ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 8ο κεφάλαιο Παρασκευή 21 Ιουλίου 2016

ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ  ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ  8ο  κεφάλαιο-μέρος Παρασκευή 21 Ιουλίου  2016

1.~ ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας 1ο μέρος , ΒΙΟΙ  ΑΓΙΩΝ της  Ορθόδοξης Εκκλησίας μας Μέρος  1ο 31-03-2014  :   http://snsarfara.blogspot.gr/2016/03/1.html  .- 
2.~ ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας 2ο μέρος  01-04-2016 : http://snsarfara.blogspot.gr/2016/04/2-01-04-2016.html  .- 

3~. ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ της Ορθόδοξης Εκκλησίας  μας , 3ο μέρος , Δευτέρα 04-04-2016  ,  http://snsarfara.blogspot.gr/2016/04/3-04-04-2016.html .- 

 4. ~ ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ της Ορθόδοξη Εκκλησίας  μας , 4ο μέρος , Σάββατο 09 Απριλίου  2016: http://snsarfara.blogspot.gr/2016/04/4-09-2016.html .-

5.~ ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ της Ορθόδοξη Εκκλησίας  μας , 5ο μέρος , Παρασκευή 22  Απριλίου 2016  :  http://snsarfara.blogspot.gr/2016/04/5-22-2016.html .-

6.- ~ ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ της Ορθόδοξη Εκκλησίας  μας , 6ο μέρος , Παρασκευή  13 Μαϊου  2016 : http://snsarfara.blogspot.gr/2016/05/6-13-2016.html .-

7.- ~ ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ  της Ορθόδοξης  Εκκλησία μας  29 Ιουνίου  2016  7ο κεφάλαιο :  http://snsarfara.blogspot.gr/2016/06/29-2016-7.html  .-

8.-   ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ  ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ  8ο  κεφάλαιο-μέρος Παρασκευή 21 Ιουλίου  2016  : http://snsarfara.blogspot.gr/2016/07/21-2016.html .-  

9.-  

 

Αγάπη πρώτα στο Θεό μας , μετά στον εαυτόν μας και τέλος στον εχθρό μας ! Κι άν περισεύει στα Ζώα και τα Φυτά μας !

1.- *** Ο  ΠΡΟΦΗΤΗΣ  ΗΛΙΑΣ  :

Βιογραφία Μέσα στη χορεία των Προφητών της Παλαιάς Διαθήκης ξεχωριστή είναι η θέση του προφήτη Ηλία. Στην Καινή Διαθήκη το όνομα του προφήτη Ηλία αναφέρεται πολλές φορές από τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Ο Ζαχαρίας, ο πατέρας του Προδρόμου, είπε πως ο Ιωάννης θα ερχόταν «ἐν πνεύματι καὶ δυνάμει Ἠλίου» (Λουκ., κεφ. α, στ. 17), θα είχε δηλαδή τα γνωρίσματα και το ζήλο του προφήτη Ηλία, θα ήταν ο ίδιος ο προφήτης Ηλίας, όπως ο λαός τον περίμενε να ξανάρθει. Ο Ιησούς Χριστός, όταν έδωσε μαρτυρία για τον πρόδρομο Ιωάννη κι έπλεξε το εγκώμιο του, είπε πως αυτός ήταν ο Ηλίας «Αν θέλετε, να το παραλεχθείτε, αυτός είναι ο Ηλίας, που έμελλε να έλθει». Το πιο σπουδαίο είναι ότι οι μαθητές επάνω στο βουνό, κατά τη θεία Μεταμόρφωση, είδαν τους δυο Προφήτες, τον Μωϋσή και τον Ηλία, να συνομιλούν με τον Ιησού Χριστό. Όλα αυτά φανερώνουν την ξεχωριστή θέση του προφήτη Ηλία ανάμεσα στους Προφήτες και μέσα στη συνείδηση του λαού. Ακόμα και στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ακούοντας τη διδασκαλία και βλέποντας τα θαύματά του, έβλεπαν τον προφήτη Ηλία, που είχε ξανάρθει. Ο Ιησούς Χριστός ρώτησε· «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι;». Κι οι μαθητές είπαν’ «Ἰωάννην τὸν βαφτιστήν, ἄλλοι δὲ Ἠλίαν....». Ο προφήτης Ηλίας έζησε τον 9 π.Χ. αιώνα και ήταν γιος του Σωβάκ και καταγόταν από τη Θέσβη (γι' αυτό και ονομάστηκε Θεσβίτης), το σημερινό El Istib, της περιοχής Γαλαάδ, και άνηκε στην φυλή του Ααρών. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του είδε μία θεία οπτασία: Δύο άνδρες λευκοφορεμένοι τον ονόμαζαν Ηλία, τον σπαργάνωναν με φωτιά και του έδιναν φλόγα να φάει. Τότε ο πατέρας του, πήγε στα Ιεροσόλυμα και αφού περιέγραψε την οπτασία στους ιερείς, εκείνοι του είπαν ερμηνεύοντας την οπτασία, ότι ο γιος του θα γίνει προφήτης και θα κρίνει το Ισραήλ με δίκοπο μαχαίρι και φωτιά. Ο Προφήτης Ηλίας άσκησε το προφητικό του χάρισμα επί 25 έτη στα χρόνια του βασιλέα Αχαάβ, που βασίλεψε στα 873 - 854 π.Χ. Ο Αχαάβ και μάλιστα η γυναίκα του Ιεζάβελ ήσαν άνθρωποι ασεβείς κι εναντίον τους ήταν ο πόλεμος του προφήτη Ηλία. Η Ιεζάβελ, που δεν ήταν ισραηλίτισσα και γινόταν αιτία να νοθεύεται η πίστη από ειδωλολατρικά έθιμα, αυτή λοιπόν κυνήγησε πολύ τον προφήτη Ηλία, γι’ αυτό κι εκείνος αναγκαζόταν διαρκώς να φεύγει και να κρύβεται. Η Ιεζάβελ κυνηγούσε τον προφήτη Ηλία όπως η Ηρωδιάδα τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Πρώτο μεγάλο σημείο, που έδωσε ο προφήτης Ηλίας, ήταν που προσευχήθηκε και δεν έβρεξε για τριάμισι χρόνια. Σ’ αυτό το διάστημα ο Προφήτης κρυβόταν σε μια σπηλιά σ’ ένα χείμαρρο πέρ’ από τον Ιορδάνη. Εκεί υπήρχε λίγο νερό, κι ένας κόρακας του πήγαινε τροφή κάθε πρωί. Όταν στέρεψε το νερό, έφυγε ο Προφήτης και πήγε στα Σάρεπτα της Σιδωνίας· όλα αυτά με εντολή του Θεού. Εκεί φιλοξενήθηκε σε μια χήρα γυναίκα, που είχε λίγο αλεύρι και λίγο λάδι, κι όμως έτρωγαν όλο τον καιρό και δεν έλειψαν. Η χήρα γυναίκα είχε ένα παιδί κι έτυχε να αρρωστήσει και να πεθάνει. Τότε ο Προφήτης προσευχήθηκε κι ανάστησε το παιδί. Δεύτερο μεγάλο σημείο, που έδειξε ο Προφήτης Ηλίας, ήταν που προσευχήθηκε κι ήλθε φωτιά από τον ουρανό. Με προσταγή του βασιλέα Αχαάβ, μαζεύτηκαν τετρακόσιοι ειδωλολάτρες ψευτοιερείς, που τους προστάτευε η Ιεζάβελ. Τότε ο προφήτης Ηλίας τους προκάλεσε σ’ ένα διαγωνισμό. Του είπε κι έβαλαν πάνω στο θυσιαστήριο τα ξύλα και το σφάγιο για θυσία, και άρχισαν να τρέχουν γύρω και να φωνάζουν όλη την ήμερα τον ψεύτικο θεό Βάαλ, για να ρίξει φωτιά· «και ουκ ην φωνή και ουκ ην ακρόασις». Τότε ο Προφήτης τους είπε· «Κάνετε πέρα! Τώρα θα κάνω εγώ τη θυσία μου». Έκανε δικό του θυσιαστήριο, έβαλε κι έβρεξαν καλά τρείς φορές τα ξύλα με νερό κι ύστερα προσευχήθηκε. Έπεσε τότε φωτιά από τον ουρανό κι αναποδογύρισε κι έκαψε ολόκληρο το θυσιαστήριο. Ύστερα απ’ αυτό το σημείο, ο λαός έπιασε τους τετρακόσιους ψευτοϊερείς, κι ο προφήτης Ηλίας τους τιμώρησε αυστηρά. Η Ιεζάβελ, αγριεμένη, κυνήγησε τον Προφήτη, κι εκείνος έφυγε ψηλά στο Χωρήβ, εκεί που πριν πεντακόσια χρόνια ο Μωϋσής άκουσε τη φωνή του Θεού κι είδε τη βάτο να φλέγεται και να μην καίγεται. Εκεί ο προφήτης Ηλίας κρυβόταν σε μια σπηλιά, κι ο Θεός τον δίδαξε ένα σπουδαίο μάθημα. Του είπε· «Ανέβα ψηλά στην κορυφή, και θα δεις το Θεό. Θα περάσει δυνατός αέρας· θα γίνει σεισμός· θα δεις φωτιά και θα περάσει ένα ανάλαφρο και δροσερό αεράκι. Ο Θεός δεν θα είναι ούτε στη θύελλα ούτε στο σεισμό ούτε στη φωτιά, αλλά στο ανάλαφρο αεράκι». Άλλα θαυμαστά σημεία του πορφήτη Ηλία ήταν ότι διέσχισε τον Ιορδάνη ποταμό με την μυλωτή του και τέλος ότι αντί να πεθάνει ανελήφθη με άρμα πυρός στον ουρανό. Να σημειώσουμε, ότι ο προφήτης Ηλίας, μετά από οκτώ ή δέκα χρόνια από την ανάληψη του, απέστειλε γράμματα (ίσως δι’ Αγγέλου) στον βασιλέα Iωράμ, προβλέποντας τον θάνατο του επειδή απομακρύνθηκε από την λατρεία του αληθινού Θεού: «καὶ ἦλθεν αὐτῷ ἐν γραφῇ παρὰ ᾿Ηλιοὺ τοῦ προφήτου λέγων· τάδε λέγει Κύριος Θεὸς Δαυὶδ τοῦ πατρός σου· ἀνθ' ὧν οὐκ ἐπορεύθης ἐν ὁδῷ ᾿Ιωσαφὰτ τοῦ πατρός σου καὶ ἐν ὁδοῖς ᾿Ασὰ βασιλέως ᾿Ιούδα» (Παραλειπομένων Β’, κεφ. 21, στίχος 12). Το δε βιβλίο Σοφία Σειράχ αναφέρει ότι: «ΚΑΙ ἀνέστη ᾿Ηλίας προφήτης ὡς πῦρ, καὶ ὁ λόγος αὐτοῦ ὡς λαμπὰς ἐκαίετο.... ὡς ἐδοξάσθης, ᾿Ηλία, ἐν τοῖς θαυμασίοις σου· καὶ τίς ὅμοιός σοι καυχᾶσθαι; ὁ ἐγείρας νεκρὸν ἐκ θανάτου καὶ ἐξ ᾅδου ἐν λόγῳ ῾Υψίστου· ὁ καταγαγὼν βασιλεῖς εἰς ἀπώλειαν καὶ δεδοξασμένους ἀπὸ κλίνης αὐτῶν· ὁ ἀκούων ἐν Σινᾷ ἐλεγμὸν καὶ ἐν Χωρὴβ κρίματα ἐκδικήσεως· ὁ χρίων βασιλεῖς εἰς ἀνταπόδομα καὶ προφήτας διαδόχους μετ᾿ αὐτόν· ὁ ἀναληφθεὶς ἐν λαίλαπι πυρὸς ἐν ἅρματι ἵππων πυρίνων.... μακάριοι οἱ ἰδόντες σε καὶ οἱ ἐν ἀγαπήσει κεκοσμημένοι, καὶ γὰρ ἡμεῖς ζωῇ ζησόμεθα.» (Σοφία (Σειράχ, μη΄, 1<-11>).

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε. Ὁ ἔνσαρκος Ἄγγελος, τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἄνωθεν καταπέμψας, Ἐλισαίῳ τὴν χάριν, νόσους ἀποδιώκει, καὶ λεπροὺς καθαρίζει, διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν, βρύει ἰάματα.

~*  Συγκλονιστικό θαύμα: Ο προφήτης Ηλίας εμφανίστηκε σε στρατιώτη στα Γιάννενα!
 Ο προφήτης Ηλίας είναι ο μέγιστος των Προφητών, ανώτερος και από τον προφήτη Ησαΐα, και τα θαύματά του συγκλονίζουν...

Ένα αξιόλογο θαύμα του έλαβε χώρα στα Γιάννενα, πριν λίγα χρόνια, όταν ο προφήτης Ηλίας εμφανίστηκε σε στρατιώτη.

Συγκεκριμένα, ένας στρατιώτης φύλαγε σκοπός σε έναν στρατώνα και τα μεσάνυχτα περίπου άκουσε βήματα ανθρώπου που τον πλησίαζε. Ο στρατιώτης υπέθεσε ότι ήταν έφοδος αξιωματικών και, όπως είναι συνήθεια, πήγαιναν να δουν αν είναι ξύπνιος ή κοιμάται κ.λπ. Ο σκοπός φώναξε: Αλτ! Αλλά πάλι τα βήματα ακούονταν και τον πλησίαζαν. Για δεύτερη φορά φωνάζει: Αλτ, τις ει;

Έχοντας το όπλο στα χέρια του, καμία απάντηση δεν έλαβε. Αναγκάζεται να επαναλάβει το: Αλτ και πυροβολώ!
Μόλις είπε, πυροβολώ, του φεύγει το όπλο από τα χέρια, ως πενήντα μέτρα μακριά, και βλέπει ξαφνικά, αντί του αξιωματικού, όπως νόμιζε, έναν παπά μέσα σε αστραπόμορφη λάμψη φωτός!
Φοβήθηκε! Του λέει ο παπάς: «Μη φοβάσαι, παιδί μου, μη φοβάσαι, αλλά, πες μου, γιατί ευλογημένε βλασφημείς τα θεία; Τον Χριστό, την Παναγία, τους Αγίους;».
«Συγχώρησέ με, άγιε πάτερ (ήλθε σε κατάνυξη, δάκρυσε και ζητούσε συγχώρηση για την αμαρτία του αυτή) γιατί από κακή και πολυχρόνια συνήθειαν γίνεται αυτό. Συγχώρησέ με».
Του λέει ο Άγιος: «Να κηρύξεις σε όλους να μετανοήσουν, να μη βλασφημούν. Να το ανακοινώσεις στη Μητρόπολη και σε όλους να το γράψουν και οι εφημερίδες».
Του λέγει ο στρατιώτης: «Δεν με πιστεύουν, Άγιε. Αλλά πες μου ποιος είσαι;».
«Είμαι ο προφήτης Ηλίας. Και για να πιστέψουν περισσότερο, να πεις ότι σ’ εκείνη την κορυφή (του έδειξε το σημείο) να σκάψουν και να βρουν εκκλησία μου παλαιά και πάνω σ’ αυτή να κτίσουν Ναό».
Αυτό ανακοινώθηκε σε όλη την πόλη και δημοσιεύτηκε στις τοπικές εφημερίδες. Πολλοί πίστεψαν και άλλαξαν ζωή, ο δε σύλλογος των αρτοποιών που τιμούν τον προφήτη Ηλία ως προστάτη τους, έσκαψαν στη κορυφή που τους υποδείχθηκε, ανακάλυψαν την παλαίαν εκκλησία και έκτισαν νέα σε δόξα και τιμή του πανένδοξου προφήτη Ηλία.
Ο στρατιώτης άλλαξε τρόπους και παλαιές συνήθειες και έζησε την υπόλοιπη ζωή του ως υπόδειγμα καλού χριστιανού.

 ~*  Προφήτης Ηλίας

Ένας από τους μεγαλύτερους προφήτες του Ισραήλ, που προείπε την έλευση του Χριστού στη Γη. Η μνήμη του γιορτάζεται από τη Χριστιανοσύνη στις 20 Ιουλίου.
Ο Ηλίας (Ελιγιαχού και Ελιγιά στα Εβραϊκά) καταγόταν από τη Θέσβη της περιοχής Γαλαάδ και έζησε τον 9ο π.Χ. αιώνα κατά την περίοδο της βασιλείας των Αχαάβ και Οχοζία. Ήταν γιος του Σωβάκ και ανήκε στη φυλή του Ααρών. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του είδε μία θεία οπτασία. Δύο άνδρες λευκοφορεμένοι τον ονόμαζαν Ηλία, τον σπαργάνωναν με φωτιά και του έδιναν φλόγα να φάει. Τότε, ο πατέρας του πήγε στα Ιεροσόλυμα και περιέγραψε την οπτασία στους ιερείς. Εκείνοι του είπαν ότι ο γιος του θα γίνει προφήτης και θα κρίνει το Ισραήλ με δίκοπο μαχαίρι και φωτιά.
Ο Ηλίας άσκησε το προφητικό του χάρισμα επί 25 έτη. Προείπε την έλευση του Χριστού στη Γη, 816 χρόνια πριν από τη γέννησή του. Προικισμένος με θαυματουργή δύναμη, αγωνίστηκε με ζήλο και αυταπάρνηση για την εξύψωση της λατρείας του Γιαχβέ (Θεού), καταπολέμησε με πάθος την ειδωλολατρία και προσπάθησε με τον λόγο του να εξυγιάνει τον ηθικό βίο του λαού του. Ήταν τόσο μεγάλη η πίστη του, που κατέβασε τρεις φορές φωτιά από τον ουρανό, σταμάτησε τη βροχή και ανάστησε νεκρούς. Με τη φωτιά, μάλιστα, έκαψε τους στρατιώτες που είχε στείλει ο βασιλιάς Οχοζίας για να τον συλλάβουν.
Στο όρος Χωρήβ απέκτησε εμπειρία θεοφανείας (είδε τον ίδιο τον Θεό), διέσχισε τον Ιορδάνη με τη μηλωτή του και τέλος ανελήφθη στον ουρανό με πύρινο άρμα. Επίσης, παρέστη στη Μεταμόρφωση του Χριστού μαζί με τον Μωυσή.  
Απολυτίκιο   
Ο ένσαρκος Άγγελος, των Προφητών η κρηπίς, ο δεύτερος Πρόδρομος, της παρουσίας Χριστοῦ, Ηλίας ο ένδοξος, άνωθεν καταπέμψας, Ελισαίω την χάριν, νόσους αποδιώκει, και λεπρούς καθαρίζει, διο και τοις τιμώσιν αυτόν, βρύει ιάματα.
 Λαογραφία
O Προφήτης Ηλίας, σχετίζεται από τους αγρότες με τα μετεωρολογικά φαινόμενα. Σχετική η παροιμία «Ο Αηλιάς κόβει σταφύλια και η Αγιά Μαρίνα σύκα». Τα ξωκλήσια του χτίζονται σε υψώματα και βουνοκορφές και πανηγυρίζονται με ιδιαίτερη πολυκοσμία κάθε χρόνο. Σε πολλά μέρη, ο πανηγυρισμός συνοδεύεται και με το άναμμα λατρευτικών πυρών, όπως στο ξωκλήσι του στην κορυφή του Ταϋγέτου.
Σύμφωνα με τους λαογράφους, η λατρεία του προφήτη Ηλία στις κορυφές των βουνών θεωρείται κατάλοιπο της αρχαίας ελληνικής θρησκείας. Ο σημαντικός αυτός προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης και άγιος του Χριστιανισμού ταυτίστηκε με τον Ήλιο, με τον οποίο έχει ηχητική ομοιότητα στο όνομα, και ο Ήλιος ταυτιζόταν εν μέρει με τον Δία, ο οποίος ως θεός των μετεωρολογικών φαινομένων, λατρευόταν σε κορυφές βουνών.

Το 1846 ο σπουδαίος γερμανός συνθέτης Φέλιξ Μέντελσον έγραψε το ορατόριο «Ηλίας» («Elias» στα γερμανικά) για το Φεστιβάλ του Μπέρμιγχαμ. Αφηγείται επεισόδια από τη ζωή του Προφήτη Ηλία, όπως περιγράφονται στα δύο πρώτα βιβλία των «Βασιλειών» της Παλαιάς Διαθήκης.

2 .- *** Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΔΑΝΙΗΛ 
   

Βιογραφία Ο προφήτης Δανιήλ είναι ένας από τους τέσσερις μεγάλους προφήτες και έζησε στα τέλη του 7ου με τις αρχές 6ου π.Χ. αιώνα. Ανήκε στη φυλή του Ιούδα, ήταν από βασιλικό γένος και γεννήθηκε στην Άνω Βηθαρά. Νήπιο ακόμα, οδηγήθηκε μαζί με τους γονείς του αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα. Με την πρόνοια του Ναβουχοδονόσορα, ο Δανιήλ (που ο αυτοκράτορας μετονόμασε Βαλτάσαρ) με τους τρεις Εβραίους νεαρούς, Ανανία, Αζαρία και Μισαήλ, σπούδασαν στην αυτοκρατορική αυλή. Επειδή η απόδοσή τους στις σπουδές ήταν άριστη, όταν ενηλικιώθηκαν ο βασιλιάς τους έδωσε μεγάλη θέση στο κράτος. Μάλιστα ο Δανιήλ είχε το χάρισα να ερμηνεύει όνειρα και αργότερα προφήτευσε και τον ερχομό του Υιού του ανθρώπου. Κάποτε όμως ο Ναβουχοδονόσωρ, έκανε δική του χρυσή εικόνα και απαίτησε απ' όλους τους αξιωματούχους και το λαό να την προσκυνήσουν. Ο Δανιήλ έλειπε σε αποστολή. Ήταν όμως οι τρεις παίδες, που δεν προσκύνησαν την εικόνα. Αμέσως καταγγέλθηκαν στο βασιλιά. Αυτός τους είπε ότι, αν πράγματι δεν προσκύνησαν, τους περιμένει το καμίνι της φωτιάς. Τότε οι τρεις παίδες απάντησαν: «Άκου βασιλιά, ο ουράνιος Θεός, τον οποίο εμείς λατρεύουμε, είναι τόσο δυνατός, που μπορεί να μας βγάλει σώους και αβλαβείς από το καμίνι της φωτιάς και να μας σώσει από τα χέρια σου. Αλλά και αν ακόμα δεν το κάνει, να ξέρεις ότι τους θεούς σου δε λατρεύουμε και την εικόνα σου δεν προσκυνάμε». Πράγματι, όταν τους έριξαν στη φωτιά, οι τρεις παίδες βγήκαν σώοι και αβλαβείς. Το ίδιο συνέβη αργότερα και με το Δανιήλ, όταν ο Δαρείος τον έριξε στο λάκκο των λεόντων, επειδή έκανε την προσευχή του, ενώ ο βασιλιάς είχε διατάξει για 30 μέρες να μη κάνει κανείς ιδιαίτερη προσευχή. Βλέποντας το θαύμα ο Δαρείος, κράτησε το Δανιήλ στην αυλή του, όπου παρέμεινε και πέθανε σε βαθιά γεράματα, πιθανότατα, στα Σούσα.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος β’. Μεγάλα τὰ τῆς πίστεως κατορθώματα! ἐν τῇ πηγῇ τῆς φλογός, ὡς ἐπὶ ὕδατος ἀναπαύσεως, οἱ ἅγιοι τρεῖς παῖδες ἠγάλλοντο· καὶ ὁ Προφήτης Δανιήλ, λεόντωv ποιμήv, ὡς προβάτων ἐδείκνυτο. Ταῖς αὐτῶν ἰκεσίαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς.

~* Ο ΔΑΝΙΗΛ ΠΡΟΦΗΤΕΥΕΙ ΡΗΤΑ

ΤΟ ΕΤΟΣ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ  

 

«Και από καιρού παραλλάξεως του ενδελεχισμού και του
δοθήναι βδέλυγμα ερημώσεως ημέραι χίλιαι διακόσιαι ενενήκοντα. μακάριος ο υπομένων και φθάσας εις ημέρας χιλίας τριακοσίας τριάκοντα πέντε».

(Δανιήλ ιβ΄, 11-13)

~ Το ΙΒ΄  Κεφάλαιον του Προφήτη Δανιήλ

«Και εν τω καιρώ εκείνω αναστήσεται Μιχαήλ ο άρχων ο μέγας, ο εστηκώς επί τους υιούς του λαού σου· και έσται καιρός θλίψεως, θλίψις οία ου γέγονεν αφ’ ου γεγένηται έθνος εν τη γη έως του καιρού εκείνου· και εν τω καιρώ εκείνω σωθήσεται ο λαός σου, πας ο γεγραμμένος εν τη βίβλω· 2 και πολλοί των καθευδόντων εν γης χώματι εξεγερθήσονται, ούτοι εις ζωήν αιώνιον και ούτοι εις ονειδισμόν και εις αισχύνην αιώνιον. 3 και οι συνιέντες εκλάμψουσιν ως η λαμπρότης του στερεώματος και από των δικαίων των πολλών ως οι αστέρες εις τους αιώνας και έτι. 4 και συ, Δανιήλ, έμφραξον τους λόγους και σφράγισον το βιβλίον έως καιρού συντελείας, έως διδαχθώσι πολλοί και πληθυνθή η γνώσις.  5 Και είδον εγώ Δανιήλ και ιδού δύο έτεροι ειστήκεισαν, εις εντεύθεν του χείλους του ποταμού και εις εντεύθεν του χείλους του ποταμού. 6 και είπε τω ανδρί τω ενδεδυμένω τα βαδδίν, ος ην επάνω του ύδατος του ποταμού· έως πότε το πέρας ων είρηκας των θαυμασίων; 7 και ήκουσα του ανδρός του ενδεδυμένου τα βαδδίν, ος ην επάνω του ύδατος του ποταμού, και ύψωσε την δεξιάν αυτού και την αριστεράν αυτού εις τον ουρανόν και ώμοσεν εν τω ζώντι εις τον αιώνα, ότι εις καιρόν καιρών και ήμισυ καιρού· εν τω συντελεσθήναι διασκορπισμόν γνώσονται πάντα ταύτα. 8 και εγώ ήκουσα και ου συνήκα και είπα· Κυριε, τι τα έσχατα τούτων; 9 και είπε· δεύρο Δανιήλ, ότι εμπεφραγμένοι και εσφραγισμένοι οι λόγοι, έως καιρού πέρας· 10 εκλεγώσι και εκλευκανθώσι και πυρωθώσι και αγιασθώσι πολλοί, και ανομήσωσιν άνομοι· και ου συνήσουσι πάντες άνομοι, και οι νοήμονες συνήσουσι. 11 και από καιρού παραλλάξεως του ενδελεχισμού και του δοθήναι βδέλυγμα ερημώσεως ημέραι χίλιαι διακόσιαι ενενήκοντα. 12 μακάριος ο υπομένων και φθάσας εις ημέρας χιλίας τριακοσίας τριάκοντα πέντε. 13 και συ δεύρο και αναπαύου· έτι γαρ ημέραι και ώραι εις αναπλήρωσιν συντελείας, και αναστήση εις τον κλήρόν σου, εις συντέλειαν ημερών». 

Ερμηνεία του ΙΒ΄Κεφ. από τις Εκδόσεις «ΣΩΤΗΡ» 

1 Και κατά τον κρίσιμον εκείνον καιρόν θα εμφανισθή ο μέγας αρχάγγελος Μιχαήλ, ο προστάτης, βοηθός και υπερασπιστής των ανθρώπων του Ιουδαϊκού λαού σου. Η περίοδος εκείνη θα είναι εποχή μεγάλης θλίψεως· θλίψεως τέτοιας, ομοία της οποίας δεν έγινε από τότε που εφάνησαν έθνη ανθρώπων επάνω εις την γην, μέχρι της εποχής εκείνης. Όταν όμως έλθη η εποχή της μεγάλης θλίψεως, θα σωθούν από τον λαόν σου εκείνοι οι οποίοι είναι γραμμένοι εις το βιβλίον της ζωής (βιβλίον των σεσωσμένων).

2 Πολλοί δε από εκείνους (ή κατ’ άλλους: όλοι) οι οποίοι έχουν κοιμηθή τον ύπνον του θανάτου και είναι θαμμένοι εις το χώμα των τάφων, θα εγερθούν, άλλοι μεν εις ζωήν αιώνιον, άλλοι δε εις ονειδισμόν και εις καταισχύνην αιωνίαν.

3 Και οι κατά Θεόν σοφοί, οι πιστοί, όσοι έζησαν σύμφωνα με το άγιον θέλημα του Θεού, θα δοξασθούν και θα λάμψουν με λαμπρότητα του ουρανίου στερεώματος· πολλοί δε από τους δικαίους θα λάμψουν ωσάν τους αστέρες εις τους αιώνας των αιώνων.

4 Και συ, Δανιήλ, κλείσε, απόκρυψε τους λόγους αυτούς και σφράγισε το βιβλίον μέχρι το τέλος του καθωρισμένου από τον Θεόν καιρού. Τότε, μετά την αποσφράγισιν του βιβλίου τούτου και από τις περιεχόμενες εις το βιβλίον τούτο προφητείες, οι οποίες θα εκπληρώνωνται, θα διδαχθούν πολλοί· και έτσι θα αυξηθή και θα γίνη σαφέστερη η γνώσις του αγίου θελήματος του Θεού.

5 Κατόπιν εγώ ο Δανιήλ παρετήρησα, και ιδού! Δύο άλλοι άνδρες εστέκοντο όρθιοι, ο μεν ένας εις την μίαν όχθην του ποταμού, ο δε άλλος εις την απέναντι όχθην του ποταμού.

6 Και ο ένας από αυτούς είπεν εις τον άνδρα ο οποίος ήταν ντυμένος με ένδυμα λινόν και ευρίσκετο επάνω εις το νερό του ποταμού: «Πότε θα έλθη το τέλος, η εκπλήρωσις των θαυμασίων γεγονότων (προφητειών) περί των οποίων ωμίλησες;»

7 Τότε άκουσα τον άνδρα που ήταν ντυμένος με ένδυμα λινόν και ευρίσκετο επάνω εις το νερό του ποταμού, ο οποίος ύψωσε το δεξί και το αριστερόν του χέρι εις τον ουρανόν και ωρκίσθη εις τον Θεόν που ζη εις τον αιώνα, να απαντά και να λέγη: «Η εκπλήρωσις των θαυμασίων γεγονότων θα πραγματοποιηθή εις ένα (έτος) και (ακόμη) δύο (έτη) και ήμισυ επί πλέον (έτος), (δηλαδή εις 3,5 έτη)· όταν ολοκληρωθή και λάβη τέλος ο διωγμός και ο διασκορπισμός του Ισραηλιτικού λαού, τότε θα εννοήσουν το περιεχόμενον και την αλήθειαν όλων αυτών των προφητειών».

8 Εγώ δε, ο Δανιήλ, άκουσα την απάντησιν αυτήν, αλλά δεν εννόησα το ακριβές περιεχόμενόν της και ερώτησα: «Κύριε, πότε θα έλθη και ποίον θα είναι το τέλος αυτών των πραγμάτων;»

9 Και ο Άγγελος μου είπεν: «Έλα τώρα, Δανιήλ, μην ασχολήσαι με αυτό το ζήτημα· διότι οι λόγοι αυτοί θα παραμένουν κλεισμένοι (μυστικοί) και σφραγισμένοι, μέχρις ότου έλθη το τέλος του καθωρισμένου από τον Κύριον χρόνου, οπότε και θα αποκαλυφθούν.

10 Μέχρι τότε, δια των δοκιμασιών και των θλίψεων, οι οποίες προελέχθησαν, οι πιστοί και αφωσιωμένοι εις τον Θεόν θα φανούν και θα αναδειχθούν· θα λευκανθούν (θα γίνουν λευκοί, καθαροί και λαμπροί), θα καθαρισθούν (όπως καθαρίζεται το πολύτιμον μέταλλον εις την φωτιά) και πολλοί θα γίνουν άγιοι. Αλλά και οι ασεβείς και άνομοι θα γίνουν περισσότερο ασεβείς και θα επιμείνουν περισσότερον εις την ανομίαν. Κανείς δε από τους ασεβείς και τους ανόμους δεν θα εννοήση ποτέ και τίποτε από όσα έχουν προφητευθή· οι ευσεβείς όμως, οι εξαγνισμένοι και οι κατά Θεόν σοφοί θα τα εννοήσουν.

11 Από τη ημέραν κατά την οποίαν θα καταργηθή η προσφορά της καθημερινής (συνεχούς) θυσίας εις τον Ναόν και θα στηθή το μισητόν και βέβηλον σίχαμα, στην Ιερουσαλήμ, θα περάσουν χίλιες διακόσιες ενενήντα ημέρες δοκιμασίας του λαού».

12 «Μακάριος και πανευτυχής θα είναι εκείνος ο οποίος εις τις θλίψεις και δοκιμασίες που προαναφέρθησαν θα δείξη υπομονήν και θα κατορθώση να φθάση εις το τέλος των χιλίων τριακοσίων τριάντα πέντε ημερών.

13 Συ όμως, Δανιήλ, προχώρει τον δρόμον σου με πίστιν και αναπαύου· διότι απομένουν ακόμη (πολλά) χρόνια και καιροί δια να συμπληρωθή η χρονική περίοδος κατά την οποίαν θα έλθη η συντέλεια του κόσμου. Τότε θα αναστηθής και συ εις την ένδοξον και μακαρίαν σύναξιν και ομήγυριν της κληρονομίας (του λαού) σου, κατά τον καιρόν της συντελείας του κόσμου· (ή, κατ’ άλλην ερμηνείαν: θα αναστηθής και συ μαζί με τον λαόν σου, δια να λάβης το μερίδιον της αιωνίου αμοιβής, η οποία σου επιφυλάσσεται μετά θάνατον).   

(Μετάφραση υπό Βασιλειάδη – Εκδόσεις «Ο ΣΩΤΗΡ»)

  ................................................................................................

 

(Ακριβώς τα ίδια αναφέρει και η μετάφραση του Ι. Κολιτσάρα – από τις Εκδόσεις «Η ΖΩΗ») 

---

Εδώ, μεταφέραμε σκοπίμως τις δύο αυτές ερμηνείες του ΙΒ΄  Κεφαλαίου του Προφήτου Δανιήλ, που έχουν γίνει από δύο, έγκριτους θεολόγους των γνωστών αδελφοτήτων «Η ΖΩΗ» και «Ο ΣΩΤΗΡ» και οι οποίες, ερμηνείες, είναι εγκεκριμένες και αποδεκτές όχι μόνον από τις δύο αυτές αδελφότητες, αλλά και από την Ι. Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος και από το Οικουμενικόν Πατριαρχείον Κωνσταντινουπόλεως.

Πρώτον μεν, για να μην μπορεί κανείς να ισχυρισθεί ότι όλα αυτά που αναφέρονται στο Κεφάλαιο αυτό και στις ερμηνείες είναι δικά μου, τα γράφω από μόνος μου και ότι τα έκοψα και τα έραψα στα μέτρα μου και δεύτερον, για να δείτε ότι και οι δύο αυτές ερμηνείες των αδελφοτήτων, συμφωνούν μεταξύ τους, για τα όσα αναφέρει ο Δανιήλ για το Τέλος του Κόσμου.

 Η ταπεινότης μου, απλώς το μόνο που πράττει είναι να επισημαίνει κάποια σημεία και να τα αναλύει λίγο περισσότερο. Η ουσία όμως είναι η ίδια. Μία και η αυτή. Ότι στο Κεφάλαιο αυτό ο Προφήτης Δανιήλ μιλάει σαφέστατα και λεπτομερώς, για το τι θα γίνει στα έσχατα χρόνια και στο τέλος του κόσμου.

Μας λέει δε με απλά λόγια, ότι τότε, λίγο πριν γίνει η ανάσταση των νεκρών και η κρίση του κόσμου, δηλαδή το τέλος του κόσμου και η Δευτέρα Παρουσία, θα προηγηθεί μία πολύ μεγάλη θλίψη σε ολόκληρο τον κόσμο που ουδέποτε μέχρι τότε θα έχει ξαναγίνει. (στίχος 1-3)

 Αυτή η θλίψη δεν είναι άλλη από την ίδια θλίψη που αναφέρει και ο Κύριός μας στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου που θα γίνει στον καιρό του Αντιχρίστου, λίγο πριν το τέλος του κόσμου. (Ματθ. κδ’, 21)

Τότε λοιπόν, τον καιρό εκείνο λέγει ο Δανιήλ, θα σωθεί ο λαός του, το Ισραήλ. Ας θυμηθούμε εδώ και τον Απόστολο Παύλο που μιλάει και αυτός για την επιστροφή και σωτηρία όλου του Ισραήλ σαν έθνος (Ρωμ. ια , 25).

 Σε ερώτηση δε, πότε ακριβώς θα γίνουν όλα αυτά, σε ποιόν καιρό και σε ποιό έτος, (στιχ. 6) ο άνδρας, ο οποίος εφορούσε ένδυμα λινόν και ήτο επάνω από το νερό του ποταμού, του απαντάει ότι όλα αυτά θα γίνουν, όταν έλθουν τα 3,5 χρόνια της θλίψεως, (στιχ. 7) που δεν είναι άλλα από τα τελευταία 3,5 χρόνια του Αντιχρίστου, όπως ερμηνεύουν όλοι οι Άγιοι Πατέρες μας το σημείο αυτό.

 Όταν δε στην συνέχεια ο Δανιήλ λέγει, ότι δεν κατάλαβε αυτά που άκουσε, σχετικά με το πότε θα σωθεί ο λαός του, ο άνδρας αυτός του επαναλαμβάνει ξανά ότι: «έλα τώρα Δανιήλ μην επιμένεις, μην ασχολείσαι με αυτά, σου είπα ότι όλα αυτά είναι καλά κρυμμένα και σφραγισμένα μυστικά, μέχρις ότου να έλθη ο κατάλληλος καιρός και το πλήρωμα του χρόνου. Τότε θα επιτρέψει ο Θεός κάποιοι να τα κατανοήσουν όλα αυτά τα κεκρυμμένα και σφραγισμένα μυστήρια, για να τα αποκαλύψουν έπειτα και στους υπολοίπους και έτσι να γίνουν αντιληπτά και κατανοητά από όλους τους ευσεβείς και "νοήμονες". Δυστυχώς όμως όλοι οι άλλοι, δεν πρόκειται ούτε να πιστέψουν, ούτε να κατανοήσουν τίποτε απ’ όλα αυτά τα θαυμάσια». (στ. 8-10)

 Έπειτα όμως βλέπουμε, ότι ο Θεός τελικά αποκαλύπτει στον Δανιήλ το πότε ακριβώς θα γίνουν όλα αυτά. Προφανώς επειδή αγαπούσε πάρα πολύ τον Δανιήλ, που ήταν πολύ ενάρετος, εκλεκτός και «ανήρ επιθυμιών» και δεν ήθελε να τον αφήσει σε αγωνία και λυπημένο, χωρίς τελικά να του δώσει μια απάντηση στο επίμονο ερώτημα του που ήταν το, «πότε θα γίνουν όλα αυτά Κύριε»; (στ. 8) δηλαδή, σε ποιούς χρόνους και καιρούς, σε ποιό έτος θα γίνουν όλα αυτά που μου είπες προηγουμένως σχετικά με την μεγάλη θλίψη, την σωτηρία του λαού μου, την  Ανάσταση των νεκρών, την Κρίση και ανταπόδοση και την Συντέλεια του κόσμου;

 Αλλά βέβαια και επειδή έπρεπε να υπάρχουν καταγεγραμμένα όλα αυτά μέσα στην Αγία Γραφή προκειμένου να αποκαλυφθούν, όταν θα έλθει το πλήρωμα του χρόνου.

Τότε ο Δανιήλ κατάλαβε μεν όλα αυτά που άκουσε, δεν τα αποκάλυψε όμως, αφού όπως λέει και ξαναλέει στο συγκεκριμένο αυτό κεφάλαιο, όλα αυτά έπρεπε να είναι σφραγισμένα μέχρι λίγο πριν το τέλος του κόσμου.

 Ταπεινά λοιπόν πιστεύω ότι, επειδή η Συντέλεια έρχεται σε λίγα χρόνια, το πλήρωμα του χρόνου ήλθε και ο Θεός φανέρωσε, («ξεσφράγισε») όλα αυτά τα μυστήρια γύρω από τα έσχατα χρόνια, τον Αντίχριστο και την Δευτέρα Παρουσία Του και τα αποκαλύπτει σιγά-σιγά στους δικούς Του ανθρώπους, στους «νοήμονες» («και οι νοήμονες συνήσουσι» στ. 10), αλλά και σε όσους θέλουν να τα ακούσουν και να τα δεχθούν.

«Και προσελθόντες οι Μαθηταί είπον αυτώ. Διατί εν παραβολαίς λαλείς αυτοίς; Ο δε  αποκριθείς είπεν αυτοίς. Ότι υμίν δέδοται γνώναι τα μυστήρια της βασιλείας των ουρανών, εκείνοις δε ου δέδοται». ^[86]

«Σοφίαν δε λαλούμεν εν τοις τελείοις, σοφίαν δε ου του αιώνος τούτου, ουδέ των αρχόντων του αιώνος τούτου των καταργουμένων· αλλά λαλούμεν σοφίαν Θεού εν μυστηρίω, την αποκεκρυμμένην, ην προώρισεν ο Θεός προ των αιώνων εις δόξαν ημών, ην ουδείς των αρχόντων του αιώνος τούτου έγνωκεν... ημίν δε ο Θεός απεκάλυψε δια του Πνεύματος αυτού». ^[87]

Οι υπόλοιποι, δυστυχώς, όχι μόνον δεν θα πιστέψουν και δεν θα καταλάβουν όπως λέγει η Γραφή («και ου συνήσουσι πάντες άνομοι...»), αλλά και θα χλευάσουν και θα ειρωνευτούν και θα συκοφαντήσουν και άλλα πολλά. Το ίδιο δηλαδή που γινόταν και στις ημέρες του Νώε, «ώσπερ δε αι ημέραι του Νώε, ούτως έσται και η παρουσία του υιού του ανθρώπου». ^[88]

 Λέγει πολύ εύστοχα και χαρακτηριστικά, ο λόγιος Μοναχός του 9^ου αιώνος Γεώργιος ο Αμαρτωλός:

«Διότι ο Νώε επειδή είχε απομείνει ο μόνος δίκαιος και αγαθός, ανάμεσα σε τόσο πολύ πλήθος αμαρτωλών, ακάθαρτων και μοχθηρών ανθρώπων, αναγκαζόταν καθημερινά να δέχεται και να υπομένει στο έπακρον τους γέλωτες, τους χλευασμούς, τις κοροϊδίες και άλλα πολλά παρόμοια, ιδιαίτερα δε μάλιστα, όταν τους έλεγε καθημερινά για την μεγάλη συμφορά και ολοκληρωτική καταστροφή που πρόκειται να έλθει σ’ αυτούς, λόγω των αμαρτιών τους, φτιάχνοντας μάλιστα ταυτόχρονα την κιβωτόν, επί εκατό ολόκληρα έτη. Δυστυχώς όμως παρόλα αυτά δεν βρέθηκε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ  μέσα στα εκατό αυτά χρόνια που να πιστεύσει τον Νώε για όλα εκείνα που τους έλεγε επί καθημερινής βάσεως...». ^[89]

 Έτσι λοιπόν εδώ, ξεκάθαρα μας λέγει ο Δανιήλ ότι, όλα αυτά τα μυστήρια σχετικά με το Τέλος του κόσμου και την Δευτέρα Παρουσία, αλλά και το πότε ακριβώς θα γίνουν, θα είναι μεν «σφραγισμένα», αλλά λίγο πριν την Συντέλεια θα ξεσφραγιστούν και θα αποκαλυφθούν σε κάποιους συνετούς και «νοήμονες».

 Το ίδιο βέβαια ακριβώς, αναφέρει και ο Άγιος Ανδρέας Καισαρείας ερμηνεύοντας το δέκατο Κεφάλαιο της Αποκαλύψεως:

«Ο Προφήτης Δανιήλ μας διδάσκει ότι όλα αυτά τα μυστήρια είναι απόκρυφα, κλεισμένα και σφραγισμένα, μέχρι τα τελευταία χρόνια του κόσμου, όπου τότε θα ξεσφραγιστούν, θα αποκαλυφθούν και θα κατανοηθούν πλήρως και τελείως σε όλο τους το μεγαλείο, από κάποιους ευσεβείς». ^[90]

 Και βέβαια όπως ήδη είδαμε, συμφωνούν σ’ αυτό το σημείο και οι δύο ερμηνείες («ΣΩΤΗΡ» και «ΖΩΗ») που καταχωρήσαμε ανωτέρω.

Βλέπετε λοιπόν εσείς εδώ, να λέει πουθενά, ότι κανείς ποτέ δεν πρόκειται να μάθει τίποτε και ότι ο Θεός δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να αποκαλύψει σε κανέναν τους «χρόνους και καιρούς», για το πότε ακριβώς θα γίνουν όλα αυτά;  Αντιθέτως μάλιστα! 

Ο Θεός εδώ, μιλώντας στον Προφήτη Δανιήλ είναι σαφέστατος. Λέει ότι λίγο πριν το τέλος θα ξεσφραγίσει όλα αυτά και θα τα ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ σε κάποιους «νοήμονες», σε κάποιους που Εκείνος θα διαλέξει και θα θελήσει να τα αντιληφθούν και να τα μεταδώσουν και σε άλλους. (στ. 9-11)

 Πως είναι δυνατόν λοιπόν ο Θεός, να λέγει στον προφήτη Δανιήλ ρητά και κατηγορηματικά, ότι λίγο πριν το τέλος θα ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙ όλα αυτά τα μυστήρια και κάποιοι να πιστεύουν και να ισχυρίζονται, ότι δεν μπορεί να γνωρίζει κανένας, «ουδείς γνωρίζει», αλλά και ούτε πρόκειται να γνωρίσει; Εκτός βέβαια εάν αυτοί τελικά γνωρίζουν καλύτερα και περισσότερα από τον Προφήτη και τον Θεόν!...

 Ίσως βέβαια μετά από την κυκλοφορία του ταπεινού αυτού βιβλίου, να αναγκαστούν να αλλάξουν «τροπάριο» και να λένε ότι, ναι μεν δεν ισχύει το «ουδείς γνωρίζει η θα γνωρίσει», αφού όπως λέει ο Δανιήλ και ο Θεός «κάποιοι» λίγο πριν το τέλος θα «ΓΝΩΡΙΣΟΥΝ», αλλά, δεν έχει έλθει ακόμη αυτό το τέλος, ούτε και μπορεί να ξέρει κανείς πότε θα έλθει.

Αυτό όμως, είναι κάτι άλλο και τελείως διαφορετικό από αυτό που λέγανε μέχρι σήμερα, ότι έχω δηλαδή άδικο και κάνω λάθος, επειδή η Γραφή είναι «σαφέστατη» στο θέμα αυτό και λέγει ότι «ουδείς γνωρίζει».

Και βέβαια στην περίπτωση αυτή, θα πρέπει αυτοί τώρα να μας βεβαιώσουν και να μας αποδείξουν, από που γνωρίζουν, ότι δεν είναι τώρα το τέλος του κόσμου και είναι μετά από τόσα χρόνια η πολλά χρόνια.

 Ας επανέλθουμε όμως.

Τι απαντάει λοιπόν ο άνδρας με το λινόν ένδυμα, στο ερώτημα του Δανιήλ για το ΠΟΤΕ θα γίνουν όλα αυτά;

Ότι από την ημέρα που θα σταματήσει η καθημερινή θυσία των Εβραίων και θα στηθεί το βδέλυγμα της ερημώσεως στον χώρο που ήταν ο Ναός του Σολομώντος, θα περάσουν 1.290 ημέρες. Μακάριος και ευτυχισμένος θα είναι όποιος φθάσει τις 1.335 ημέρες. (στιχ. 11-12)

 Η ερώτηση του Δανιήλ, συγκεκριμένη:

«ΠΟΤΕ; Ποιό έτος; Μετά από πόσα χρόνια θα σωθεί ο λαός μου;»

Η απάντηση του Θεού και αυτή συγκεκριμένη και σαφέστατη:

«Όταν θα περάσουν 1.290 και 1.335 ημέρες».

Δηλαδή στο σύνολον, 2.625 ημέρες. (1.290+1.335=2.625)

 Όπως γνωρίζουμε όμως από άλλα σημεία της Αγίας Γραφής, ο Θεός μας έχει πει, ότι η μία ημέρα ισούται με ένα έτος.

 α) «Και κοιμηθήση επί το πλευρόν σου το δεξιόν και λήψη τας αδικίας του οίκου Ιούδα τεσσαράκοντα ημέρας. ημέραν εις ενιαυτόν τέθεικά σοι». ^[91]

β) «Οι δε υιοί υμών έσονται νεμόμενοι εν τη ερήμω τεσσαράκοντα έτη και ανοίσουσι την πορνείαν υμών, έως αν αναλωθή τα κώλα υμών εν τη ερήμω, κατά τον αριθμό των ημερών, όσας κατεσκέψασθε την γην, τεσσαράκοντα ημέρας, ημέραν του ενιαυτού λήψεσθε τας αμαρτίας υμών τεσσαράκοντα έτη και γνώσεσθε τον θυμόν της οργής μου». ^[92]

γ) «Λέγει λοιπόν ο άγγελος, στον Δανιήλ, ότι και η Ιερουσαλήμ θα οικοδομηθεί ξανά και ο λαός του θα επανέλθει πίσω και θα κατοικήσουν στην Ιερουσαλήμ επί τετρακόσια ενενήντα έτη. Διότι οι εβδομήκοντα εβδομάδες που είδε εις αυτόν τον αριθμόν συμψηφίζονται τον 490. Βέβαια την μία ημέραν θα την υπολογίσεις για ένα έτος». ^[93] (70xΧ 7= 490 ημέρες-έτη)

 Επομένως χωρίς καμμία αμφιβολία, οι 2.625 ημέρες, είναι 2.625 χρόνια.

Ο Θεός δηλαδή με άλλα λόγια, ήταν σαν να έλεγε στον Προφήτη Δανιήλ ότι ο λαός του, το Ισραήλ, θα σωθεί αφού περάσουν 2.625 χρόνια.

Ναι, αλλά από πότε;

Μα του το είπε και αυτό. Από τότε που θα σταματήσει η καθημερινή θυσία τους και θα δοθεί το «βδέλυγμα της ερημώσεως». 

Γνωρίζουμε πότε έγινε αυτό;

Μα φυσικά. Ο Θεός φρόντισε όλα να είναι καταγεγραμμένα, ώστε να τα βρίσκουν (όποτε βέβαια και σε όποιον Εκείνος θέλει και επιτρέπει), όσοι ψάχνουν και ερευνούν την Αγία Γραφή και τον αιώνιο και διαχρονικό Του λόγο. «Ερευνάτε τας Γραφάς, ότι υμείς δοκείτε εν αυταίς ζωήν αιώνιον έχειν». ^[94]

 Στην Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε, ότι όταν εξεστράτευσε για πρώτη φορά εναντίον της Ιερουσαλήμ ο Ναβουχοδονόσορ, επί Βασιλέως Ιωακείμ, μαζί με τους πρώτους αιχμαλώτους που πήρε στην Βαβυλώνα, (μεταξύ αυτών και τον Προφήτη Δανιήλ και τους τρεις παίδας) αφού λεηλάτησε τον Ναόν του Σολομώντα, πήρε και πολλά από τα ιερά Σκεύη του Ναού στη Βαβυλώνα.

«Εν έτει τρίτω της βασιλείας  Ιωακεὶμ βασιλέως  Ιούδα ήλθε Ναβουχοδονόσορ ο βασιλεύς Βαβυλώνος εις  Ιερουσαλὴμ και επολιόρκει αυτήν. 2 και έδωκε Κυριος εν χειρί αυτού τον  Ιωακεὶμ βασιλέα  Ιούδα και από μέρους των σκευών οίκου του Θεού, και ήνεγκεν αυτά εις γην Σενναάρ οίκου του Θεού αυτού· και τα σκεύη εισήνεγκεν εις τον οίκον θησαυρού του Θεού αυτού». ^[95]

 «Και ανέβη επ’ αυτόν Ναβουχοδονόσορ βασιλεύς Βαβυλώνος και έδησεν αυτόν (τον Βασιλέα Ιωακείμ) εν χαλκαίς πέδαις και απήγαγεν αυτόν εις Βαβυλώνα. και μέρος των σκευών οίκου Κυρίου απήνεγκεν εις Βαβυλώνα και έθηκεν αυτά εν τω ναώ αυτού εν Βαβυλώνι». ^[96]

Άρα, αφού εισήλθε εις τον Ιερόν Ναόν και πήρε μέρος από τα ιερά Σκεύη, λογικά σταμάτησε η καθημερινή τους θυσία και ταυτόχρονα εμόλυνε και ερήμωσε τον Ναό τους (πνευματικά και λίγο αργότερα και υλικά), ως «βδέλυγμα (σίχαμα, ακαθαρσία) ερημώσεως».

 Πότε έγινε αυτό ιστορικά; Το πρώτο έτος της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορα, το 605 π.Χ. Τότε έγινε βασιλεύς ο Ναβουχοδονόσορ.

 Άρα η αφετηρία που έδωσε ο Θεός στον Δανιήλ για να προσθέσει τις 2.625 ημέρες-έτη, είναι το έτος 605 π.Χ.

Εάν λοιπόν προσθέσουμε 2.625 χρόνια από το 605 π.Χ. θα φθάσουμε στο έτος 2018, όπως έχουμε ήδη πει στο βιβλίο μας «Ο Αντίχριστος Ήλθεν 1983, 2013». (Προσοχή, επειδή η χρονολογία είναι π.Χ. και μ.Χ. δεν κάνουμε απλή πρόσθεση το 605 με το 2.625, διότι θα οδηγηθούμε σε λάθος αποτέλεσμα. 605+2.625=3.230).

Για πιο εύκολα, θα μπορούσαμε να κάνουμε κατ’ ευθείαν αφαίρεση το 605 από το 2.625 (2.625-605=2.020) και να βρίσκαμε το αποτέλεσμα, που θα είχε βέβαια μια μικρή απόκλιση από ένα έως τρία έτη, ανάλογα  με την περίπτωση. Αν θα υπολογίζαμε δηλαδή στην μέτρησή μας, τον πρώτον και τον τελευταίον χρόνον ή όχι, εάν θα προσθέταμε το "έτος" «μηδέν» κ.λπ. 

  Ένα αγιογραφικό παράδειγμα.

Λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός σχετικά με την διαφορά των δύο ημερών που φαίνεται να έχουν οι δύο Ευαγγελιστές, για το πότε έγινε η Μεταμόρφωση του Χριστού:

«Και έπειτα από έξι μέρες», γράφουν οι θείοι ευαγγελιστές Ματθαίος (ιζ ,1) και Μάρκος, (θ ,1) ενώ ο Λουκάς ο σοφώτατος γράφει· «έπειτα από τα λόγια αυτά πέρασαν ως οκτώ μέρες» (Λουκ. θ , 28). Ορθά κι αληθινά καθορίζονται οκτώ και έξι μέρες από τους κήρυκες της αλήθειας. Δεν διαφωνούν οι διατυπώσεις τους, αλλά εκφράζει συμφωνία το ίδιο το Πνεύμα. Γιατί δεν είναι αυτοί που μιλούν, αλλά το Πνεύμα του Θεού που μιλάει μέσα τους. Γιατί λέει, “όταν θα έρθει ο Παράκλητος, εκείνος θα σας διδάξει και θα σας υπενθυμίσει τα πάντα”. Αυτοί λοιπόν που έγραψαν έξι μέρες, αφού αφαίρεσαν τις δύο ακραίες μέρες, εννοώ την πρώτη και την τελευταία, μέτρησαν τις ενδιάμεσες, ενώ αυτός που αναφέρει οκτώ, μέτρησε μαζί τις ενδιάμεσες και τις ακραίες. Γιατί συνηθίζουν οι άνθρωποι να μετρούν και με τον ένα και με τον άλλο τρόπο». ^[97]

 Άρα λοιπόν, σαφέστατα φαίνεται και από το Ευαγγέλιο και από τους Πατέρες μας, ότι στις σχετικές αυτές μετρήσεις μας, θα πρέπει άλλοτε να υπολογίζουμε το πρώτο έτος και το τελευταίο και άλλοτε όχι, ανάλογα βέβαια με την περίπτωση που έχει προνοήσει ο Θεός.

Αυτό βέβαια επαναλαμβάνουμε δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία, αφού ούτως η άλλως δεν δημιουργεί μεγάλη απόκλιση και διαφορά στο τελικό αποτέλεσμα, παρά μόνον από ένα έως και τρία έτη.  

Ας το δούμε λοιπόν τώρα, αναλυτικά.

Από το 605 π.Χ. μέχρι το "έτος" «μηδέν» είναι 606 χρόνια.

(Μέσα συμπεριλαμβάνουμε και το πρώτο έτος, το 605. Για να το καταλάβετε υπολογίστε από το έτος 2005 μέχρι το 2010 πόσα χρόνια είναι. Εάν δεν προσέξει κάποιος θα πει πέντε. Εάν όμως τα μετρήσει κανονικά ένα-ένα ξεκινώντας από το 2005 έως και το 2010 θα δει ότι είναι 6 χρόνια).

Έχουμε ένα έτος ακόμη, που είναι το "έτος" «μηδέν».

Και από το 1 μ.Χ μέχρι το 2018 μ.Χ που είναι 2.018 χρόνια.

Άρα, έχουμε: 606+1+2.018=2.625.

Μπορεί κανείς να το βρει και με πιο εύκολο τρόπο, αφαιρώντας κατ’ ευθείαν από το 2.625 το 607 (2.625-607=2.018).

Να λοιπόν, πότε θα γίνουν όλα αυτά που ρωτούσε ο Προφήτης Δανιήλ. Το έτος 2018.  

Θα μπορούσε βέβαια κάποιος, να δώσει και μία άλλη εξίσου σωστή ερμηνεία στο συγκεκριμένο αυτό χωρίο.

Ότι δηλαδή, δεν συμβαίνουν ταυτόχρονα και τα δύο αυτά γεγονότα,

α) της καταπαύσεως της καθημερινής θυσίας και β) του βδελύγματος της ερημώσεως, όπως είδαμε παραπάνω, αλλά ότι το μεν ένα είναι η αρχή της πρώτης περιόδου, το δε άλλο, το τέλος της πρώτης περιόδου των 1.290 ημερών-ετών που δίνει ο Θεός...

(Στην συνέχεια παραλείπεται αρκετό κείμενο που έχει σχέση με την δεύτερη αυτή ερμηνεία) ............................................................... 

Και με την μία εκδοχή λοιπόν και με την άλλη, οδηγούμαστε στο ίδιο αποτέλεσμα. Στο έτος 2018.

Σαν δε άλλη μία επιπλέον απόδειξη, ότι μετά τις 1.335 ημέρες του Δανιήλ έρχεται η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, είναι και η ερμηνεία του Αγίου Ιππολύτου, που λέγει σχετικά:

«Αυτός (ο Αντίχριστος) αφού αναγορευθεί βασιλιάς από αυτούς, και αφού δοξασθεί από όλους, και αφού φέρει το βδέλυγμα της ερημώσεως στον κόσμον, θα υπερισχύσει ημέρες χίλιες διακόσιες ενενήντα, όπως λέγει και ο Δανιήλ. "Και θα δώσουν βδέλυγμα ερημώσεως ημέρες 1290. Ευτυχισμένος αυτός που θα υπομείνει και θα φτάσει στις 1335 ημέρες". Διότι αφού έλθει και εμφανιστεί το βδέλυγμα, δηλαδή ο Αντίχριστος, ο οποίος θα πολεμήσει τους αγίους για 1290 ημέρες, όποιος καταφέρει και μπορέσει να ξεπεράσει τις ημέρες αυτές και φθάσει σε άλλες 45 ημέρες (1290+45=1335) φτάνοντας κοντά στην Πεντηκοστή, αυτός έφτασε στην βασιλεία των ουρανών». ^[100]

 Να λοιπόν πότε θα γίνουν όλα αυτά και πότε θα σωθεί ο λαός του Ισραήλ. Το έτος 2018.

Λίγο πριν το τέλος του κόσμου.

Λίγο πριν την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας. Στο «παρά πέντε».

Γι’ αυτό και τους είπε ο Κύριός μας λίγο πριν φύγει:
«λέγω γαρ υμίν, ου μη με ίδετε απ’ άρτι έως αν είπητε, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου». ^[101]

Τότε, αμέσως μετά τα φοβερά και δύσκολα 3,5 χρόνια (2015-2018) της μεγάλης θλίψεως. (Δανιήλ ιβ , 1)

Τότε, αμέσως μετά τα 3,5 χρόνια της βασιλείας του ψευδομεσσία τους του Αντιχρίστου· «και ήκουσα του ανδρός του ενδεδυμένου τα βαδδίν, ος ην επάνω του ύδατος του ποταμού, και ύψωσε την δεξιάν αυτού και την αριστεράν αυτού εις τον ουρανόν και ώμοσεν εν τω ζώντι εις τον αιώνα, ότι εις καιρόν καιρών και ήμισυ καιρού· εν τω συντελεσθήναι διασκορπισμόν γνώσονται πάντα ταύτα». (Δανιήλ ιβ , 7)

 Τότε λοιπόν που θα έχει συντελεστεί (=τελειώσει, ολοκληρωθεί) ο διασκορπισμός τους σε όλη τη γη και θα έχουν επιστρέψει όλοι πίσω στην πατρίδα τους, για να υποδεχθούν τον ψευτομεσσία τους, να τον χρίσουν βασιλέα τους και να κάνουν πραγματικότητα, το απατηλό όνειρό τους να κυριαρχήσουν και να βασιλεύσουν σε όλη την γη· «εν τω συντελεσθήναι διασκορπισμόν γνώσονται πάντα ταύτα». (στιχ. 7)

Τότε λοιπόν θα ανοιχθούν τα μάτια τους, το έτος 2018 μ.Χ.

Τότε, θα καταλάβουν και θα κατανοήσουν τα πάντα.

Τότε, θα διαπιστώσουν πλέον ιδίοις όμμασι, ότι ο «μεσσίας» τους ήταν ένας πλάνος και απατεώνας που προσπάθησε να τους ξεγελάσει, κάνοντάς τους να πιστέψουν ότι αυτός ήταν ο αληθινός τους μεσσίας. Και όχι μόνον δεν ήταν, αλλά και εξ αιτίας του πέρασαν (και περάσαμε) τις χειρότερες θλίψεις και δοκιμασίες που πέρασε ποτέ η ανθρωπότητα επί της γης.

Τότε, θα καταλάβουν ότι Εκείνος που Σταύρωσαν πριν 2.000 περίπου χρόνια, ήταν ο αληθινός τους Μεσσίας και Σωτήρας!

Τότε, θα μετανοήσουν ειλικρινά και θα ζητήσουν συγγνώμη από τον Κύριον της Δόξης.

Τότε, θα πουν το: «Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου»! Και τότε, σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο, θα επιστρέψει και θα σωθεί ολόκληρο το Ισραήλ, σαν έθνος εννοείται και σαν λαός, «πας Ισραήλ σωθήσεται», ^[102] γιατί σίγουρα ακόμη και τότε, κάποιοι απ’ αυτούς σαν μονάδες και μεμονωμένα άτομα, δεν θα θελήσουν να πιστέψουν, να δουν την αλήθεια και να μετανοήσουν, ούτε και τότε και θα παραμείνουν στην πλάνη και στο σκότος, όπως άλλωστε συμβαίνει πάντα με κάποιους πωρωμένους ανθρώπους, σε όλους τους λαούς και σ’ όλες τις εποχές.

 Να λοιπόν, που απεδείχθει σαφέστατα και κατηγορηματικά, με συγκεκριμένα στοιχεία και ημερομηνίες που αναφέρει ο Προφήτης Δανιήλ και όχι η ταπεινότης μου, πότε θα σωθεί ο λαός του Ισραήλ και πότε θα γίνει η Συντέλεια του κόσμου.

Το έτος 2018.  Μετά την μεγάλη θλίψη όλης της ανθρωπότητος, που θα γίνει τα τελευταία 3,5 χρόνια του κόσμου, δηλαδή από το 2015 έως το 2018.

 Τι έχουν να πουν λοιπόν, όλοι εκείνοι που λένε και ξαναλένε ότι πουθενά η Γραφή δεν ορίζει ημερομηνίες και χρονολογίες;

Όταν ο Δανιήλ μας λέει «1290 ημέρες και 1335 ημέρες»,  δεν προσπαθεί μέσω αυτών να μας δηλώσει κάποιες ημερομηνίες και χρονολογίες;

Οι αριθμοί αυτοί που αναφέρει, τι είναι; Γιατί τους αναφέρει;

Δεν είναι αριθμοί; Δεν είναι ημερομηνίες; Δεν είναι χρονολογίες; Δεν είναι «καιροί και χρόνοι»; Τι είναι; Γράμματα η σύμβολα; Κουκιά η παραμύθια; Τι είναι τέλος πάντων;

 Μπορεί να μας απαντήσει κάποιος υπεύθυνα και σοβαρά;

Θα περιμένουμε...     (Από το βιβλίο του πατρός Μαξίμου
«2018 ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ» σελ. 73-88)

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ 

86. Ματθ. ιγ’, 10
87. Α’ Κορ. β’, 6-10

88. Ματθ. κδ’, 37
89. «Πρό δέ τούτων κακίας ἀβύσσῳ πάντοθεν συνείχετο, καί τῶν κυμάτων αὐτῷ σφοδροτέρων αἱ τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων ἐπιβουλαί προεῤῥήγνυντο. Μόνος γάρ εἰς τοσοῦτον πλῆθος ἀπολειφθείς μοχθηρῶν ἀνθρώπων καί μιαρῶν, πολύν τόν γέλωτα, πολλά σκώμματα [καί τάς χλευασίας] ἔφερεν ὁ δίκαιος, μάλιστα ὅτε περί τῆς κιβωτοῦ καί τῆς μελλούσης αὐτοῖς διελέγετο συμφορᾶς, καί πανωλεθρίας, ἐν ἔτεσιν ρ’ τῆς κιβωτοῦ τεκταινομένης καί αὐτοῦ διαῤῥήδην καθ’ ἑκάστην ἡμέραν βοῶντος, οὐδείς ἐπίστευεν...» (Γεωργίου Μοναχοῦ Ἁμαρτωλοῦ P.G. 110, σελ. 93 Α)
90. «Διά δέ τοῦ σφραγῖσαι ἅ ἐλάλησαν αἱ ἑπτά βρονταί, καί μετά ταῦτα γράψαι, δείκνυται ἄδηλα εἶναι νῦν τά δι’ αὐτῆς τῆς πείρας καί τῆς τῶν πραγμάτων ἐκβάσεως ἑρμηνευόμενα· ἐξ ὧν ἐκ τῆς οὐρανίου φωνῆς ὁ εὐαγγελιστής ἔμαθε· τῇ μέν διανοίᾳ τάς φωνάς ἐνσημήνασθαι, τήν δέ τελείαν κατάληψιν καί τήν τρανήν τούτων διασάφησιν τοῖς τελευταίοις χρόνοις ταμιεύεσθαι. Ἐσφραγισμένους γάρ καί ἐμπεφραγμένους τούς τοιούτους λόγους, καί ὁ Δανιήλ ἐδιδάσκετό ποτέ...». (Ἁγ. Ἀνδρέου Καισαρείας P.G. 106, σελ. 305)
91. Ἰεζεκιήλ δ’, 4-6
92. Ἀριθμ. ιδ’, 33-34
93. «Φησίν οὖν ὁ ἄγγελος, ὅτι καί ἡ Ἱερουσαλήμ οἰκοδομηθήσεται καί ὁ λαός σου ἐπανελεύσεται καί ἐπί ἔτη τετρακόσια ἐνενήκοντα διαμενοῦσιν. Αἱ γάρ ἑβδομήκοντα ἑβδομάδες εἰς τοιοῦτον συμψηφίζονται ἀριθμόν, ἑκάστην δ’ ἡμέραν εἰς ἐνιαυτόν ἐλογίσατο» (Ἰωάννου Ζωναρᾶ P.G. 134, 252 Β)
94. Ιωάννου ε΄, 39
95. Δανιήλ α’, 1-3
96. Β’ Παραλ. λς’, 6-7
97. Ἁγ. Ιωάννου Δαμασκηνοῦ ΕΠΕ 9, 31
98. Δανιήλ θ’, 27
99. Ιωάννου Ζωναρᾶ P.G. 134, 260
100. Ἁγ. Ἱππολύτου ΒΕΠΕΣ 6, 107
101. Ματθ. κγ’, 39
102. Ρωμ. ια’, 26

  Τι ακριβώς έλεγε η προφητεία του Δανιήλ για το Μέγα Αλέξανδρο

Και μόνο το γεγονός ότι η Παλαιά Διαθήκη αναγνωρίζει τον Μέγα Αλέξανδρο ως «Βασιλιά των Ελλήνων», αυτό και μόνο είναι ικανό όχι μόνο να αποστομώσει κάποιους σημερινούς εκ Βορρά, σφετεριστές της ελληνικής Μακεδονίας, αλλά και να μας κάνει όλους τους Έλληνες να σεβόμαστε τη Βίβλο, που είναι γραμμένη στην ελληνική γλώσσα.

Ο προφήτης Δανιήλ έζησε περίπου 300 χρόνια πρὶν τὸν Μέγα Ἀλέξανδρο, κατά τη βαβυλώνια αιχμαλωσία του Ισραήλ στα τέλη του 7ου και αρχές 6ου αιώνα π.Χ..
Ο Δανιήλ, λόγω της σοφίας και της ειλικρίνειας του, είχε καταφέρει να κερδίσει την εύνοια του Πέρση βασιλέα Δαρείου ο οποίος τον είχε ως τον πλέον έμπιστο σύμβουλό του.
Οι εχθροί και αντίζηλοι του Δανιήλ στη βασιλική αυλή, κατηγόρησαν με δολοπλοκίες τον Δανιήλ στο Δαρείο, με αποτέλεσμα ο βασιλιάς να τον ρίξει στον περίφημο λάκκο των λεόντων.
Εκεί ο προφήτης είδε το γνωστό όραμα όπου προφήτευσε όλη την υπόλοιπη αρχαία ιστορία από τους Πέρσες έως τον Μέγα Αλέξανδρο, τους Ρωμαίους και την γέννηση του Θεανθρώπου.
Εδώ θα παραθέσουμε μεταφρασμένα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ προφήτη Δανιὴλ της Παλαιάς Διαθήκης τα χωρία στα οποία περιγράφονται τα δύο οράματα του προφήτη για το Μ. Αλέξανδρο και δίνεται η εξήγηση του πρώτου οράματος από έναν άγγελο και του δεύτερου από τον αρχάγγελο Γαβριήλ.
Θα τελειώσουμε με την ερμηνεία την οποία δίνει στην προφητεία ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Το πρώτο όραμα του προφήτη Δανιήλ (Δανιήλ ζ΄ 1,3,6)
1. Κατά το πρώτο έτος της βασιλείας του Βαλτάσαρ του βασιλιά των Χαλδαίων ο Δανιήλ είδε ένα όνειρο… το οποίο και κατέγραψε… 3. Καί τέσσερα θηρία μεγάλα, διαφορετικό το ένα από το άλλο, ανέβαιναν από τη θάλασσα…
6. Έπειτα από το δεύτερο θηρίο κοιτούσα προσεκτικά και αίφνης είδα ένα άλλο θηρίο που έμοιαζε σαν λεοπάρδαλις• και στο επάνω μέρος του σώματός της είχε τέσσερα φτερά πτηνού. Το θηρίο αυτό είχε επίσης τέσσερα κεφάλια και του δόθηκε μεγάλη εξουσία.
Ερμηνεία του πρώτου οράματος από έναν Άγγελο
16. Πλησίασα τότε έναν από τους αγγέλους που ήταν παρόντες και ζητούσα από αυτόν την εξήγηση όλων αυτών• κι εκείνος μου εξήγησε και μου φανέρωσε την ερμηνεία όσων είδα και άκουσα.
17. (Μού είπε:) Αυτά τα τέσσερα μεγάλα θηρία είναι τέσσερις βασιλείες, οι οποίες θα εμφανιστούν επάνω στη γη.
Το δεύτερο όραμα του Προφήτη Δανιήλ (Δανιήλ η΄ 1, 5-8)
 1. Κατά το τρίτο έτος της βασιλείας του βασιλιά Βαλτάσαρ παρουσιάστηκε σε μένα τον Δανιήλ ένα όραμα, μετά το πρώτο όραμα που μου είχε εμφανιστεί στην αρχή…
5. Καί καθώς εγώ συλλογιζόμουν το όραμα με τον κριό, ξαφνικά είδα να έρχεται ένας τράγος αιγών από τα νοτιοδυτικά, με διάθεση να κυριαρχήσει σ’ όλη τη γη. Όμως λόγω της μεγάλης του ταχύτητας φαινόταν σαν να μην πατούσε στη γη. Ο τράγος αυτός είχε ανάμεσα στα μάτια του ένα κέρατο που φαινόταν από παντού.
6. Ο τράγος αυτός προχώρησε μέχρι τον κριό που είχε τα δύο κέρατα, τον οποίο είχα δεί να στέκεται κοντά στον ποταμό Ουβάλ, και όρμησε εναντίον του με όλη την ορμή της δύναμής του.
7. Τον είδα που έφτασε ως τον κριό και έδειξε άγριες διαθέσεις απέναντί του και χτύπησε τον κριό και συνέτριψε και τα δύο του κέρατα• μετά από την επίθεση αυτή του τράγου, ο κριός δεν είχε πιά δύναμη να του αντισταθεί.
Καί έριξε ο τράγος τον κριό κατά γης και τον καταπάτησε και δεν υπήρχε κανείς, για να γλιτώσει τον κριό από την επίθεση του τράγου. 8. Καί ο τράγος των αιγών κατέστη πάρα πολύ ένδοξος.
Όμως επάνω στην ακμή της δύναμής του συνετρίβη το κέρατό του το μεγάλο και στη θέση εκείνου φύτρωσαν άλλα τέσσερα κέρατα, τα οποία είχαν κατεύθυνση προς τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Ερμηνεία του δεύτερου οράματος από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ (Δανιήλ η΄ 16-17, 19, 21-22)
 16. Καί άκουσα τη φωνή κάποιου άνδρα ανάμεσα στις όχθες του ποταμού Ουβάλ, ο οποίος φώναξε και είπε• «Γαβριήλ, εξήγησε σ’ εκείνο τον άνθρωπο το νόημα του οράματος».
17. Καί ήλθε ο Γαβριήλ και στάθηκε κοντά μου. … 19. Καί είπε: … 21. «Ο τράγος των αιγών είναι ο βασιλιάς των Ελλήνων (ο Μέγας Αλέξανδρος) και το μεγάλο κέρατο, το οποίο βρισκόταν ανάμεσα στα μάτια του, αυτός είναι ο πρώτος και πιο σπουδαίος βασιλιάς των Ελλήνων.
22. Καί τα τέσσερα κέρατα τα οποία φύτρωσαν στη θέση εκείνου το οποίο συνετρίβη, σημαίνουν πως από το έθνος του βασιλιά αυτού θα αναδειχτούν τέσσερις βασιλείς, οι οποίοι όμως δεν θα διαθέτουν τη δική του δύναμη».
Η ερμηνεία της προφητείας από τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο:
 "Η λεοπάρδαλις, την οποία αναφέρει ο προφήτης Δανιήλ, είναι ο Αλέξανδρος ο βασιλιάς των Μακεδόνων, ο οποίος πέταξε σαν πουλί επάνω απ’ όλη την οικουμένη.
Γιατί κανείς δεν ήταν πιο γρήγορος και πιο ευκίνητος από αυτόν, αλλά ήταν ορμητικός και ευκίνητος σαν αυτό το θηρίο.
Λέει ο προφήτης: «Είχε (η λεοπάρδαλις) τέσσερα φτερά πτηνού στο επάνω μέρος του σώματός της». Δηλαδή, απέκτησε ολόκληρη τη δύναμη. Διότι, αφού χώρισε τους Πέρσες σε δεκατρία βασίλεια, τα υπέταξε όλα.
Είδες την ταχύτητά του; Αυτή τη συμπεραίνουμε και από τη φύση του θηρίου, που είναι ταχύτατο, αλλά και από τα φτερά που φέρει. Διέτρεξε ολόκληρη την οικουμένη. «Καί το θηρίο είχε», λέει, «τέσσερα κεφάλια. Καί του δόθηκε η βασιλεία και η εξουσία» (P.G. 56, 230).
Ο προφήτης διά της λεοπαρδάλεως βλέπει τη βασιλεία των Μακεδόνων… Προφητεύει, ακόμη, πως ο Αλέξανδρος ο Μακεδών κατέλυσε τη βασιλεία των Περσών• μιλώντας για κριό εννοεί τον βασιλιά των Περσών, ενώ λέγοντας τράγος εννοεί τον Αλέξανδρο τον Μακεδόνα (P.G. 56, 383).
Όταν ο Αλέξανδρος ο βασιλιάς των Μακεδόνων κατανίκησε τον Δαρείο τον βασιλιά των Περσών, απέκτησε ο ίδιος την εξουσία στο κράτος εκείνου. Όταν ο Αλέξανδρος πέθανε, τον διαδέχτηκαν τέσσερις βασιλείς…
Ο προφήτης, κριό αποκάλεσε τον Δαρείο, τον βασιλιά των Περσών, και τράγο τον βασιλιά των Ελλήνων, εννοώ τον Αλέξανδρο το Μακεδόνα. Λέγοντας τέσσερα κέρατα εννοεί τους βασιλείς, οι οποίοι τον διαδέχτηκαν…
Όταν πιο κάτω μιλάει ο προφήτης για τον Μακεδόνα Αλέξανδρο, λέει: «Καί ιδού τράγος αιγών ήρχετο από λιβός…». Κι όταν πιο κάτω κάνει λόγο για την πολεμική επιχείρηση του Αλέξανδρου εναντίον του Δαρείου και την κατά κράτος νίκη του, λέει: «Ήλθεν ο τράγος έως του κριού…» (P.G. 48, 893-894).
Το έθνος των Μακεδόνων ήταν ξακουστό πριν ακόμη από την έλευση του Χριστού και παντού όλοι το εγκωμίαζαν περισσότερο από τους Ρωμαίους.
Οι Ρωμαίοι, άλλωστε, γι’ αυτόν τον λόγο θεωρούνται αξιοθαύμαστοι, επειδή υπέταξαν τους Μακεδόνες. Διότι τα κατορθώματα του βασιλιά των Μακεδόνων ξεπερνούσαν κάθε λογική, καθώς, ενώ ξεκίνησε από μια μικρή πόλη, κυρίευσε ολόκληρη την οικουμένη.
Γι’ αυτό και ο προφήτης είδε στο όραμά του τον Αλέξανδρο σαν λεοπάρδαλη με φτερά, ήθελε έτσι να δηλώσει την ταχύτητα και τη δύναμη και την ορμητικότητα και το αιφνιδιαστικό του πέταγμα επάνω από την οικουμένη μέσα σε τρόπαια και σε νίκες.
Λένε, μάλιστα, πως, όταν άκουσε κάποιο φιλόσοφο να λέει ότι υπάρχουν άπειροι κόσμοι, αναστέναξε πικρά, γιατί, όπως είπε, αν υπάρχουν άπειροι κόσμοι, αυτός δεν κυρίευσε ακόμη ούτε έναν.
Ήταν πάρα πολύ μεγαλόφρων και μεγαλόψυχος, και ολόκληρη η οικουμένη μιλούσε γι’ αυτόν. Μαζί, λοιπόν, με τη φήμη του βασιλιά όλο και πιο πολύ αυξανόταν και η δόξα του έθνους. Διότι ονομαζόταν Αλέξανδρος ο Μακεδών.
Επομένως, καθώς όλοι μιλούσαν με θαυμασμό γι’ αυτόν, που ήταν Μακεδών, ήταν φυσικό παντού να μιλούν εγκωμιαστικά και για όσα συνέβαιναν στη Μακεδονία.
Γιατί τίποτε από όσα λένε η κάνουν οι διάσημοι άνθρωποι δεν περνάει απαρατήρητο. Οι Μακεδόνες, επομένως, ήταν ανώτεροι από τους Ρωμαίους (P.G. 62, 399).

~*  Ο προφήτης Δανιήλ και ο τάφος του Μεγαλέξανδρου
Τι σχέση μπορεί να έχει ο προφήτης Δανιήλ, που έζησε τον 6ο αι. π.Χ., με τον Μεγαλέξανδρο (4ος αι. π.Χ.) και το τέμενος El Nabi Danial της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο; Με αφορμή όσα λέγονται και γράφονται για τις ανασκαφικές έρευνες στο λόφο Καστά στην Αμφίπολη, όπου πολλοί ελπίζουν ότι θα βρεθεί εκεί ο τάφος του Μεγαλέξανδρου, ο αρχαιολόγος και υποψήφιος διδάκτορας Αρχαιολογίας Τάσος Παπαδόπουλος, θέλησε να συμβάλει στο γενικότερο προβληματισμό που υπάρχει για τη θέση του τάφου του μεγάλου στρατηλάτη με τα συμπεράσματα της έρευνάς του που αποδεικνύουν τη σχέση όλων των παραπάνω, που οδηγούν στο μεγαλοπρεπές μουσουλμανικό τέμενος Δανιήλ (El Nabi Danial) στην αιγυπτιακή μεγαλούπολη.
Αφού αναφέρει πως υπάρχουν δεκάδες μαρτυρίες Ελλήνων, Λατίνων και μεταγενέστερων ιστορικών και περιηγητών, από τις οποίες προκύπτει ότι όχι μόνο είδαν, αλλά και επισκέφθηκαν τον τάφο του Μεγαλέξανδρου, στο κέντρο της πόλης της Αλεξάνδρειας, επί της Κανωπικής Οδού· το γνωστό Σήμα ή Σώμα τονίζει αυτό που έχουμε γράψει και άλλοτε, ότι «η αραβική, αλλά και η νεότερη παράδοση ταυτίζουν τη θέση του τάφου με την τοποθεσία όπου σήμερα βρίσκεται ένα τζαμί, χτισμένο στο σημείο όπου παλαιότερα υπήρχε μια παλαιοχριστιανική εκκλησία». Μάλιστα Αμερικανοί αρχαιολόγοι έχουν ζητήσει να διεξαγάγουν γεωφυσική διασκόπηση στα θεμέλια του τεμένους, κάτι που δεν τους επετράπη.
** «Το παράδοξο είναι -σύμφωνα με τον κ. Παπαδόπουλο- ότι αυτό το τζαμί τιμάται στο όνομα του προφήτη Δανιήλ (El Nabi Danial), του γνωστού προφήτη της Παλαιάς Διαθήκης, κάτι εξαιρετικά σπάνιο, καθώς δεν γνωρίζω την ύπαρξη άλλου τεμένους στο μουσουλμανικό κόσμο που να τιμάται στο όνομά του. Το Ισλάμ αναγνωρίζει τον Δανιήλ ως προφήτην αλλά το όνομά του δεν αναφέρεται στο Κοράνι. Στις 24 Ιουλίου 2014, μέλη της φονταμενταλιστικής ISIS ανατίναξαν έναν τάφο που αποδίδεται στον προφήτη Δανιήλ στη Μοσούλη. Ομως οι σχέσεις μεταξύ Αλέξανδρου και Δανιήλ είναι πολύ βαθύτερες.    
»Ως γνωστόν ο προφήτης Δανιήλ αιχμαλωτίστηκε κατά την πολιορκία της Ιερουσαλήμ από το βασιλιά Ναβουχοδονόσορα Β' (634-562 π.Χ.) και σύρθηκε στην πρωτεύουσα του τελευταίου, Βαβυλώνα, μαζί με την οικογένειά του. Εκεί ερμήνευσε το όνειρο του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα, το οποίο δεν κατόρθωσε κανείς από τους σοφούς του να ερμηνεύσει, και το οποίο σύμφωνα με την ορθόδοξη εξηγητική αναφέρεται μεταξύ άλλων και στον ερχομό του Μεγάλου Αλεξάνδρου (Δαν. 2,31-2,45). Πρόκειται για το όραμα ενός μεγάλου αγάλματος, το οποίο είναι κατασκευασμένο από διαφορετικά συστατικά, που το καθένα συμβολίζει μια ιστορική περίοδο και έναν βασιλέα.
«Εχώρεσεν ένας μικρός τάφος, εκείνον οπού δεν τον εχωρούσεν ο κόσμος όλος...», από την τελευταία σελίδα της «Φυλλάδας του Μεγαλέξαντρου»*»Η χρυσή κεφαλή είναι το βασίλειο του Ναβουχοδονόσορα, το ασημένιο στήθος το βασίλειο των Περσών, η χάλκινη μέση το βασίλειο του Αλεξάνδρου και τα σιδερένια και πήλινα πόδια η βασιλεία των Ρωμαίων. Ολα τα παραπάνω τα συντρίβει ως βράχος ο ενσαρκωμένος Λόγος, δηλαδή ο Χριστός, ο οποίος εμφανίζεται στη ρωμαϊκή εποχή. Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η μεταβυζαντινή απεικόνιση του ανωτέρω θέματος που συναντούμε στο καθολικό της μονής Δοχειαρίου του Αγίου Ορους. Ενδεδυμένοι ως Βυζαντινοί αυτοκράτορες εικονίζονται ο βασιλεύς των Ελλήνων Αλέξανδρος, ο βασιλεύς των Ρωμαίων Αύγουστος, ο βασιλεύς Ναβουχοδονόσωρ και ο βασιλεύς Μήδων και Περσών.
»Επειτα από μερικά χρόνια ο προφήτης Δανιήλ έχει ένα όραμα, το οποίο αναφέρεται με σαφήνεια στον Αλέξανδρο, ως τράγο εξ αιγών, φέροντα κέρας, με το οποίο συντρίβει τον Δαρείο, ξαφνικά όμως το κέρατο σπάει (θάνατος) και αμέσως στη θέση του φυτρώνουν τέσσερα νέα μικρότερα κέρατα (επίγονοι) (Δαν. 8,1-8,27).
»Τα τέσσερα μικρότερα κέρατα είναι οι επίγονοι στρατηγοί που διαδέχθηκαν τον Αλέξανδρο. Πότε όμως τελικά χρονολογείται η συγγραφή του παλαιοδιαθηκικού κειμένου του βιβλίου του Δανιήλ; Σύμφωνα με τους ερευνητές, το βιβλίο χρονολογείται στα μέσα του 2ου αι. π.Χ. Εχουμε δηλαδή ένα ιστορικό πρωθύστερο. Ο Δανιήλ, που είναι φυλακισμένος στη Βαβυλώνα τον 6ο αι. π.Χ., "προφητεύει" συμβάντα των 4ου και 3ου (ακόμα και 2ου) αι. π.Χ., τα οποία αναφέρονται στον Αλέξανδρο (τράγος αιγών), αλλά τελικά κωδικοποιούνται το 2ο αι. π.Χ. Ακόμα και το προσωνύμιο "τράγος", που αποδίδει στο στρατηλάτη, σχετίζεται με τις απεικονίσεις του κερασφόρου Αλέξανδρου που επικράτησαν στον ελληνιστικό κόσμο, ανακαλώντας την επίσκεψή του στο μαντείο του Αμμωνα και τη θεϊκή του καταγωγή. Οι Αιγές (γίδες/κατσίκες), η παλαιά πρωτεύουσα των Μακεδόνων, σχετίζεται εννοιολογικά και σημειολογικά ως ο τόπος καταγωγής του κερασφόρου "τράγου" Αλέξανδρου.
»Εως τώρα δείξαμε τη συνάφεια των προφητειών του Δανιήλ με το Μακεδόνα στρατηλάτη, οι οποίες επεκτείνονται, καθώς φέρουν και ιστορικές αντιστίξεις. Ο Ναβουχοδονόσωρ άλωσε την Ιερουσαλήμ και πολιόρκησε την Τύρο. Εδρα της αυτοκρατορίας του είναι η Βαβυλώνα, πόλη στην οποία πεθαίνει το 562 π.Χ. Ο Αλέξανδρος πάλι πολιόρκησε την Τύρο, έκανε την Ιερουσαλήμ μέρος της αυτοκρατορίας του, το 331 π.Χ. μπήκε θριαμβευτής στη Βαβυλώνα και το 323 π.Χ. βρήκε στην ίδια πόλη το θάνατό του. Σημαντικό είναι το γεγονός ότι σκόπευε να καταστήσει τη Βαβυλώνα πρωτεύουσα της απέραντης αυτοκρατορίας του, αλλά πέθανε στο ίδιο παλάτι όπου σχεδόν 250 χρόνια πριν είχε πεθάνει ο Ναβουχοδονόσωρ Β'.
»Τους βίους των δύο ανδρών σχετίζει άμεσα ο προφήτης Δανιήλ με τα εσχατολογικά του οράματα και τις "λοξές" ερμηνείες του. Συνεπώς το γεγονός ότι μια μακραίωνη παράδοση συνδέει το μοναδικό ίσως τζαμί στον κόσμο που είναι αφιερωμένο στον προφήτη Δανιήλ με τον τάφο του στρατηλάτη δεν μπορεί και δεν πρέπει να μας αφήνει αδιάφορους.
»Το τζαμί αυτό βέβαια δεν είναι άγνωστο στους αλεξανδρολάγνους ανά τους αιώνες... Ελληνες και ξένοι ιστοριοδίφες και αλεξανδρολόγοι αναζήτησαν τον τάφο στα πέριξ του τεμένους. Ο λόγιος αστρονόμος και μηχανικός Μαχμούντ Μπέι ελ-Φαλάκι, σε έρευνές του σχετικές με τη σύνταξη ενός πολεοδομικού χάρτη της Αλεξάνδρειας το 1865, ισχυρίζεται ότι προσέγγισε τον τάφο του Αλέξανδρου μέσα από υπόγεια περάσματα στην περιοχή του Ναμπί Ντανιάλ. Ο Αμβρόσιος Σκυλίτσης, διερμηνέας του ελληνικού προξενείου στην Αλεξάνδρεια, ισχυρίστηκε ότι είδε το νεκρό του Αλεξάνδρου μέσα σε μία κρυστάλλινη σαρκοφάγο φορώντας ένα χρυσό διάδημα, αλλά πριν προλάβει να κάνει κάτι περισσότερο τον έδιωξε ο οικονόμος του τζαμιού... Ο Στέλιος Κουμούτσος, σερβιτόρος (!) και ερασιτέχνης αρχαιολόγος, προσπάθησε να εντοπίσει τις δεκαετίες του '50 και του '60 τον τάφο γύρω από το τζαμί του Δανιήλ. Για να αναφέρουμε μερικές μόνο από τις περιπτώσεις των επίδοξων tomb raiders.
»Η σύνδεση του Δανιήλ και του Αλέξανδρου στον αραβικό κόσμο δεν είναι τυχαία. Ο Αλέξανδρος μετά το θάνατό του γίνεται κοινό κτήμα όλων των λαών της Μεσογείου και όχι μόνο.
»Μετά την κατάληψη της Αλεξάνδρειας από τους Αραβες το 642 μ.Χ., οι τελευταίοι αναφέρονται στον Αλέξανδρο ως Dzoul Karnein, δηλαδή ως τον άρχοντα με τα δύο κέρατα, ανακαλώντας την πασίγνωστη σε όλη τη Μεσόγειο εικονογραφική απόδοση του "θείου" Αλέξανδρου και συνδέοντας άμεσα με αυτόν το όραμα του προφήτη Δανιήλ. Επίσης με το ίδιο προσωνύμιο τον αναφέρουν και στο Κοράνι».
* Η «Φυλλάδα του Μεγαλέξαντρου» είναι η τελευταία πεζή διασκευή που κυκλοφορούσε σε φτηνές λαϊκές εκδόσεις από το 1680 περίπου ώς τις μέρες μας.

 3.- *** Ο  ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΕΖΕΚΙΗΛ :
    

Βιογραφία Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ έζησε στα χρόνια του Ναβουχοδονόσορα, κατά τον έκτο αιώνα π.Χ. (κατ' άλλους το 477π.Χ.). Ο πατέρας του ήταν Ιερέας και ονομαζόταν Βουζί και οδηγήθηκε αιχμάλωτος στην Βαβυλώνα μετά την πρώτη κατάληψη της Ιερουσαλήμ, το 598 π.Χ. Η ανατροφή του Ιεζεκιήλ υπήρξε πολύ επιμελημένη, μέσα στα πλαίσια των αυστηρών ηθών της πατροπαράδοτης θρησκείας. Ήταν αμείλικτος εχθρός κάθε κακίας και αμαρτίας και ήλεγχε με θάρρος τους υπερόπτες και αλαζονικούς άρχοντες. Ο Ιεζεκιήλ ήταν πολύ αγαπητός στο λαό και πολλοί προσέρχονταν σ' αυτόν, ακόμα και πρεσβύτεροι Ιουδαίοι, για να ζητήσουν τις συμβουλές του. Οι προφητείες του αναφέρονται κυρίως στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ και μετά. Η παράδοση αναφέρει ότι ο Ιεζεκιήλ φονεύθηκε από τη φυλή του Γάδ, επειδή ήλεγχε τις ειδωλολατρικές τους ροπές. Τάφηκε στη σημερινή Βαγδάτη του Ιράκ. Το βιβλίο του Προφήτη Ιεζεκιήλ διαιρείται σε τρία μέρη: Το πρώτο μέρος (κεφ. α'-κδ') περιέχει προειδοποιήσεις για την βέβαιη καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Το δεύτερο μέρος (κεφ. κε'-λβ') περιέχει προφητείες καταδίκης για διάφορα ειδωλολατρικά έθνη και το τρίτο μέρος (λγ'-μη') αποτελείται από προφητείες οι οποίες αναφέρονται σε διάφορα θέματα. Στο τρίτο μέρος περιλαμβάνεται και η προφητεία, η οποία αναφέρεται στο όραμα του Προφήτου Ιεζεκιήλ, το σχετικό με την θαυματουργική ζωογόνηση των γυμνών οστών, που γίνονται ζωντανοί άνθρωποι με το πρόσταγμα του Θεού (λζ', 1-14). Η προφητεία αυτή διαβάζεται στους Ιερούς Ναούς κατά τον Εσπερινό του Μεγάλου Σαββάτου, δηλαδή το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής μετά την περιφορά του Επιταφίου, επειδή προφητεύει την ανάσταση των νεκρών, η οποία θα πραγματοποιηθεί κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Τέλος, ας αναφέρουμε μερικά λόγια του προφήτη, που δίνουν αθάνατα μηνύματα ζωής αιωνίου: «Καὶ ἐγένετο λόγος Κυρίου πρὸς μὲ λέγων... ὅτι πᾶσαι αἱ ψυχαὶ ἐμαὶ εἰσιν ... Ἡ ψυχὴ ἡ ἁμαρτάνουσα, αὐτὴ ἀποθανεῖται. Ὁ δὲ ἄνθρωπος ὃς ἔσται δίκαιος, ὁ ποιῶν κρῖμα καὶ δικαιοσύνην ... ζωὴ ζήσεται, λέγει Κύριος» (Ιεζεκιήλ, ιη' 1-9). Δηλαδή, ο Κύριος μίλησε σε μένα και είπε: «κάθε ζωή ανθρώπου είναι δική μου. Αυτός που αμαρτάνει, αυτός και θα τιμωρηθεί με θάνατο. Ο άνθρωπος, όμως, που είναι δίκαιος, αυτός που τηρεί τις εντολές μου και φέρεται με δικαιοσύνη, αυτός θα ζήσει αιώνια, λέγει ο Κύριος».

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος γ’. θείας πίστεως. Θείου Πνεύματος, τὴ ἐπιπνοία, προκατήγγειλας, Θεοῦ Προφῆτα, ἐσομένων μυστηρίων τὴν ἔκβασιν τὴν τοῦ Σωτῆρος ἀπόρρητον κένωσιν, καὶ αἰωνίων νεκρῶν τὴν ἀνάστασιν Ἰεζεκιὴλ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

~* Ο προφήτης Ιεζεκιήλ και η προφητεία που προτυπώνει την Ανάσταση των νεκρών

Στην Εκκλησία μας, αγαπητοί αδελφοί, τιμούμε τους Αποστόλους, τους Μάρτυρας, τους Πατέρας και γενικά όλους εκείνους που ενώθηκαν με τον Χριστό και αποτελούν τα μέλη της Εκκλησίας, τα μέλη του Σώματος του Χριστού. Όλοι αυτοί έχουν μέσα τους την Χάρη του Χριστού, που τους αγίασε, τους μεταμόρφωσε και εκεί οφείλονται όλοι οι ηρωικοί τους αγώνες και οι θυσίες τους για τον Χριστό.

Όμως, στην Εκκλησία τιμούμε και τους δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης, Προφήτας, Κριτάς και Βασιλείς, που καθοδηγούσαν τον λαό του Θεού. Γιατί και αυτοί είχαν κοινωνία με τον άσαρκο Λόγο, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Η διαφορά μεταξύ της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης είναι ότι στην Παλαιά Διαθήκη οι δίκαιοι είχαν κοινωνία με τον άσαρκο Λόγο, ενώ στην Καινή Διαθήκη έχουν κοινωνία με τον σεσαρκωμένο Λόγο.
Ένας τέτοιος Προφήτης και ευλογημένος άνθρωπος, εκλεγμένος από τον Θεό, που είχε διαρκή κοινωνία με τον Θεό, είναι ο Προφήτης Ιεζεκιήλ, του οποίου την μνήμη εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας. Η Εκκλησία τον τιμά για την σχέση και κοινωνία που είχε με τον Θεό, και για τους αγώνες του για τον ισραηλιτικό λαό.
Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ, του οποίου το όνομα σημαίνει «Θεός ισχυρός η Θεός ισχύων», ήταν υιός του Βουζί, ανήκε σε ιερατική οικογένεια και ήταν απόγονός του Σαδώκ. Αιχμαλωτίσθηκε το 597 π.Χ. από τον Ναβουχοδονόσορα, κατά την δεύτερη έλευσή του στην Ιερουσαλήμ, μαζί με χιλιάδες επίσημα πρόσωπα και γι’ αυτό έδρασε και απέθανε στην Βαβυλώνα. Εκεί κλήθηκε στο προφητικό αξίωμα, το οποίο άσκησε για είκοσι δύο (22) χρόνια. Ο Ιεζεκιήλ στην Βαβυλώνα έζησε τις τραγικές στιγμές της καταστροφής της Ιερουσαλήμ.
Το έργο του ήταν δύσκολο, αλλά και μεγαλειώδες. Ο Προφήτης έλεγε ότι τους Ιουδαίους βασάνιζαν δυό μεγάλα ψυχικά πάθη, τα οποία δεν τους άφηναν να μετανοήσουν. Το ένα ήταν ο εγωισμός, επειδή πίστευαν ότι τιμωρούνται αδίκως για τις αμαρτίες των προγόνων τους, και το δεύτερο ήταν η απελπισία,με αποτέλεσμα να κλίνουν προς την ειδωλολατρία. Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ είχε πολλές αποκαλύψεις από τον Θεό και έκανε και διάφορες συμβολικές πράξεις. Δυό μεγάλα οράματα που είδε και περιγράφει στο βιβλίο του είναι το Χερουβικόν άρμα και ο νέος Ναός.
Σε μας είναι γνωστή η προφητεία του Προφήτου Ιεζεκιήλ περί της αποκαταστάσεως των Ισραηλιτών στα Ιεροσόλυμα, που προτυπώνει την ανάσταση των νεκρών, την οποία προφητεία διαβάζουμε στην Εκκλησία την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ, μετά την επιστροφή στον Ναό από την περιφορά του Επιταφίου. Εκεί γράφεται ότι ο Θεός έφερε τον Προφήτη σε έκσταση και τον οδήγησε σε μια πεδιάδα που ήταν γεμάτη από ανθρώπινα οστά και του είπε να απευθύνη λόγο Κυρίου στα νεκρά οστά. Καί καθώς εκήρυττε λόγο Κυρίου στα οστά, έγινε σεισμός και άρχισαν να πλησιάζουν το ένα με το άλλο, να αποκτούν νεύρα και σάρκες και επάνω σε αυτά πρόβαλε δέρμα. Στην συνέχεια του είπε να κηρύξη προς το πνεύμα και έτσι εισήλθε μέσα στα νεκρά αυτά οστά πνεύμα ζωογόνο και τα οστά ζωντάνευσαν και στάθηκαν στα πόδια τους. Καί στην συνέχεια ο Θεός του έδωσε εντολή να κηρύξη: «Αυτά λέγει ο Κύριος. Να, εγώ θα ανοίξω τους τάφους και θα σας βγάλω από τα μνήματά σας και θα σας οδηγήσω στη χώρα του Ισραήλ.. και θα σας δώσω το πνεύμα μου και θα πάρετε ζωή και θα σας τοποθετήσω στη χώρα σας και θα πεισθήτε ότι εγώ είμαι ο Κύριος».
Οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης κήρυξαν μετάνοια για να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να επιστρέψουν στον Θεό. Πολλές από τις διδασκαλίες τους ήταν μεσσιανικές, αφού αναφέρονταν στην έλευση του Χριστού, και στην προετοιμασία του Ισραηλιτικού λαού για να δεχθούν την ενανθρώπηση του Χριστού. Από όλους τους λαούς οι Ιουδαίοι προετοιμάσθηκαν καλύτερα, γι’ αυτό και εκεί γεννήθηκε ο Χριστός. Καί αυτό οφείλεται στους Προφήτες, μεταξύ των οποίων και τον Προφήτη Ιεζεκιήλ που εορτάζουμε σήμερα. Γι’ αυτό και τους χρωστούμε μεγάλη ευγνωμοσύνη. Αυτά που εκείνοι εκήρυξαν, εμείς τα απολαμβάνουμε.
Λαμβάνοντας αφορμή από την σημερινή εορτή και το όραμα του Προφήτου Ιεζεκιήλ, θα πρέπη να πιστεύσουμε ακράδαντα στην ανάσταση των νεκρών, που θα γίνη κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, και να προετοιμαζόμαστε για να σταθούμε εκ δεξιών του Θεού.
  Προφήτης Ιεζεκιήλ-Ιερόθεος Βλάχος (Μητροπολίτης Ναυπάκτου

~*
4.-  ***  ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΙΕΡΕΜΙΑΣ

Ο προφήτης Ιερεμίας

  Ο Προφήτης Ιερεμίας γεννήθηκε πιθανώς κατά το 650 π.Χ., στην μικρή πόλη της φυλής Βενιαμίν Αναθώθ, βορειοανατολικά της Ιερουσαλήμ. Καταγόταν από ιερατική οικογένεια και ήταν γιος του ιερέα Χελκία (Ιερεμίας 1,1).  Ανατράφηκε με αυστηρότητα και τα  πρώτα χρόνια τα έζησε στη γενέτειρα του Αναθώθ (Ιερεμίας 1,1). Είναι ο δεύτερος από τους τέσσερις ονομαζόμενους "μεγάλους" προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης.

 Ο Προφήτης Ιερεμίας καθαγιάσθηκε πριν από τη γέννησή του. Ως προφήτης έδρασε κυρίως στην Ιερουσαλήμ και η εποχή της δράσης του συμπίπτει με την κατάρρευση της ηγεμονίας των Ασσυρίων και την ανάδειξη των Βαβυλωνίων σε κυρίαρχη δύναμη της Μεσοποταμίας. Υπήρξε σύγχρονος των προφητών Σοφονία, Αββακούμ, Ιεζεκιήλ και Δανιήλ. Μελετούσε τους προ αυτού Προφήτες Ησαΐα και Ωσηέ.

 Νεότατος στην ηλικία, περίπου 23 - 25 ετών, περί το 627 - 625 π.Χ., καλείται από τον Θεό στο προφητικό αξίωμα, κατά το 13ο έτος της βασιλείας του Ιωσία (Ιερεμίας 1,6). Ανταποκρίνεται στο θέλημα του Κυρίου και έτσι το όνομά του (Ιερεμίας), που σημαίνει ο Θεός ανυψώνει ή καθιστά, εκφράζει και την αποστολή του. Κατάπληκτος από την τιμή αυτή ο Ιερεμίας, αρνείται την υψηλή τιμητική κλήση, προβάλλοντας τις ασθενείς νεανικές του δυνάμεις. Ο Θεός όμως ενισχύει αυτόν υποσχόμενος, όχι υλικές αμοιβές και τιμές, αλλά το πολυτιμότερο όλων, τη βοήθειά Του. Ο Ιερεμίας υπακούει.
Σε τέσσερις περιόδους διαιρείται η δημόσια δράση του. Πρώτον, επί του βασιλέως Ιωσίου προ της μετερρυθμίσεως (627 - 621 π.Χ.), δεύτερον, επί του βασιλέως Ιωακείμ μέχρι του Σεδεκίου (609 - 598 π.Χ.), τρίτον, επί Σεδεκίου (598 - 586 π.Χ.) και τέταρτον, μετά την άλωση της Ιερουσαλήμ και την αιχμαλωσία του Σεδεκίου.

Μετά την καταστροφή του βασιλείου του Ισραήλ, το βασίλειο του Ιούδα, όπου βρισκόταν ο Προφήτης Ιερεμίας, τελούσε υπό την επίδραση των Ασσυρίων, όχι μόνο πολιτικά αλλά και θρησκευτικά. Η πολυθεΐα των Ασσυρίων είχε εισχωρήσει στους Ιουδαίους, διότι ο βασιλέας Μανασσής (693 - 639 π.Χ.) ήταν υποτελής των Ασσυρίων και είχε παραδοθεί σε θρησκευτικό συγκρητισμό και σε ειδωλολατρία. Όσες πόλεις υπήρχαν στην Ιουδαία, τόσοι ήταν και οι θεοί, όσοι οι δρόμοι της Ιερουσαλήμ, τόσα θυσιαστήρια του Βαάλ. Υπήρχε η ειδωλολατρία του Μολώχ με θυσίες και ανθρώπινα θύματα. Στις αυλές του ναού ήταν θυσιαστήρια των Ασσυρίων θεών και το είδωλο της Αστάρτης. Ο Ιερεμίας, επί της βασιλείας του Ιωσίου, από το 627 π.Χ., πήγε στην Ιερουσαλήμ και τις πόλεις του Ιούδα αναγγέλλοντας στο λαό Ισραήλ το λόγο του Θεού (Ιερεμίας 11,2-6). Επέρχεται κατά της πολυθεΐας κηρύσσοντας τον Ένα και Μόνο Αληθινό Θεό και στηλιτεύοντας τη διαφθορά. Εκτός της ειδωλολατρίας και ανηθικότητας, ο Ιερεμίας πολεμάει κατά την περίοδο αυτή και τους ψευδοπροφήτες, οι οποίοι παραπλανούσαν τον λαό με ψευδείς προφητείες. Ο Προφήτης διαισθάνεται κάποια μεταβολή του λαού και κάποια μετάνοια. Η μετάνοια όμως αυτή ήταν πρόσκαιρη λόγω της ανομβρίας. Ο Προφήτης πονάει και υποφέρει. Περιέρχεται σε απόγνωση. Όμως η μακροθυμία του Θεού δεν εξαντλείται. Ο Θεός συμβουλεύει τον Προφήτη να ερευνήσει την υπό του κακού τρυγηθείσα άμπελο, το λαό Του, μήπως βρει κάποια ρώγα σταφυλιού, κάποιον άνθρωπο ευσεβή, ατρύγητο από το κακό. Έτσι τονίζεται η μεγάλη αξία του ανθρώπου. Ο Προφήτης δεν βρίσκει δυστυχώς καμία ρώγα σταφυλιού ατρύγητη από το κακό. Στην άκαρπη αυτή προσπάθεια του Προφήτη, ο Θεός συνιστά σε αυτόν και πάλι να συνεχίσει την εργασία του, για να πεισθεί και ο ίδιος ο Προφήτης για το αδιόρθωτο του λαού και τη δίκαιη τιμωρία του. Ο Θεός παρομοιάζει τον Προφήτη με μεταλλουργό που δοκιμάζει τα μέταλλα και φροντίζει από το μείγμα να εξαγάγει αυτά που είναι ευγενή, δηλαδή το χρυσό και τον άργυρο. Μάταια όμως.

Εδώ τερματίζεται η πρώτη περίοδος της δράσεως του Προφήτη Ιερεμία. Κατόπιν έρχεται η κατάλυση του Ασσυριακού βασιλείου διά της πίστεως της Νινευή το 621 π.Χ. Ο ευσεβής βασιλέας Ιωσίας, επωφελούμενος από την κατάρρευση αυτή, ανέλαβε πολιτική εξωτερικής ανεξαρτησίας και προέβη σε εσωτερικές μεταρρυθμίσεις, για να ορθώσει την πίστη στον Θεό. Ο Ιερεμίας βοήθησε το βασιλιά Ιωσία στο μεταρρυθμιστικό του έργο. Κατά το χρονικό διάστημα 621 - 608 π.Χ., αποσύρθηκε πιθανότατα από τη δημόσια δράση και αποτραβήχτηκε σε απομόνωση και άσκηση.
Κατά την δεύτερη περίοδο της δράσης του, επί της εποχής του βασιλέως Ιωακείμ (609 - 598 π.Χ.), ο Προφήτης Ιερεμίας στρέφεται κατά των ατόπων της Ισραηλιτικής θρησκείας. Ο μαγικός χαρακτήρας, τον οποίο απέδιδαν οι Ιουδαίοι στο ναό και στις τελετές, τον ενοχλούσε. Έλεγε ότι «ο ναός, ο οποίος χρησιμεύει να καλύπτει τα κακουργήματα, είναι όχι ναός Θεού, αλλά σπήλαιο ληστών».
Κατά το πρώτο έτος της βασιλείας του Ιωακείμ, σε κάποια μεγάλη εορτή, εμφανίζεται ο Προφήτης Ιερεμίας στην αυλή του ναού και μέσα στο ενθουσιώδες από τη θέα του ναού πλήθος, προσβάλλει την εσφαλμένη αυτή πίστη, την οποία είχε ο λαός περί του ναού και κηρύσσει την επερχόμενη καταστροφή του ναού. Όλος ο λαός εξεγείρεται και ζητεί τον θάνατό του. Σώζεται με την επέμβαση του Αχικάμ. Μεταβαίνει στο εργαστήριο του κεραμέως και παρατηρεί ότι ο κεραμέας μεταπλάσσει όσα από τα πήλινα δοχεία δεν αρέσουν σε αυτόν. Έτσι, λέγει ο Προφήτης, θα κάνει ο Θεός σε έθνη και ανθρώπους, τα οποία δεν αρέσουν σε Αυτόν. Για την αποφυγή της καταστροφής συνιστά την εσωτερική μετάνοια του ανθρώπου. Άρχοντες και λαός αντιδρούν. Κουρασμένος ο Προφήτης από τους άκαρπους αγώνες του ζητεί τη απομόνωση και προβλέποντας την αμετανοησία του λαού του Θεού, προλέγει την καταστροφή του.
Ο Ιερεμίας προφήτευσε τα επερχόμενα δεινά του Βασιλείου του Ιούδα που τελούσε υπό διαρκή απειλή τόσο της Αιγύπτου όσο και των Βαβυλωνίων, όπου και ζητούσε από τον λαό τη διατήρηση της πίστης προς τον Θεό και την ειλικρινή μετάνοια του. Ο Θεός τον διέταξε να γράψει τις προφητείες τις οποίες ο Βαρούχ ανέγνωσε στο Ναό, το τέταρτο έτος της βασιλείας του Ιωακείμ (Ιερεμίας 25,1 και 36,1), όμως ο βασιλιάς όταν άκουσε την ανάγνωση των πρώτων σελίδων, άρχισε να κόβει τα φύλλα του βιβλίου και να τα ρίχνει στη φωτιά (Ιερεμίας κεφ. 36). Κάποιοι άνθρωποι αποφασίζουν να τον δηλητηριάσουν στην Αναθώθ. Συνωμοτούν εναντίον του και οι συγγενείς του. Ο Ιερεμίας αποδίδει την σωτηρία του στον Θεό. Στρέφεται κατά των αρχόντων, του βασιλέως Ιωακείμ και των ανακτόρων, των οποίων κηρύσσει την καταστροφή. Όλος ο κόσμος είναι εναντίον του. Προς στιγμήν κάμπτεται, διότι νομίζει ότι έχει εγκαταλειφθεί από τον Θεό και παραπονείται. Συνέρχεται όμως και συνεχίζει το έργο του. Στην αυλή του ναού κηρύσσει και πάλι την καταστροφή του ναού. Το κήρυγμα και οι προφητείες του όμως αυτές προκάλεσαν το εναντίον του μίσος από τους άρχοντες των Ιουδαίων. Ο στρατηγός του ιερού χώρου του ναού Πασχώρ τον ραβδίζει και τον ρίχνει στη φυλακή, μέχρι που απελευθερώθηκε από τους Αιγυπτίους μετά την υπ' αυτών καταστροφή της Ιερουσαλήμ.

Όταν αποφυλακίσθηκε, όμως, συνέχισε να προφητεύει άλλες συμφορές οπότε και υπέστη νέους διωγμούς από τον Βασιλέα Ιωακείμ (που είχαν επιβάλλει οι Αιγύπτιοι) θεωρούμενος ως εχθρός των Αιγυπτίων. Τα κηρύγματά του γίνονται δεκτά με ειρωνείες. Του απαγορεύουν να επισκέπτεται το ναό. Ο Προφήτης σκέπτεται να εγκαταλείψει τον αγώνα. Η φωτιά όμως του λόγου του Θεού, που είναι μέσα του, δεν τον αφήνει. Κατά το τέλος του 605 π.Χ., μετά την ήττα των Αιγυπτίων στο Χαρκαμύς, επειδή ο ίδιος δεν ήταν δυνατόν να εισέλθει στην αυλή του ναού, δίδει στον μαθητή του Βαρούχ να αναγνώσει στο μέσο της αυλής του ναού, προφητεία, διά της οποίας κηρυσσόταν η καταστροφή του ναού. Όλοι τότε επαναστατούν εναντίον του. Ο Ιερεμίας και ο Βαρούχ κρύβονται, για να μη συλληφθούν. Η προλεχθείσα όμως καταστροφή επήλθε.
Οι Αιγύπτιοι νικήθηκαν από τον Ναβουχοδονόσορα το 605 π.Χ. και η Ιουδαία περιήλθε πλέον στους Βαβυλώνιους, οι Βαβυλώνιοι κατέστησαν φόρου υποτελή, το βασιλέα Ιωακείμ. Αυτός, επιθυμώντας την ανεξαρτησία και αφού παρακινήθηκε από άκριτους ανθρώπους, προκαλεί τη Βαβυλώνιο εκστρατεία κατά της Ιερουσαλήμ. Ο Ναβουχοδονόσωρ επέρχεται εναντίον του και πολιορκεί την Ιερουσαλήμ. Ο Ιερεμίας μάταια συνιστά στον βασιλέα Ιωακείμ, υποταγή στους Βαβυλώνιους. Ο Ιωακείμ πεθαίνει και η πόλη καταλαμβάνεται και πολιορκείται. Ο ναός καταστρέφεται. Ο άμεσος διάδοχος του Ιωακείμ, ο Ιωαχείν (Ιεχονίας) πορεύεται σε αιχμαλωσία με τους αξιωματούχους της χώρας και δέκα χιλιάδες από το λαό. Ο βασιλέας Ναβουχοδονόσωρ ορίζει ως διάδοχο του Ιεχονίου, τον Σεδεκία. Και επί βασιλείας Ιωαχείν (Ιωαχίν) εξακολούθησε να προφητεύει και να προτρέπει το λαό να ακολουθήσει το δρόμο του Θεού, χωρίς όμως αποτέλεσμα (Ιερεμίας 22,24-30. Β' Βασιλέων 24,12).
Κατά την Τρίτη περίοδο της δράσεως του Προφήτη Ιερεμίου, το 594 π.Χ., απεσταλμένοι των Ιδουμαίων, Αμμωνιτών, Τύρου και Σιδώνος, παρακάλεσαν τον Σεδεκία να συμμαχήσουν κατά των Βαβυλωνίων. Οι ψευδοπροφήτες κηρύσσουν ότι τα ιερά σκεύη του ναού που είχαν κλαπεί θα επιστραφούν. Ο Ιερεμίας αντιτίθεται και συμβολικά θέτει ζυγό στον τράχηλό του, για να δηλώσει ότι θα είναι δούλοι του Ναβουχοδονόσορα. Ο ψευδοπροφήτης Ανανίας σπάζει το ζυγό πάνω στον τράχηλο του Ιερεμία, για να τονίσει την αποτίναξη του ζυγού των Βαβυλωνίων. Ο Ιερεμίας απαντά, «Έσπασες ξύλινους ζυγούς; Σιδερένιους θα θέσει ο Θεός στον τράχηλό σας».
Ο Σεδεκίας τήρησε συνετή πολιτική προς τους απεσταλμένους των άλλων περιοχών και ενέκρινε την γνώμη του Προφήτη Ιερεμία. Όμως, κατά το 588 π.Χ., ο φαραώ της Αιγύπτου Ουαφρής επαναστατεί κατά των Βαβυλωνίων. Το φρόνημα των Ιουδαίων αναπτερώνεται και λαμβάνουν και αυτοί μέρος στην επανάσταση αυτή. Ο Ιερεμίας τους αποτρέπει από το να συμμαχήσουν με τους Αιγυπτίους κατά των Βαβυλωνίων. Οι Ιουδαίοι δεν υπακούν και επαναστατούν.

Ο Ιερεμίας ανάγγειλε την κατάληψη και τη καταστροφή της Ιερουσαλήμ και επειδή συμβούλευσε την Ιερουσαλήμ να παραδοθεί στους Βαβυλώνιους, τον κατηγόρησαν και τον φυλάκισαν (Ιερεμίας κεφ. 37). Έπειτα οι άρχοντες τον έριξαν σε μια λασπώδη δεξαμενή (Ιερεμίας 38,1-6), διότι με τον τρόπο που ο Προφήτης ομιλούσε παρέλυε τα χέρια των πολεμιστών. Με την επέμβαση όμως του Αιθίοπα Αβδεμέλεχ αποσύρεται από τον λάκκο. Αργότερα τον έβαλαν πάλι στη φυλακή (Ιερεμίας 38,7-13).  

Όταν αργότερα οι Βαβυλώνιοι κυρίευσαν την Ιερουσαλήμ, ο βασιλέας Σεδεκίας συλλαμβάνεται, τυφλώνεται και οδηγείται στη Βαβυλώνα. Η Ιερουσαλήμ παραδίδεται στις φλόγες και την καταστροφή. Μετά από εντολή του βασιλιά Ναβουχοδονόσορα ο οποίος εκτιμούσε τον Ιερεμία απελευθερώνεται. Του πρότεινε μάλιστα είτε να μεταβεί στη Βαβυλώνα είτε να μείνει στην Ιερουσαλήμ (Ιερεμίας 40,1-5). Ο Ιερεμίας όμως προτίμησε να μείνει στην Ιερουσαλήμ για να υπηρετήσει το λαό που είχε απομείνει (Ιερεμίας 40,6).
Κατά την τέταρτη περίοδο της δράσεώς του, ο Ιερεμίας, μετά την άλωση της Ιερουσαλήμ, αποφασίζει να διαμείνει πλησίον του Γοδολίου. Τον Γοδολία, ο βασιλέας Ναβουχοδονόσωρ εγκαθιστά κυβερνήτη της Ιουδαίας. Μετά από λίγο, όμως, ο Γοδολίας δολοφονείται και ο Ιουδαϊκός λαός, φοβούμενος την τιμωρία από τους Βαβυλωνίους, αποφασίζει να απέλθει στην Αίγυπτο παρά την γνώμη του Ιερεμίου και την εντολή του Θεού. Χωρίς την θέλησή του, παίρνουν μαζί τους και τον Ιερεμία, ο οποίος κηρύττει και στην Αίγυπτο. Προφητεύει την εισβολή του Ναβουχοδονόσορα και την κατάκτηση της Αιγύπτου από τους Βαβυλώνιους, η οποία και έγινε (Ιερεμίας κεφ. 43). Εκεί οι Ιουδαίοι περιπίπτουν σε ειδωλολατρία. Ο Προφήτης επέρχεται και πάλι εναντίον αυτών. Εκείνοι όμως δεν υπακούουν και ο Προφήτης προλέγει την καταστροφή τους.
Από δω και πέρα χάνονται τα ίχνη του. Κάποιες μη εξακριβωμένες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Ιερεμίας λιθοβολήθηκε και βρήκε οικτρό θάνατο από τους συμπατριώτες του στην πόλη Τάφνα της Αιγύπτου.  Μια Ραββινική παράδοση αναφέρει ότι απήχθη μαζί με τον Βαρούχ αιχμάλωτος από τον βασιλέα Ναβουχοδονόσωρ σε κάποια εισβολή του στην Αίγυπτο το 568 π.Χ..
  Υπηρέτησε το Θεό για 42 χρόνια, και προσπάθησε με ζήλο και μεγάλη υπομονή να οδηγήσει τον αποστάτη λαό στο δρόμο του Θεού. Γι' αυτό και δέχθηκε διωγμούς. Έκλαψε για τις αμαρτίες του λαού. Ο Ιερεμίας προφήτευσε για την υποταγή του βασιλείου του Ιούδα στους Βαβυλώνιους, την κατάκτηση της Αιγύπτου αλλά και την καταστροφή και την εξαφάνιση της Βαβυλώνας (κεφ. 50,51). Επίσης προφήτευσε εναντίον των Φιλισταίων (κεφ. 47), των Μωαβιτών (κεφ. 48), των Αμμωνιτών (49,1-6), των Εδωμιτών (49,7-22), της Δαμασκού (49,23-27), των αραβικών φυλών (49,28-33), και της Ελάμ (49,34-39).

Ο Ιερεμίας έγραψε, με τη βοήθεια του γραμματέα του Βαρούχ, το ομώνυμο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, την ομώνυμη "Επιστολή" και τους "Θρήνους", του οποίου το περιεχόμενο είναι μια συλλογή από άσματα λύπης για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Το βιβλίο του Προφήτη Ιερεμία δεν παρουσιάζει μόνο υψηλές θρησκευτικές ιδέες, αλλά κυρίως μια ζωηρή θρησκευτική προσωπικότητα, διότι ο Ιερεμίας δεν κήρυττε μόνο, αλλά ζούσε την διδασκαλία αυτή με τόση επιμονή, ώστε όχι μόνο ο θάνατός του υπήρξε μαρτυρικός, αλλά και ολόκληρη η ζωή του ήταν ένα διαρκές μαρτύριο.

Ο Ψαλμός 64 που έχει γραφτεί από τον Δαβίδ, χρησιμοποιήθηκε από τους προφήτες Ιερεμία και Ιεζεκιήλ για τους Ισραηλίτες που επέστρεφαν από την Βαβυλώνια αιχμαλωσία. Ο Ψαλμός 136 γραμμένος από τον προφήτη Ιερεμία και επηρεασμένος από το ύφος του Δαβίδ, αναφέρεται στα χρόνια της αιχμαλωσίας των Ισραηλιτών στη Βαβυλώνα και αναπολεί την Ιερουσαλήμ. Στον Ψαλμό 136 μάλιστα, ο ποιητής εύχεται στον Κύριο να τιμωρήσει τους Εδωμίτες, διότι την ημέρα της πτώσης και της καταστροφής της Ιερουσαλήμ, έλεγαν στους Βαβυλώνιους ν' αδειάσουν και να καταστρέψουν την Ιερουσαλήμ από τα θεμέλιά της (Ψαλμός 136,7).

Η ζωή του προφήτη Ιερεμία ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες όπως τον Μιχαήλ Άγγελο, τον Ρέμπραντ, τον Ρούμπενς και τον Λεμάν των οποίων τα έργα τους είναι αξιοθαύμαστα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του προφήτη Ιερεμία την 1η Μαΐου.

Ἦχος β’.
Τοῦ προφήτου σου Ἰερεμίου τὴν μνήμην, Κύριε, ἑορτάζοντες, δι᾽ αὐτοῦ σὲ δυσωποῦμεν· Σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

 Έτερον Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Ἐκ γαστρὸς ἠγιάσθης τὴ προγνώσει τοῦ Κτίσαντος, καὶ προφητικῆς ἐπληρώθης ἐκ σπαργάνων συνέσεως, ἐθρήνησας τὴν πτῶσιν Ἰσραήλ, σοφὲ Ἱερεμία ἐν στοργῇ, διὰ τοῦτο ὡς Προφήτην καὶ Ἀθλητήν, τιμῶμεν σὲ κραυγάζοντες, δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγούντι διὰ σοῦ, ἠμὶν τὰ κρείττονα.

5.-  ***  Ο Προφήτης Αμώς

Ο προφήτης Αμώς καταγόταν από τη Θεκοέ που βρισκόταν 8χλμ νότια της Βηθλεέμ. Καλλιεργούσε συκομουριές (Αμ. 7,14), ασκούσε παράλληλα το επάγγελμα του ποιμένος (Αμ. 7,14-15) και εμφανίστηκε ως προφήτης του Γιαχβέ (Αμ. 7,15) επί βασιλείας Ιεροβοάμ Β’ ώστε να ελέγξει τον Ισραήλ στη Βαιθήλ, ίσως και στη Γιλγάλ και τη Σαμάρεια. Η προφητική του δράση θα πρέπει να τοποθετηθεί κατά τη βασιλεία των Ουζίου βασιλέως Ιούδα και Ιεροβοάμ Β’ βασιλέως Ισραήλ, δηλ. μεταξύ των ετών 760 – 750 π.Χ.
~  Στο βόρειο βασίλειο όπου προφήτευσε ο προφήτης Αμώς η κατάσταση που επικρατούσε στην κοινωνία ήταν άδικη και καταδικαστέα. Ο λαός είχε χωριστεί σε δυο κατηγορίες του πτωχούς και τους πλουσίους, όπου οι δεύτεροι καταπίεζαν τους πρώτους αγοράζοντας τις περιουσίες τους έναντι χαμηλών αντιτίμων, ασκώντας την τοκογλυφία, εμπορική απάτη και αισχροκέρδεια.

Γνώστης ο Αμώς των διατάξεων του Νόμου του Θεού και υπερασπιστής της ηθικής και θρησκευτικής τάξης, η οποία τότε διασαλευόταν στο έπακρο, αφενός λυπάται και εκφράζει τη λύπη του, αφετέρου ελέγχει και επιτιμά το βασιλικό οίκο, τους ιερείς και το λαό προαναγγέλλοντας την επερχόμενη συμφορά.

Το βιβλίο του προφήτη Αμώς βρίσκεται στη δεύτερη θέση μεταξύ των ελασσόνων προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, αποτελείται από 9 κεφάλαια και ως περιεχόμενο περιλαμβάνει: α) εισαγωγή, β) προφητείες σχετικά με την καταστροφή των περιοίκων λαών και του Ισραήλ, γ) προφητείες κατά του βορείου βασιλείου, δ) οράματα που αφορούν την επερχόμενη καταστροφή και ε) προφητεία σχετικά με την παλινόρθωση του δαυϊτικού οίκου.

Στις προφητείες του Αμώς τονίζεται κυρίως η δικαιοσύνη του θεού, η οποία αποτελεί το κεντρικό σημείο του προφητικού του κηρύγματος. Η δικαιοσύνη του Θεού, κατά τον Αμώς, σε συνδυασμό με τη θεία αγαθότητα θα οδηγήσει τον Ισραήλ σε μετάνοια και μαζί με αυτόν όλη την ανθρωπότητα σε νέα ζωή.

Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξο Εκκλησία στις 15 Ιουνίου

6.- ***     Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ  ΜΑΛΑΧΙΑΣ   :
     

Βιογραφία Ο Προφήτης Μαλαχίας ήταν ένας από τους 12 μικρούς λεγόμενους προφήτες. Γεννήθηκε από τη φυλή του Λευΐ, εν Σοφαίς κατά τους χρόνους που επέστρεψαν οι Εβραίοι στην Ιερουσαλήμ από την αιχμαλωσία της Βαβυλώνας. Έζησε περί τον 5ο π.Χ. αιώνα, κατά τους χρόνους του Νεεμία και εργάστηκε στην Ιερουσαλήμ μετά τον Προφήτη Αγγαίο και τον Ζαχαρία. Πήρε το όνομα Μαλαχίας - που ελληνικά σημαίνει άγγελος για τρεις λόγους: Πρώτον, διότι, όσα προφήτευε, αμέσως τα επιβεβαίωνε στο λαό θείος άγγελος. Και το παράδοξο ήταν ότι τον άγγελο δεν τον έβλεπαν οι ανάξιοι, αλλά μόνο οι άξιοι, τη φωνή του όμως, την άκουγαν και οι άξιοι και οι ανάξιοι. Ο δεύτερος λόγος γι' αυτή του την ονομασία ήταν ότι ή όλη σωματική του εμφάνιση είχε τέλεια αρμονία και μεγαλοπρέπεια. Ο τρίτος λόγος και σπουδαιότερος ήταν ότι, από νέος ακόμα, έκανε ζωή ενάρετη και ηθικά άμεμπτη. Αυτό το απέδειξε, όταν βρέθηκε στη θέση να ελέγξει και πραγματικά, ήλεγξε με σφοδρότητα τον ίδιο του το λαό και τους Ιερείς ακόμα του Ισραήλ, για τις ανομίες και τις ασέβειές τους. Ο Θεός αξίωσε τον προφήτη Μαλαχία να προφητεύσει και τον ερχομό του Προδρόμου του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, για την προπαρασκευή του έργου Του. Έτσι, η ζωή του προφήτη μας δείχνει, πως κάποιος μπορεί να γίνει επίγειος άγγελος, με τη χάρη του Θεού. Ο προφήτης Μαλαχίας πέθανε ειρηνικά, σχετικά νέος και τάφηκε στο τόπο των πατέρων του.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον. Ἀγγελώνυμον κλῆσιν πλουτήσας ἔνδοξε, ἀγγελομίμητον βίον ἐπολιτεύσω ἐν γῇ, Μαλαχία Προφητῶν τὸ ἀκροθίνιον· ὅθεν Ἀγγέλους ἐαχηκώς, συλλαλοῦντας νοερῶς, ἐπλήσθης ἀΰλου δόξης, καὶ τῶν μελλόντων τὴν γνῶσιν, διατυποῖς πρὸς φωτισμὸν ἡμῶν. Σταθερή. Εορτάζει στις 3 Ιανουαρίου εκάστου έτους.-

7 .-  ***  ΠΡΟΦΗΤΗΣ  ΖΑΧΑΡΙΑΣ     :
   

Βιογραφία Ο Προφήτης Ζαχαρίας είναι ο ενδέκατος της σειράς των μικρών λεγομένων προφητών της Παλαιάς Διαθήκης. Καταγόταν από το γένος του Ισραήλ και τη φυλή του Λευΐ. Γεννήθηκε στην πόλη Γαλαάδ της Παλαιστίνης κατά την περίοδο της βαβυλώνιας αιχμαλωσίας και το όνομά του σημαίνει, στην ελληνική γλώσσα, μνήμη Θεού, εκείνον δηλαδή τον οποίο ο Θεός ενθυμείται. Ήταν γιος του Βαραχίου και εγγονός του Αδδώ. Ο Ζαχαρίας, ήταν αυτός που με τον προφήτη Αγγαίο, διήγειραν τους Ιουδαίους, όταν αυτοί το 537 με 536 π.Χ. επέστρεψαν στην Ιουδαία, να ανοικοδομήσουν το ναό της Ιερουσαλήμ. Υπάρχει η άποψη, ότι ο προφήτης Ζαχαρίας ανήκε σε Ιερατικό γένος και ήταν ιερεύς και ο ίδιος. Κατά την Ιουδαϊκή παράδοση, ο Ζαχαρίας και ο Αγγαίος ήταν μέλη της Μεγάλης Συναγωγής, η οποία ώρισε τον Κανόνα των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης. Ασχολήθηκαν δε και με την τακτοποίηση της ιεράς λειτουργίας, και συνέθεσαν ή αναθεώρησαν ψαλμούς. Ο Ζαχαρίας προφήτευσε την είσοδο του Ιησού στην Ιερουσαλήμ για την Κυριακή των Βαΐων, και για το ποσό που πλήρωσαν οι Αρχιερείς στον Ιούδα σαν τίμημα για την προδοσία του Διδασκάλου. Ο Προφήτης Ζαχαρίας κοιμήθηκε σε βαθύ γήρας και ενταφιάσθηκε κοντά στον τάφο του Προφήτη Αγγαίου. Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος ο Μέγας (379-395 μ.Χ.) έκτισε ναό αφιερωμένο στον Προφήτη Ζαχαρία στη μονή της Αγίας Δομνίκης Κωνσταντινουπόλεως. Ναός, επίσης, του Προφήτου υπήρχε στο βουνό του Αυξεντίου, σε τόπο όπου καλείτο «Θέατρο».

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Τὴν κλῆσιν κατάλληλον, δείξας τοὶς ἔργοις σοφέ, ταμεῖον ἐπάξιον, τῆς ἐπιπνοίας Θεοῦ, Ζαχαρία γεγένησαι, ἔχων γὰρ ἐν τῷ βίῳ, συλλαλούντας Ἀγγέλους, ὤφθης τῶν ἐσομένων, θεηγόρος Προφήτης. Καὶ νῦν ἠμῶν τᾶς αἰτήσεις, ἄνωθεν πλήρωσαν. Σταθερή. Εορτάζει στις 8 Φεβρουαρίου εκάστου έτους.

8.- ~ ***   Ο Προφήτης Ζαχαρίας ο πατέρας του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου (Μνήμη 5 Σεπτεμβρίου)

Ο προφήτης Ζαχαρίας κατήγετο από τον οίκο του αρχιερέως Αβιά, απογόνου του Ααρών, και ζούσε στα Ιεροσόλυμα με την γυναίκα του Ελισάβετ, απόγονο και αυτή του Ααρών. Και οι δύο επολιτεύοντο σύμφωνα με τις θείες εντολές, ήσαν δέ δίκαιοι και άμεμπτοι ενώπιον του Θεού. Είχαν μείνει όμως άτεκνοι και η ηλικία τους είχε περάσει. Την ημέρα της μεγάλης εορτής του Εξιλασμού, όταν ο Ζαχαρίας εισήλθε μόνος ως εφημερεύων αρχιερεύς στον ναό για να προσφέρη θυμίαμα, παρουσιάσθηκε στα δεξιά του θυσιαστηρίου του ο αρχάγγελος Γαβριήλ. Εξαστράπτοντας από θείο φως τού ευαγγελίσθηκε ότι ο Θεός εισήκουσε τις προσευχές του και θα του δώση στα γηρατειά υιό, ο οποίος θα ονομασθή Ιωάννης· πρόσθεσε δέ· «Και Πνεύματος Αγίου πλησθήσεται έτι εκ κοιλίας μητρός αυτού, και αυτός προελεύσεται ενώπιον του Κυρίου ετοιμάσαι Κυρίω λαόν κατεσκευασμένον».

Ο ευαγγελισμός του Ζαχαρία. Μικρογραφία από αρχαίο αρμενικό χειρόγραφο.

Ο Ζαχαρίας έκθαμβος από την οπτασία δυσπίστησε στο χαρμόσυνο μήνυμα και ο άγγελος τον ετιμώρησε με αφωνία ως την γέννησι και τα ονομαστήρια του Προδρόμου, για να τον διδάξη να μην αμφιβάλλη στις θείες επαγγελίες.
Την ογδόη ημέρα από την γέννησι του παιδιού, κατά την περιτομή του, οι συγγενείς ρώτησαν τον πατέρα του πώς θα το ονομάση. Ο Ζαχαρίας εζήτησε πλάκα και έγραψα: «Ιωάννης εστί το όνομα αυτού». Αμέσως λύθηκε η γλώσσα του και πλήρης Πνεύματος Αγίου έψαλε την προφητική ωδή: «Ευλογητός Κύριος, ο Θεός του Ισραήλ, ότι επεσκέψατο και εποίησε λύτρωσιν τω λαώ Αυτού, και ήγειρε κέρας σωτηρίας ημίν εν οίκω Δαυίδ του παιδός αυτού, καθώς ελάλησε διά στόματος των αγίων, των απ’ αιώνος προφητών Αυτού… Και σύ, παιδίον, προφήτης Υψίστου κληθήση· προπορεύση γάρ πρό προσώπου Κυρίου ετοιμάσαι οδούς Αυτού, του δούναι γνώσιν σωτηρίας τω λαώ Αυτού, εν αφέσει αμαρτιών αυτών διά σπλάγχνα ελέους Θεού ημών, εν οίς επεσκέψατο ημάς ανατολή εξ ύψους, επιφάναι τοις εν σκότει και σκιά θανάτου καθημένοις, του κατευθύναι τους πόδας ημών εις οδόν ειρήνης » (Λουκ. 1,5-20· 53-79).
Μετά την γέννησι του Χριστού ο Ζαχαρίας, σύμφωνα με την παράδοσι, εκήρυττε με παρρησία ότι η Μαριάμ όντως εγέννησε τον Θεό και ότι μετά τον θείο τοκετό έμεινε και πάλι Παρθένος. Επειδή δέ στον ναό της όρισε να στέκεται όπου εστέκοντο αι παρθένοι, διήγειρε εναντίον του το μίσος των Εβραίων. Έτσι, όταν κατά την βρεφοκτονία της Βηθλεέμ έκρυψε την Ελισάβετ μαζί με τον Ιωάννη, νήπιο τότε δυόμισι ετών, σε σπήλαιο πέραν του Ιορδάνου, τον κατήγγειλαν στον θηριώδη Ηρώδη και τον κατεδίωξαν ώς το εσωτερικό του ναού. Εκεί τον εφόνευσαν μεταξύ ναού και θυσιαστηρίου, στον τόπο όπου είχε ορίσει να στέκεται η Παρθένος μετά την θεοτοκία της. Το αίμα του κύλησε έως το εσωτερικό του θυσιαστηρίου, μαρτυρώντας ενώπιον του Θεού την μιαιφονία των Εβραίων. Οι ιερείς ενεταφίασαν το σώμα του στον τάφο των πατέρων του, στα Ιεροσόλυμα.
Από το γεγονός αυτό και εξής στον ναό των Ιεροσολύμων έλαβαν χώρα σημεία και τέρατα, που προεμήνυαν την προσεχή κατάργησι της λατρείας και του Νόμου. Οι ιερείς έπαυσαν να έχουν οπτασίες θεοπέμπτων αγγέλων· τους αφαιρέθηκε το χάρισμα της προφητείας και δεν μπορούσαν πλέον να δώσουν χρησμό από το Δαβήρ (άδυτο του ναού), ούτε να ρωτήσουν στο εφούδ (άμφιο του Ααρών) και να διασαφηνίσουν στον λαό τα δυσνόητα σημεία της Αγίας Γραφής.
Πηγή: «Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας», υπό ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, εκδ. Ίνδικτος (τόμος πρώτος, σ. 57-59).
 ~***    Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΚΑΙ Η ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΕΛΙΣΑΒΕΤ  :
    

Βιογραφία Ο Ζαχαρίας, πατέρας του Ιωάννη του Βαπτιστή, έζησε στα χρόνια του Ηρώδη, βασιλιά της Ιουδαίας. Κατά τη γνώμη του Χρυσοστόμου, καθώς και άλλων Πατέρων της Εκκλησίας, ο Ζαχαρίας δεν ήταν απλός Ιερέας, αλλά αρχιερέας που έμπαινε στα άγια των αγίων. Σύζυγο είχε την Ελισάβετ και δεν είχαν παιδί. Κάποια μέρα λοιπόν, την ώρα του θυμιάματος μέσα στο θυσιαστήριο, είδε άγγελο Κυρίου που του ανήγγειλε ότι θα αποκτούσε γιο και θα ονομαζόταν Ιωάννης. Ο Ζαχαρίας σκίρτησε από χαρά, αλλά δυσπίστησε. Η γυναίκα του ήταν στείρα και γριά, πώς θα γινόταν αυτό που άκουγε; Τότε ο άγγελος του είπε ότι θα μείνει κωφάλαλος μέχρι να πραγματοποιηθεί η βουλή του Θεού. Πράγματι, η Ελισάβετ συνέλαβε και έκανε γιο. Όταν θέλησαν να δώσουν όνομα στο παιδί, ο Ζαχαρίας έγραψε πάνω σε πινακίδιο το όνομα Ιωάννης. Αμέσως δε λύθηκε η γλώσσα του και όλοι μαζί δόξασαν το Θεό. Βέβαια, η χάρη αυτή έγινε από το Θεό στο Ζαχαρία, διότι της ήταν «δίκαιος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, πορευόμενος ἐν πάσαις ταὶς ἐντολαὶς καὶ δικαιώμασι τοῦ Κυρίου ἄμεμπτος» (Λουκά, α' 6.). Ήταν, δηλαδή, δίκαιος μπροστά στο Θεό και ζούσε σύμφωνα με της εντολές και τα παραγγέλματα του Κυρίου, άμεμπτος από κάθε σοβαρή ενοχή.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος δ’. Κατεπλάγη Ἰωσήφ. Ἱερωσύνης στολισμόν, περιβαλλόμενος σοφέ, κατὰ τὸν νόμον τοῦ Θεού, ὁλοκαυτώματα δεκτά, ἱεροπρεπῶς προσενήνοχας Ζαχαρία· καὶ γέγονας φωστήρ, καὶ θεατὴς μυστικῶν, τὰ σύμβολα ἐν σοί, τὰ τῆς χάριτος, φέρων ἐκδήλως πάνσοφε, καὶ ξίφει ἀναιρεθεὶς ἐν τῷ ναῷ τοῦ Θεοῦ, Χριστοῦ Προφῆτα, σὺν τῷ Προδρόμῳ, πρέσβευε σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. Σταθερή. Εορτάζει στις 5 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους.

 9.- ***   Προφήτης Αβδιού ή Οβδιού
  Ἔφησεν ἂν τι μέλλον Ἀβδιοὺ πάλιν,
Εἰ μὴ τελευτὴν εἶχεν αἰδεῖσθαι τάχα.
Ἐννεακαιδεκάτῃ βίον Ἀβδιοὺ ἐξεπέρησεν.
Βιογραφία
Ο Προφήτης Αβδιού (ή Οβδιού) που το όνομα του σημαίνει «δούλος Κυρίου», έζησε περί το 800 π.Χ., (κατ' άλλη εκδοχή στο δεύτερο μισό του 6ου αιώνα π.Χ.), και είναι ένας από τους δώδεκα μικρούς λεγόμενους προφήτες.
Ο Προφήτης Αβδιού καταγόταν από τη Συχέμ (εκ του αγρού Βηθοχαράμ ή Βαθαχαράμ), και με τη σύντομη προφητεία του αυστηρά παρατηρεί με ισχυρές ποιητικές εκφράσεις την υπερηφάνεια και την πτώση του Ισραήλ. Να τι λέει χαρακτηριστικά για την υπερηφάνεια: «Ὑπερηφάνια τῆς καρδίας σου ἐπῆρε σε κατασκηνοῦντα ἐν ταῖς ὀπαῖς τῶν πετρῶν, ὑψῶν κατοικίαν αὐτοῦ, λέγων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ - τὶς κατάξει με ἐπὶ τὴν γῆν; ἐὰν μετεωρισθῆς ὡς ἀετὸς καὶ ἐὰν ἀνὰ μέσον τῶν ἄστρων θῇς νοσσιᾶν σου, ἐκεῖθεν κατάξω σε, λέγει Κύριος» (Οβδιού,α' 3,4). Δηλαδή, η υπερηφάνεια της καρδιάς σου σε έκανε να φρονείς πολύ υψηλά για τον εαυτό σου, ότι τάχα κατοικείς σε φαράγγια και σπηλιές των ορέων και γενικά απόρθητες περιοχές. Έχεις κτίσει την κατοικία σου σε πολύ ύψος, πιστεύεις ότι είσαι ισχυρός και ανίκητος και λες από μέσα σου; Ποιος θα μπορέσει να με κατεβάσει στη γη; Και αν ακόμα πετάξεις σε μεγάλα ύψη σαν τον αετό, και αν στήσεις τη φωλιά σου ψηλά ανάμεσα στ' αστέρια, από 'κει θα σε καταρρίψω και θα σε κατεβάσω, λέγει ο Κύριος. Ας προσέξουμε, λοιπόν, τα λόγια του προφήτη και ας καλλιεργούμε το θεμέλιο των αρετών, που είναι η ταπείνωση.
Να αναφέρουμε επίσης, ότι ο Αβδιού ήταν μαθητής του προφήτου Ηλιού, επί της βασιλείας Οχοζία, ο οποίος έστειλε τον Αβδιού στον Ηλία για να τον πείσει να κατέβει από το βουνό προς τον βασιλιά. Μετά την μετάβαση του Ηλία στον Οχοζία, ο Αβδιού, παραιτήθηκε από τη θέση του πεντηκοντάρχου, ακολούθησε τον προφήτη Ηλία και τον υπηρετούσε. Όταν πέθανε ετάφη στον τάφο των πατέρων του.
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ὥσπερ θεράπων φερωνύμως τοῦ Λόγου, τοῦ ὑπὲρ ἔννοιαν φωτὸς ἠξιώθης, καὶ προφητείας ἔλλαμψιν ἐδέξω σοφὲ δόξαν γὰρ τὴν ἄυλον, καθαρῶς ἐποπτεύων, ὄργανον θεόπνευστον, Ὀβδιοὺ ἀνεδείχθης, προμελωδοῦν ἐν κόσμῳ μυστικῶς, τῶν ἐσομένων, Προφῆτα τὴν ἔκβασιν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος β’.
Τοῦ Προφήτου σου Ἀβδιοὺ τὴν μνήμην, Κύριε, ἑορτάζοντες, δι᾽αὐτοῦ σε δυσωποῦμεν· Σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κάθισμα
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου, Σωτὴρ.
Ὁ μέγας Ἀβδιοὺ, ἐπιλάμψεσι θείαις, τὸν νοῦν φωτοειδῆ, κεκτημένος θεσπίζει, τὰ μέλλοντα Πνεύματι, τῷ Ἁγίῳ φθεγγόμενος, τοῦτον σήμερον, εὐσεβοφρόνως τιμῶντες, ἐκτελέσωμεν, τὴν ἱερὰν αὐτοῦ μνήμην, καρδίας φωτίζουσαν.
10.- ***  Ο Άγιος προφήτης ΑβδιούΟ Αβδιού γεννήθηκε στο χωριό Βαθαχαράμ στην περιοχή Σηχέμ. Ζούσε στην αυλή του βασιλέως Αχαάβ. Όταν όμως ο βασιλιάς απομακρύνθηκε από την αληθινή λατρεία και προσκύνησε τα είδωλα, ο Αβδιού δεν τον ακολούθησε , αλλά συνέχισε αταλάντευτα να υπηρετεί τον ένα και μοναδικό αληθινό Θεό.
Την εποχή που η πονηρή βασίλισσα Ιεζάβελ, από μίσος για τον προφήτη Ηλία, ξεσήκωσε διωγμό εναντίον όλων των προφητών του Θεού, ο Αβδιού συγκέντρωσε εκατό εξ αυτών τους έκρυψε ανά πενήντα σε δύο σπήλαια και τους προμήθευε τροφή εκεί, μέχρι να καταπαύσει ο διωγμός ( Βασιλ. Γ΄18, 4 ) . Ο Αβδιού ήταν σύγχρονος του μεγάλου Προφήτη Ηλία, τον οποίον σεβόταν απεριόριστα και υπηρετούσε καθ’ όλα , ως υποτακτικός και ακόλουθός του. Έζησε εννιακόσια χρόνια πριν από τον Χριστό και εισήλθε ειρηνικά στην αιώνια ανάπαυση.
Από το βιβλίο: «Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
Πνευματικό ημερολόγιο
Ο Πρόλογος της Αχρίδος
Βίοι Αγίων, Ύμνοι, Στοχασμοί και Ομιλίες για κάθε ημέρα του χρόνου.
Νοέμβριος»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΘΩΣ
  
11.- ***  Προφήτης Ναούμ
Ημερομηνία εορτής: 01/12/2011
Ναούμ, τὸν Ἑλκεσαῖον ἐκπεπνευκότα,
Ἕλκει πόθος με σμυρνίσαι σμύρνῃ λόγου.
Πρώτη ἐκ βιότοιο Δεκεμβρίου ᾤχετο Ναούμ.
Βιογραφία
  
Ο Προφήτης Ναούμ είναι ένας από τους δώδεκα μικρούς λεγόμενους προφήτες. Έζησε τον 5ο αιώνα προ Χριστού (άκμασε περί το 460 π.Χ.) και ήταν από τη φυλή του Συμεών. Πατρίδα είχε την Ελκεσέμ, γι' αυτό ονομάστηκε και Ναούμ ο Ελκεσαίος.
Το βιβλίο της προφητείας του αποτελείται από τρία μικρά κεφάλαια και αφορά την τύχη της πόλης Νινευή. Στο Α' κεφάλαιο, υμνεί το Θεό, στο Β' κεφάλαιο, προαναγγέλλει τον όλεθρο της Νινευή με τα άρματα της, τους Ιππείς και τους θησαυρούς της ενώ στο Γ' κεφάλαιο, χαρακτηρίζει τη Νινευή σαν πόλη των αιμάτων, του ψεύδους, της μεγάλης αδικίας και πορνείας.
Ας δούμε, όμως, τι λέει για τους αμαρτωλούς ανθρώπους τέτοιας πόλης, και τι γι' αυτούς που είναι κοντά στον Κύριο: «Χρηστὸς Κύριος τοῖς ὑπομένουσιν αὐτὸν ἐν ἡμέρᾳ θλίψεως καὶ γινώσκων τοὺς εὐλαβουμένους αὐτὸν καὶ ἐν κατακλυσμοῖς πορείας συντέλειαν ποιήσεται τοὺς ἐπεγειρομένους, καὶ τοὺς ἐχθροὺς αὐτοῦ διώξεται σκότος» (Ναούμ, Α' 7-8 ). Δηλαδή ο Κύριος είναι ευεργετικός για εκείνους που μένουν κοντά Του στις ημέρες των θλίψεων τους. Γνωρίζει ο Κύριος και περιβάλλει με συμπάθεια εκείνους που Τον σέβονται. Εναντίον όμως των αμαρτωλών, που αλαζονικά με κάθε είδους αμαρτία εγείρονται εναντίον Του, θα ορμήσει σαν κατακλυσμός για να τους εξαφανίσει τελείως. Θα καταδιώξει τους εχθρούς Του και θα τους κυριεύσει το σκοτάδι του θανάτου.
Ο προφήτης Ναούμ πέθανε ειρηνικά και τάφηκε στον τόπο των πατέρων του.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Νόμω ἔλαμψας, προαναγγέλλων, τᾶς τῆς χάριτος, Ναοὺμ Προφήτα, ὀμωνύμως παρακλήσεις ἐν Πνεύματι· δι' ὧν ὁ Λόγος οὐσίαν τὴν βρότειον, ἐπιφανεῖς τοὶς ἀνθρώποις κατηύφρανεν ὅθεν πρέσβευε, Τριάδι τὴ πανοικτίρμονι, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος β’.
Τοῦ Προφήτου σου Ναοὺμ τὴν μνὴμην, Κύριε ἑορτάζοντες, δι᾽ αὐτοῦ σε δυσωποῦμεν· Σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κάθισμα
Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀμιγῆ χαρακτήρων τῶν κάτω ἔνδοξε, σὺ τὸν νοῦν κεκτημένος, τοῦ θείου Πνεύματος, καθαρώτατον Ναοὺμ δοχεῖον γέγονας, τὰς ἐλλάμψεις τὰς αὐτοῦ, εἰσδεχόμενος λαμπρῶς, καὶ πᾶσι διαπορθμεύων· διό σε ἐκδυσωποῦμεν, ὑπὲρ εἰρήνης τοῦ κόσμου πρέσβευε.
Πηγή: saint.gr

12.- *** Ο Προφήτης Αββακούμ (2 Νοεμβρίου)

του Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμανδρίτου Αθηναγόρου Αθανασίου
Ο λαός του Θεού, ζούσε στην αποστασία και ο προφήτης Αββακούμ ανησυχούσε διότι ο Θεός δεν έκανε τίποτα για να τους τιμωρήσει. Πως ένας δίκαιος Θεός αφήνει το Λαό Του σ̉ αυτή την κατάσταση; Γνωρίζουμε πολύ λίγα πράγματα για τον προφήτη Αββακούμ: Ήταν σύγχρονος του προφήτη Ιερεμία και γεννήθηκε στη φυλή Ιούδα, στα τέλη της ηγεμονίας του βασιλιά Ωσηέ (640-609 π.Χ.) η στις αρχές της ηγεμονίας του βασιλιά Ιωακίν (609-598 π.Χ.). Αναμφίβολα, έχει βιώσει την εκπλήρωση της προφητείας του, σύμφωνα με την οποία, οι Βαβυλώνιοι θα εισέβαλλαν στην Ιερουσαλήμ το 597.
Το βιβλίο του Αββακούμ είναι ξεχωριστό, διότι αποτελείται κυρίως από διάλογους μεταξύ του Αββακούμ και του Θεού. Ο Αββακούμ ρωτά το Θεό κι Εκείνος απαντά. Οι ερωτήσεις του υποδηλώνουν τη φωνή όλων των πιστών της φυλής Ιούδα, που αδυνατούν ν̉ ακολουθήσουν τις οδούς του Θεού. Ο Αββακούμ παρατηρεί ότι η πνευματική κατάσταση του λαού του Θεού είναι αξιοθρήνητη. Έτσι, πάει να παραπονεθεί με θλίψη στο Θεό, για την αδικία, την κακία, και τη βία που κυριαρχούν, χωρίς Εκείνος να επεμβαίνει. Πολύ συχνά ο χριστιανός όταν περνά δυσκολίες, δεν καταλαβαίνει πως ενεργεί ο Θεός στη ζωή του, αλλά και στην ζωή των άλλων.
Ήδη από τον καιρό του αποστόλου Πέτρου, οι χριστιανοί αναρωτιούνταν γιατί ο Ιησούς Χριστός αργεί να πραγματοποιήσει την υπόσχεση της επιστροφής Του. Ωστόσο, ο Αββακούμ, στην απελπισία του, δεν ξεχνά ότι ο Κύριος είναι Άγιος και πως είναι ο Θεός του και ο Βράχος του. Όταν ο Θεός πληροφορεί τον Αββακούμ για την επερχόμενη κρίση στην φυλή Ιούδα, και πως αυτή η κρίση θα τους επιβληθεί με τους εχθρούς τους, τους Βαβυλώνιους, η αμηχανία του εντείνεται: "Πώς ένας Άγιος Θεός χρησιμοποιεί ένα άγριο και ειδωλολάτρη λαό για να πραγματοποιήσει τη κρίση Του ενάντια στο λαό του Θεού;" Σε μια ακόμα σιωπή του Θεού, ο προφήτης αγρυπνεί, περιμένοντας την ουράνια απάντηση. Και η απάντηση έρχεται. Ο Θεός επιβεβαιώνει τον προφήτη πως ελέγχει την κατάσταση και πως το σχέδιο αποκαλύπτει ότι και οι πρόξενοι της καταστροφής θα κριθούν, με τη σειρά τους. Ο Αββακούμ αρχίζει να καταλαβαίνει τα ουράνια σχέδια και μαθαίνει να αναπαύεται στο Θεό, που ξέρει πως και πότε να παρεμβαίνει για να εκτελέσει τα σχέδια του.
Σ̉ αυτό το κεφάλαιο βρίσκουμε ένα από τα πιο όμορφα εδάφια της Βίβλου: ‘’Ο δὲ δίκαιος ἐκ πίστεώς μου ζήσεται’’. Το βιβλίο του Αββακούμ τελειώνει με μια υπέροχη ομολογία πίστης και απόλυτης εμπιστοσύνης στο Θεό της σωτηρίας του. Μέσα σε ένα πνεύμα λατρείας και αίνου, ο Αββακούμ διακηρύττει την εμπιστοσύνη του στο Θεό, με κάθε τίμημα. Ο προφήτης, κατάλαβε το μήνυμα του Θεού και Τον αινεί για αυτό που είναι και για τις πράξεις Του.
Ο Αββακούμ συγκινείται στην ιδέα ότι ο Θεός θα επέμβει για να κρίνει το λαό και ετοιμάζεται για την περίοδο της δοκιμασίας και της οδύνης που πρόκειται να έρθει. Στο κεφάλαιο 3, εδάφιο 17-19, βρίσκουμε ένα καταπληκτικό απόσπασμα, όπου ο προφήτης απεικονίζει μια καταστροφική κατάσταση και διακηρύττει πως παρόλα αυτά βρίσκει τη χαρά στο Θεό, διότι Εκείνος είναι η δύναμη του και Εκείνος τον βοηθά να θριαμβεύει στις αντιξοότητες. Στο σύγχρονο απελπισμένο κόσμο μας, το μήνυμα του βιβλίου του Αββακούμ μας ενθαρρύνει να εμπιστευτούμε περισσότερο από ποτέ στο Θεό της σωτηρίας μας. Διότι Εκείνος ελέγχει τον κόσμο, και κρατά τις ζωές και το πεπρωμένο μας στα χέρια Του.
Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς ὄρος προέγραψας τὴν Θεοτόκον ἁγνήν, ἐξ ἧς ἡμῖν ἐλάμψεν ὁ τῶν ἁπάντων Θεός, σαρκὸς ὁμοιώματι. Ὅθεν σὲ ὡς προφήτην θεηγόρον τιμῶντες, χάριτος οὐρανίου μετασχεῖν δυσωποῦμεν, πρεσβείαις σου θεοδέκτοις, Ἀββακοὺμ ἔνδοξε.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος β’.
Τοῦ Προφήτου σου Ἀββακοὺμ τὴν μνὴμην, Κύριε ἑορτάζοντες, δι᾽ αὐτοῦ σε δυσωποῦμεν· Σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς ἵππους ἑώρακας τοὺς ἱεροὺς Μαθητάς, θαλάσσας ταράσσοντας, τῆς ἀγνωσίας σαφῶς, καὶ πλάνην βυθίζοντας, δόγμασιν εὐσεβείας, Ἀββακοὺμ θεηγόρε· ὅθεν σε ὡς Προφήτην, ἀληθῆ εὐφημοῦμεν, αἰτούμενοι τοῦ πρεσβεύειν ἐλεηθῆναι ἡμᾶς.
Κάθισμα
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἐπὶ τῆς θείας φυλακῆς ἔστης μάκαρ, καὶ κατενόησας Θεοῦ παρουσίαν, προφητικοῖς ἐν ὄμμασι θεόπνευστε· ὅθεν καὶ ἐβόησας, Ἀββακοὺμ μετὰ φόβου, Κύριε ἀκήκοα, τὴν φρικτὴν ἔλευσίν σου, καὶ ἀνυμνῶ σε σάρκα χοϊκήν, ἐκ τῆς Παρθένου, φορέσαι θελήσαντα.

 

13.- **  Ο Προφήτης Σοφονίας (3 Νοεμβρίου)

O πριν βοήσας τη Σιών χαίρε σφόδρα,
Xαίρει παραστάς τω Θεώ Σοφονίας.
Φαίδιμος εν τριτάτη Σοφονίας ήτορ αφήκεν.
Βιογραφία
Έζησε τον 7ο αιώνα π.Χ., επί βασιλέως Ιωσίου. Είναι ο ένατος από τους μικρούς λεγόμενους προφήτες και καταγόταν από τη φυλή του Συμεών ή κατ' άλλους του Λευΐ. Το όνομά του σημαίνει: ο Θεός κρύπτει, δηλαδή περιφρουρεί, προστατεύει. Το προφητικό του βιβλίο διαιρείται σε τρία μικρά κεφάλαια. Στο πρώτο απειλεί τους Ιουδαίους, που παρεξέκλιναν από τον Κύριο στην ειδωλολατρία. Στο δεύτερο προλέγει την καταστροφή της Γάζας, της Ασκαλώνος, της Αζώτου, της Δαμασκού, της Αιθιοπίας, της Ασσυρίας και άλλων ακόμα χωρών. Στο τρίτο ελέγχει την Ιερουσαλήμ για τη διαφθορά της, αλλά και την ονομάζει επιφανή, σαν κοιτίδα λυτρώσεως του ανθρωπίνου γένους. Τέλος, χαιρετίζει με αγαλλίαση τη μέλλουσα εμφάνιση του Κυρίου στη Σιών. Αλλά ο Θεός μίλησε με το Στόμα του προφήτη και να τι είπε για τους άνομους ανθρώπους: «Εξάρω τους ανόμους από προσώπου της γης, λέγει Κύριος... Και τους εκκλίνοντας από του Κυρίου και τους μη ζητούντας τον Κύριον και τους μη αντεχομένους του Κυρίου», Σοφονίας, Α' 3, 6. Θα ξεριζώσω λέει ο Κύριος τους ανόμους από το πρόσωπο της γης. Και θα τιμωρήσω αυτούς που παρεκκλίνουν από τις εντολές του Κυρίου, αυτούς που δεν ζητούν με την προσευχή τους τον Κύριο και δεν κρατούν Αυτόν σαν στήριγμα τους. Ο προφήτης Σοφονίας πέθανε ειρηνικά και τάφηκε στον τόπο των πατέρων του.
πολυτίκιον
Ήχος β'
Του Προφήτου σου Σοφονίου την μνήμην, Κύριε εορτάζοντες, δι’ αυτού σε δυσωπούμεν· Σώσον τας ψυχάς ημών.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ήχος α'. Της ερήμου πολίτης.
Συνιείς φερωνύμως των μελλόντων την πρόγνωσιν, εκφαντορικώς προεκφαίνεις, την αιώνιον λύτρωσιν. Σιών γαρ βασιλέα τον Χριστόν, κηρύττεις Σοφονία εμφανώς· παρ' αυτού γαρ ελυτρώθημεν της αράς, Προφήτα οι βοώντες σοι· δόξα τω σε δοξάσαντι Θεώ, δόξα τω σε στεφανώσαντι, δόξα τω δωρουμένω διά σου, πάσι συγχώρησιν.

 

14.- *** Ο Προφήτης Ιωνάς (21 Σεπτεμβρίου)
Ἀπό προσώπου τοῦ Θεοῦ φεύγεις πάλαι,
Νῦν δὲ πρόσωπον, Ἰωνᾶ τούτου βλέπεις.
Βιογραφία
Ο Προφήτης Ιωνάς έζησε επί των βασιλέων Αμασίου και Ιεροβοάμ. Ήταν γιος του Αμαθί και είχε πατρίδα την Γεχθοφέρ, της φυλής Ζαβουλών. Ο Ιωνάς ήταν αυτός, που με θεία νεύση ενθάρρυνε τον Ιεροβοάμ σε πόλεμο κατά του άρχοντα της Συρίας, που κατέληξε σε νίκη του Ισραήλ και αποκατάσταση των συνόρων του.
Ο Ιωνάς φέρεται στην Παλαιά Διαθήκη, πέμπτος μεταξύ των μικρών λεγόμενων προφητών. Βρίσκουμε δε γι' αυτόν στο ομώνυμο βιβλίο, που κυρίως τον έκανε γνωστό λόγω της ιερής δραματικότητός του. Ο Κύριος τον είχε διατάξει να πάει στη Νινευή, έδρα πλάνης μάταιων καλλωπισμών και οργίων, για να κηρύξει σ' αυτή και να προφητέψει την καταστροφή της. Ο Ιωνάς όμως, αποφάσισε να λησμονήσει τη διαταγή του Θεού, και έκρινε καλό να πάει σε μια άλλη πόλη στους Θαρσείς. Ξεκίνησε λοιπόν το ταξίδι του με πλοίο, αλλά στ' ανοιχτά έπιασε μεγάλη τρικυμία. Τότε έριξαν κλήρο, για να δουν ποιος είναι υπεύθυνος του κάκου που τους βρήκε. Και ο κλήρος έπεσε στον Ιωνά, που είχε παρακούσει τη διαταγή του Θεού. Τότε τον έριξαν στη θάλασσα και η τρικυμία σταμάτησε. Αλλά και τον Ιωνά, τον κατάπιε ένα μεγάλο κήτος χωρίς να τον φάει και μετά τρεις μέρες και νύκτες τον έβγαλε στην ξηρά σώο και αβλαβή. Τότε ο Ιωνάς πήγε στη Νινευή, προφήτεψε ότι του είπε ο Θεός και οι Νινευίτες μετάνιωσαν, νήστεψαν 40 μέρες και έτσι η πόλη τους σώθηκε απ' την καταστροφή. Διότι η μετάνοια φέρει την αγαθότητα του Θεού, πάνω από τη δικαιοσύνη Του.
Ο Ιωνάς πέθανε στη γη Σαραάρ, κοντά στη βελανιδιά της Δεβόρας και τάφηκε μέσα σε σπηλιά. Βέβαια άλλα γεγονότα της ζωής του μαθαίνουμε στην Παλαιά Διαθήκη.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Σάλπιγξ εὔηχος, θείων κριμάτων, κόσμω πέφηνας, ἀναφωνοῦσα, Ἰωνὰ τοὶς Νινευίταις μετάνοιαