και αυτό φτάνει.
Ισχνή φλόγα ελπίδας ο χαμός σας
στα απόλυτα σκοτάδια της κενότητας.
Η άγνοια τους, ο τάφος σας λέξεις μου.
Μα τάφος τιμημένος και σεπτός.
Κι αν η ανάσταση αργεί πολύ ακόμα
στους Άγιους Τόπους της αμάθειας,
εσείς, κι άλλους σταυρούς γεμίστε
τους Γολγοθάδες που μπρος σας στήνουν.- « Αχιλέας,» .-
ΤΟ ΣΚΙΑΧΤΡΟ :
Πόσο σκληρό και άνοστο καθήκον
σκιάχτρο να είσαι στους αγρούς.
Μονάχο και έρημο να στέκεσαι,
καρφωμένο στο σκαμμένο χώμα,
φρουρός ακοίμητος μιας γης λαβωμένης
από υνί, συρματοπλέγματα και φράχτες.
Στωικά να αποδέχεσαι την ανθρώπινη βούληση
που άσχημο και ασήμαντο σε έπλασε,
καμωμένο να προκαλείς δισταγμό μόνο
και φόβο στα πεινασμένα τα πουλιά
και γέλια κοροϊδευτικά στα παιδιά,
σαν κοιτάζουν τα κουρέλια που φοράς
και το ξεφτισμένο ψάθινο καπέλο.
Ολόρθο και αλύγιστο να στέκεις
απέναντι στους καύσωνες και τις μπόρες.
Να υπομένεις αμίλητο τους παγωμένους ανέμους
και το σκληρό χαλάζι.
Το καθήκον σου αγόγγυστα να επιτελείς,
πιστός υπηρέτης αγνώμονα αφέντη,
που το πλήρωμα του χρόνου σαν έρθει
τη χρυσή σοδειά για να συλλέξει,
ποτέ ευχαριστώ δεν θα σου πει,
τον μέγα κόπο σου προκλητικά περιφρονώντας {Αχιλέας }.-
ΚΛΕΦΤΗΣ ΣΦΑΛΜΑΤΩΝ :
Το σωστό μοιάζει πάντα να είναι η τελευταία λύση
στα σταυροδρόμια των επιλογών του.
Μια λύση ανάγκης και μόνο.
Μία λύση υποχρέωσης απέναντι σε μία κοινωνία
που τα Πρέπει σε σάπιους θρόνους έμαθε να βάζει.
Αυτός όμως, όσο μπορεί,
μεθάει ένοχα απολαμβάνοντας σαν κλέφτης
τα σφάλματα που απλόχερα στο δρόμο του βάζει η ζωή.
Όμορφα σφάλματα.
Κορώνες λάσπης στο κεφάλι της αντάρτικης ψυχής του.
Σφάλματα γεμάτα πάθος και ζωντάνια.
Σφάλματα που λόγους θα του δώσουν να μετανιώνει
σα γεράσει.
Μα και πόσο παράδοξο,
σφάλματα που θαρρείς
με το μαγικό ελιξίριο της αιώνιας νεότητας
είναι ποτισμένα,
μέγιστο τρόπαιο
για όσους δε διστάζουν να τα επιζητούν
και με βουλιμία να τα γεύονται. (Αχιλέας ).-
ΠΑΛΙΜΨΗΣΤΟ :
Στην παλιά φωτογραφία το βλέμμα στύλωσε.
Κίτρινη και θαμπή σε κάδρο ξεφτισμένο.
Με κάποιο πρόσωπο αλλοιωμένο στο φθαρμένο χαρτί
επιτηδευμένα να ποζάρει και αυτάρεσκα,
την αιώνια στιγμή απολαμβάνοντας.
Ξέγνοιαστες εποχές ψάχνει να αιχμαλωτίσει
την παλιά φωτογραφία κοιτάζοντας.
Να συλλάβει την ένταση και τον όγκο επιζητεί
που οι λεπτομέρειες αποκτούν
σαν ξεμακραίνουν
απ’ τα δεσμά της συνήθειας και της καθημερινότητας
που ταπεινές τις καθιστά,
όπως ακριβώς
το αχνό φέγγος της πυγολαμπίδας το σούρουπο,
σαν πύρινη φλόγα φαντάζει στη βαθιά νύχτα.
Την παλιά φωτογραφία κοιτάζει και απορεί.
Γιατί αυτός που από εκεί μέσα με χαμόγελο του γνέφει,
γνώριμος πολύ του φαίνεται.
Και τόσο άγνωστος συνάμα.
Κι αν όνομα κοινό έχουν ακόμα και φυσιογνωμία,
μήτε εμπειρίες, μήτε αντιστάσεις όμοιες έχουν πια.
Άγρια οι άνεμοι του Χρόνου
σκέβρωσαν το ανήσυχο το πνεύμα.
Το καταλάγιασαν. Το εκλογίκευσαν.
Και το είδωλο
που κάποτε στον καθρέφτη ως δικό του αναγνώριζε,
τώρα ξένο το βλέπει στην παλιά φωτογραφία.
Παλίμψηστο,
που το αρχικό κείμενο πολλές φορές το έσβησαν,
άλλα για να γράψουν από πάνω… < Αχιλέας >.-
ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ :
Για τον πόλεμο ξεκίνησε πάλι να πάει.
Με χείλη σφιγμένα κι’ ανάσα βαριά.
Ξανά τα όπλα ζώστηκε.
Τις νοσταλγικές ιστορίες της νιότης,
τα λησμονημένα χαμόγελα,
τις παλιές αγαπημένες φωτογραφίες,
που χάρισμα και κατάρα έχουν
αιώνες να κάνουν τις στιγμές στο νου των ανθρώπων.
Και φυλαχτό τη λογική κρέμασε στο λαιμό,
που το ένστικτο από τις επιλογές βίαια διώχνει,
όπως το σκιάχτρο διώχνει τα πουλιά
στα κατάσπαρτα χωράφια.
Αυτά να τον υπερασπιστούν
από τις λυσσαλέες ομοβροντίες
στα μέτωπα της σύγκρουσης ελπίζει.
Αυτά να τον ντύσουν με κουράγια παρακαλάει,
όρθιος να προχωρά μέσα στους βούρκους και στα χαντάκια,
σαν όλα γύρω του και μέσα του
θα πέφτουν και θα σβήνουν.
Για τον πόλεμο πάλι ξεκίνησε.
Και η αναμέτρηση αδυσώπητη ξανά θα είναι.
Γιατί αντίπαλο εύκολο δεν έχει.
Απέναντι του στο πεδίο της μάχης,
ο πιο μισητός, ο πιο ανελέητος,
αλλά και ο πιο γνώριμος εχθρός.
Ο ίδιος του ο εαυτός,
που σαν αδέκαστος εισαγγελέας σηκώνοντας το ανάστημα,
καρτερεί για ακόμη μια φορά,
χωρίς ελαφρυντικά να τον καταδικάσει
για εσχάτη προδοσία.
Ο εαυτός του.
Που για όλα τον συμβούλεψε αλλιώς,
και όλα αυτός ο άμυαλος ανάποδα στη ζωή τα έπραξε. - <Αχιλέας>.-
ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ :
Πουλιά που στο απέραντο γαλάζιο του ουρανού
ακούραστα πετάτε
και συ αγέρι, που τα αλάνια τα σύννεφα σα φυσάς
βόλτες στον κόσμο τα πηγαίνεις,
μήπως τάχα τα δάκρυα μου συναντήσατε
στις ατέλειωτες περιπλανήσεις σας;
Να χάθηκαν άραγε, ή να μου τα έκλεψε κανείς
δε θυμάμαι για να πω.
Πολύς είναι ο καιρός που πέρασε και μνήμες δεν κρατάω.
Μονάχα μία, αμυδρή εικόνα έχω
στα βάθη του νου μου μέσα,
να κλαίω σε χρόνους περασμένους
για όσα κάποτε είχαν σημασία.
Τώρα πια, αλίμονο, τίποτα δε διαπερνά το δέρμα.
Τίποτα δεν αγγίζει την ψυχή
που στεγνώνει απ’ την απάθεια,
όπως τα γεράνια στεγνώνουν στα μπαλκόνια
απ’ το καλοκαιρινό λιοπύρι.
Και το πρόσωπο έχει προ πολλού πάψει να βουρκώνει
σα βλέπει παντού γύρω το κακό και τ’ άδικο
ανθρώπινες σάρκες να τρώνε αδηφάγα.
Γοργοφτέρουγα πουλιά και συ περήφανο αγέρι,
αν τα δάκρυα μου δείτε άσκοπα
εδώ και κει να τριγυρίζουν,
ή σε μάτια ξένα να κυλάνε, άλλες συνειδήσεις μάταια προσπαθώντας να αφυπνίσουν,
ρωτήστε τα παρακαλώ,
αν μακριά μου μαραζώνουν ή αν ολότελα με ξέχασαν
κι ανέμελα σκορπίζουν την αλμύρα τους
σε ψεύτικες συγνώμες.
Πίσω να έρθουν περιμένω να τα πείτε.
Όσο χρειαστεί θα καρτερώ.
Μέτρο δεν έχουν τα σκοτάδια της σκέψης,
χωρίς τους ήλιους των δακρύων να στάζουν στις ψυχές
και αλήθειες να φωτίζουν. {Αχιλέας }
ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ :
Διαβάτη που πίσω κοιτάζεις με μάτια υγρά,
τα μέρη που νοσταλγείς μην ψάχνεις πια για να βρεις.
Ό,τι παλιά αγάπησες,
δεν αγναντεύει τώρα το φευγιό σου
με σφιγμένη τη καρδιά.
Ό,τι με τις αναμνήσεις σου δέθηκε,
δεν στέκεται παγωμένο σε μία γωνιά
αντίο να σου γνέφει.
Κανείς το γυρισμό σου δεν ελπίζει.
Οι εποχές αλλάζουν διαβάτη.
Και ό,τι οικείο και γλυκό φαινόταν παλιά,
τώρα ξένο και άνοστο μοιάζει.
Άλλαξες διαβάτη. Και μαζί σου άλλαξε και ο κόσμος όλος. Μη λυπάσαι τον αποχωρισμό.
Αναγκαίοι είναι οι αποχαιρετισμοί
όταν οι πηγές του παρελθόντος δε φτάνουν
για να πλημμυρίζουν με ζωογόνο νερό
τα ποτάμια του μέλλοντος.
Δεν είναι ο τόπος σου αυτός που αφήνεις διαβάτη.
Τόπος σου είναι αυτός που πηγαίνεις.
Έγνοια σου, μόνος δε θα σαι εκεί που θα φτάσεις,
ακόμα και αν άγνωστος φαντάζει ο προορισμός σου.
Πολύ νωρίτερα από σένα
βρίσκονται εκεί και σε περιμένουν
τα χαμένα καλοκαίρια σου,
που χρόνια τώρα απεγνωσμένα αναζητάς. « Αχιλέας.»
ΑΓΡΑΦΑ ΤΕΤΡΑΔΙΑ :
Μην πελαγώνεις μάτια μου απ’ τα άγραφα τετράδια
που ανοίγονται τώρα μπροστά σου.
Το δικό σου μέλλον είναι,
που ν’ αρχίσεις να το γράφεις σε καλεί.
Με απορία μη κοιτάζεις τις λευκές σελίδες.
Και οι δικές μου λευκές ήταν,
μικρό παιδί σαν ήμουν κάποτε
και φοβόμουν και εγώ όσο και εσύ σαν τις κοιτούσα.
Εσύ θα καθορίσεις μάτια μου
αν θα χαμογελάς στη θύμηση τους
ή θα λυπάσαι στα στερνά σου σαν θα φτάσεις.
Αν θα καμαρώνεις
ή αν θα σκύβεις το κεφάλι βλέποντας τες
σα γεράσεις και σοφία θα αποχτήσεις και κρίση βαθιά.
Εσύ θα επιλέξεις αν καθαρά γράμματα θα κάνεις
ή μουτζούρες στο χαρτί.
Αν σε μεγάλες παραγράφους
ή σε μικρές τις σκέψεις σου θα τακτοποιήσεις.
Εσύ τα σημεία στίξης θα ορίσεις στο κείμενο.
Όπου θέλεις. Όπου σου ταιριάζει.
Μαγικό παιχνίδι θα σου φανεί το γράψιμο μάτια μου. Γοητευτικό πολύ μα και γεμάτο περιπέτεια.
Μία μόνο τελεία,
ένα ερωτηματικό σε άλλο σημείο αν βάλεις,
άλλα νοήματα διατυπώνονται,
μοίρες ολάκερες επανακαθορίζονται.
Γι’ αυτό αψήφιστα μην πιάσεις το μολύβι.
Ευθύνη μεγάλη έχεις με προσοχή και σύνεση να γράφεις
και πολλά φύλλα να γεμίσεις με πράγματα σημαντικά,
πράγματα που να αξίζουν να διαβαστούν,
όσο ακόμα τετράδια θα απλώνονται στο διάβα σου.
Γιατί κάποτε και αυτά κλείνουν μάτια μου.
Και όσο και να θες μετά να προσθέσεις
ή να σβήσεις λέξεις και πράξεις,
τίποτα δε μπορείς πια να αλλάξεις. { Αχιλέας }.-
ΡΑΜΜΓΑ ΣΤΟ ΘΕΟΥΛΙ :
καλέ Θεούλη
εμείς είμαστε καλά.Κάνε, καλέ Θεούληνα ΄χουν όλα τα παιδάκιαένα ποταμάκι γάλαμπόλικα αστεράκιαμπόλικα τραγούδια.Κάνε, καλέ Θεούλη,να ΄ναι όλοι καλάέτσι που κι εμείς να μη ντρεπόμαστεγια τη χαρά μας"(αχιλέας ).-
Απόσπασμα από το ποιήμα "Πρωινό άστρο" του Γιάννη Ρίτσου
ΔΙΑΘΗΚΗ :
Πράγματα για να κατορθώσεις σπουδαία,
πρέπει ό,τι αφήνει αποτύπωμα στο Χρόνο να επιζητείς.
Στις σειρήνες της μετριότητας να κλείνεις τα αφτιά σου,
να αψηφάς το στάσιμο και το μίζερο.
Να μη διστάζεις ορίζοντες να ανοίγεις
και καινούργιες ανατολές να αγναντεύεις
που την πεινασμένη για περιπέτειες ματιά σου
θα χορταίνουν.
Σα βούτυρο να απλώνεσαι στο ψωμί της ζωής,
πολλά να δεις, άγνωστα και παράξενα
και για πολλά γνώμη να αποκτήσεις.
Τη δύναμη να έχεις πρέπει να ξεχωρίσεις.
Άλλη στράτα να παίρνεις
από αυτήν που οι πολλοί περπατούν,
την προσοχή για να κερδίζεις.
Ακόμα και αν το τίμημα είναι η μοναξιά.
Να τη συνηθίσεις επιβάλλεται. Να την αποδεχθείς.
Όπως το Εντελβάις,
που στα ψηλά βουνά μοναχά φυτρώνει,
απομονωμένο και σπάνιο.
Γι’ αυτό βασιλιά των λουλουδιών το αποκαλούν.
Να έχεις κάτι να πεις.
Κάτι που θα κάνει τους άλλους όχι να ακούσουν απλά,
αλλά να αισθανθούν.
Και σημαία να υψώνουν αβίαστα τα λόγια σου,
σα διεκδικούν καθημερινά το μερτικό τους στο χαμόγελο.
Να ξέρεις να επιλέγεις.
Από τα πομπώδη τύμπανα που γύρω σου ακούς
άναρχα και φάλτσα να χτυπάνε,
να μπορείς εσύ τη μία ανεπαίσθητη γλυκιά νότα
που δειλά βγαίνει από ένα αηδόνι να ανακαλύψεις
και με αφοσίωση να φυλάξεις στην καρδιά σου.
Να μη φοβάσαι να κριθείς.
Τις κατηγόριες και τις ζήλιες να αντέχεις.
Προνόμια και παράσημα είναι σε αυτό τον κόσμο.
Τα καρποφόρα δέντρα πετροβολούν, να το θυμάσαι.
Και κυρίως, να μη φοβάσαι να χάσεις.
Αν από το λιοτρίβι της ήττας δεν περάσεις
και δε μάθεις οι ψυχές πως συνθλίβονται,
το πολύτιμο λάδι της ταπεινότητας
και της αξιοπρέπειας για να βγάλουν,
τίποτα δεν θα έχεις γνωρίσει.
Και κάθε φορά που θα λυγίζεις, να σηκώνεσαι πάλι.
Τελειωμό δεν έχουν όσοι,
πριν από σένα λύγισαν και σηκώθηκαν ξανά,
για να μπορέσει ο τροχός του κόσμου μπροστά να πάει..- Αχιλέας.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ :
Αλήτες γίναμε, την αθωότητα μας για να σώσουμε.
Την παρθένα ψυχή της να φυλάξουμε
αλλιώς δε θα μπορούσαμε
απ’ τους καιροσκόπους και τους πλάνους.
Στο βούρκο μέσα κυλιστήκαμε,
τον πυρσό της τιμιότητας ζητώντας να προστατέψουμε
με όπλα τις αμαρτίες,
που τις ψυχές εξαγνίζουν
όσων τα μαρτύρια στο καθαρτήριο
ως γνώση τα βλέπουν και όχι ως τιμωρία.
Και σοφία αποκτήσαμε
τους νόμους του πεζοδρομίου μελετώντας,
που το ψέμα σε αλήθεια μετατρέπουνε
και τις αλήθειες σε ψέματα,
εικονικές πραγματικότητες χτίζοντας
στο όνομα της επιβίωσης.
Το σωστό για να μάθουμε,
στο καμίνι του λάθους έπρεπε να πυρωθούμε,
να συρθούμε στα υπόγεια πριν στα ρετιρέ φτάσουμε,
ενόραση και διορατικότητα να αποκτήσουμε,
έτοιμοι πλέον να δούμε όσα υπάρχουν,
όχι όσα μας δείχνουν.
Και το Θεό στις προσευχές μας
με περηφάνια έχουμε το δικαίωμα να του μιλάμε,
όχι με δουλοπρέπεια.
Γιατί τη ζωή μας, στα ορυχεία του αναλώσαμε σκάβοντας,
τα διαμάντια της πίστης να βρούμε,
που με την ευλογημένη λάμψη τους
τις βαθιές ουλές της καχυποψίας μας
απέναντι στην επίπλαστη καλοσύνη του κόσμου
θα γιάτρευαν.
Πως η φύση όταν νεκρή κείτεται μες στο καταχείμωνο,
ομορφιά απαράμιλλη συνεχίζει να χαρίζει
με το πένθιμο μεγαλείο της στον οδοιπόρο,
έτσι και εμείς στεγνώσαμε την ψυχή μας
για να μπορούν οι άλλοι ανέμελα να γελάνε.
Κουράγιο αντλήσαμε από το μηδέν.
Και από το τίποτα χαρά μάθαμε απλόχερα να μοιράζουμε,
σαν μέσα μας τίποτα όρθιο από την απογοήτευση
δεν είχε μείνει.
Στη μαγική χώρα του Ποτέ δε φτάσαμε,
από τις πηγές της άγνοιας να πιούμε
που την αιώνια αθωότητα διασφαλίζουν.
Οι δικοί μας παράδεισοι, χέρσα γη είναι.
Άγονη και αλήτικη,
σαν τα απομυθοποιημένα από την βιοπάλη όνειρα μας.Αχιλέας. -
ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ :
Στα δρύινα βαρέλια της υπομονής ωριμάζουν οι στόχοι του,
το άριστο να αγγίξουν, σαν το κρασί παλιώνοντας.
Για πολύ καιρό στα μισοσκότεινα κελάρια του μυαλού του
απομονωμένοι και προστατευμένοι,
μέχρι να σημάνει η ώρα
στα δύσπιστα μάτια να αποκαλυφθούν
και το μεθυστικό τους άρωμα τα πλήθη να σκλαβώσει.
Κανένας όμως δεν πρέπει ως τότε,
το άβατο των λογισμών του να αλλοιώσει.
Οι αόρατες ζυμώσεις που διενεργούνται μέσα του,
οι συστατικές ουσίες που επιδρούν σταδιακά
στο πνεύμα του,
οι κρυφές διεργασίες που συντελούν στην αργή, επίπονη, αλλά σταθερή μετατροπή της προσωπικότητας του
από συνηθισμένο γλυκόπιοτο κρασί σε σπάνιο απόσταγμα, πρέπει μυστικές να κρατηθούν.
Οι απάτητες βουνοκορφές που προσδοκά να κατακτήσει, πρέπει αφανέρωτες ακόμα να μείνουν.
Μακριά από τον όχλο των συμβιβασμένων,
που σαν ιεροεξεταστές από τους πρόποδες κοιτώντας,
να τις αφορίσουν θα αποπειραθούν,
μιας και οι ίδιοι ποτέ δε μπόρεσαν να τις φτάσουν.
Όχι, δεν έφτασε ακόμα η στιγμή σαν άλλος Καίσαρας
τον Ρουβικώνα των αντιστάσεων του να διαβεί.
Η αμείλικτη πάλη μέσα του πρέπει κι άλλο να κρατήσει. Όσο και αν
ο βασανιστικός εσωτερικός διάλογος με την προσμονή,
προ πολλού έχει πάψει να φωτίζει με παρηγοριά
τα αξημέρωτα βράδια του. ΑΧΙΛΕΑς .-
ΤΟ ΔΕΙΛΗΜΑ ΤΟΥ ΕΚΤΩΡΑ :
Η καρδιά μου θλίβεται τον Έκτορα σα φαντάζεται
έξω από τα τείχη της Τροίας,
σιωπηλό να στέκεται μπροστά στο πεπρωμένο του,
καθώς τον Μέγα Αχιλλέα σε μονομαχία
ετοιμάζεται να συναντήσει.
Αμύντορας και προστάτης του Ιλίου,
αυτός με τη ζυγαριά της Κρίσης
χρέος είχε τώρα να μετρήσει τα μύχια της ψυχής του,
απόφαση για να πάρει που τη Μοίρα τη δική του
και του πολέμου θα σφράγιζε.
Το δίλημμα βαρύ.
Όπως η σκιά του χαμού που σκοτεινιάζει το μυαλό του
σαν αντικρίζει το παγωμένο βλέμμα του άτρωτου ήρωα,
εκδίκηση να ζητάει και δόξα αιώνια.
Ηγέτης τρανός αν δεν ήταν,
εύκολα θα λύγιζε από τον σπαραγμό της Εκάβης
και την ικεσία του Πριάμου,
που τους γιούς του έναν έναν, σαν φύλλα φθινοπωρινά
έβλεπε στο χώμα να πέφτουν από το κοντάρι του εχθρού.
Τα χάλκινα τα άρματα δε θα κράταγε σφιχτά
με τις ματωμένες από τις άγριες μάχες παλάμες του,
τις Σκαιές Πύλες να προστατέψει
από τη λαίλαπα που γοργά πλησίαζε,
αν την απόγνωση της Ανδρομάχης
και το μωρουδίστικο γέλιο του Αστυάνακτα
στην καρδιά περισσότερο λογάριαζε απ’ την ευθύνη
απέναντι στα Πιστεύω του και το Λαό του,
που στις υπέρτατες αρετές του
εμπιστεύτηκε τις τύχες της πόλης,
αυτός να τις ορίσει, μέσα στη στάχτη και το χαλασμό.
Το καθήκον έβαλε πάνω από το θάνατο ο Έκτορας. Όρθιος και περήφανος κίνησε για τον Άδη
που χαμογελαστός του έγνεφε από τον Κάτω Κόσμο.
Και ανυπέρβλητος έμεινε μέσα στο Χρόνο,
όχι τόσο γιατί τον τραγούδησε ο Όμηρος,
όσο γιατί την ανθρώπινη φύση του υπερέβη.
Γιατί απέναντι στην ανεξέλεγκτη πολεμική αριστεία αντέταξε ενσυνείδητα την αξία της θυσίας για την πατρίδα.
Και απέναντι στις βουλές των Θεών,
αντέταξε το σθένος των ηρώων.
Που καθόλου δε σκέφτονται
το τραγικό τέλος που τους γράφτηκε
αλλά τον αντίκτυπο
που οι πράξεις τους στην αιωνιότητα θα αφήσουν. Αχιλέας .-
ο άλλος Ο ΑΛΛΟΣ :
Πάντα κάποιος άλλος ήθελε να είναι.
Μεγάλο καημό το είχε.
Την αδιαφορία του κόσμου δεν την άντεχε.
Σιχαινόταν τη μετριότητα του.
Αυτός,
προορισμένος για πελώρια βελανιδιά στο δάσος,
γιατί άραγε σαν θάμνος στην ερημιά
να μαραζώνει στην αφάνεια;
Χωρίς αμφιβολία,
άσχημο παιχνίδι θα του έπαιξε η Μοίρα.
Γόης, αριστοκράτης ή δανδής θα του άρμοζε να ήταν.
Κάποιος που την αύρα του παντού στο χώρο
να αφήνει σαν περνά,
οι πόρτες διάπλατα να ανοίγουν
στο άκουσμα του ονόματος του,
τα κοριτσόπουλα χωρίς προσπάθεια
να αναστενάζουν στη θωριά του
και αυτός την καρδιά του πέτρα
να μπορεί να κάνει σαν πρέπει
και σαν πρέπει βούτυρο να μπορεί να γίνει
και να λιώσει.
Κάποιος σημαντικός τέλος πάντων. Ξεχωριστός.
Δακτυλοδεικτούμενος.
Πιο εύπορος, πιο τυχερός, πιο δυναμικός ίσως.
Κάποιος που γρήγορα και με πυγμή θα παίρνει αποφάσεις, χωρίς να υπολογίζει κόστη.
Το θαυμασμό να κερδίζει για την διορατικότητα του.
Τη ζήλια να προκαλεί με τη φήμη του.
Να έχει την πολυτέλεια σα θέλει,
με την υπεροψία του άφοβα να παίξει.
Μετριόφρων να καμώνεται πως είναι
όταν οι άλλοι τον αποθεώνουν,
με σύνεση και αυτοπεποίθηση τάχα να συμβουλεύει
όσους τη γνώμη του ζητάνε.
Κατανόηση και συμπόνια να δείχνει
σα σε κόσμο μπροστά βρίσκεται,
απέναντι σε όσους επιδεικτικά θα αγνοούσε
αν μόνος μαζί τους βρισκόταν.
Και πάντα οι άλλοι να τον σέβονται.
Να δικαιολογούν τα καπρίτσια του.
Να τον ακολουθούν και να τον μιμούνται.
Αυτά φαντάζεται.
Με τέτοια τρώει την ψυχή του.
Και όλο γερνά
και ζαρώνει από το μίσος ενάντια στη Μοίρα,
που χωρίς καμία φειδώ,
το μερτικό απ' τη ζωή που ο ίδιος τόσο λαχταρά
σε άλλους χαρίζει.
Τη Μοίρα, που την ευκαιρία του στέρησε
άλλος να γίνει και άλλες ζωές μετά, ο δυστυχής, να ποθεί. ,. Αχιλέας .-
ΟΙ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΕΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ :
Καθόλου δε με συγκινούν οι πριγκίπισσες των παραμυθιών που από τα μπαλκόνια των κάστρων τους
υπομονετικά περιμένουν τους ιππότες της φαντασίας τους
με άσπρα άλογα να γυρίσουν από τη μάχη.
Αλαβάστρινες και ντελικάτες,
τον χρόνο τους να περνάνε αναπολώντας
συντροφιά με τα αστέρια στον ουρανό,
για έρωτες ανεκπλήρωτους
να σιγοτραγουδάνε αναστενάζοντας,
την ώρα που μεταξένια μαντήλια κεντάνε,
για να στολίζουν με αυτά τους κόρφους τους
σαν σε χορούς πηγαίνουν.
Καθόλου δε τις ζηλεύω,
όταν αυτάρεσκα θαυμάζουν
στους αστραφτερούς καθρέφτες
τα αραχνοΰφαντα φορέματα τους
και όταν με τις γκουβερνάντες τους κρυφά χασκογελούν
κάθε φορά που όμορφα παλικάρια
το βλέμμα έντονα επάνω τους εστιάζουν.
Ζηλεύω τις πριγκίπισσες
που να βγάζουν δε διστάζουν τα χρυσά γοβάκια,
μήτε τη διαμαντένια κορόνα να πετάνε μακριά,
αγνώριστες να γίνονται σαν πρέπει, ντυμένες με κουρέλια,
για να γοητεύουν με της ψυχής το ανάστημα
και όχι με ονόματα και θυρεούς.
Ζηλεύω τις πριγκίπισσες
που άφοβα έξω απ’ το κάστρο βγαίνουν τις βραδιές,
για να μυρίσουν στα δάση τα νυχτολούλουδα
και να θαυμάσουν από τα ξέφωτα,
λέφτερες και ατρόμητες, το ασημένιο φως του αποσπερίτη.
Ζηλεύω τις πριγκίπισσες
που την ησυχία και την πολυτέλεια των παλατιών
φυλακή τη νιώθουν
και άλλη γη λαχταρούν να εξερευνήσουν,
διαφορετική ζωή να γευτούν.
Το δικό τους μικρό βασίλειο να χτίσουν
με λάσπη και με πέτρες.
Ζηλεύω τις πριγκίπισσες
που δε φοβούνται να ματώσουν από τ’ αγκάθια,
σαν κόβουν ρόδα από τους κήπους της αγάπης,
που δε διστάζουν τη μοίρα τους την ίδια να προκαλέσουν
για χάρη ενός ονείρου.
Ακόμα και αν λυγίσουν. Ακόμα και αν τσακιστούν.
Τέτοιες πριγκίπισσες ζηλεύω.
Τέτοιες, που μύθος γίνονται,
ακριβώς γιατί περιφρονούν το παραμύθι. { Αχιλέας} .-
ΣΚΟΝΙΣΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ :
Στο κρυφό κελί, η παλιά ξύλινη πόρτα
είναι από καιρό ερμητικά σφραγισμένη.
Οι βαριές αμπάρες και οι μεντεσέδες σκούριασαν,
το ακριβό βερνίκι ξεθώριασε,
η σκιά της εγκατάλειψης σέρνεται απειλητικά
μέσα από τις αραχνιασμένες χαραμάδες.
Εδώ επέλεξε να σκλαβώσει τη συνείδηση του.
Στις εσχατιές
των πολυδαίδαλων διαδρόμων του μυαλού του.
Σε δωμάτιο υγρό και ανήλιαγο. Λησμονημένο από όλους.
Ξεχασμένο ακόμη και από το ίδιο.
Θαρρούσε πως η παχιά σκόνη
στα βαρυφορτωμένα
από τα βιβλία των αναμνήσεων του ράφια,
θα έσβηνε για πάντα
όσα το μελάνι του υποσυνείδητου έγραψε
στις σκοροφαγωμένες πλέον σελίδες τους.
Θαρρούσε πως η μούχλα
θα σάπιζε οριστικά τις ευαισθησίες,
που σαν πελώρια κύματα με μένος έσκαγαν αδιάκοπα
πάνω στα βράχια του κυνισμού του.
Θαρρούσε πως η κλεισούρα
θα τύλιγε για πάντα σαν σάβανο
το ζωντανό ακόμα σώμα των ενοχών,
που σαν στρατιά κατακτητών
διαγούμιζε χωρίς έλεος τις πλούσιες πολιτείες του.
Πόσο λάθος έκανε.
Γιατί οι τύψεις
που με απόγνωση ζητούσε να θάψει μέσα του,
πιο πολύ θέριευαν.
Πιότερο αντιστέκονταν και πείσμωναν.
Σαν τα δίχτυα, που πιο πολύ ακόμα σφίγγουν το ψάρι,
όσο αυτό με απελπισία παλεύει να ξεφύγει από αυτά.
Έτσι, στο κρυφό κελί μπροστά καθώς στέκεται τώρα,
βουβός προετοιμάζεται να αναμετρηθεί
με το φυλακισμένο είδωλο του.
Δεν έχει γυρισμό πια.
Τη σκόνη από τα βιβλία είναι αποφασισμένος να φυσήξει.
Με τις Ερινύες του να αναμετρηθεί.
Και ή θα λυτρωθεί,
πίνοντας από το Άγιο Δισκοπότηρο της Κάθαρσης,
ή το χαμό θα συναντήσει..- ΑΧΙΛΕΑΣ .
ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ ΤΟΠΟΙ :
Σε τόπους άγριους με πηγαίνουν τα τραγούδια που ακούω.
Σε χώματα γεμάτα εντάσεις, οδύνες και μάχες ανελέητες.
Σε στέκια ανθρώπων αδέσμευτων με τριγυρίζουνε.
Ανθρώπων απροσάρμοστων. Ανήμερων. Σκληραγωγημένων.
Με χέρια ροζιασμένα και βαθιές ρυτίδες στο μέτωπο.
Σε συννεφιασμένα πρωινά με ταξιδεύουν,
σε ομιχλώδη απομεσήμερα, σε μελαγχολικά δειλινά.
Σε νύχτες σιωπηλές κάτω από το φεγγαρόφωτο.
Σεργιάνι στις πίκρες με στέλνουν,
να τις βιώνω και να τις αντέχω.
Να μάθω να διακρίνω το λυγμό και το δάκρυ.
Να μάθω να γελάω με τον καημό. Να τον περιπαίζω.
Στους άγριους τόπους των τραγουδιών μου,
το ουράνιο τόξο που βγαίνει μετά τη δυνατή μπόρα,
περισσότερα χρώματα θαρρείς πως έχει,
σα συνδυάζεται με την πανδαισία της γης.
Οι πυρωμένες πέτρες και τα απόκρημνα τα βράχια,
την αγέρωχη ψυχή υμνούν,
την ψυχή που ασυμβίβαστη πέφτει και σηκώνεται,
μη μετανιώνοντας ποτέ για τα λάθη
που νόημα στη ζωή της δίνουν.
Ερμηνείες αναζητώ.
Ζητάω αλυσίδες αόρατες
να δένουν το στίχο με τα αινίγματα της καρδιάς μου.
Ζητάω ο ιστός της θείας μουσικής να με τυλίγει
και εγώ ανήμπορος, τις νότες να παρατηρώ
σαν την αράχνη αχόρταγα να τρέφονται
από τις σάρκες της υπερηφάνειας μου.
Τα πρέπει μου να ποδοπατούν.
Τα θέλω μου να αποθεώνουν.
Δεν ψάχνω τραγούδια να με κάνουν να ξεχνάω.
Τραγούδια που με κάνουν να θυμάμαι επιδιώκω.
Τραγούδια που εικόνες Αγίων γεμίζουν
τα ξωκλήσια της μνήμης μου,
τις ώρες που οι ορδές των απίστων
καίνε και λεηλατούν κάθε τι ιερό,
τραγούδια που τα λιμάνια μου γκρεμίζουνε
την ώρα της τρικυμίας.
Τραγούδια που μαζί μου γερνάνε.
Και δε φοβούνται τα φαντάσματα του παρελθόντος μου
να ανακαλούν και να τα τιθασεύουν. « Αχιλέας» ?
Η ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΑΓΑΛΜΑΤΩΝ . :
Πόση κραυγή, αλίμονο,
βγάζει η καρτερική σιωπή των αγαλμάτων.
Μη σε πλανά που τίποτα δεν ακούς.
Ησυχία καθόλου δεν υπάρχει
πάνω στα βάθρα και στις προθήκες.
Άφατα συναισθήματα ξεχειλίζουν,
ιδέες και πράξεις επαναξιολογούνται,
η Ιστορία μπολιάζεται με την Τέχνη
στο περιβόλι της Ζωής.
Πόσα πράγματα πολύτιμα
μπορείς να μάθεις από τα αγάλματα,
μάλλον δεν ξέρεις φίλε μου,
σαν καταφέρεις το βλέμμα σου να εστιάσεις
πέρα από την δουλεμένη τους επιφάνεια.
Περιπέτειες πολλές με υπομονή θα σου διηγηθούν
και το παρελθόν διάπλατα θα ξεδιπλώσουν μπροστά σου,
σαν συνειδητοποιήσεις πως η ακινησία τους είναι λόγος
και η έκφραση τους θέση.
Σαν κατανοήσεις πως ο Χρόνος επάνω τους,
προσθέτει επιχειρήματα.
Και πάντα μιλούν με την καρδιά τους,
με την καρδιά του δημιουργού τους
και την καρδιά της Εποχής τους.
Γι’ αυτό και όσα λένε, αξία έχουν ανεκτίμητη,
σαν αποφασίσεις να αφομοιώσεις τη σοφία τους.
Αν προσεκτικά λοιπόν αφουγκραστείς τα αγάλματα,
θα καταλάβεις τι αέναα συμβουλεύουν.
Να μάθεις, λένε, να εκτιμάς αυτό που ξεχωρίζει
χωρίς να κάνει θόρυβο ανώφελο.
Να μάθεις να σέβεσαι αυτό που παραδειγματίζει
με την ηρεμία και όχι με την επιβολή.
Να μάθεις προσεκτικά να ακούς,
αυτό που διδάσκει χωρίς να κομπορρημονεί. Αχιλέας .-
ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ :
Τους θησαυρούς των πειρατών θυμίζουν τα όνειρα μας.
Που μάταια τους ψάχνουμε χρόνια ολόκληρα
γιατί λάθος χάρτες μελετούμε.
Σε λάθος πελάγη αρμενίζουμε,
τραβώντας με κόπο τα κουπιά στη μικρή μας βάρκα.
Και λάθος σημάδια ανακαλύπτουμε κάθε φορά
στις αφιλόξενες ακτές που μας ξεβράζει το κύμα.
Τι και αν με μανία σκάβουμε στις υγρές σπηλιές
και στις ρίζες των σκιερών δέντρων;
Χαμένος οριστικά φαίνεται πως είναι
ο πολυπόθητος θησαυρός.
Το παλιό σεντούκι
με τα χρυσά φλουριά και τα πολύτιμα κοσμήματα,
είναι προσεκτικά κρυμμένο
σε κάποια Γη της Επαγγελίας άγνωστη σε μας.
Και ο Έντγκαρ Άλαν Πόε δεν είναι κοντά μας,
για να μας αποκρυπτογραφήσει
τα κωδικοποιημένα με μαεστρία μηνύματα
στην φθαρμένη περγαμηνή.
Μα εμείς, τυχοδιώκτες και ασυμβίβαστοι,
καθόλου δε νοιαζόμαστε που το μυστικό των κουρσάρων
μας έχει στοιχειώσει τη ζωή.
Η προσδοκία
της εκτυφλωτικής λάμψης του αμύθητου πλούτου,
έχει από καιρό παγιδέψει κάθε αίσθηση μας,
έχει από καιρό καθορίσει τις ζωές μας.
Μαρτυρικά και αμετανόητα ονειροπόλοι,
βαδίζουμε με σιγουριά στην διεκδίκηση της Ουτοπίας μας.
Γιατί το κυνήγι των μεγάλων θησαυρών,
είναι σαν το κυνήγι των μεγάλων ονείρων.
Αξίζει να ψάχνει κανείς μία ολόκληρη ζωή
σε ξεχασμένους τόπους για να τους κατακτήσει,
ακόμα και αν ξέρει
πως φουρτουνιασμένους ωκεανούς θα ταξιδέψει,
πολλούς υφάλους θα συναντήσει,
πολλά ναυάγια θα προσπεράσει.
Μόνο που σαν έρθει ο καιρός που θα βρούμε, επιτέλους,
το θησαυρό που με τόση αγωνία ζητούσαμε,
πολύ λίγο θα χαρούμε.
Έτσι συνηθισμένοι που είμαστε στις περιπλανήσεις πια,
στιγμή δε θα ξαποστάσουμε.
Νέες περιπέτειες
και καινούργιους θησαυρούς θα επιδιώξουμε.
Σαν αληθινοί πειρατές.
Που ποτέ δε θα τους δεις να ξοδεύουν
τους θησαυρούς που λεηλατούν.
Πάντα να τριγυρίζουν στις θάλασσες,
έτοιμους για ρεσάλτα θα τους βλέπεις. .- Αχιλέας .
ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΗΣΤΡΙΑ :
Θέλει θάρρος και κουράγιο
να αφήσεις τη ζεστασιά της καλύβας,
για να βγεις έξω στο δάσος μέσα στη βαρυχειμωνιά.
Να αφήσεις τη θαλπωρή της κουνιστής πολυθρόνας μπροστά στο τζάκι,
για να αντιμετωπίσεις τον παγωμένο βόρειο άνεμο
που περονιάζει το δέρμα.
Την αχνιστή σούπα στο τραπέζι να απαρνηθείς
και το ζεματιστό καφέ στην κούπα
και να κινήσεις να μαζέψεις ξύλα,
μιας και άδειασε η αποθήκη
και το βραδινό κρύο που θα έρθει
θα είναι απάνθρωπο και δεν θα αντέχεται.
Και εκεί στο δάσος που θα πας, πολύ πρέπει να προσέχεις.
Γιατί δεν είναι ασφαλή τα μονοπάτια.
Λύκους πεινασμένους θα βρεις,
που το διαπεραστικό ουρλιαχτό τους
καλύπτει με πέπλα φόβου το μουντό χειμωνιάτικο τοπίο.
Και κυνηγούς θα συναντήσεις στο διάβα σου,
με βλέμμα καρτερικό και σκληρό,
έτοιμους να πυροβολήσουν
σα δουν κάτι πίσω από θάμνο να σαλεύει.
Είναι και το έδαφος ανώμαλο και δυσκολοπερπάτητο.
Και κρύβει λακκούβες και παγίδες πολλές
κάτω από το παχύ, λευκό του πάπλωμα.
Και αλίμονο, ορατότητα μεγάλη δεν έχεις,
με τα βαριά σύννεφα να σκεπάζουν τις πλαγιές,
όπως η ανησυχία σκεπάζει την ψυχή σου.
Πρέπει να γνωρίζεις καλά που πηγαίνεις.
Αλλιώς, θα ξεστρατίσεις
και μπορεί να σε προλάβει η νύχτα.
Και όταν με το καλό μαζέψεις τα πολύτιμα ξύλα,
όταν τα δέσεις,
τα κουβαλήσεις με καρτερικότητα στις πλάτες σου
και γυρίσεις πίσω, κατάκοπος, βρεγμένος μέχρι το κόκαλο,
όταν τα κόψεις
και τα τακτοποιήσεις καλά μέσα στο παραγώνι
μοχθώντας να ανάψεις την πρώτη σπίθα, ακόμα και τότε,
θα σκέφτεσαι πως και αύριο και μεθαύριο και κάθε μέρα,
την ίδια διαδρομή θα έχεις να κάνεις.
Γιατί την καλύβα
εγκαταλελειμμένη και ερειπωμένη τη βρήκες όταν ήρθες.
Και ξύλα δε νοιάστηκε κανένας να αφήσει.
Η λυτρωτική φλόγα όμως που θα πλημμυρίσει το χώρο
με τη θερμότητα και τη λάμψη της,
απαλύνοντας με πορφυροκίτρινους χρωματισμούς
το σκούρο γκρίζο του χειμώνα στο μικρό δωμάτιο,
θα είναι ο καταλυτικός καθημερινός σου θρίαμβος
απέναντι στο δύσκολο καιρό.
Και οι δύσκολοι καιροί ξέρουν να σέβονται,
όσους ενσυνείδητα τους αψηφούν
και με πείσμα και αυταπάρνηση
φροντίζουν ρημαγμένες καλύβες. Αχιλέας
ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΝΕΜΕΣΗΣ :
Κάθε φορά που τη Νέμεση ψάχνω να βρω
στον κόσμο των ανθρώπων,
τον Ναπολέοντα φέρνω στο νου μου.
Βαρύ, σπασμένο και σκυφτό,
να στέκεται ψηλά
στους ανεμοδαρμένους βράχους της Αγίας Ελένης
και να ζυγιάζει τα ταραγμένα νερά του Ατλαντικού
με την τρικυμία της δικής του ψυχής.
Αυτός που έζησε σαν πύρινη λαίλαπα,
τώρα πιο μόνος και από τη μοναξιά
αργοσβήνει σαν κεράκι σε εξωκλήσι μακρινό,
καταδικασμένος από τους δεσμώτες του
να ξεχαστεί ακόμα και από τη λήθη.
Την υπεροψία και την αλαζονεία
τιμώρησε σκληρά η αρχαία θεότητα.
Το ήξερε αυτό ο Ναπολέοντας. Και δεν της κάκιωσε.
Και σε εκείνο το ερημονήσι, αυτός,
που είχε το θάρρος να προκαλέσει την μοίρα του κόσμου,
προκάλεσε πλέον ανοιχτά τον ίδιο του τον εαυτό.
Και βρήκε την ελπίδα που απάλυνε τα σωθικά του,
εκείνες τις σκοτεινές στιγμές της απόλυτης εξορίας του.
Και βρήκε τη βαθιά πίστη
που κράτησε σφιχτά τα νήματα της ύπαρξης του.
Πόσοι τάχα επίδοξοι κοσμοκράτορες
θα επέλεγαν με στωικότητα την ταπείνωση
και τον εξευτελισμό στη θέση του;
Πόσοι θα άντεχαν να υπομένουν κάθε μέρα,
νικημένοι πλέον,
το απορημένο, παραιτημένο, παγωμένο βλέμμα
του συνοδού Γρεναδιέρου τους,
που μάταια ψάχνει να κρύψει από τον ξεπεσμένο ηγέτη,
την απογοήτευση των προδομένων ονείρων του;
Πούπουλο μοιάζει ο βράχος του Σισσύφου
μπροστά στο βάρος
των χαλασμάτων μίας ολόκληρης εποχής
που από τους δικούς σου ώμους γκρεμίστηκαν.
Να προσπαθείς να παρηγορήσεις με το ανάστημα σου
όσους για σένα μάτωσαν,
την ίδια ώρα που είσαι περισσότερο από όλους τσακισμένος
και λεηλατημένος από τις ορδές της Μοίρας.
Ο Ναπολέοντας νικήθηκε στο Βατερλώ.
Νίκησε όμως στην Αγία Ελένη.
Δικαίωσε το όραμα του και τους υποστηρικτές του
με την αξιοπρέπεια της στάσης του.
Ό,τι έχασε στο πεδίο της μάχης
το κέρδισε στο πεδίο της συλλογικής συνείδησης.
Αυτό ήταν και το πολύτιμο δώρο της Νέμεσης σε αυτόν.
Μία νίκη που δεν εξαργυρώνεται με αίμα,
αλλά μόνο με συντρίμμια ψυχής. Αχιλέας
ποτε μην πεις πως η ζωη δεν ειναι ωραια..
ασε την ομορφια της φυσης να πλημμυρισει την καρδια σου..
χαμογελασε και ετοιμασου για μαγικα ταξιδια
μην ξεχνας..τα καλυτερα στολιδια της ζωης...ειμαστε εμεις
ας στρεψουμε ομως τα ματια μας στον ουρανο,
και ας ευχαριστησουμε το θεο που ξυπνησαμε,
και ειμαστε κοντα στα αγαπημενα μας προσωπα
ας κανουμε αυτο το πρωινο να διαφερει απο τα αλλα
τουρτουριζες μες τη βροχη,ειχες σφαλισει τα γαλαζια ματια σου,
και απλωνες το χερι στη σκοτεινια να αναγνωρισεις το δικο μου...
τι ωραια να λες....
{κοιμησου τωρα,δε θα με ξαναχασεις,δε θα σε ξαναχασω}
βαθαινει η αγκαλια σαν αγαπιεσαι,χωραει πολλους ζητιανους,
πολλους που στερηθηκανε τον ερωτα,
η δε τους φιλησαν ποτε τους,χαμογελανε αυτοι που δεν τους χαιδεψε κανενας,
ζουνε αναμεσα μας ολοι τουτοι...
ενα μπουμπουκι σκαει δειλα...
κοιμησου..
ξεσφιξε τα δαχτυλα σου και κοιμησου..
εγω ειμαι ΕΔΩ...
Α..ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ..
καλο βραδακι σε ολους καλοι μου φιλοι..
να προσεχετε τον εαυτο σας..
σας στελνω πολλα καυτα φιλια...
δεν το λεω πονηρα..που πηγε το μυαλο σας????
ο πυρετος μου φταιει...
και καποιος ιος που θελει να γινει κολλητος μου απο εχθες..
ονειρα γλυκααααααααααααααααα
Αρχή του παραμυθιού καλημέρα σας!!
Κάποτε σε ένα μεγάλο ,απλανές σύμπαν που λεγόταν spaces βρέθηκε μια γυναίκα.Αρχισε να ψάχνεται τι έκανε εκεί ,δεν της άρεσε αυτό το χάος.Είχε περάσει και μια περιπέτεια άσχημη και δεν ήθελε και πολλά -πολλά με άλλους.Στην πορεία της άρχισε να συναντάει διάφορες παρέες οι οποίες της φώναζαν να καθήσει μαζί τους.Δίσταζε , μα πόσο δίσταζε , δεν τους ήξερε.Κατόπιν άρχισαν να της φαίνονται συμπαθητικοί της μίλαγαν καλά με ενδιαφέρον και είπε μέσα της : γιατί όχι , τι έχω να χάσω ας καθήσω να δώ, μπορεί να είναι ωραία εδώ. Στην αρχή βρέθηκε σε έναν χώρο σαν μεσαιωνικό κάστρο , όπου μια κυρία με κόκκινο μακρύ φόρεμα την καλωσόρισε και της είπε: θέλεις να γίνουμε φίλοι , θέλεις να μείνεις εδώ μέχρι να φιάξεις το δικό σου σπίτι ? Πολύ ευχαρίστως! απάντησε η γυναίκα, λίγο αρχαίο βέβαια για τα γούστα μου , αλλά οκ δεν έχω να χάσω τίποτε! Η γυναίκα του μεσαίωνα είχε αρκετούς φίλους γιατί είχε φιάξει το σπιτι της καιρό πριν και είχε και μιαν αυλή σαν όλες τις κυρίες του καλού κόσμου και της εποχής της : ένα cartoon με κόκκινα μαλλιά , μια γυναίκα γάτα , ένα παπού με το όνομα ενός ανέμου και κάποιους άλλους.Περνώντας οι μέρες η γυναίκα άρχισε να χτίζει σιγά σιγά το δικό της σπίτι με πολύ κόπο και φαντασία προσπαθώντας να φιάξει κάτι που θα άρεσε στην ίδια βασικά και θα την ξεκούραζε όταν γυρνούσε εκεί απο τα προβλήματα της ημέρας.Και περίεργο το σπίτι που έφιαξε άρχισε να μαζεύει κόσμο από όλα τα σημεία του σύμπαντος ,Ηταν αρκετοί αυτοί που θέλαν να μείνουν στο σπίτι της και να γίνουν φίλοι μαζί της.
Στην αρχή της φάνηκε περίεργο , δεν το είχε επιδιώξει! Μετά της άρεσε. Αλλά όμως μαζί με τους φίλους παρουσιάστηκαν και κάποιοι που ήθελαν να της γκρεμίσουν το σπίτι γιατί λέει μάζευε πιό πολύ κόσμο απο ότι στα δικά τους. Και πρώτη και καλύτερη η κυρία του κάστρου , που κάποτε την είχε φιλοξενήσει.Ζήλευε , ζήλευε φοβερά!! Πίστευε ότι ήταν η αρχηγός του απλανούς σύμπαντος και κανένας μα κανένας δεν μπορούσε να της πάρει την αρχηγία αυτή. Η γυναίκα απόρησε στην αρχή με την ξαφνική αλλαγή , αλλά δεν έδωσε και ιδιαίτερη σημασία.Η κυρία τότε άρχισε να γυρίζει στα διάφορα σπίτια να δημιουργεί ιστορίες και να προσπαθεί να διαβάλλει την γυναίκα .
Εχοντας παρέα το cartoon με τα κόκκινα μαλλιά , την γυναίκα -γάτα και κάποιους άλλους αφελείς οργάνωσαν ένα γκρούπ και άρχισαν να σπέρνουν την διχόνοια! Διαίρει και βασιλευε !! Σοφώτατο !!Στην παρέα προστέθηκε και ένας αεροπόροςφίλος της κυρίας του κάστρου και ένας μουσικός ,φίλος της γυναίκας γάτας. Μπαίναν στο σπίτι της γυναίκας και την έβριζαν ή στεκονταν απέξω και φώναζαν απειλές. Η γυναίκα παρ' όλα ταύτα δεν απαντούσε και προσπαθούσε να συνεχίσει.
Ένα βράδυ που κάθονταν στον κήπο της και ρέμβαζε ήρθε και στάθηκε στην πόρτα του κήπου ένας άγγελος, ένας πολύ όμορφος άγγελος! Τον ήξερε , ήταν απο τους φιλοξενούμενους της απο τις πρώτες μέρες που έφιαξε το σπίτι της. Της είχε χτυπήσει την πόρτα και της είχε πεί : θέλεις να γίνουμε φίλοι ? Γιατί όχι είχε απαντήσει εκείνη , άλλωστε πίσω σε κείνες τις μέρες δεχόταν τους πάντες στο σπίτι της ,πίστευε ότι όλοι ήταν καλοί.
Στην αρχή οι σχέσεις τους ήταν τυπικές ,αυτή του φέρονταν όπως ακριβώς φέρονταν σε όλους της τους φίλους τον χαιρετούσε του εύχονταν να είναι καλά! Κάποια στιγμή μετά δυό μήνες αυτός ήρθε στο σπίτι και κάτω απο ένα κάδρο με έναν αγγελο της έγραψε :
* Ι love you pincess * ! Εκείνη δεν έδωσε σημασία και έτσι πέρασαν άλλοι τρείς μήνες. Ήρθε το καλοκαίρι και ο Ιούλιος .Και νάτος πάλι μπροστά της πανέμορφος και αστραφτερός να την καλησπερίζει και να της λέει ¨* Θέλω να σου μιλήσω, σε παρακαλώ μιλησέ μου ,νομίζω πως σε αγαπώ * Εκείνη τα έχασε , δεν το περίμενε * Μα τι λές του είπε , γνωριζόμαστε μόνο λίγους μήνες ,είμαστε φίλοι , τι λές? * * Σε αγαπώ * απάντησε εκείνος * Είμα σίγουρος σε αγαπώ *
* Τότε και εγώ σε αγαπώ και απόψε είμαι πολύ ευτυχισμένη * είπε εκείνη * Και γώ είμαι ευτυχιμένος * είπε ο άγγελος !!
Εκείνη ξαφνικά βρέθηκε σε ένα τόπο μαγικό ,σε έναν παράδεισο , όπου χιλιάδες λουλούδια ευωδίαζαν και χιλιάδες πουλιά κελαηδούσαν , χιλιάδες άγγελοι - μαζι και ο δικός της - πετούσαν .
Όμως ο άγγελος αυτός έλεγε πολύ εύκολα το σ' αγαπώ !
Αυτή ευτυχισμένη και αθώα ακόμα για την κακία που υπήρχε το σύμπαν , θέλησε να μοιραστεί την ευτυχία της με τα υπόλοιπα όντα του σύμπαντος . Τι μέγα λάθος!! Οι υπόλοιπες κυρίες που είχαν δεί και αυτές τον άγγελο και τον ήθελαν για κείνες έγιναν έξω φρενών και άρχισαν να ψάχνουν μέσα και τρόπους για να τον πάρουν απο την γυναίκα. Ο άγγελος δε δεν ήταν και πολύ σταθερού χαρακτήρος , όπως προείπαμε και εξάλλου τόσο καιρό στον παράδεισο είχε στερηθεί πολλά και τώρα ήθελε να ζήσει πολλά. Αρχισαν λοιπόν να πηγαίνουν στο σπίτι τπυ άγγελου και να του λένε διάφορα για την γυναίκα , να του τάζουν χρήματα και εξουσία , να του τάζουν ηδονές και πράγματα που ο άγγελος δεν είχε ξαναδεί !
Η κακομοίρα η γυναίκα δεν είχε τόσα μέσα ούτε μπορούσε να του τάξει τόσα , όσα οι άλλες του έταζαν. Παρόλα αυτά ο άγγελος δεν ήθελε να την αφήσει , η γυναίκα όμως του είπε να αποφασίσει , να επιλέξει τι θέλει, όμως αυτός ανποφασιστος τα ήθελε ολα!
Και η γυναίκα τον αγαπούσε, ω μα πόσο τον αγαπούσε !!
Και τότε η ομάδα της κυρίας του κάστρου , μαζί με ακόμα μερικά όντα απο το σύμπαν , έναν μισότρελλο θεολόγο και κάποιους άλλους άρχισαν τον πόλεμο . Ενα πόλεμο ανηλεή , έναν πόλεμο με όλα τα μέσα , έναν πόλεμο που κρατάει ακόμα μέχρι σήμερα.
Και μέχρι σήμερα δεν έχουν κατορθώσει να νικήσουν , δεν έχουν κατορθώσει να πάρουν τον άγγελο απο τον παράδεισό του.
Γιατί η γυναίκα υπάρχει και ο άγγελος υπάρχει .Και όσο και αν ματώσουν και όσο και αν πονέσουν ,τίποτε δεν έχει χαθεί ακόμα........
Γιατί το καλό πάντα νικάει στο τέλος κάθε παραμυθιού. Καλημέρα !!
Οταν ο εχθρός σε πλησιάζει επικίνδυνα είναι γιατί εσύ του το έχεις επιτρέψει , είναι γιατί εσύ έχεις αφήσει τον εαυτό σου και τις σκέψεις σου να εκτεθούν στον εχθρό.Είναι γιατί εσύ υπήρξες αδύναμος και δεν κατόρθωσες να δαμάσεις τις αδυναμίες σου ή έστω να τις κρύψεις . Αδυναμίες, αδυνναμίες! Όταν έχεις εχθρούς ποτέ δεν πρέπει να φανερώνεις τις αδυναμίες σου σε αυτούς, ποτέ δεν πρέπει να φαίνεσαι τόσο λίγος και ευαίσθητος σε αυτούς! Πάντα πρέπει να παίζεις το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι , πάντα πρέπει να τους ξεγελάς!! Αστους να νομίζουν ότι θέλουν , ή ότι τους άφησες να νομίζουν! Αρκεί να μην είναι όντως αυτό ! Αστους να νομίζουν ότι σε ξέρουν , σε κατέχουν , σε ορίζουν !! Άστους να νομίζουν ότι νίκησαν ! Ανασύνταξε τις δυνάμεις σου και ετοιμάσου για την καινούρια μάχη!! Έτσι είναι ο πόλεμος!!!!! Φθοροποιός , αλλά η αίσθηση της νίκης είναι φοβερή!! Να σας το μεταφράσω???
Παναθηναϊκός:
Αλέξανδρος Τζόρβας, Γιόσου Σαριέγκι, Λουκάς Βύντρα, Νίκος Σπυρόπουλος , Ροντρίγκες Γκάμπριελ, Μίκαελ Νίλσον (68' Αντε Ρουκάβινα), Απαρεσίδο Ζιλμπέρτο Σίλβα (46' Αντρέας Ιβανσιτς), Μάτε Σιμάο, Γιώργος Καραγκούνης (63' Σωτήρης Νίνης), Βαγγέλης Μάντζιος, Δημήτρης Σαλπιγγίδης , ...
Αγάπη πρώτα στο Θεό μας , μετά στον εαυτόν μας και τέλος στον εχθρό μας ! Κι άν περισεύει στα Ζώα και τα Φυτά μας !
**
ΑΝΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΑΘΜ ΣΤΟΝ ΕΚΛΙΠΟΝΤΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΡΩΣΙΑΣ ΚΥΡΟ ΑΛΕΞΙΟ Βʼ
Η ΑΘΜ ο Πάπας καΙ Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος, πληροφορηθείς κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, στον εορτάζοντα Ιερό Πατριαρχικό Ναό Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας, την προς Κύριον εκδημία του μακαριστού Πατριάρχου Μόσχας και πάσης Ρωσίας κυρού Αλεξίου Βʼ, με συγκίνηση ετέλεσε δέηση υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αοιδίμου Προκαθημένου της Ρωσικής Εκκλησίας και ωμίλησε περί αυτού στο πολυπληθές εκκλησίασμα, αναφερθείς στους πολυετείς πνευματικούς δεσμούς που τον συνέδεαν με τον Πατριάρχη Αλέξιο Βʼ.
Ο Μακαριώτατος συνεδέθη με τον εκλιπόντα Πρωθιεράρχη από του έτους 1985, όταν διωρίσθη Έξαρχος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Ρωσική Εκκλησία, ιδιαιτέρως όμως από του έτους 1986, όταν ο μακαριστός Πατριάρχης Αλεξανδρείας Νικόλαος ΣΤʼ εκοιμήθη αιφνιδίως στην Ρωσία, κατά την διάρκεια επισήμου επισκέψεως. Ο τότε Μητροπολίτης Λένιγκραντ, μετέπειτα Πατριάρχης Αλέξιος Βʼ, συνέδραμε ολοπροθύμως τον Αλεξανδρινό Έξαρχο στην περάτωση των διαδικασιών προετοιμασίας και μεταφοράς της σορού του Πατριάρχου Νικολάου ΣΤ, συνοδεύσας αυτήν έως την Αίγυπτο.
Κατά την διάρκεια της πατριαρχείας του ο μακαριστός Αλέξιος Βʼ περιέβαλε με πατρική αγάπη και αδιάπτωτο ενδιαφέρον τον από του έτους 1990 Επίσκοπο Κυρήνης πλέον και Έξαρχο της Αλεξανδρινής Εκκλησίας στην Ρωσία, νυν Μακ.Πατριάρχη κ.κ.Θεόδωρο Βʼ, και συνέδραμε παντοιοτρόπως το Πρεσβυγενές Πατριαρχείο, ιδίως μετά την ανάδειξη του Μακ.Θεοδώρου Βʼ στον Αποστολικό και Πατριαρχικό Θρόνο του Αγίου Μάρκου (2004).
Τον Οκτώβριο του έτους 2007 η ΑΘΜ πραγματοποίησε επίσημη Ειρηνική Επίσκεψη στην Εκκλησία της Ρωσίας, στα πλαίσια της οποίας είχε την ευκαιρία να έχει σειρά ιδιαιτέρων επαφών με τον αείμνηστο Πατριάρχη Αλέξιο Β΄, με τον οποίο συναντήθηκε για τελευταία φορά στην Κωνσταντινούπολη, την 11η και 12η Οκτωβρίου ε.ε., κατά την συγκληθείσα από την ΑΘΠ τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ.Βαρθολομαίο Σύναξη των Προκαθημένων.
Αμέσως μετά την εκδημία του Ρώσου Προκαθημένου ο Μακαριώτατος απέστειλε προς την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Μόσχας και πάσης Ρωσίας την εξής Συλλυπητήρια Πατριαρχική Επιστολή:
«Αριθμ.Πρωτ.583
Πρός
την Ιεράν Σύνοδον
του Πατριαρχείου Μόσχας καί πάσης Ρωσίας
εις Μόσχαν
Σεβασμιώτατοι αγιοι Αδελφοί,
Επί τω θλιβερώ αγγέλματι της πρός Κύριον εκδημίας του μακαριστού Πατριάρχου Υμών κυρού Αλεξίου Βʼ, του επί έτη πολλά ικανώς ποδηγετήσαντος την κατά Ρωσίαν Αγιωτάτην Εκκλησίαν καί υπό του οποίου καί ημείς προσωπικώς, κατά τα έτη της Εξαρχικής ημών διακονίας εκείσε, ως καί ο καθʼ ημάς Αποστολικός καί Πατριαρχικός Θρόνος, ετύχαμεν της ευεργετικης αυτού συναρωγής καί συναντιλήψεως, διά του παρόντος αδελφικού ημών Γράμματος, μεταφέρομεν πρός Υμάς καί σύμπασαν την Ιεραρχίαν, τον Ιερόν Κλήρον καί το Χριστεπώνυμον Πλήρωμα της Ρωσικής γης τας ολοθύμους συλλυπητηρίους ευχάς ημών, προσευχόμενοι όπως ο Κύριος της Αιωνίου Ζωής κατατάξη Αυτόν μετά Αγίων καί Δικαίων, αναδείξη δε αντάξιον αυτού διάδοχον.
Επί δε τούτοις, ευχόμενοι καί Υμίν μακροημέρευσιν, εν ευλογίαις θείων θησαυρισμάτων καί δωρημάτων, διατελούμεν μετά της εν Κυρίω αγάπης και τιμής εξιδιασμένης.
Αγαπητός εν Χριστώ αδελφός
?Ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής
Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Βʼ
Εν τη Μεγάλει Πόλει της Αλεξανδρείας
τη 5η Δεκεμβρίου 2008»
01/12/2008
ΧΡΟΝΙΚΟ 29ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2008
Την 29η Νοεμβρίου ε.ε. η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Βʼ εχοροστάτησε κατά την τελεσθείσα Θεία Λειτουργία στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αλεξανδρείας και προέστη του διετούς μνημοσύνου του αειμνήστου Στυλιανού Παπαδημητρίου, διατελέσαντος Προέδρου του Δ.Σ. του Κοινωφελούς Ιδρύματος "Αλέξανδρος Ωνάσης".
Μετά το πέρας της Λειτουργικής συνάξεως ο Μακαριώτατος εδέχθη στην Αίθουσα του Θρόνου τους υιούς του μακαριστού Στυλ.Ππαδημητρίου, Γεώργιο και Αντώνιο Παπαδημητρίου, Πρόεδρο του Ιδρύματος Ωνάση, τα μέλη του Δ.Σ. αυτού, ως και άλλους συνεργάτες και φίλους της οικογενείας, προς τους οποίου εξέφρασε συλλυπητήριες ευχές αλλά και την ευγνωμοσύνη του παλαιφάτου Πατριαρχείου για την στήριξη του εξονομασθέντος Ιδρύματος προς το πολυσχιδές έργο της Αλεξανδρινής Εκκλησίας.
Αρχιμ.Π.Αράθυμος
01/12/2008
Η Α.Θ.Μ. ΣΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
Την απόγευμα της 27ης Νοεμβρίου ε.ε, η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Βʼ, συνοδευόμενος από τον Θεοφ. Επίσκοπο Μαρεώτιδος κ.Γαβριήλ, Πατριαρχικό Επίτροπο Αλεξανδρείας, μετέβη στην Αλεξανδρινή Βιβλιοθήκη, όπου πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του Κέντρου Ελληνιστικών Σπουδών και της σπουδαίας Εκθέσεως της Συλλογής Εικόνων Βελιμέζη-Μαργαρίτη.
Στις εκδηλώσεις αυτές, οι οποίες τελούσαν υπό την αιγίδα του Εξοχ.Πρόεδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ.Καρόλου Παπούλια και της Πρώτης Κυρίας της Αιγύπτου κας.Σουζάν Μουμπάρακ, ο Μακαριώτατος απηύθυνε τον ως κάτωθι χαιρετισμό:
«Η Αλεξάνδρεια, η περιάκουστη στα πέρατα της οικουμένης και ανέγγιχτη από την ισχύ του πανδαμάτορος χρόνου κοσμόπολη της τέχνης, των γραμμάτων, του πολιτισμού, της πνευματικής αναζητήσεως και της ανωφερικής πορείας του ανθρώπου προς τον Θεό, για μία αφορά ακόμη ανοίγει τις πύλες της Ιστορίας σε αυτό το μυρίπνοο τέμενος του πνεύματος, την Αλεξανδρινή Βιβλιοθήκη και υποδέχεται την περίφημη Έκθεση των Εικόνων της Συλλογής Βελιμέζη-Μαργαρίτη.
Πρόκειται αναμφίβολα για ένα μοναδικό γεγονός, διότι ατενίζοντας αυτά τα λαμπρά εκκλησιαστικά τεχνουργήματα, τα οποία αποτελούν την έντεχνη και απτή έκφραση της Ορθοδόξου πίστεως και διδασκαλίας, γνωρίζουμε την ιστορική εξέλιξη της διαμορφώσεώς τους, από την αφετηρία τους, στην τεχνοτροπία των Φαγιούμ του αρχαίου αιγυπτιακού πολιτισμού μέχρι την τελική τους διαμόρφωση στους πνευματοφόρους κόλπους της βυζαντινής τέχνης.
Συνάντηση λοιπόν πολιτισμών μέσα από την μεταποιητική δύναμη της πίστεως! Έκφραση ορατή της ανάγκης της ψυχής να απεικονίσει υψηλά και ευλαβή συναισθήματα! Ευωδία πνευματική, προερχόμενη από τις λεπτότερες χορδές της ανθρωπίνης υποστάσεως! Κειμήλια ιερά, τα οποία εσεβάσθησαν οι αιώνες και διεφύλαξαν οι λαοί μέσα στην εναλλαγή των αυτοκρατοριών που κατά καιρούς επεκράτησαν, ώστε σήμερα εμείς, οι πολίτες του 21ου αιώνος, να μπορούμε να απολαμβάνουμε και διʼ αυτών να ενθυμούμεθα ότι, αν και στην σύγχρονη εποχή λατρεύεται η κτίση και αγνοείται ο κτίσας Θεός, οι άνθρωποι συνεχίζουν να φέρουν το θεϊκό δώρο της φιλοκαλλικής διαθέσεως και μπορούν να κατακοσμούν τον επίγειο κόσμο με έργα μοναδικής και ευσεβούς εμπνεύσεως.
Κατόπιν τούτων αξιοχρέως συγχαίρουμε τους συντελεστές, οι οποίοι διοργάνωσαν την παρούσα Έκθεση, που τελεί υπό την αιγίδα του Εξοχωτάτου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ.Καρόλου Παπούλια και της Ευγενεστάτης κας. Σουζάννας Μουμπάρακ, Πρώτης Κυρίας της Αιγύπτου, της χώρας που μάς περιβάλλει με τόση αγάπη, τιμή και σεβασμό και προς την οποία εκφράζουμε ολοθύμως βαθεία και ειλικρινή ευγνωμοσύνη.
Συγχαίρουμε τους κ.κ.Αιμίλιο και Χρήστο Μαργαρίτη, οι οποίοι προέβησαν στην δωρεά των Εικόνων της Συλλογής Βελιμέζη-Μαργαρίτη προς το Κοινωφελές Ίδρυμα "Αλέξανδρος Ωνάσης", το οποίο, υπό την πεπνυμένη Προεδρία του αιγυπτιώτου κ.Αντωνίου Παπαδημητρίου και των εκλεκτών συνεργατών του, στα πλαίσια των πολυποικίλων δραστηριοτήτων του, εγκαινιάζουν στην Πόλη του Μ.Αλεξάνδρου την έναρξη της ανά την υφήλιο παρουσιάσεως των σπουδαίων αυτών εκθεμάτων.
Συγχαίρουμε επίσης τον Ελλογιμώτατο Δόκτωρα Ισμαήλ Σεραγκελντίν, Διευθυντή της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης, διότι στον περιώνυμο αυτό χώρο του παγκοσμίου πνευματικού στοχασμού φιλοξενεί την διακεκριμένη Συλλογή.
Η παρούσα Έκθεση συνδυάζεται με το σπουδαίο γεγονός της ενάρξεως λειτουργίας του Κέντρου Ελληνιστικών Σπουδών Αλεξανδρείας, έργου λαμπρού που τελεσιουγείται με την συνεργασία του Πανεπιστημίου Αλεξανδρείας και την χορηγία του Ιδρύματος Βαρδινογιάννη, την δράση του οποίου τιμούμε στο πρόσωπο της εδώ παρισταμένης Προέδρου του και εκδαπανήζουσας εαυτόν στην διακονία του μέλλοντος της ανθρωπότητος, των παιδιών, Εριτίμου κας.Μαριάννας Βαρδινογιάννη, Πρέσβυρας Καλής Θελήσεως της Ουνέσκο και Αρχόντισσας του Αποστολικού και Πατριαρχικού Θρόνου του Αγίου Μάρκου, ως και την χορηγία του Ιδρύματος Ωνάση.
Μακαρίζοντες, λοιπόν, την μνήμη των δύο πρωτεργατών της συγκροτήσεως της Συλλογής των πνευματικών αυτών θησαυρισμάτων, των αειμνήστων αλεξανδρέων Αιμιλίου Βελιμέζη και Αντωνίου Μπενάκη, επαινούμε και επευλογούμε όσους εμόχθησαν για την διοργάνωση αυτή, επικαλούμενοι την χάρη και το άπειρος έλεος του Παναγάθου Θεού στην ζωή όλων. Σας ευχαριστώ!»
Στις εκδηλώσεις παρέστησαν επίσης ο Εξοχ. κ.Άντελ Αμπίμπ, Κυβερνήτης της Αλεξανδρείας, ο Εξοχ. κ.Θεόδωρος Κασσίμης, Υφυπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, ο Εξοχ.κ.Ζέπος, Πρέσβης της Ελλάδος στην Αίγυπτο, ο Εντιμ.κ.Γεώργιος Διακοφωτάκης, Γεν.Πρόξενος της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια, η Ερίτ.κα.Μαριάννα Βαρδινογιάννη, Πρόεδρος του Ιδρύματος Βαρδινογιάννη και Πρέσβυρα Καλής Θελήσεως της Ουνέσκο, ο Εντιμ.κ.Αντώνιος Παπαδημητρίου, Πρόεδρος του Κοινωφελούς Ιδρύματος "Αλέξανδρος Ωνάσης", ο Ελλογ. Dr.Hassan Nadir, Πρόεδρoς του Πανεπιστημίου Αλεξανδρείας, ο Ελλογ. Dr.Ismail Serageldin Διευθυντής της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης και άλλοι επίσημοι εκπρόσωποι κρατικών φορέων της Νειλοχώρας.
Αρχιμ.Παντελ.Αράθυμος
28/11/2008
ΤΟ ΟΦΦΙΚΙΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΡΙΤ.κα.ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ
Την Πέμπτη, 27η Νοεμβρίου ε.ε, η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Βʼ υπεδέχθη στην Πατριαρχική Έδρα τον Εξοχ.Υφυπουργό Εξωτερικών της Ελλάδος κ.Θεόδωρο Κασίμη, με τον οποίο είχε ιδιαίτερη συνάντηση και συνομιλία.
Αμέσως μετά ο Μακαριώτατος υπεδέχθη την Εριτ.κα.Μαριάννα Βαρδινογιάννη, Πρέσβυρα Καλής Θελήσεως της UNESCO, με την οποία είχε επίσης ολιγόλεπτη συνάντηση στο Ιδιαίτερο Πατριαρχικό Γραφείο.
Ακολούθως, στην Αίθουσα του Θρόνου του Πατριαρχικού Μεγάρου, η Α.Θ.Μ. απέμεινε στην Εριτ.κα.Βαρδινογιάννη το οφφίκιο της Μεγάλης Αρχόντισσας του Θρόνου του Αποστόλου Μάρκου.
Κατά την προσφώνησή Του ο Σεπτός Προκαθήμενος της Εκκλησίας των Αλεξανδρέων επεσήμανε την σπουδαιότητα του πολυτίμου έργου, το οποίο επιτελεί η κα.Βαρδινογιάννη, ως Πρέσβυρα Καλής Θελήσεως της UNESCO, Πρόεδρος του Συλλόγου "Ελπίδα" και του Ιδρύματος Βαρδινογιάννη υπέρ των παιδιών του κόσμου, ενώ ανεφέρθη και στην πολυετή φιλία, η οποία Τον συνδέει με την οικογένεια Βαρδινογιάννη.
Στην αντιφώνησή της η Μεγάλη Αρχόντισσα εξέφρασε τον θαυμασμό της για την ιεραποστολική και ανθρωπιστική δράση του παλαιφάτου Πατριαρχείου στην αφρικανική ήπειρο, εξήρε την πρωθιεραρχική διακονία και την προσωπικότητα του Μακ.Πατριάρχου, τον Οποίο διαβεβαίωσε ότι θα υποστηρίζει πάντοτε προς όφελος των εμπεριστάτων λαών και κυρίως των παιδιών της Αφρικής.
Μετά το πέρας της σεμνής αυτής τελετής, την οποία ετίμησαν με την παρουσία τους ο Σεβ.Γέρων Μητροπολίτης Λεοντοπόλεως κ.Διονύσιος, Γενικός Πατριαρχικός Επίτροπος, ο Θεοφιλ.Επίσκοπο Μαρεώτιδος κ.Γαβριήλ, Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας, ο Εξοχ.Υφυπουργός Εξωτερικών κ.Θεόδωρος Κασίμης, ο Εξοχ.πρωην Υπουργός κ.Ανδρέας Ζαΐμης, ο Εντιμ. Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια κ.Γεώργιος Διακοφωτάκης, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος κ.Χαράλαμπος Κατσιμπρής, ο Μέγας Άρχων Λογοθέτης του Πατριαρχείου κ.Σπυρίδων Καμαλάκης, ο Πρόεδρος της Αδελφότητος των Οφφικιάλων του Θρόνου, Καθηγητής κ.Θεόδωρος Παναγόπουλος, εκπρόσωποι ελληνικών φορέων και συλλόγων της πόλεως κ.α., οι αφρικανοί σπουδαστές της Πατριαρχικής Σχολής Αλεξανδρείας απέδωσαν εκκλησιαστικούς ύμνους και πραγματοποιήθηκε περιήγηση των υψηλών προσκεκλημένων στους χώρους του Πατριαρχικού Οίκου, ως και στην περιώνυμη Πατριαρχική Βιβλιοθήκη.
Αρχιμ.Π.Αράθυμος
28/11/2008
ΤΟ ΟΦΦΙΚΙΟ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΕΡΙΤ.κα.ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ
Την Πέμπτη, 27η Νοεμβρίου ε.ε, η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Βʼ υπεδέχθη στην Πατριαρχική Έδρα τον Εξοχ.Υφυπουργό Εξωτερικών της Ελλάδος κ.Θεόδωρο Κασίμη, με τον οποίο είχε ιδιαίτερη συνάντηση και συνομιλία.
Αμέσως μετά ο Μακαριώτατος υπεδέχθη την Εριτ.κα.Μαριάννα Βαρδινογιάννη, Πρέσβυρα Καλής Θελήσεως της UNESCO, με την οποία είχε επίσης ολιγόλεπτη συνάντηση στο Ιδιαίτερο Πατριαρχικό Γραφείο.
Ακολούθως, στην Αίθουσα του Θρόνου του Πατριαρχικού Μεγάρου, η Α.Θ.Μ. απέμεινε στην Εριτ.κα.Βαρδινογιάννη το οφφίκιο της Μεγάλης Αρχόντισσας του Θρόνου του Αποστόλου Μάρκου.
Κατά την προσφώνησή Του ο Σεπτός Προκαθήμενος της Εκκλησίας των Αλεξανδρέων επεσήμανε την σπουδαιότητα του πολυτίμου έργου, το οποίο επιτελεί η κα.Βαρδινογιάννη, ως Πρέσβυρα Καλής Θελήσεως της UNESCO, Πρόεδρος του Συλλόγου "Ελπίδα" και του Ιδρύματος Βαρδινογιάννη υπέρ των παιδιών του κόσμου, ενώ ανεφέρθη και στην πολυετή φιλία, η οποία Τον συνδέει με την οικογένεια Βαρδινογιάννη.
Στην αντιφώνησή της η Μεγάλη Αρχόντισσα εξέφρασε τον θαυμασμό της για την ιεραποστολική και ανθρωπιστική δράση του παλαιφάτου Πατριαρχείου στην αφρικανική ήπειρο, εξήρε την πρωθιεραρχική διακονία και την προσωπικότητα του Μακ.Πατριάρχου, τον Οποίο διαβεβαίωσε ότι θα υποστηρίζει πάντοτε προς όφελος των εμπεριστάτων λαών και κυρίως των παιδιών της Αφρικής.
Μετά το πέρας της σεμνής αυτής τελετής, την οποία ετίμησαν με την παρουσία τους ο Σεβ.Γέρων Μητροπολίτης Λεοντοπόλεως κ.Διονύσιος, Γενικός Πατριαρχικός Επίτροπος, ο Θεοφιλ.Επίσκοπο Μαρεώτιδος κ.Γαβριήλ, Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας, ο Εξοχ.Υφυπουργός Εξωτερικών κ.Θεόδωρος Κασίμης, ο Εξοχ.πρωην Υπουργός κ.Ανδρέας Ζαΐμης, ο Εντιμ. Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια κ.Γεώργιος Διακοφωτάκης, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος κ.Χαράλαμπος Κατσιμπρής, ο Μέγας Άρχων Λογοθέτης του Πατριαρχείου κ.Σπυρίδων Καμαλάκης, ο Πρόεδρος της Αδελφότητος των Οφφικιάλων του Θρόνου, Καθηγητής κ.Θεόδωρος Παναγόπουλος, εκπρόσωποι ελληνικών φορέων και συλλόγων της πόλεως κ.α., οι αφρικανοί σπουδαστές της Πατριαρχικής Σχολής Αλεξανδρείας απέδωσαν εκκλησιαστικούς ύμνους και πραγματοποιήθηκε περιήγηση των υψηλών προσκεκλημένων στους χώρους του Πατριαρχικού Οίκου, ως και στην περιώνυμη Πατριαρχική Βιβλιοθήκη.
Αρχιμ.Π.Αράθυμος
27/11/2008
ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΠΙ ΤΗ ΕΠΕΤΕΙΩ ΤΩΝ ΓΕΝΕΘΛΙΩΝ ΤΗΣ ΑΘΜ
Την Κυριακή, 25η Νοεμβρίου ε.ε., η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Βʼ ετέλεσε την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αλεξανδρείας, συλλειτουργούντων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Γέροντος Λεοντοπόλεως κ.Διονυσίου, Πηλουσίου κ.Καλλινίκου, Ερμουπόλεως κ.Νικολάου και των Θεοφιλ. Επισκόποων Μαρεώτιδος κ.Γαβριήλ, Κανώπου κ.Σπυρίδωνος καί Νιτρίας κ.Νικοδήμου επί τη επετείω των γενεθλίων Του.
Κηρύττων τον θείο λόγο ο Σεβ.Γέρων Λεοντοπόλεως κ.Διονύσιος, Γενικός Πατριαρχικός Επίτροπος, ανεφέρθη στην προσωπικότητα του Μακαριωτάτου και το πολυσχιδές έργο που επιτελεί, προς δόξαν της Εκκλησίας του Χριστού και παραμυθία των εμπεριστάτων λαών της Αφρικής, σε συνδυασμό με το θυσιαστικό παράδειγμα της Αγίας Αικατερίνης.
Στην Λειτουργική Σύναξη, τους ύμνους της οποίας απέδωσαν τα μέλη Συλλόγου Ιεροψαλτών της Θεσσαλονίκης, παρέστησαν ο Εντιμ.Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια κ.Γεώργιος Διακοφωτάκης, ο Εντιμ.κ.Πρόξενος της Ρωσίας στην Αλεξάνδρεια, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Αλεξανδρείας κ.Χαράλαμπος Κατσιμπρής, ο εκπρόσωπος της Ελληνικής Κοινότητας Καΐρου κ.Νικόλαος Πολίτης, ο Πρόεδρος της Αραβορθοδόξου Κοινότητος κ.Γαβριήλ Νακάς, Πρόεδροι ελληνικών Φορέων και Συλλόγων, οι διδάσκοντες και οι μαθητές των ελληνικών εκπαιδευτηρίων, οι αφρικανοί σπουδαστές της Πατριαρχικής Σχολής Αλεξανδρείας και πολλοί προσκυνητές από την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο.
«Σάς ευχαριστώ όλους, ανέφερε ο Μακαριώτατος, γιατί σήμερα αισθάνομαι ιδιαιτέρως την αγάπη σας, την αγάπη των παιδιών προς τον Πατέρα. Γνωρίζετε ότι καθιέρωσα να εορτάζω μαζί σας τα γενέθλιά μου, ώστε και με τα άλλα μου πνευματικά παιδιά, τους Αφρικανούς αδελφούς μας να εορτάζω κάθε χρόνο, σε κάποια γωνιά της αφρικανικής γης, τα ονομαστήριά μου, δοξολογώντας τον Θεό για την ευθύνη αυτής της εκλεκτής Ποίμνης που ανέθεσε στο ταπεινό μου πρόσωπο?.Να ξέρετε ότι εμείς από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου μεταφέρουμε το μήνυμα ότι οι Θερμοπύλες δεν παραδίδονται και ότι πάντοτε θα παραμένει ζωντανό το παράδειγμα του Μ. Αλεξάνδρου, που θα μεταλαμπαδεύει το αδιάπτωτο ελληνικό πνεύμα στα μήκη και τα πλάτη της Αφρικής και της οικουμένης, μαζί με το Ανέσπερο Φως του Ευαγγελίου...».
Προ του πέρατος της Πατριαρχικής Θείας Λειτουργίας η ΑΘΜ απένειμε το οφφίκιο του Άρχοντος Ακτουαρίου στον Ελλογ.κ.Αθανάσιο Τσακρή, Καθηγητή Μικροβιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Επακολούθησε ανοικτό εόρτιο γεύμα, το οποίο παρέθεσε ο Μακαριώτατος προς όλους, κατά την διάρκεια του οποίου ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος κ.Κατσιμπρής εξέφρασε τις ολόθυμες ευχές της ομογένειας κατά την εύσημη αυτή ημέρα. Επίσης την ΑΘΜ προσεφώνησαν οι Πρόεδροι των Κοινοτήτων, ο Πρόεδρος των Οφφικιάλων του Θρόνου Καθηγητής κ.Παναγόπουλος, ο Άρχων Μ.Λογοθέτης κ.Σπυρίδων Καμαλάκης κ.α. Επίσης τα μέλη του προαναφερθέντος Συλλόγου Ιεροψαλτών απέδωσαν παραδοσιακά τραγούδια της πατρίδος μας.
Ακόμη, την παραμονή της εορτής, 24η Νοεμβρίου, ο Σεπτός Προκαθήμενος του Θρόνου του Αγίου Μάρκου, συμπαραστάτουμενος από τον Σεβ.Γέροντα Μητροπολίτη Λεοντοπόλεως κ.Διόνυσιο, χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο κατά τον Μ.Εσπερινό στό Ιερό Παρεκκλήγσιο της Αγίας Αικατερίνης, εντός του οικοδομικού συγκροτήματος του Γενικού Προξενείου της Ελλάδος.
Αρχιμ.Π.Αράθυμος
27/11/2008
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΣΤΟΝ ΕΞΟΧ.ΚΥΒΕΡΝΗΤΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
Την 23η Νοεμβρίου ε.ε. η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρος εχοροστάτησε κατά την τελεσθείσα Θεία Λειτουργία στον Ιερό Πατριαρχικό Ναό Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας, μετά το πέρας της οποίας εδέχθη στην Πατριαρχική Έδρα τον Πρόεδρο των Οφφικιάλων του Θρόνου, Ελλογιμ.Καθηγητή κ.Θεόδωρο Παναγόπουλο.
Την επομένη, 24η Νοεμβρίου, ο Μακαριώτατος επισκέφθηκε το Κυβερνείο Αλεξανδρείας, όπου σε μία επίσημη τελετή ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνοαιγυπτιακής Φιλίας και Άρχων Μέγας Λογοθέτης του Πατριαρχικού Θρόνου κ.Σπυρίδων Καμαλάκης απένειμε στον Εξοχ.Κυβερνήτη κ.Άντελ Αμπίμπ το Ανώτατο Παράσημο του Μ.Αλεξάνδρου του εξονομασθέντος Συνδέσμου.
Κατά τον χαιρετισμό Του ο Μακ.Πατριάρχης επεσήμανε τις άριστες σχέσεις φιλίας και ειρηνικής συνυπάρξεως χριστιανών και μουσουλμάνων στην Νειλοχώρα και υπεγράμμισε την εκ παραδόσεως πολύ καλή συνεργασία μεταξύ των χωρών της Αιγύπτου και της Ελλάδος, Ακόμη ανεφέρθη στους τομείς και τις προοπτικές δράσεως της Δευτεροθρόνου Εκκλησίας στην Αφρικανική ήπειρο, ευχαρίστησε διά του κ. Διοικητού τον Εξοχ. Πρόεδρου του αιγυπτιακού κράτους κ.Χόσνυ Μουμπάρακ για την αγάπη και τη στήριξη του προς το εν γένει πολυσχιδέστατο έργο του Πατριαρχείου και κατέληξε λέγοντας "Ο Θεός να ευλογεί την Αίγυπτο, τον Εξοχ.Πρόεδρό της, τον ελληνικό και τον αιγυπτιακό λαό."
Αντιφωνών ο Εξοχ.κ.Αμπίμπ εξέφρασε την χαρά που αισθάνεται για την τιμητική αυτή διάκριση και ευχαρίστησε την ΑΘΜ και τον κ.Καμαλάκη για την επίσκεψή τους στο Κυβερνείο της Μεγάλης Πόλεως.
Στην τελετή παρέστησαν ο Εντιμ.κ.Γεώργιος Διακοφωτάκης, Γεν.Πρόξενος της Ελλάδος στην Αλεξάνδρεια, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητος κ.Χαράλαμπος Κατσιμπρής, υψηλόβαθμα στελέχη της τοπικής Κυβερνήσεως, της κρατικής Ασφαλείας και άλλοι αξιωματούχοι.
Αρχιμ.Π.Αράθυμος
19/11/2008
ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑ:
"ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ"
Την Τρίτη, 18η Νοεμβρίου ε.ε., η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄, στο πλαίσιο των εργασιών του Διεθνούς Διαθρησκεακού Συνεδρίου, το οποίο διοργανώνει από κοινού η Εκκλησία της Κύπρου και η Κοινότητα του Saint Egidio, με θέμα "Πολιτισμοί της Ειρήνης - Θρησκείες και Παραδόσεις σε διάλογο", ανέπτυξε εμπεριστατομένη εισήγηση, κατά την διάρκεια της Συνεδρίας, που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Hilton της Λευκωσίας, με θέμα: "Οικουμενισμός, Χριστιανική Ενότητα και Ειρήνη μεταξύ των λάων".
Στην συγκεκριμένη Συνεδρία, της οποίας προήδρευσε ο Σεβ.Καρδινάλιος κ.Paul Poupard, Επίτιμος Πρόεδρος του Ποντιφικού Συμβουλίου Πολιτισμού της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, συμμετείχαν ο Αρμένιος Πατριάρχης της Κιλικίας Μακ.κ.Aram I, ο Σεβ.Καρδινάλιος κ.Walter Kasper, Πρόεδρος του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Προώθηση της Ενότητος των Χριστιανών, ο Σεβ.Αρχιεπίσκοπος κ.Γρηγόριος Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο δρ.Setriakor Nyomi, Γενικός Γραμματέας της Διεθνούς Μεταρρυθμιστικής Συμμαχίας, ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος κ.Φίλιππος Osacenko, της Ορθοδόξου Ρωσικής Εκκλησίας και ο δρ.Mari Tanner, Συμπρόεδρος του Οικουμενικού Συμβουλίου Εκκλησιών.
Η Εισήγηση του Μακαριωτάτου είχε ως εξής:
«Με μεγάλη χαρά δραττόμεθα αυτής της θαυμάσιας ευκαιρίας να επικοινωνήσουμε μαζί σας, κατά την διάρκεια της σημαντικής αυτής συναντήσεως στην Λευκωσία, την πρωτεύουσα της ηρωοτόκου Κύπρου. Και επιθυμούμε εξʼ αρχής να συγχαρούμε τους κυρίους φορείς, οι οποίοι διοργάνωσαν την συνάντηση αυτή, τον Μακ.Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ.Χρυσόστομο Βʼ και τους ιθύνοντες της Κοινότητος του Αγίου Αιγιδίου, για την πρωτοβουλία αυτή, η οποία έχει ως θέμα τον Οικουμενισμό, την Χριστιανική Ενότητα και την Ειρήνη μεταξύ των λαών.
Αγαπητοί μου,
Ευρισκόμενοι εδώ, ως ο Προκαθήμενος της Ορθοδόξου Εκκλησίας στην πολύπαθη Αφρική, απερίφραστα δηλώνουμε ότι στην ήπειρο αυτή, την ήπειρο του μέλλοντος, όπως την χαρακτήρισε ο διατελέσας επί σειρά ετών Πρόεδρος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών, μακαριστός Προκάτοχος και Πνευματικός μας Πατέρας Πατριάρχης Παρθένιος Γʼ, το θέμα αυτό αποτελεί ζήτημα ζωτικής σημασίας. Και τούτο διότι οι αφρικανικοί λαοί, στον ρου των αιώνων, ασπάσθησαν την πίστη διαφορετικών θρησκειών, εκκλησιών και δογμάτων και επιζητούν, μέσα στην πολυμορφία του πολιτιστικού τους περιβάλλοντος, αλλά και των μεγάλων κοινωνικών, οικονομικών και εν γένει βιοτικών προβλημάτων τους, την ειρηνική συμβίωσή τους.
Στο περιβάλλον αυτό η Αλεξανδρινή Εκκλησία παραμένει ακλόνητη στην πίστη της. Παράλληλα με την προσπάθεια ανακουφίσεως των υλικών αναγκών, διδάσκει την αγάπη, την ειρήνη και την ισότητα στους ανθρώπους κάθε φυλής και γλώσσας, αποκαλύπτοντας τον οικουμενικό χαρακτήρα της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, της Εκκλησίας των μαρτύρων, των ασκητών, των ομολογητών και των μεγάλων οικουμενικών διδασκάλων, κορυφαίοι μεταξύ των οποίων υπήρξαν οι υψιπετείς αετοί της θεολογίας Ωριγένης, Πάνταινος, Κλήμης ο Αλεξανδρεύς και οι άγιοι Προκάτοχοί μας, Αθανάσιος ο Μέγας, Κύριλλος και Ιωάννης ο Ελεήμων. «Είναι μία πολυαιώνια και ιστορική Εκκλησία, η οποία συνέβαλε καθοριστικά στην διαμόρφωση της χριστιανικής διδασκαλίας και ζωής», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε και ο Αιδεσ.Γενικός Γραμματέας του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών Δρ.Σάμουελ Κομπία, κατά την επίσημη επίσκεψή του στο Πατριαρχείο μας την 20η Ιουνίου 2008.
Φέροντας αυτήν την πολύτιμη παρακαταθήκη ο Αποστολικός και Πατριαρχικός Θρόνος του Αγίου Μάρκου και συμμεριζόμενος την αγωνία του Κυρίου μας "ίνα πάντες εν ώσιν", ως σύμπασα η Ορθόδοξη Εκκλησία, με συνέπεια ακολουθεί από πολλών ετών την πορεία της επιδιωκόμενης ενότητος μέσω των Πανορθοδόξων και διαχριστιανικών διαλόγων. Με διάκριση και σύνεση έχει αδιάκοπη την παρουσία του ως πλήρες μέλος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών, το Συμβούλιο Εκκλησιών Μέσης Ανατολής, το Παναφρικανικό Συμβούλιο Εκκλησιών και μετέχει των διαλόγων με τους Ρωμαιοκαθολικούς, Αγγλικανούς, Παλαιοκαθολικούς και Προχαλκηδονίους Χριστιανούς, καθώς και με τις λοιπές μεγάλες μονοθεϊστικές θρησκείες, ως το Ισλάμ και τον υπʼ αυτό Μουσουλμανικό κόσμο. Ιδιατέρως ο τελευταίος αυτός διάλογος αποτελεί καθήκον μας, εφʼ όσον ζούμε και κινούμεθα εντός του φιλόξενου ισλαμικού περιβάλλοντος και η ζωή μας είναι δεμένη με τους μουσουλμάνους αδελφούς μας, οι οποίοι είναι πλάσματα του ίδιου Θεού και πιστεύουν στον Ένα Θεό.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία, λοιπόν, δεν αρνείται τον διάλογο, αντιθέτως τον επιδιώκει. Η οικουμενική πορεία αποτελεί την φύση και την παράδοσή της. Κανείς δεν μπορεί να παραμείνει ερμητικά κλεισμένος στον εαυτό του, κρατώντας εγωϊστικά τον "πολύτιμο μαργαρίτη" του Ευαγγελικού λόγου μόνο γιʼ αυτόν. Καθήκον όλων αποτελεί ο Ένας Χριστός και η Μία Ποίμνη, "η των πάντων ενότης", υπέρ της οποίας αδιάκοπα δεόμεθα κατά τη τέλεση της Αναιμάκτου Θυσίας στο ιερό θυσιαστήριο, υπό τον κοινό Σωτήρα και Κύριο. Και σας βεβαιούμε ότι το παλαίφατο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής θα συνεχίσει να καταβάλλει τον "πνευματικό οβολό του" στην κοινή αυτή προσπάθεια.
Στο σημείο αυτό επιτρέψατέ μου να επισημάνω δύο σημεία, τα οποία δηλώνουν την αυτοσυνειδησία της Αγίας μας Εκκλησίας, προσερχομένης στην Οικουμενική Κίνηση:
Α) Η Ορθόδοξη Εκκλησία εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια δίδει την μαρτυρία της υπάρξεώς της στην οικουμένη και θα συνεχίσει να μαρτυρεί την ανόθευτη και γνήσια Χριστιανική πίστη του Κυρίου και των Αγίων Αποστόλων μέχρι της συντελείας των αιώνων. Ασφαλώς, στα πλαίσια των θεολογικών διαλόγων με τις άλλες Χριστιανικές Ομολογίες δεν αναζητά να ανεύρη την Αλήθεια, διότι την κατέχει, αλλά μαρτυρεί την Αποστολική Παράδοση και την αλώβητη Πατερική Διδασκαλία προς όλους εκείνους που με γνήσια διάθεση αναζητούν να ανεύρουν τις ρίζες της ορθής χριστιανικής πίστεως. Εδώ επικεντρώνεται η αποστολή Της, να μεταλαμπαδεύσει το φως της ορθής πίστεως στα έθνη τα "μη επιγνωκότα την αλήθειαν.
Β) Το έτος 1986 στην Γενεύη της Ελβετίας, συνήλθε η Βʼ Διορθόδοξη Προπαρασκευαστική Επιτροπή της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, η οποία μεταξύ άλλων εργάσθηκε επί του θέματος «Ορθόδοξη Εκκλησία και Οικουμενική Κίνηση». Η Συνδιάσκεψη δήλωσε με επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο:
«1. Η Ορθόδοξος Εκκλησία, εν τη βαθεία πεποιθήσει και εκκλησιαστική αυτοσυνειδησία ότι αποτελεί τον φορέα και δίδει μαρτυρίαν της πίστεως και της παραδόσεως της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, ακραδάντως πιστεύει ότι κατέχει κεντρικήν θέσιν εντός του συγχρόνου Χριστιανικού κόσμου, επί τω τέλει της προωθήσεως της ενότητος της Εκκλησίας.
2. Η Ορθόδοξη Εκκλησία, αδιαλείπτως προσευχομένη «υπέρ ευσταθείας των Αγίων του Θεού Εκκλησιών και της των πάντων ενώσεως», μετέσχε της Οικουμενικής Κινήσεως από της πρώτης εμφανίσεως αυτής και συνετέλεσε εις την διάπλασιν και περαιτέρω εξέλιξιν αυτής. Τούτο οφείλεται εις το βαθύτερον οικουμενικόν πνεύμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία κατά την διάρκειαν της ιστορίας, αείποτε ηγωνίσθη προς αποκατάστασιν της χριστιανικής ενότητος, της διασπασθείσης κυρίως κατά τους αιώνας Εʼ, ΙΑʼκαι ΙΣΤʼ. Διό και η ορθόδοξος συμμετοχή εις την Οικουμενικήν Κίνησιν ουδόλως τυγχάνει ξένη προς την ιστορίαν της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Αποτελεί νεωτέραν προσπάθειαν, προς έκφρασιν της αποστολικής πίστεως εντός νέων ιστορικών συνθηκών, προς αντιμετώπισιν νέων υπαρξιακών αιτημάτων».
Μέσα από τα δύο προαναφερθέρθέντα σημεία φανερώνονται σαφέστατα οι προϋποθέσεις, τις οποίες θέτει η Εκκλησία μας, κατά τους διεξαγομένους διαλόγους.
Ωστόσο έχει βαθεία επίγνωση της δικής Της ευθύνης για την αποκατάσταση της ενότητος του Χριστιανικού κόσμου. Δεν απομένει λοιπόν παρά να εξετάσουμε την έννοια της χριστιανικής ενότητος και τους εύχυμους καρπούς που μπορεί να προσφέρει στον σύγχρονο κόσμο.
Η ενότητα, κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, ορίζεται ως "η εις άλληλα των μερών, άνευ αφανισμού, περιχώρησις" ( Ιω. Δαμασκηνού, Πηγή Γνώσεως, 25, PG 94, 665). Στο ορισμό αυτό υπάρχουν όλα τα στοιχεία, τα οποία καταδεικνύουν τον ορθό τρόπο συναντήσεως των διεκκλησιαστικών και διαχριστιανικών αντιλήψεων, τις οποίες δεν πρέπει και δεν μπορούμε να αγνοήσουμε, διότι αυτό θα σήμαινε άρνηση της ιδίας της ιστορικής πορείας του Χριστιανισμού:
1. η αναγνώριση ότι υπάρχουν σήμερα μέσα στην Χριστιανική οικόγενεια διαφορετικά "μέρη", δηλαδή Εκκλησίες και Ομολογίες.
2. η ειλικρινής διάθεση αποκρούσεως κάθε προσπάθειας "αφανισμού" των μερών κατά την επιδιωκόμενη ενότητα, και
3. η "περιχώρηση" ως μία έντιμη κατάσταση δημιουργίας δεσμών γνωριμίας, κατανοήσεως και βαθύτερης κοινωνίας μεταξύ των χριστιανικών ομάδων.
Η ενότητα ασφαλώς δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα συμβιβασμών και υποχωρήσεων, ούτε δημιουργίας τετελεσμένων ή επιβολής αποφάσεων διά απαράδεκτων μεθόδων. Η ενότητα αποτελεί καρπό της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, όπως την περιέγραψε ο Απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτας Επιστολή του (Γαλ.5, 22) και δεν επιβάλλεται από την αριθμητική πλειοψηφία ή την κοσμική ισχύ. Περικλείει μόνο την αγαπητική διάθεση της κατανοήσεως και του σεβασμού προς τους άλλους αδελφούς μας Χριστιανούς. Και αγάπη είναι η εκ μέρους μας κατάθεση της ανόθευτης Αλήθειας, με πνεύμα ταπεινώσεως, χωρίς διάθεση συμβιβασμού, συγκρητισμού ή πνευματικής αλαζονείας. Αυτήν την διαδικασία μόνον γνωρίζει, αποδέχεται και τηρεί η Ορθόδοξη Εκκλησία στην μακραίωνη παράδοσή της, όπως την χάραξαν οι Άγιοι Απόστολοι και οι Θεοφόροι Πατέρες των επτά Οικουμενικών Συνόδων.
Βεβαίως, με παρρησία θα επισημάνουμε ακόμη ότι η αγάπη και ο σεβασμό δεν αρκούν, χρειάζεται και η στέρεη θεολογική κατάρτιση και η εις βάθος γνώση όλων, όσων μετέχουν των Διαλόγων.
Αγαπητοί Αδελφοί,
Ζούμε σε μία εποχή, η οποία κατακλύζεται από ιδιαιτέρως οξέα πνευματικά προβλήματα και αδιέξοδα, εντός ενός νεοφανούς πολιτισμικού πλαισίου που εκθειάζει την ατομικότητα. Η σκληρότητα διαδέχθηκε την διαλεκτική του ανθρωπίνου συναισθήματος. Η διαύγεια του νου έδωσε την θέση της στην υλιστική σύγχυση, το μεγαλείο στην αθλιότητα, ο διάλογος στην αμυντική εσωστρέφεια, τον φανατισμό και την ιδεολογική μισαλλοδοξία, το μυστήριο της κοινωνίας με τον συνάνθρωπο σε αδελφοκτόνες συγκρούσεις.
"Ακούσατε λόγον Κυρίου, υιοί Ισραήλ, ότι κρίσις τω Κυρίω προς τους κατοικούντας την γην, διότι ουκ έστι αλήθεια, ουδέ έλεος, ουδέ επίγνωσις Θεού επί της γης" ( Ωσηέ 4,1).
Αυτή είναι η πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου, η οποία εκφράζει την διάσταση του άκτιστου και του κτιστού, την εμπειρία της αρνήσεως, της διασπάσεως και της πτώσεως. Η επιχειρούμενη μετατροπή του ανθρώπου από πρόσωπο κατʼεικόνα και καθʼ ομοίωση του Θεού σε λογικό ον χωρίς πίστη, χωρίς ελπίδα και κυρίως χωρίς διάθεση φιλαλληλίας είναι εφιαλτική.
Ενώπιον των δυσμενών αυτών ανακατατάξεων οι Χριστιανικές Κοινότητες πρέπει να αναπτύξουν λόγο ουσιαστικό, ενοποιητικό, αδιάσπαστο και υπεύθυνο. Η διαχρονική διδαχή του Αγίου Προκατόχου μας Κυρίλλου Αλεξανδρείας απηχεί την ευθύνη όλων μας: "Ημείς οι ταις της ιερωσύνης λειτουργίαις πεφορτισμένοι, όχι υπέρ μόνον εαυτών, αλλʼ υπέρ πάντων των πιστευόντων εις Χριστόν απολογησώμεθα".
Ας διδάξουμε την ανθρωπότητα με το παράδειγμά μας, του κοινού αγώνος προς την καρποφόρα ενότητα, την αγάπη, την κατανόηση, την ανεκτικότητα, την αλληλεγγύη.
Εύχομαι και παρακαλώ, οι δύσκολες συνθήκες της σύγχρονης πολυπολιτισμικής πραγματικότητος να μας φέρουν πιο κοντά στην κατανόηση του ενός από τον άλλο, ώστε όλοι να βιώσουμε την αλήθεια της πίστεως, όπως οι Πατέρες της Μίας, Αγίας και Αδιαιρέτου Εκκλησίας των πρώτων χριστιανικών αιώνων μάς την παρέδωσαν. Ο κόσμος μας διαθέτει πλεόνασμα φιλοσοφίας, πληροφοριών, τεχνικών γνώσεων και επιστημών. Εκείνο που ευρίσκεται σε ανεπάρκεια είναι η αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον, η ουσιαστική και ειλικρινής επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, η συναρωγή, η συναντίληψη, τα στοιχεία δηλαδή που αποτελούν την πεμπτουσία της ενότητος.
Γευόμενοι εμείς πρωτίστως, οι ποιμένες και Πατέρες των χριστιανικών λαών, το γλυκύ πνευματικό νέκταρ της ενοποιητικής προθέσεως και μερίζοντες την θεοδώρητη αυτή εμπειρία στον πολυδιάσπαστο κόσμο, ας παρακαλέσουμε τον Παντοκράτορα Κύριο να επιφέρει σε όλους τους λαούς και τις φυλές της γης ειρήνη και αδελφοσύνη, ομόνοια και αγάπη, δικαιοσύνη και ισότητα.
"Ειρηνεύετε και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης έσται μεθʼ υμών" (Β΄Κορινθ.13, 11). Σας ευχαριστώ!»
19/11/2008
ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ
Η Α.Θ.Μ. ΠΡΟΗΔΡΕΥΣΕ ΤΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣ ΜΕ ΘΕΜΑ:
"ΑΦΡΙΚΗ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΗΣ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ"
Την Δευτέρα, 17η Νοεμβρίου ε.ε., η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄, στο πλαίσιο των εργασιών του Διεθνούς Διαθρησκεακού Συνεδρίου, το οποίο διοργανώνει από κοινού η Εκκλησία της Κύπρου και η Κοινότητα του Saint Egidio, με θέμα "Πολιτισμοί της Ειρήνης - Θρησκείες και Παραδόσεις σε διάλογο", προήδρευσε της συνεδρίας που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Hilton της Λευκωσίας, με θέμα: "Αφρική, οι θρησκείες και οι κοινωνίες της συμβίωσης".
Ο Μακαριώτατος, προσεφώνησε τους διαπρεπείς ομιλητές αναφέρων μεταξύ άλλων:
"Ως Προκαθήμενος της Αλεξανδρινής Εκκλησίας και Πνευματικός Πατέρας των Ορθοδόξων πιστών που ζουν στην Αφρικανική ήπειρο, να μου επιτρέψετε να συγχαρώ τους διοργανωτές του συνεδρίου αυτού, την Αγιωτάτη Εκκλησία της Κύπρου και την Κοινότητα του Αγίου Αιγιδίου, που αποφάσισαν να εξετάσουν αυτό το σημαντικό θέμα για τους εμπεριστάτους λαούς της Αφρικής. Τα κοινωνικά προβλήματα που μαστίζουν τους πληθυσμούς της, η φτώχεια, η ασθένεια του aids, η μαλάρια, κι οι άλλες ασθένειες, οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις, η απειλή των δημοκρατικών θεσμών, η διαφθορά, αλλά και πολλά άλλα προβλήματα που δημιούργησε η απαράδεκτη επί σειρά ετών αποικιοκρατία, αποτελούν μια πρόκληση για όλους μας, ώστε να προστατευθεί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, να προστατευθούν τα ορφανά παιδιά, οι χήρες και εν γένει η ανθρώπινη υπόσταση.
Αυτό την διακονία υπηρετεί το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής. Αυτό προσπαθούν να κάνουν και οι υγιείς δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις της Αφρικής. Αυτό το έργο της συμφιλίωσης και της φιλανθρωπίας προσπαθούν να επιτελέσουν οι υπόλοιπες Εκκλησίες και οι θρησκευτικές ομάδες στην Αφρικανική Ήπειρον. Πολλά όμως γίνονται για την στήριξη των λαών της Αφρικής κι από την διεθνή κοινότητα?"
Επακολούθησε η ανάπτυξη της θεματολογίας από τους εισηγητές, οι οποίοι ήσαν οι Σεβ.Επίσκοποι Lauren Ilrich από την Γαλλία και Paul Yembroaro από την Μπουργκίνα Φάσο της Αφρικής, Μario Giro της Κοινότητος του Αγίου Αιγιδίου, Muhammad Ashafa, Ιμάμης και Συντονιστής του Κέντρου Διαθρησκευτικής Μεσολάβησης Νιγηρίας, Kone Koudous, Πρόεδρος του Εθνικού Ισλαμικού Συμβουλίου Ακτής Ελεφαντοστού και James Wuye, Πάστορας και Συντονιστής του Κέντρου Διαθρησκευτικής Μεσολάβησης Νιγηρίας, και η παρουσίαση των πορισμάτων από τον Μακ.Προεδρεύοντα της συνεδρίας αυτής.
Αρχιμ.Μ.Θεοδόσης
19/11/2008
Η Α.Θ.Μ. ΠΡΟΗΔΡΕΥΣΕ ΤΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣ ΜΕ ΘΕΜΑ:
"ΑΦΡΙΚΗ ΟΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΤΗΣ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ"
Την Δευτέρα, 17η Νοεμβρίου ε.ε., η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄, στο πλαίσιο των εργασιών του Διεθνούς Διαθρησκεακού Συνεδρίου, το οποίο διοργανώνει από κοινού η Εκκλησία της Κύπρου και η Κοινότητα του Saint Egidio, με θέμα "Πολιτισμοί της Ειρήνης - Θρησκείες και Παραδόσεις σε διάλογο", προήδρευσε της συνεδρίας που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Hilton της Λευκωσίας, με θέμα: "Αφρική, οι θρησκείες και οι κοινωνίες της συμβίωσης".
Ο Μακαριώτατος, προσεφώνησε τους διαπρεπείς ομιλητές αναφέρων μεταξύ άλλων:
"Ως Προκαθήμενος της Αλεξανδρινής Εκκλησίας και Πνευματικός Πατέρας των Ορθοδόξων πιστών που ζουν στην Αφρικανική ήπειρο, να μου επιτρέψετε να συγχαρώ τους διοργανωτές του συνεδρίου αυτού, την Αγιωτάτη Εκκλησία της Κύπρου και την Κοινότητα του Αγίου Αιγιδίου, που αποφάσισαν να εξετάσουν αυτό το σημαντικό θέμα για τους εμπεριστάτους λαούς της Αφρικής. Τα κοινωνικά προβλήματα που μαστίζουν τους πληθυσμούς της, η φτώχεια, η ασθένεια του aids, η μαλάρια, κι οι άλλες ασθένειες, οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις, η απειλή των δημοκρατικών θεσμών, η διαφθορά, αλλά και πολλά άλλα προβλήματα που δημιούργησε η απαράδεκτη επί σειρά ετών αποικιοκρατία, αποτελούν μια πρόκληση για όλους μας, ώστε να προστατευθεί η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, να προστατευθούν τα ορφανά παιδιά, οι χήρες και εν γένει η ανθρώπινη υπόσταση.
Αυτό την διακονία υπηρετεί το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής. Αυτό προσπαθούν να κάνουν και οι υγιείς δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις της Αφρικής. Αυτό το έργο της συμφιλίωσης και της φιλανθρωπίας προσπαθούν να επιτελέσουν οι υπόλοιπες Εκκλησίες και οι θρησκευτικές ομάδες στην Αφρικανική Ήπειρον. Πολλά όμως γίνονται για την στήριξη των λαών της Αφρικής κι από την διεθνή κοινότητα?"
Επακολούθησε η ανάπτυξη της θεματολογίας από τους εισηγητές και η παρουσίαση των πορισμάτων από τον Μακ.Προεδρεύοντα της συνεδρίας αυτής.
Αρχιμ.Μ.Θεοδόσης
18/11/2008
Η Α.Θ.Μ. ΣΤΟ ΠΡΩΘΙΕΡΑΡΧΙΚΟ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ
Την Κυριακή, 16η Νοεμβρίου ε.ε., η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄ ετέλεσε Πρωθιεραρχικό Συλλείτουργο με τον Μακ.Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ.Χρυσόστομο στον νεόδμητο Ιερό Ναό Αγίας Σοφίας Στροβόλου Λευκωσίας, με την συμμετοχή και των εκπροσώπων των λοιπών Ορθοδόξων Εκκλησιών
Κατά την διάρκεια της Λατρευτικής Συνάξεως ο Μακαριώτατος εκήρυξε τον θείο λόγο, όπου ανέφερε:
"Τω καιρώ εκείνω, παράγων ο Ιησούς είδεν άνθρωπον καθήμενον επί το τελώνιον, Ματθαίον λεγόμενον, και λέγει αυτώ· Ακολούθει μοι. Και αναστάς ηκολούθησεν αυτώ".
Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Κύπρου κ.Χρυσόστομε,
???.
Σεπτή των Ιεραρχών χορεία,
Ευλαβέστοι Πατέρες, ευλογημένε και περιούσιε λαέ του Θεού,
Συνηγμένοι σήμερα γύρω από το ιερό Θυσιαστήριο, γευόμαστε πνευματικώς την χαρά της μεταξύ μας κοινωνίας, ως Σώμα Χριστού. Έχοντες ολοκληρώσει τις εργασίες της Συνάξεώς μας με ουσιαστικό θέμα την Ειρήνη μεταξύ των λαών, δοξολογούμε "εν ενί στόματι και μιά καρδία" τον Αρχιποίμενα Κύριο, την αέναη Πηγή της μοναδικής και αδιάπτωτης Ειρήνης, λατρεύουμε τον Τριαδικό Θεό, τον ουράνιο Πατέρα του γένους των ανθρώπων, και τιμούμε την μνήμη ένος ανδρός, "Ματθαίου λεγομένου", ο οποίος με πρωτόγνωρο θάρρος εβίωσε στα μύχια της ψυχής του το μεγαλείο της εσωτερικής ειρήνευσης και καταλλαγής, ακολούθησε τον Ιησού και κατεστάθη τελικώς Απόστολος και Ευαγγελιστής της Εκκλησίας.
"Ακολούθει μοι". Με αυτήν μόνον την προτροπή ο Κύριος απευθύνθη στον τελώνη Ματθαίο. Κανέναν χαιρετισμό, καμμία σύσταση, καμμία συνομιλία. Μόνο ένα παράγγελμα, προερχόμενο από τα ουράνια χείλη που διεκήρυξαν "Ταύτα λελάληκα υμίν, ίνα εν εμοί ειρήνην έχητε" (Ιωα.16,33), ικανό όμως να επιφέρει την άμεση μεταστροφή στην γόνιμη πνευματικά ψυχή του αμαρτωλού, κατά τους ανθρώπους, τελώνη.
"Και αναστάς, ηκολούθησεν αυτώ". Άμεση η αντίδραση του Ματθαίου. Δεν ρωτά κάτι, δεν μιλά, δεν θέτει προϋποθέσεις στην διαδικασία της κλήσεως. Δυναμικά σηκώνεται από το παρελθόν του, εγκαταλείπει την προτέρα προσωπική του διαδρομή και προχωρά σταθερά στο νέο του μέλλον. Το έργο του θα είναι πλέον άλλο, η διακήρυξη και η καταγραφή της παρουσίας του Λυτρωτού και Ειρηνοποιού Θεού στον κόσμο. "Ειρήνην αφίημι υμίν?ειρήνην την εμήν δίδωμι υμίν".
Οι άμεσες αποφάσεις, τις οποίες έλαβε ο Τελώνης Ματθαίος, αποσκοπούσαν ουσιαστικά στον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων του με τον εαυτό του, με τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Σε αυτό το τρίπτυχο θεμελιώνεται, αλλά και κρίνεται η αυθεντικότητα της χριστιανικής υπάρξεως. Η εσωτερική καταλλαγή, η εσωτερική ειρήνευση και η εξωτερική εκδήλωση των υψηλών και συγκλονιστικών αυτών βιωμάτων. Η ειρήνη, με άλλες λέξεις, στην ζωή των ανθρώπων, στην ζωή της κοινότητος, στην ζωή του κόσμου!
???
Περί ειρήνης λοιπόν ο λόγος! Στην Αγία Γραφή ο Θεός χαρακτηρίζεται ως Θεός ειρήνης (Ρωμ. ιεʼ 33), αλλά και άρχων ειρήνης (Ησαΐας θ΄6). Η ειρήνη Του αυτή δεν έχει τέλος «και της ειρήνης αυτού ουκ έστιν όριον» (Ης. θʼ 7). Κατά τον Ψαλμωδό, τόπος της ειρήνης θεωρείται πάντα ο Θεός. Όταν στρέψουμε το πρόσωπό μας στον Θεό, όλα ηρεμούν και όταν το αποστρέψουμε, όλα ταράσσονται. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος γράφει ότι το αγαθό της ειρήνης πηγάζει από την Αγία Τριάδα, της οποίας γνώρισμα είναι η ειρηνική κατάσταση. Αλλά και ο Ιησούς Χριστός ονομάστηκε «Κύριος ειρήνης» (Βʼ Θεσ. γʼ 16). «Αυτός εστιν η ειρήνη ημών, ο ποιήσας τα αμφότερα εν και το μεσότοιχον του φραγμού λύσας» (Εφες. βʼ 14).
Κατʼ επέκταση και ο άνθρωπος, ως δημιούργημα του ειρηνάρχου Θεού, πλάσθηκε με φύση ειρηνική. Και η σχέση του με τον Δημιουργό του εντός του παραδείσου υπήρξε απόλυτα ειρηνική. Αλλά από την στιγμή που ύψωσε την εγωκεντρική σημαία της ανταρσίας εναντίον Του και αντιστρατεύτηκε στο άγιο θέλημά Του, διαταράχτηκε αυτή η αγαπητική σχέση μαζί Του και η ειρήνη φυγαδεύτηκε από την χοϊκή καρδιά. Αυτήν την επαναφορά της ειρήνης στην ανθρωπότητα τελεσιούργησε ο Χριστός. Αυτός, «η ειρήνη ημών», ήλθε ταπεινά στη γη και έφθασε μέχρι του ικριώματος του Σταυρό, ώστε να ενώσει «τα το πριν διεστώτα» και «το μεσότοιχον του φραγμού έλυσε», και έτσι «κατηλλάγημεν τω Θεώ δια του θανάτου του Υιού Αυτού» (Ρωμ. εʼ 10).
Ωστόσο αυτή η ειρήνη του Θεού διαφέρει αυτής που ο σύγχρονος κόσμος επαγγέλλεται, τεκμηριώνοντας την παρουσία της στην αμυντική ή οικονομική ισχύ των εθνών. Είναι ειρήνη «υπερέχουσα πάντα νουν», «φρουρός των καρδιών εν Χριστώ Ιησού» (Φιλ. δʼ 7). Είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος και αποτελεί εικόνα της Τριαδικής θεϊκής ειρήνης, που συνυπάρχει με την Τριαδική αγάπη. Η υπεροχή της από την κοσμική, εδώ ακριβώς έγκειται, στον αγαπητικό τριαδικό χαρακτήρα της. Η πρώτη ξεπερνάει τον χρόνο και την αμεσότητα, ενώ η δεύτερη υποκύπτει στον φόβο και υποτάσσεται στην αναγκαιότητα.
Συνεπώς η ειρήνη του Θεού δεν συνεπάγεται και ειρήνη στον κόσμο, από την οποία διαφέρει ποιοτικά. Η ειρήνη όμως του κόσμου θα μπορούσε να ωφεληθεί τα μέγιστα από την ειρήνη του Θεού, για να είναι πραγματικά επωφελής.
Αδελφοί μου,
Στην λατρευτική ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας ακατάπαυστα δεόμεθα προς τον Αρχιποίμενα Κύριο "υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών και της των πάντων ενώσεως". Ομολογούμε λοιπόν την ύπαρξη του κοινού μας Πατέρα και διακηρύσσουμε ότι είμαστε μέλη της πνευματικής Του οικογένειας, της Εκκλησίας. Με τους οφθαλμούς της αγάπης, της εκτεινομένης στον σύμπαντα κόσμο και χρόνο, αγκαλιάζουμε τους αδελφούς, οσοδήποτε μακρυά και αν ευρίσκονται και παρακαλούμε τον Κύριο γιʼ αυτούς.
Στην ιδία αίτηση ζητούμε να γευθούμε τους καρπούς της ειρήνης Του: την ευστάθεια των τοπικών Εκκλησιών, την ένωση των πάντων μέσα στην αλήθειά Του. Εντός αυτής το νοητό σκάφος της Αγίας μας Εκκλησίας διαπλέει σταθερα την αλμυρή ξάλασσα των αιώνων προς τον ασφαλή λιμένα της ενοποιητικής Βασιλείας Του.
Η ενότητα, ως καρπός της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, πρϋποθέτει την δύναμη της ειρήνης. Η φωνή του Αποστόλου των Εθνών Παύλου αντηχεί αενάως στη ατέρμονη διαδρομή του χρόνου: "Αδελφοί, διατηρείτε την ενότητα του Πνεύματος εν τω συνδέσμω της ειρήνης".
Μακαριώτατε και πεφιλημένε ?δελφέ, ?ρχιεπίσκοπε Κύπρου κ.Χρυσόστομε,
Είσθε άξιος παντός επαίνου, διότι σε συνεργασία με την περιάκουστη Κοινότητα του Αγίου Αιγιδίου, προέβητε, σε αυτήν την τόσο σημαντική πρωτοβουλία, της Παγκοσμίου Συνάξεως στην ηρωοτόκο μα και μαρτυρική μεγαλόνησο Κύπρο, η οποία έχει ώς θέμα τον Οικουμενισμό, την Χριστιανική Ενότητα και την Ειρήνη μεταξύ των λαών. Η πράξη αυτή, ως απόρροια της ακλονήτου δισχιλιετούς Αποστολικής Παραδόσεως και της αλώβητης Πατερικής Διδασκαλίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας, καταδεικνύει την οικουμενικότητά Της. Διότι η οικουμενική αποστολή της Εκκλησία αποτελεί την φύση και την παράδοσή Της. Κανείς δεν μπορεί να παραμείνει ερμητικά κλεισμένος στον εαυτό του, κρατώντας εγωϊστικά τον "πολύτιμο μαργαρίτη" του Ευαγγελικού λόγου μόνο γιʼ αυτόν. Καθήκον όλων αποτελεί ο Ένας Χριστός και η Μία Ποίμνη, "η των πάντων ενότης", υπό τον Ένα Σωτήρα και Κύριο.
Υπό αυτό το πνεύμα η Αγία μας Εκκλησία προσέρχεται στους Θεολογικούς Διαλόγους και στην Οικουμενική Κίνηση "εν αγάπη και αληθεία και ειρήνη", με σκοπό την αντιμετώπιση των θεολογικών, πρωτίστως, προβλημάτων, τα οποία διασπούν την θεοδώρητο αγαθό της ενότητος των Χριστιανών.
Η ενότητα αποτελεί καρπό της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, όπως την περιέγραψε ο Απόστολος Παύλος στην προς Γαλάτας Επιστολή του (Γαλ.5, 22). Περικλείει μόνο την αγαπητική διάθεση της κατανοήσεως και του σεβασμού προς τους άλλους αδελφούς μας Χριστιανούς. Και αγάπη είναι η εκ μέρους μας κατάθεση της ανόθευτης Αλήθειας, με πνεύμα ταπεινώσεως, χωρίς διάθεση συμβιβασμού, συγκρητισμού ή πνευματικής αλαζονείας. Αυτήν την διαδικασία μόνον γνωρίζει, αποδέχεται και τηρεί η Ορθόδοξη Εκκλησία στην μακραίωνη παράδοσή της, όπως την χάραξαν οι Άγιοι Απόστολοι και οι Θεοφόροι Πατέρες των επτά Οικουμενικών Συνόδων. Ο διάλογος, λοιπόν, με τις λοιπές Εκκλησίες και Ομολογίες, με πνεύμα αγάπης, αληθείας και σεβασμού, αποτελεί την μόνη οδό προς την "εν κοινωνία" ειρηνική ενότητα πάντων.
Και το ερώτημα που τίθεται εν κατακλείδι είναι: Πώς μπορούμε να έχουμε την ενοποιητική αυτή ειρήνη του Θεού, που λαχταράει η καρδιά μας και που ο κόσμος περιμένει να δει στο πρόσωπό μας;
Η απάντηση είναι, ο προσωπικός σύνδεσμός μας με τον Θεό, που είναι η πηγή της ειρήνης. Όσο ο δεσμός αυτός δυναμώνει και η επικοινωνία μας με τον Θεό είναι πιο πλήρης και συνεχής, τόσο και η ειρήνη του Θεού εδραιώνεται μέσα μας και πλημμυρίζει τον περίγυρό μας. Αυτό σημαίνει ότι η ειρήνη αυτή δεν είναι κατάσταση στατική, αλλά δυναμική, είναι τρόπος ζωής που προάγεται διαρκώς.
Έτσι, το μεν αγαθό της ειρήνης μάς το προσφέρει ο ειρηνοποιός Χριστός με την θυσιαστική αγάπη Του, από μας όμως εξαρτάται να απλώσουμε το χέρι και να το καταστήσουμε κτήμα μας. Το παράδειγμα του αμαρτωλού Τελώνη αρχικώς και κατόπιν Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου αρκεί, για να κατανοήσουμε εμπράκτως την δυναμική της εσωτερικής ειρηνεύσεως και την μεταποιητική της δύναμη.
Αυτό ας αποτελέσει αφορμή προβληματισμού, βαθείας σκέψεως, ουσιαστικού επαναπροσδιορισμού και οντολογικής μεταστροφής στην προσωπική ανωφερική πορεία ενός εκάστου.
"Ειρηνεύετε και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης έσται μεθʼ υμών" (Β΄Κορινθ.13, 11). Αμήν!"
Το απόγευμα τις ιδίας ημέρας ο Σεπτός Προκαθήμενος της Αλεξανδρινής Εκκλησίας παρευρέθη στην επίσημη έναρξη του Διαθρησκειακού Συνεδρίου, με θέμα: "Ειρήνη, Θρησκείες και πολιτισμοί σε διάλογο". Παρέστησαν ακόμη ο Εξοχ.Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ.Δημήτριος Χριστόφιας, πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες και άλλοι επίσημοι.
Αρχιμ.Μ.Θεοδοσης
18/11/2008
Η Α.Θ.Μ. ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΑΘΡΗΣΚΕΙΑΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Η Α.Θ.Μ. ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄ πραγματοποιεί από την 14η Νοεμβρίου ε.ε. πενθήμερη επίσκεψη στην Κύπρο, κατόπιν προσκλήσεως της Α,Μ, του Αρχιεπισκόπου Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου κ.κ.Χρυσοστόμου, προκειμένου να συμμετάσχει στο Διεθνές Διαθρησκεακό Συνέδριο, το οποίο διοργανώνει από κοινού η Εκκλησία της Κύπρου και η Κοινότητα του Saint Egidio, με θέμα "Πολιτισμοί της Ειρήνης - Θρησκείες και Παραδόσεις σε διάλογο". Τα επί μέρους θέματα του Συνεδρίου είναι η επικράτηση της ειρήνης στην μέση ανατολή και ιδιαίτερα η λύση του Κυπριακού προβλήματος και του Παλαιστινιακού, το πρόβλημα της μετανάστευσης και ιδιαίτερα της ξενοφόβιας, το μέλλον της Ευρώπης, ο ρόλος των Χριστιανών στη καταστολή της βίας, η εξηκοστή επέτειος της Διακηρύξεως της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το πρόβλημα της φτώχειας, ο πόλεμος στο Ιράκ, και ο ρόλος των θρησκειών στην σύγχρονη κοινωνία για την επικράτηση της ειρήνης.
Στο Συνέδριο συμμετέχουν πολιτικοί ηγέτες, θρησκευτικοί αρχηγοί και ακαδημαϊκοί, ως επίσης και εκπρόσωποι διεθνών οργανισμών όπως είναι η Unesco και ο Ερυθρός Σταυρός. Ο Μακαριώτατος, στα πλαίσια της διεθνούς αυτής πρωτοβουλίας, θα έχει την ευκαιρία να συναντήσει τον Μακ. Αρχιεπίσκοπο Κύπρου κ.Χρυσόστομο, τον Εξοχ.Πρόεδρο της Κύπρου κ. Δημήτριο Χριστόφια, τους Προέδρους της Μάλτας, της Αλβανίας ,του Μαυροβουνίου, Υπουργούς από την Ιταλία, το Ισραήλ, της Παλαιστίνη, εκπροσώπους των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών και άλλων θρησκειών για την από κοινού αντιμετώπιση των παγκοσμίων προβλημάτων που απειλούν το μέλλον της ανθρωπότητος.
Την Κυριακή, 16η Νοεμβρίου ε.ε. η ΑΘΜ θα συλλειτουργήσει με τον Μακ.Αρχιεπίσκοπο Κύπρου και τους εκπροσώπους των άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών και θα ομιλήσει για την μοναδικότητα του Ευαγγελικού λόγου στην επικράτηση της ειρήνης στον κόσμο. Ακόμη, την Δευτέρα, 17η Νοεμβρίου, θα προεδρεύσει των εργασιών ειδικής απογευματινής συνεδρίας και την επομένη, Τρίτη, 18η Νοεμβρίου, θα είναι ένας από τους κυρίου ομιλητές με θέμα τον Οικουμενικό Διάλογο, την Χριστιανική Ενότητα και επικράτηση της ειρήνης στα έθνη. Κατά την διάρκεια της παραμονής του στην Κύπρο ο Μακαριώτατος θα έχει την ευκαιρία να συναντήσει διάφορους εκκλησιαστικούς και πολιτικούς παράγοντες για θέματα των αποδήμων Ελλήνων και της Ορθόδοξης Ιεραποστολής στην Αφρικανική Ήπειρο.
Τον Μακαριώτατο, κατά την επίσκεψή Του στην Μεγαλόνησο, συνοδεύουν ο Σεβ. Μητροπολίτης Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας κ.Σεραφείμ και ο Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτης κ.Μάρκος Θεοδόσης.
Αρχιμ.Μ.Θεοδόσης
05/12/2008
Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΑΒΒΑ ΤΟΥ ΗΓΙΑΣΜΕΝΟΥ ΣΤΗΝ ΟΜΩΝΥΜΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΜΟΝΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
Mε ιδιαίτερη λαμπρότητα έλαβαν χώρα, την 4η και 5η Δεκεμβρίου ε.ε., στην πολυαιώνια Ιερά Πατριαρχική Μονή Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου Αλεξανδρείας οι πνευματικές και Λειτουργικές εκδηλώσεις, για τον εορτασμό της μνήμης του Οσίου Εφόρου του παλαιφάτου Πατριαρχείου, προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεοδώρου Βʼ.
Την 4η Δεκεμβρίου εψάλη ο Μ.Εσπερινός, χοροσταντούντος του Μακαριωτάτου, ο Οποίος εκήρυξε και τον θείο λόγο, πλαισιουμένου από τους Θεοφιλ.Επισκόπους Μαρεώτιδος κ.Γαβριήλ, Πατριαρχικό Επίτροπο Αλεξανδρείας, και Κανώπου κ.Σπυρίδωνα, Ηγούμενο της Μονής.
Την 5η Δεκεμβρίου ετελέσθη Πατριαρχική Θεία Λειτουργία από τον Μακ.Πατριάρχη, συλλειτουργούντων των προαναφερθέντων Αρχιερέων. Τους εκκλησιαστικούς ύμνους απέδωσε η χορωδία των αφρικανών σπουδαστών της Πατριαρχικής Σχολής Αλεξανδρείας "Αθανάσιος ο Μέγας". Τον θείο λόγο εκήρυξε ο Θεοφιλ.Κανώπου κ.Σπυρίδων.
Προ του πέρατος της Λειτουργικής Προσευχής και ο Σεπτός Προκαθήμενος της Εκκλησίας των Αλεξανδρέων ωμίλησε προς το πολυπληθές εκκλησίασμα, αναφερθείς στον βίο του τιμωμένου Αγίου και στον ιστορικό πλου της φερωνύμου Πατριαρχικής Μονής.
ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΣΕΒ.ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΜΕΡΟΥΝ κ.ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΘΜ
Την 3η Δεκεμβρίου ε.ε. η ΑΘΜ ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Βʼ εδέχθη στην Πατριαρχική Έδρα τον Σεβ. Μητροπολίτη Καμερούν κ.Γρηγόριο, από τον οποίο ενημερώθηκε για το επιτελούμενο ιεραποστολικό και ποιμαντικό έργο στην εκκλησιαστική αυτή Επαρχία του παλαιφάτου Πατριαρχείου.
Επίσης ο Μακ.Πατριάρχης συζήτησε με τον Σεβ.κ.Γρηγόριο το πρόγραμμα της επισήμου Επίσκέψεώς Του στο Καμερούν, η οποία θα πραγματοποιηθή τον Φεβρουάριο του έτους 2009, προκειμένου η ΑΘΜ να επισκεφθή τα ιεραποστολικά κέντρα της Μητροπόλεως Καμερούν, να προστή των πνευματικών και Λειτουργικών εκδηλώσεων επί τη συμπληρώσει πεντηκονταετίας από της ιδρύσεώς της, ως και να εορτάσει, κατά το έθος, τα ονομαστήριά Του με τους αδελφούς αφρικανούς Χριστιανούς της χώρας.
Αρχιμ.Π.Αράθυμος
ΣΩΣΤΕ ΤΗ ΒΕΡΓΙΝΑ
ΟΧΙ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΟΠΟΙ ΣΤΗΝ ΜΥΡΙΙΙΝΟΗ ΓΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
«Αυτοί δε (Αέροπος, Γαυάνης και Περδίκκας) αφικνούμενοι σε άλλη περιοχή της Μακεδονίας,
εγκαταστάθηκαν πλησίον των κήπων, οι οποίοι ελέγετο ότι ήταν του Μίδα του υιού του Γορδίου,
στους οποίους φυτρώνουν από μόνα τους τριαντάφυλλα (ρόδα),
που το καθένα έχει εξήντα φύλλα και το άρωμά τους υπερέχει όλων των άλλων!
….Και πάνω από αυτούς τους κήπους κείται το όρος που ονομάζεται Βέρμιον
το οποίο είναι αδιάβατο το χειμώνα»
ΗΡΟΔΟΤΟΣ (Η΄, 138)
«ΜΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΑΣ ΑΥΤΟ, ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΜΑΣΤΕ ΕΝΤΟΝΟΤΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΑΣΕΒΕΙΑ ΠΡΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ, ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΑΚΕΔΟΝΩΝ, ΤΟΥΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥΣ ΤΑΦΟΥΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΑΙΓΩΝ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΝΤΟΝΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΗΣ ΒΕΡΓΙΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ
ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
ΟΠΩΣ ΑΚΥΡΩΘΕΙ Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΧΥΤΥ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΘΕΣΗ «12», ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΓΥΡΩ ΠΕΡΙΟΧΗ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΦΥΛΑΣΣΕΙ ΩΣ ΚΟΡΗ ΟΦΘΑΛΜΟΥ!
ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΝΟΙΑΖΟΜΑΣΤΕ, ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΜΠΡΑΚΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ ΜΑΣ, ΑΡΧΑΙΩΝ ΚΑΙ ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ, ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΦΥΤΕΥΟΝΤΑΙ ΜΥΡΙΠΝΟΑ ΡΟΔΑ (Ηρόδοτος) ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΚΟΥΠΙΔΟΤΟΠΟΙ ΚΑΙ ΧΩΡΟΙ «ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΗΣ» ΤΑΦΗΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ!»
SAVE VERGINA
Subject: ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗDate: Sun, 4 Jan 2009 01:43:54 +0200ΠΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΑΣ ΣΟΚΑΡΕΙ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ;ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΩΤΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΔΙΔΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ Μ.Μ.Ε. (ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΜΗ) ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ. ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΥΝΗΘΩΣ...ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΓΚΡΕΜΙΣΜΕΝΟ, ΚΑΠΟΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΚΛΑΙΕΙ...ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΕΣ ΠΟΥ "ΘΑΒΟΝΤΑΙ".ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ. ΑΝΤΕΧΕΤΕ ΝΑ ΤΙΣ ΔΕΙΤΕ;
ΕΞΥΠΝΑ ΓΝΩΜΙΚΑ !
Το μόνο κοινό που έχουν το National Geographic και το Playboy είναι ότι σου επιτρέπουν να δεις πολλά μέρη που ποτέ δε θα επισκεφτείς. Αν ο Θεός ήταν φιλελεύθερος δε θα έδινε δέκα εντολές ,θα έδινε δέκα προτάσεις προς συζήτηση. Πάντα ισχύει ο νόμος του 50-50-90: όταν η πιθανότητα να κάνεις κάτι σωστά είναι 50-50, κατά 90% θα κάνεις λάθος! Παράδεισος είναι εκεί όπου: - Οι μάγειρες είναι Γάλλοι - Οι μηχανικοί Γερμανοί - Οι μπάτσοι Εγγλέζοι - Οι εραστές Έλληνες και - Όλα τα έχουν οργανώσει οι Ελβετοί Κόλαση είναι εκεί όπου: - Οι μάγειρες είναι Εγγλέζοι - Οι μηχανικοί Γάλλοι - Οι μπάτσοι Γερμανοί - Οι εραστές Ελβετοί και - Όλα τα έχουν οργανώσει οι Έλληνες
Μεθυσμένος Κώστας
Ο Κώστας γυρνάει σπίτι αργά το βράδυ, εντελώς μεθυσμένος. Βγάζει τα παπούτσια του για να μην ξυπνήσει τη γυναίκα του. Ακροπατεί όσο πιο ήσυχα μπορεί μέχρι την εσωτερική σκάλα, αλλά δεν υπολογίζει καλά και πέφτει με τα οπίσθια. Καθώς είχε τοποθετήσει από ένα μπουκαλάκι ουίσκι σε καθεμιά από τις πίσω τσέπες του, εκείνα θρυμματίζονται με αποτέλεσμα, πολλαπλές εκδορές και κοψίματα να κοσμούν πλέον τον ποπό του. Το αίμα ρέει κι εκείνος, μουδιασμένος όπως είναι, πηγαίνει στο μπάνιο και αδειάζει ένα κουτί χανζαπλάστ, κολλώντας τα όπου βλέπει ανοιχτή πληγή. Κρύβει το σχεδόν άδειο κουτί των χανζαπλάστ και μετά από προσπάθεια, χωρίς ωστόσο να ξυπνήσει η γυναίκα του, μπαίνει κάτω από τα σεντόνια του κρεβατιού και πέφτει ξερός για ύπνο. Το επόμενο πρωί, ο Κώστας ξυπνάει με φοβερό πονοκέφαλο κι έντονους πόνους στα οπίσθια, ενώ αντικρίζει τη σύζυγό του να τον καρφώνει με βλοσυρό ύφος από την απέναντι πλευρά του δωματίου. Εκείνη του λέει: «Πάλι ήσουν μεθυσμένος χθες, έτσι δεν είναι;» Εκείνος απαντάει: «Γιατί με κατηγορείς για κάτι που …εεε είναι τόσο ασύμφωνο με τον χαρακτήρα μου;» «Ίσως», του λέει εκείνη, «έχει να κάνει με το ότι άφησες την πόρτα του σπιτιού ανοιχτή, βρήκα κομματάκια από θρυμματισμένο γυαλί στο πάτωμα, κηλίδες αίματος παντού, επειδή τα μάτια σου είναι κατακόκκινα αλλά το κυριότερο, έχεις κολλήσει ένα σωρό χανζαπλάστ στον καθρέφτη του μπάνιου.»
!!!...E!!! Ναι... Γουστάρουμε που είμαστε Ελληνες...!!!
!!!...ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ...ΓΙΑΤΙ!!! ******************************************* -ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΘΑΛΑΣΣΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΙΕΙΣ ΣΤΟ ΠΟΤΗΡΙ... -ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙ ΤΟ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΚΙ ΟΧΙ ΦΕΤΕΣ... -ΓΙΑΤΙ ''ΚΑΜΑΚΙ'' ΚΑΙ ''ΣΟΥΒΛΑΚΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΠΟΥ ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ... -ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΘΕ ΝΥΧΤΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΡΩΙ... -ΓΙΑΤΙ ''ΛΟΥΛΟΥΔΟΠΟΛΕΜΟΣ'' ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ... -ΓΙΑΤΙ ΠΙΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΟΤΗΡΑΚΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΠΙΝΕΙ... -ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΛΟΙ ΒΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΣΚΟΤΩΝΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΕΚΕΙ... -ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ''ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ ΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ''... -ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ ΘΕΣΗ ΝΑ ΚΑΘΙΣΟΥΜΕ... -ΓΙΑΤΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΞΟΔΕΥΟΥΜΕ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΠΟΤΑΜΙΕΥΟΥΜΕ... -ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΩΤΟΙ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ ΚΑΙ ΚΟΡΝΑΡΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΑΠΟ ΣΥΝΗΘΕΙΑ... -ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗ ΒΕΝΖΙΝΗ ΣΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΜΑΣ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΒΑΖΟΥΜΕ ΜΕΣΑ... -ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ''ΜΕ ΑΔΕΙΑ ΧΕΡΙΑ''... -ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΕ ΝΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΞΕΝΟ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ''ΚΑΨΟΥΡΑ''... -ΓΙΑΤΙ ΒΡΑΖΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ... -ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ... -ΓΙΑΤΙ ΔΕ ''ΜΑΣΑΜΕ'' ΑΠΟ 400 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑΣ... -ΓΙΑΤΙ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΚΑΝΑΜΕ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΕΜΟ... -ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΔΕΝ ΕΒΡΙΣΚΑΝ ΛΕΞΕΙΣ ΕΚΛΕΒΑΝ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ... -ΓΙΑΤΙ Η ΛΕΞΗ ΦΙΛΟΤΙΜΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΑΛΛΗ ΓΛΩΣΣΑ... -ΓΙΑΤΙ ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΝΑΜΕ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ Κ ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΨΥΧΙΑΤΡΟ... -ΓΙΑΤΙ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ, Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΚΙ Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ... -ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΕΜΕΙΣ ΦΤΙΑΧΝΑΜΕ ΤΟΝ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΟΙΜΟΝΤΟΥΣΑΝ ΣΤΑ ΔΕΝΤΡΑ... -ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΑ... -ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΣΑΝ ΗΡΩΕΣ ΑΛΛΑ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ... -ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΒΑΖΟΥΜΕ ΚΕΤΣΑΠ ΣΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΜΑΣ, ΕΧΕΙ ΤΕΛΕΙΑ ΓΕΥΣΗ ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ... -ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΚΙΝΗΤΟ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ, ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΚΑΘΕ 3 ΧΡΟΝΙΑ Κ ΕΡΩΤΙΚΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΚΑΘΕ ΤΡΕΙΣ Κ ΛΙΓΟ... -ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΔΕ ΧΑΙΡΕΤΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΟΣΟ ΕΜΕΙΣ... -ΓΙΑΤΙ Η ΤΡΕΛΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΕΙ ΜΕ ΧΙΛΙΑ...ΓΙ'ΑΥΤΟ ΟΛΟΙ ΤΡΕΧΟΥΝ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ... - ΓΙΑΤΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ... -ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΛΙΑΣΤΟΥΜΕ Κ ΝΑ ΔΡΟΣΙΣΤΟΥΜΕ, ΕΧΟΥΜΕ ΑΜΜΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ.ΔΕΝ ΞΕΧΥΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΓΡΑΣΙΔΙΑ ΟΥΤΕ ΒΟΥΤΑΜΕ ΣΤΑ ΣΥΝΤΡΙΒΑΝΙΑ... -ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΓΙΑ ΔΙΑΙΤΑ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ... -ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΜΙΑ ΛΥΣΗ-ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΠΛΑΓΙΑ-ΓΙΑ ΟΛΑ... -ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΚΑΤΑΧΡΗΣΕΙΣ ΚΙ ΟΜΩΣ ΖΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ... -ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑΜΕ ΜΑΓΚΕΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ... -ΓΙΑΤΙ ΕΔΩ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ, Ο ΞΕΝΟΣ ΤΟ ΕΧΕΙ ΣΚΟΠΟ ΖΩΗΣ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ... -ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΜΑΣ... -ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΥΠΝΟ ΜΕ ΤΙΣ ΚΟΤΕΣ ΑΛΛΑ ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΝΟΥΜΕ ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΩΝΤΑΣ... -ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΓΙΑ ΚΑΦΕΔΑΚΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΜΕ ΝΑ ΠΙΝΟΥΜΕ ΟΥΖΟ ΜΕΧΡΙ ΠΡΩΙΑΣ... -ΓΙΑΤΙ ΜΙΛΑΜΕ ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙ ΓΕΛΑΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ... -ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΝΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ ΜΟΛΙΣ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΤΑ 18 ΜΑΣ... -ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΕΔΩ... -ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΙΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΑ... -ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΜΙΑ ΦΛΟΓΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΝΑ ΕΝΩΣΟΥΜΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ... -ΓΙΑΤΙ ΟΤΑΝ ΦΟΡΑΜΕ ΠΕΔΙΛΑ, ΔΕΝ ΤΑ ΦΟΡΑΜΕ ΜΕ ΚΑΛΤΣΕΣ... -ΓΙΑΤΙ ΠΛΗΡΩΝΟΜΑΣΤΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΛΕΦΤΑ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΤΣΙΓΑΡΑ... -ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΝΑ ΤΑ ΤΡΩΜΕ ΠΑΝΤΑ ΦΡΕΣΚΑ... -ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 'Η ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ... -ΓΙΑΤΙ ΜΙΛΑΜΕ ΚΑΛΑ ΤΙΣ ΞΕΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ...ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΚΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ??? -ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΩΝ ΑΚΡΩΝ... **************************************** ***ΓΙΑΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ*** ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Ο ΣΟΥΒΛΑΤΖΗΣ ΡΩΤΑΕΙ ΚΑΤΑΜΟΥΤΡΑ:''ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΒΑΛΩ ΜΕΣΑ ΚΟΠΕΛΙΑ?'', ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΠΑΡΕΞΗΓΕΙΤΕ, ΑΛΛΑ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΘΡΑΣΟΣ ''ΑΠ'ΟΛΑ ΒΑΛΕ ΜΟΥ'' ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙ ΚΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ...!!! !!!...ΓΙ'ΑΥΤΟ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ..
"Χριστέ μου, έρχομαι!"
Μια μέρα προχωρούσε ο μπαμπάς με τον γιο του στο δρόμο και ξαφνικά βλέπει ο μικρός ένα σπουργιτάκι χάμω με τα ποδαράκια του ψηλά. Ρωτάει τον μπαμπά του: - Tι έπαθε το σπουργιτάκι; - Πέθανε, του λέει ο μπαμπάς. - Και γιατί έχει τα ποδαράκια του προς τον ουρανό; - Έτσι θα έρθει ο Χριστούλης και θα το πιάσει πιο εύκολα να το ανεβάσει στον παράδεισο, λέει ο μπαμπάς του. Την άλλη μέρα παίρνει ο μικρός τηλέφωνο στο γραφείο τον πατέρα του και μες το κλάμα του λέει: - H μαμά πήγε να πεθάνει σήμερα. - Τι έγινε παιδί μου; του λέει ο μπαμπάς. - Ήταν ξαπλωμένη με τα πόδια ψηλά και φώναζε: "Χριστέ μου, έρχομαι!" Και ευτυχώς που έπεσε από πάνω της ο γαλατάς, που ήταν εκεί, και την κράτησε, αλλιώς θα είχε φύγει κι όλας
Ατάκες γάμου που έγραψαν ιστορία Νο1 Το τελευταίο διάστημα με προβληματίζει ιδιαίτερα το θέμα του γάμου…Όχι δεν σκέφτομαι να παντρευτώ, απλά απορώ γιατί παντρεύεται ο κόσμος! Το Myday έψαξε, ρώτησε και συγκέντρωσε τις καλύτερες ατάκες που έχουν ειπωθεί για τον έγγαμο βίο και τις παρουσιάζει σε όσους σκέφτονται να κάνουν το ... λάθος;!; Γνωριμία "Η γυναίκα μου κι εγώ ζούσαμε ευτυχισμένοι για 25 ολόκληρα χρόνια. Μετά γνωριστήκαμε..." Χαραγμένο στο μνημείο του Άγνωστου Συζύγου. Απιστία "Όταν ένας άνδρας σου κλέβει τη γυναίκα, δεν υπάρχει καλύτερη εκδίκηση από το να τον αφήσεις να την κρατήσει" Σάσα Γκιστρί, Γάλλος ηθοποιός που είπε επίσης ότι "η γυναίκα που το σκάει με τον εραστή της δεν εγκαταλείπει τον άνδρα της, τον απαλλάσσει από μια άπιστη σύζυγο." Ταχύτητα "Φυσικά και υπάρχει τρόπος να μεταφέρεις χρήματα και ο οποίος να είναι πιο γρήγορος και από το e-banking. Ονομάζεται γάμος" Ανώνυμος τραπεζίτης, αποκαλύπτει το υπέρτατο μυστικό που απειλεί τον τομέα εργασίας του. Θέμα Τύχης "Μη το σκέφτεσαι, παντρέψου. Αν σου τύχει μια καλή σύζυγος, θα γίνεις ευτυχισμένος. Αν σου τύχει μια κακή σύζυγος, θα γίνει φιλόσοφος" Φράση που αποδίδεται στον Έλληνα φιλόσοφο, Σωκράτη. Μήπως τελικά το κώνειο προήλθε... εκ των έσω; Ατυχία "Ήμουν φοβερά άτυχος και με τις δυο μου γυναίκες. Η πρώτη με εγκατέλειψε και η δεύτερη όχι" Πάτρικ Μάρεϊ, πρωταγωνιστής στη δημοφιλή κωμική σειρά "Only Fools and Horses" που παιζόταν στην Αγγλία μέχρι και το 2003.
φαρμακοποιός
Πιάνει δουλειά ένας νεαρός σε ένα φαρμακείο. Μετά την πρώτη διανυκτέρευση ο φαρμακοποιός τον ρωτά πως πήγε η δουλειά: - “Ήρθαν πελάτες χθες;” - “Ναι, ήρθε μια κυρία που την πονούσε το κεφάλι της”. - “Εσύ, τι έκανες;” - “Της έδωσα ένα κουτί ασπιρίνες”. - “Μπράβο!” - “Μετά ήρθε ένας κύριος με πόνο στη μέση”. - “Εσύ τι έκανες;” - “Του έδωσα ένα έμπλαστρο”. - “Μπράβο, παιδί μου, θα γίνεις καλός φαρμακοποιός”. - “Επίσης, γύρω στα μεσάνυχτα ήρθε μια πανέμορφη γυναίκα, ψηλή, ξανθιά και φορούσε γούνα. Τη βγάζει μένει ολόγυμνη και μου λέει: Έχω πέντε μήνες να δω άντρα, αγόρι μου!!” - “Και εσύ τι έκανες παιδί μου;” - “Της έδωσα κολλύριο!!”
IKA Εν αρχή ο Θεός γέμισε τη γη με μπρόκολο, κουνουπίδι και σπανάκι, πράσινα, κίτρινα και κόκκινα λαχανικά όλων των ειδών, ώστε ο άνδρας και η γυναίκα να ζήσουν υγιεινά και παντοτινά. Ο σατανάς όμως δημιούργησε τα Haagen Dazs και τα διάφορα cookies. Και ρώτησε: «Λίγη ακόμη σάλτσα βύσσινου;» και ο άνδρας απήντησε: «Ευχαρίστως!» και η γυναίκα πρόσθεσε: «Παρακαλώ για μένα άλλη μια ζεστή βάφλα με σαντιγύ!». Και έτσι πήραν και οι δύο από 5 κιλά. Και ο Θεός δημιούργησε το γιαούρτι, ώστε να διατηρήσει η γυναίκα το σώμα της όπως άρεσε στον άνδρα. Και ο σατανάς δημιούργησε από το σιτάρι το άσπρο αλεύρι και από το ζαχαροκάλαμο τη ζάχαρη και τα συνδύασε. Και η γυναίκα άλλαξε νούμερο στην ένδυσή της και πήγε από το 38 στο 46. Και έτσι είπε ο Κύριος: «Δοκίμασε το φρέσκο μαρούλι μου!» Και ο σατανάς εφεύρε το ντρέσσιγκ και το σκορδόψωμο ως συνοδευτικά. Και οι άνδρες και οι γυναίκες μετά από αυτή την απόλαυση άνοιξαν τις ζώνες τους κατά τουλάχιστον μία τρύπα. Ο Κύριος όμως είπε: «Σας έδωσα φρέσκα λαχανικά και ελαιόλαδο, στο οποίο να μαγειρεύετε υγιεινά!» Και ο σατανάς συνόδεψε τα φαγητά αυτά με δεύτερο πιάτο, από νόστιμες μπουκίτσες από ψωμάκια, τυράκια camembert, αστακό σε βούτυρο μυρωδάτο και φιλετάκια κοτόπουλου. Και οι τιμές χοληστερίνης του ανθρώπου ανέβηκαν στα ουράνια. Ετσι ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο αθλητικά παπούτσια, ώστε να χάσει μερικά κιλά με την άθληση. Και ο σατανάς δημιούργησε την δορυφορική τηλεόραση και τα DVD μαζί με τα τηλεχειριστήρια, για να μην κουράζεται ο άνθρωπος με το ζάπινγκ. Και οι άνδρες και οι γυναίκες γελούσαν και έκλαιγαν μπροστά την οθόνη και άρχισαν να φοράνε ελαστικές φόρμες αδυνατίσματος. Ετσι ο Θεός δημιούργησε την πατάτα, φτωχή σε λίπος και κάλιο και γεμάτη θρεπτικές ουσίες. Και ο σατανάς αφαίρεσε την φλούδα και έκοψε το εσωτερικό της σε πατατάκια, τα οποία τηγάνησε και τα κάλυψε με πολύ αλάτι. Και ο άνθρωπος πήρε μερικά κιλά ακόμη... Ο Θεός όμως έφερε το άπαχο κρέας, ώστε τα τέκνα του να χορταίνουν προλαμβάνοντας λιγότερες θερμίδες. Και ο σατανάς έφερε τα Goodys και το τσίζμπουργκερ των 99 λεπτών. Και ρώτησε ο σατανάς: «Θέλεις και τηγανητές πατάτες;» Και είπε ο άνθρωπος: «Βεβαίως, μια μεγάλη μερίδα με μαγιονέζα!». Kαι σχολίασε ο σατανάς: «Ετσι μπράβο!» Και ο άνθρωπος έπαθε έμφραγμα. Και ο Θεός αναστέναξε και δημιούργησε το τετραπλό μπαϊ-πάς της καρδιάς. Και τότε ο σατανάς είπε 'είπαμε να παίζουμε τίμια'... ...Και δημιούργησε το ΙΚΑ.
Με αυτό το τεστ θα κουφαθείτε!! Σκεφτείτε έναν αριθμό. Πολλαπλασιάστε τον με το 9 Γράψτε τον αριθμό που βγήκε από τον πολλαπλασιασμό. Προσθέστε τα ψηφία του αριθμού που βρήκατε μέχρι να βγει έναν μονοψήφιος αριθμός Αφαιρέστε από τον μονοψήφιο αριθμό το 5. Βρείτε το αντίστοιχο γράμμα της αλφαβήτας από τον αριθμό που προέκυψε από την αφαίρεση. Σκεφτείτε μια χώρα της Ευρώπης που αρχίζει από το συγκεκριμένο γράμμα. Μετά σκεφτείτε ένα χρώμα που να αρχίζει από το δεύτερο γράμμα της χώρας Τώρα σκεφτείτε ένα μεγάλο ζώο που να αρχίζει από το τέταρτο γράμμα του χρώματος Γράψτε τις 3 λέξεις που έχετε βρει ...;
Μήπως βρήκατε έναν Άσπρο Ρινόκερο από τη Δανία;
101 sexy jokes!
Περιέχει και γελιογραφίες!!
Code:
http://www.uploadjockey.com/download/7p3zfavh/101_sexy_jokes.rar
Οι 13 πιο ηλίθιες ερωτήσεις... 01. Γυρίζεις σπίτι κατάκοπος και σου λένε: - Ήρθες; (Όχι έρχομαι σε 10 λεπτά!) 02. Σε παίρνουν τηλέφωνο στο σταθερό: - Έλα ρε σπίτι είσαι; ( Όχι, είμαι στο χωράφι κι έχω κάνει εκτροπή!) 03. Σε καφετέρια: - Ένα φραπέ γλυκό, χωρίς. - Χωρίς γάλα; (Όχι, χωρίς καλαμάκι!) 04. Συναντιέσαι με ένα φίλο: - Έλα ρε που είσαι; (Στην απέναντι γωνία!) 05. Ανάβεις στο θερμοσίφωνο: - Θα κάνεις μπάνιο; (Όχι το άναψα για να καίει ρεύμα!) 06. Ντύνεσαι και ετοιμάζεσαι να φύγεις, οπότε ακούς: - Θα βγεις; ( Όχι, προβάρω ρούχα!) 07. Τρως το φαΐ, ζητάς δεύτερο πιάτο και σου λένε: - Σ' άρεσε; (Όχι, αλλά μη σε προσβάλω!) 08. Λες στον άλλο ότι βρήκες κοπέλα και σου λέει: - Καλή είναι; (Όχι αλλά μια ψυχή που είναι να βγει...) 09. Έρχεται ο υδραυλικός σπίτι και ο ιδιοκτήτης τον ρωτάει: - Ήρθατε για τη βρύση; (Όχι! Ν' αλλάξω μια λάμπα & να κρεμάσω και τις κουρτίνες!) 10. Δώδεκα τη νύχτα, βάζεις πιτζάμες, λες καληνύχτα και πας στο δωμάτιό σου οπότε σε ρωτάνε: - Πας για ύπνο; (Όχι πάω να ρίξω μπετά σε μια οικοδομή!) 11. Κάθεσαι σε καφετέρια και περνάει γνωστός: - Α, εδώ κάτσατε; ( Όχι, ολογράμματα είμαστε) 12. Πας στο βενζινάδικο, κατεβαίνεις από το αμάξι και ανοίγεις το πορτάκι της βενζίνης: - Βενζίνη θέλεις; (Όχι, να του βάλω πορτοκαλάδα). 13. Καλείς κλειδαρά, έρχεται μετά από 40 λεπτά και σε βρίσκει από έξω: -Κλειδώθηκες από έξω; ( Όχι, απλά βρίσκω εναλλακτικούς τρόπους να ανοίγω πόρτες)
Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ
Όταν ο Θεός δημιούργησε το γάιδαρο του είπε ................ Θα δουλεύεις από το πρωί ως το βράδυ και θα κουβαλάς βαριά πράγματα στην πλάτη σου . Θα τρως χόρτο και θα έχεις πολύ λίγη νοημοσύνη . Θα ζεις 50 χρόνια " . Τότε ο γάιδαρος του απάντησε: " 50 χρόνια τέτοια ζωή είναι πολύ σκληρό . Δώσε μου μόνο 30 χρόνια " . Έτσι κι έγινε . Μετά ο Θεός δημιούργησε το σκύλο και του είπε : " Σαν σκύλος θα φυλάς την ιδιοκτησία του ανθρώπου και θα είσαι ο πιο αφοσιωμένος φίλος του . Θα τρως ότι περισσεύει από τον άνθρωπο και θα ζεις για 25 χρόνια " . Τότε ο σκύλος απάντησε: " Θεέ μου , 25 χρόνια τέτοια ζωή δεν αντέχεται . Δώσε μου μόνο 10 χρόνια " . Έτσι κι έγινε . Μετά ο Θεός δημιούργησε τον πίθηκο και του είπε : " Θα πηδάς από δέντρο σε δέντρο και θα συμπεριφέρεσαι σαν βλάκας . Θα κάνεις το γελωτοποιό και θα ζεις για 20 χρόνια " . Τότε ο πίθηκος απάντησε: " Θεέ μου , 20 χρόνια σαν γελωτοποιός του κόσμου πάει πολύ . Δώσε μου μόνο 10 χρόνια " . Έτσι κι έγινε . Τελικά ο Θεός δημιούργησε τον άντρα και του είπε : " Είσαι άντρας , το μόνο λογικό ων που θα κατοικεί στη γη . Θα χρησιμοποιείς τη νοημοσύνη σου για να επιβάλλεσαι στα άλλα δημιουργήματα . Θα εξουσιάζεις τη γη και θα ζεις για 20 χρόνια " . Τότε ο άντρας απάντησε : " Θεέ μου , να είμαι άντρας μόνο για 20 χρόνια δεν αρκεί . Δώσε μου σε παρακαλώ τα 20 χρόνια που άφησε ο γάιδαρος , τα 15 χρόνια που άφησε ο σκύλος και τα 10 χρόνια που άφησε ο πίθηκος " . Έτσι κι έγινε . Από τότε ο άντρας ζει 20 χρόνια σαν άντρας , μετά παντρεύεται και δουλεύει 20 χρόνια σαν γάιδαρος και από το πρωί ως το βράδυ κουβαλά τα βάρη . Μετά αποκτά παιδιά και ζει 15 χρόνια σαν σκύλος φρουρώντας το σπίτι και την περιουσία του τρώγοντας ότι περισσεύει από την οικογένεια . Και αφού γεράσει πια ζει σαν πίθηκος , συμπεριφέρεται σαν βλάκας και κάνει τον γελωτοποιό στα εγγόνια του.
Πολυκαταστήματα ανδρών και γυναικών Άνοιξε στην Νέα Υόρκη ένα μαγαζί που πουλάει άντρες και πάει μία γυναίκα να βρει σύζυγο. Στην είσοδο του μαγαζιού υπάρχει μια επιγραφή με τους κανόνες που πρέπει να ακολουθούν οι πελάτες. Ο πρώτος κανόνας λέει ότι μπορείς να μπεις στο μαγαζί μόνο μια φορά. Υπάρχουν 6 όροφοι και σε κάθε όροφο μπορείς να επιλέξεις σύζυγο ή να ανέβεις στον επόμενο. Σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να κατέβεις όροφο παρά μόνο για να βγεις από το κτίριο. Μπαίνει λοιπόν η κυρία και ανεβαίνει στον πρώτο όροφο. Η επιγραφή λέει: · Άνδρες με δουλειά. Η κυρία συνεχίζει στον δεύτερο όροφο: · Άνδρες με δουλειά που αγαπάνε τα παιδιά. Στον τρίτο όροφο η επιγραφή λέει: · Άνδρες με λεφτά που αγαπάνε τα παιδιά και είναι όμορφοι. Καλοί σκέφτεται η κυρία αλλά ανεβαίνει στον τέταρτο όροφο: · Άνδρες με λεφτά που αγαπάνε τα παιδιά είναι όμορφοι και βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού. Ας ανέβω έναν ακόμη όροφο λέει η κυρία και στον πέμπτο διαβάζει: · Άνδρες με λεφτά που αγαπάνε τα παιδιά είναι όμορφοι βοηθούν στις δουλειές του σπιτιού και είναι πολύ ρομαντικοί. Η κυρία το έχει πάρει απόφαση θα πάρει άντρα από τον πέμπτο όροφο αλλά δεν αντέχει να μην ανέβει στον έκτο. Εκεί η επιγραφή λέει: · Είστε η επισκέπτης 31.456.012 σε αυτόν τον όροφο. · Δεν υπάρχουν άντρες εδώ. · Ο όροφος αυτός υπάρχει μόνο ως απόδειξη ότι οι γυναίκες δεν είναι ευχαριστημένες με τίποτα.
& ΑΝΤΡΕΣ… Στο απέναντι 6όροφο κτίριο άνοιξε ένα μαγαζί που πουλάει γυναίκες. Στον πρώτο όροφο η επιγραφή γράφει : · Γυναίκες που τρελαίνονται για σεξ. Στον δεύτερο όροφο η επιγραφή γράφει : · Γυναίκες που τρελαίνονται για σεξ και έχουν λεφτά. Στον τρίτο όροφο η επιγραφή γράφει : · Γυναίκες που τρελαίνονται για σεξ έχουν λεφτά και μεγάλα *****. Κανένας δεν έχει ανέβει στους παραπάνω ορόφους
Μπλε κοστούμι Ένας άντρας που μόλις απεβίωσε μεταφέρεται στο γραφείο τελετών φορώντας ένα ακριβό, μαύρο κοστούμι. Ο υπάλληλος του γραφείου ρωτάει τη σύζυγο του νεκρού πως θα ήθελε να τον ντύσουν. Της επισημαίνει ότι ο άντρας δείχνει ωραίος με το μαύρο κοστούμι που ήδη φοράει. Η χήρα διαφωνεί ,ωστόσο, λέγοντας ότι πάντα έδειχνε καλύτερος με μπλε κοστούμι. Του δίνει μια λευκή επιταγή και του λέει, "Δεν με απασχολεί το κόστος, μόνο ντύστε τον σύζυγό μου με το καλύτερο μπλε κοστούμι που μπορείτε να βρείτε." Την επομένη η γυναίκα επιστρέφει στο γραφείο λίγο πριν την κηδεία. Μένει ιδιαίτερα ικανοποιημένη, όταν βρίσκει τον άντρα της ντυμένο με ένα εξαιρετικό μπλε κοστούμι, ακριβώς στα μέτρα του. Λέει στον υπάλληλο του γραφείου, "Ότι και να κόστισε, είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένη από τις υπηρεσίες σας. Αλήθεια πόσα ξοδέψατε" Προς μεγάλη της έκπληξη, εκείνος της επιστρέφει τη λευκή επιταγή. "Καμία απολύτως χρέωση," της λέει. "Όχι, μα επιμένω, πρέπει να σας αποζημιώσω για το κόστος αυτού του υπέροχου κουστουμιού!" του λέει. "Ειλικρινά μαντάμ," της λέει εκείνος, "Δεν κόστισε απολύτως τίποτα. Βλέπετε, ένας άλλος νεκρός τζέντλμαν, περίπου στις διαστάσεις του άντρα σας ντυμένος με ένα πολύ ωραίο μπλε κοστούμι μεταφέρθηκε εδώ λίγο μετά τη χθεσινή σας αναχώρηση. Ρώτησα τη σύζυγό του αν θα την πείραζε να κηδευτεί φορώντας ένα μαύρο κοστούμι κι εκείνη δέχθηκε, αρκεί να έδειχνε ωραίος … οπότε άλλαξα τα κεφάλια."
Αγαπημένη στάση Ένας Γάλλος, ένας Εγγλέζος και ένας Έλληνας συζητούν για τις στάσεις που προτιμούν. Ο Γάλλος λέει ότι προτιμάει να είναι από πάνω, γιατί τότε βλέπει τα όμορφά της μάτια. Ο Εγγλέζος προτιμάει να είναι από κάτω για να βλέπει τα όμορφα στήθη της. Ό Έλληνας λέει ότι προτιμάει από πίσω. Καλά και τι βλέπεις, τον ρωτάνε; - Βλέπω διάφορα κάθε φορά. Τελευταία έβλεπα Champions League. Σαδιστής
Μαζοχιστής: "χτύπα με.. χτύπα με.." Σαδιστής: «ΟΧΙ!»
Οικογενειάρχης Ένας 40άρης οικογενειάρχης ψωνίζει στο σούπερ μάρκετ. Κάποια στιγμή παρατηρεί μια εντυπωσιακή ξανθιά και ασυναίσθητα τη χαζεύει. Η ξανθιά του γυρίζει το βλέμμα. Την ξανακοιτάζει πιο έντονα, τον κοιτάζει και αυτή. Aυτό τραβάει κάμποση ώρα και αποφασίζει να της μιλήσει: - "Συγνώμη", της λέει, "μήπως γνωριζόμαστε;" - "Βέβαια", του απαντάει. "Ένα από τα παιδιά μου είναι δικό σας!" Ο τύπος σαστίζει, σκέφτεται και ξαφνικά θυμάται τη μοναδική φορά που απάτησε τη γυναίκα του. Τη ρωτάει λοιπόν: - "Μήπως είστε εκείνη η στριπτιζέζ που είχανε καλέσει σε ένα μπάτσελορ πάρτυ στην Πεύκη πρόπερσι την άνοιξη και είχαμε καταλήξει να κάνουμε άγριο σεξ στην κουζίνα; Μου είχατε δέσει τα χέρια με χειροπέδες και μου χώσατε και ένα καρότο στον κ....! Συνοφρυωμένη αυτή του απαντάει: - Όχι, είμαι η φιλόλογος του γιου σας...
Ζευγάρι πάει κρουαζιέρα Μετά από 20 χρόνια γάμου, το ζευγάρι πάει κρουαζΙέρα. Μια νύχτα με πανσέληνο βρίσκονται στο κατάστρωμα και με πολύ ρομαντική διάθεση λέει η γυναίκα: - Αγάπη μου, αν έπεφτα στη θάλασσα θα μ' έσωνες; - Αν σου πω "ναι", θα πέσεις; Μαυρισμένο μάτι Μια όμορφη χειμωνιάτικη μέρα συναντιούνται δυο φίλοι και όλως περιέργως έχουν και οι δυο μαυρισμένο το ένα μάτι τους. - Έλα, βρε Στέφανε, πώς είσαι έτσι; Από τι το έπαθες; - Πού να στα λέω, απαντάει ο άλλος, από σαρδάμ το έπαθα. Πήγα χθες στο σταθμό λεωφορείων να κλείσω ένα εισιτήριο για Ξυλόκαστρο, αλλά στο ταμείο ήταν μια ξανθιά με κάτι τεράστια "μπαλκόνια", οπότε κάνω σαρδάμ και αντί για "ένα εισιτήριο για Ξυλόκαστρο", της λέω "ένα εισιτήριο για το Βυζόκαστρο"! Εκεί απάνω μου χώνει μια μπουνιά και να τα αποτελέσματα! Αλλά εσύ πώς το έπαθες; - Α, και εγώ από σαρδάμ. Συνέβη χθες το πρωί, όταν τρώγαμε με τη γυναίκα μου πρωινό. Πάω να της πω "Φέρε χρυσή μου τη μαρμελάδα", αλλά κάνω σαρδάμ και της λέω "Μου κατέστρεψες τη ζωή, παλιοσ*ρόφ@"!
Επίσκεψη στον ψυχίατρο Ο Πάτροκλος επισκέπτεται έναν ψυχίατρο να παραπονεθεί ότι έχει υπερβολικό άγχος επειδή πιστεύει πως είναι γκέι. «Πως κατέληξες σ’ αυτό το συμπέρασμα;» των ρωτά ο ψυχίατρος. «Επειδή ο πατέρας μου ήταν γκέι», απαντάει ο Πάτροκλος. «Μην ανησυχείς, δεν είναι κληρονομικό» λέει ο ψυχίατρος. «Αλλά και ο αδερφός μου είναι γκέι», επιμένει ο Πάτροκλος. «Αυτό δε σημαίνει ότι είσαι κι εσύ», λέει ο ψυχίατρος. «Ο θείος μου και ο ξάδερφός μου είναι επίσης γκέι», λέει ο Πάτροκλος. «Θεέ μου» λέει ο ιατρός. «Υπάρχει ΚΑΠΟΙΟΣ στην οικογένειά σας που να έχει σεξουαλική επαφή με γυναίκες;» «Ναι», απαντά ο Πάτροκλος. «Η αδερφή μου!».
Πάρτι μεταμφιεσμένων Ένα ζευγάρι ήταν καλεσμένο σε ένα πάρτι μεταμφιεσμένων. Την σύζυγο την τελευταία στιγμή την έπιασε ένας φοβερός πονοκέφαλος κι έτσι είπε στον σύζυγο να πάει μόνος του. Σαν καλός σύζυγος που ήταν, αρνήθηκε, αλλά εκείνη επέμεινε λέγοντας ότι θα έπαιρνε μια ασπιρίνη και θα πήγαινε για ύπνο, γι' αυτό δεν υπήρχε λόγος να χαλάσει τη διασκέδασή του. Έτσι, ο σύζυγος φόρεσε το κουστούμι του King Kong, κι έφυγε. Η σύζυγος, μετά από μιας ώρας ύπνο, ξύπνησε χωρίς πονοκέφαλο και καθώς ήταν ακόμα νωρίς, αποφάσισε να πάει στο πάρτι. Και μια και ο σύζυγος δεν γνώριζε τι κοστούμι θα φορούσε εκείνη, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να διασκεδάσει παρακολουθώντας τη συμπεριφορά του όταν δεν ήταν παρούσα. Φτάνοντας στο πάρτι, αμέσως εντόπισε τον σύζυγο που χόρευε με όποια ωραία ύπαρξη μπορούσε, χουφτώνοντας λίγο απο 'δω και κλέβοντας κάποιο φιλί από κει. Τον πλησίασε και, καθώς η ίδια ήταν αρκετά ελκυστική, ο σύζυγος άφησε την προηγούμενη παρτενέρ του σύξυλη και αφιέρωσε όλη του την προσοχή στη νεοφερμένη. Εκείνη τον άφησε να προχωρήσει όσο ήθελε. Ήταν φυσικό άλλωστε μια και ήταν ο σύζυγός της. Τελικά, της ψιθύρισε μια πρόταση στο αυτί κι εκείνη συμφώνησε. Έτσι βρέθηκαν μέσα σ' ένα αυτοκίνητο στη σκοτεινή πλευρά του πάρκινγκ όπου το έκαναν στα γρήγορα με εξαιρετικό πάθος. Λίγο πριν βγουν οι μάσκες τα μεσάνυχτα, η σύζυγος αποχώρησε διακριτικά, πήγε σπίτι, έκρυψε το κοστούμι της και ξάπλωσε στο κρεβάτι αναρωτώμενη τι εξήγηση θα έδινε ο σύζυγός της για τη συμπεριφορά του. Διάβαζε καθιστή όταν εκείνος επέστρεψε. Τον ρωτά: -Πως πέρασες αγάπη μου? Εκείνος απάντησε: -"Ααα, τα ίδια και τα ίδια. Αφού ξέρεις ότι δεν περνάω καλά αν δεν είσαι μαζί μου. -"Χόρεψες καθόλου;", τον ρώτησε εκείνη. -"Μπα!", της απάντησε, "ούτε μια φορά. Όταν έφτασα στο πάρτι, βρήκα τον Γιάννη , τον Γιώργο και μερικούς άλλους από την παρέα. Ανεβήκαμε σε κάποιο δωμάτιο και παίξαμε χαρτιά…. - "Θα δείχνατε γελοίοι παίζοντας χαρτιά όλο το βράδυ με τις μεταμφιέσεις σας!" του είπε - “Όχι γιατί δάνεισα την μεταμφίεσή μου στον πατέρα σου, που απ’ ότι φαίνεται πέρασε καταπληκτικά!»
ΑΝΕΚΔΟΤΟ! - Η ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ Η ΣΤΗΝ ΕΚΟΨΑ Μία γριά περπατάει στο πεζοδρόμιο σέρνοντας δυό σακκούλες σκουπιδιών, μιά σε κάθε χέρι. Μια από αυτές έχει μια τρύπα χαμηλά και κάθε λίγο ένα χαρτονόμισμα των 20 ευρώ βγαίνει και παρασέρνεται σιγά-σιγά από το ελαφρό αεράκι. Ένας αστυφύλακας το προσέχει και πηγαίνει προς το μέρος της γριάς λέγοντας... - Γιαγιά, σου έπεσε ένα χαρτονόμισμα απο τη σακκούλα. Η γριά σταματάει και λέει... - Φτου σου, ήταν τρύπια. Ας τρέξω προς τα πίσω μήπως μπορέσω να μαζέψω μερικά. - Εεεεπ, που πας; Που βρήκες τόσα λεφτά; Δεν πιστεύω να τα έκλεψες; - Όχι, όχι να σου εξηγήσω. Το σπίτι μου και ο κήπος μου είναι ακριβώς δίπλα από το πάρκινγκ του γηπέδου και όταν έχει αγώνα, έρχονται πολλοί και κατουράνε τα λουλούδια μου. Έτσι και εγώ πηγαίνω πίσω από τα λουλούδια με το ψαλίδι του κλαδέματος και όταν κάποιος τη βγάζει για κατούρημα του λέω: ή δίνεις 20 ευρώ ή στην έκοψα! - Χα, χα πολύ έξυπνο γιαγιά, λέει το όργανο της τάξης. Πολύ καλά τους κάνεις. Αντε να πας στο καλό... Α! και τι έχεις στην άλλη σακκούλα; - Ε, δεν πληρώνουν και όλοι...
Κυριακάτικο πρωινό στην κουζίνα και η σύζυγος τηγανίζει αυγά... Ο σύζυγος, αγουροξυπνημένος, ετοιμάζει τον καφέ, πίνει μια γουλιά και μετά πάει και στέκεται ακριβώς δίπλα από την σύζυγο, παρατηρώντας προσεκτικά τα αυγά. Πίνει άλλη μια γουλιά καφέ.... και αρχίζει να φωνάζει πανικόβλητος: - Πρόσεχε...ΠΡΟΣΕΧΕ! Βάλε κι άλλο βούτυρο! Θεούλη μου! Έχεις βάλει πολλά μαζί στο τηγάνι! ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ! Γύρνα τα. *Γύρνα τα ΤΩΡΑ! Χρειάζονται κι άλλο βούτυρο. * *Μα που θα βρούμε κι άλλο ΒΟΥΤΥΡΟ; Ωραία... * *Μη, ΠΡΟΣΕΧΕ, θα σου ΚΟΛΛΗΣΟΥΝ! Προσεχτικά... * *ΠΡΟΣΕΧΤΙΚΑ! Σου είπα ΠΡΟΣΕΧΕ! Ποτέ δεν μ'' ακούς εμένα... ΠΟΤΕ! * *Γρήγορα Γύρνα τα ΓΡΗΓΟΡΑ! Είσαι τρελή; Τα έχεις παίξει; * *Μην ξεχάσεις να τα αλατίσεις, όλο το ξεχνάς το αλάτι... * *Βάλε αλάτι, ΑΛΑΤΙ! ΒΑΛΕ ΑΛΑΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑ!!! Η γυναίκα έχει μείνει αποσβολωμένη. - "Τι έπαθες άνθρωπε μου; Τι φωνάζεις μέσα στο αυτί μου;", τον ρωτάει... Ο σύζυγος ξαφνικά ηρεμεί τελείως και απαντάει... - " Ήθελα απλά να σου δείξω πως είναι να σε έχω συνοδηγό..."
Είναι ένας τύπος, εντελώς μαμάκιας, κολλημένος δηλαδή με τη μάνα του... Και κάποια στιγμή αποφασίζει να παντρευτεί. Η γυναίκα του, του μαγειρεύει, και όταν αυτός γυρίζει από το γραφείο και δοκιμάζει το φαγητό λέει: -Καλό το φαγητό που μαγείρεψες γυναίκα αλλά της μαμάς είναι καλύτερο! Η γυναίκα του σιδερώνει αλλά όταν αυτός γυρίζει από το γραφείο λέει: -Καλά σιδερώνεις γυναίκα αλλά η μαμά μου τα ρούχα τα κολάριζε! Η γυναίκα του συγυρίζει το σπίτι αλλά όταν αυτός γυρίζει από το γραφείο λέει: -Ωραία έχεις τακτοποιήσει το σπίτι αλλά η μαμά μου όταν συγύριζε το διακοσμούσε κιόλας...! Τα παίρνει κι η γυναίκα του μια μέρα, και πάει σε ένα μαγαζί και αγοράζει κάτι σέξι μαύρα εσώρουχα, ζαρτιέρες, στριγκ κ.λ.π. Σκέφτεται, θα τα φορέσω, θα ανάψω κεριά, θα βάλω απαλή μουσική και θα τον περιμένω. Τι στο καλό, θα την ξεχάσει τουλάχιστον για απόψε τη μάνα του... Με το που γυρίζει ο τύπος από το γραφείο βλέπει τα φώτα στο σπίτι κλειστά, και τη γυναίκα του με τα μαύρα εσώρουχα και τρελαίνεται.... "Γιατί φοράς μαύρα";;; Έπαθε τίποτα η μάνα μου;;;!!!!
Ένας παπάς είχε έναν παπαγάλο και επειδή αυτός κυνηγούσε τις κότες με πονηρούς σκοπούς , ο παπάς θύμωσε με την αμαρτία αυτή και τον έπιασε από τα πόδια για να τον ρίξει μέσα στη χύτρα με το καυτό νερό που έβραζε η γυναίκα του. Ωστόσο η παπαδιά του λέει: Βρε παπά, άφησε τον αμαρτωλό και πάρε τον στην εκκλησία να κάνει θελήματα, για να συγχωρεθεί. Βρίσκοντας την ιδέα ο παπάς σωστή, τον παίρνει και τον πάει στην εκκλησία, τον τοποθετεί στην είσοδο και του λέει: Στο εξής, όταν βλέπεις να μπαίνει κόσμος στην εκκλησία θα λες «Δεξιά οι γυναίκες και αριστερά οι άνδρες». Εντάξει; Εντάξει, λέει ο παπαγάλος, που εν τω μεταξύ, λόγω της χύτρας, είχε μείνει φαλακρός. Και ενώ έκανε αυτό καθημερινά, μια μέρα βλέπει να περνά από μπροστά του συνάμα και ένας φαλακρός, οπότε βλέποντας αυτό λέει: Δεξιά οι άντρες, αριστερά οι γυναίκες και από δώ οι γκομενιαριδες!
Ο George Bush πηγαίνει σε ένα Δημοτικό σχολείο να μιλήσει για τον πόλεμο. Όταν τελείωσε την ομιλία του λέει στα παιδιά οτι μπορούν να τον ρωτήσουν ότι θέλουν. Ένα μικρό αγόρι σηκώνει το χέρι του και ο George λέει: - Ναι, πώς σε λένε; - Bob. - Και ποιά είναι η ερώτηση σου Bob; - Λοιπόν, έχω τρεις ερωτήσεις. 1. Γιατί οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ χωρίς την υποστήριξη των Η.Ε; 2. Γιατί είστε Πρόεδρος εάν ο Al Gore πήρε περισσότερες ψήφους από σας; 3. Τι συνέβη στον Osama Bin Laden; Όταν ακριβώς τελείωσε τις ερωτήσεις του, το κουδούνι χτυπά και ο George λέει στα παιδιά ότι θα συνεχίσουν μετά από το διάλειμμα. Όταν το διάλειμμα τελείωσε ο George λέει: - Eεε, πού είχαμε μείνει; A, στις ερωτήσεις! Ένα μικρό κορίτσι σηκώνει το χέρι του. Ο George της λέει: - Πώς σε λένε; - Sally - Και ποιά είναι η ερώτηση σου Sally; - Λοιπόν, έχω πέντε ερωτήσεις. 1. Γιατί οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ χωρίς την υποστήριξη των Η.Ε; 2. Γιατί είστε Πρόεδρος εάν ο Al Gore πήρε περισσότερες ψήφους από σας; 3. Τι συνέβη στον Osama Bin Laden; 4. Γιατί το κουδούνι χτύπησε 20 λεπτά πριν από την κανονική του ώρα; Και 5. Πού είναι ο Bob;
ήταν 2 ξανθιές, η μια μέσα στο σπίτι και η άλλη στην αυλή και έξω έβρεχε. οπότε λέει η μια που ήταν μέσα στο σπίτι στην άλλη: -Έλα στο σπίτι βρέχει! και η άλλη απαντάει: -κι εδώ βρέχει!
itan mia fora enas mayros stin nea iorki kai perpatouse ston dromokratontas to radiofono tou ston omo kai akouge mousiki ksafnika se enan ouranoksisti ston teleuteo orofo vgeni mia gria apo to parathiro kai fonaze tou mayrou -MAYRE E MAYRE o mayros lei i gri theli boithia afini ta pragmata tou kai trexi na voithisi tin gria patai to koumpi tou ansanser tpt xalasmeno.pai apo ta skalia anebeni anebeni ftani ston teleyteo orofo ke xilia zoria perni fora spazi tin porta kai ti blepi? itan i gria kai taize ena moro kai girizi kai lei tou morou -AMA DEN FAS TO FAI SOU THA TO DOSO TOU MAYROU neyriazmenos o mauros feygi apo ton ouranoksisti katebeni kato perni ta pragmata tou kai pai na figi ksafnika ston diplano ouranoksisti dipla akrivos apo to parathiro tis grias vgeni enas geros kai fonazi tou mayrou MAYRO MAYRO -a@lei o mauros theli voithia o geros afini pale ta pragmata tou traxi na boithisi ton gero spasmeno pali to ansanser aneveni apo tis skala spazi tin pora vlepi to gero kai tou lei -ELA RE GERO TI INE tou lei o geros -TI P**STIA SOU EKANE I GRIA .-
**
.-
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου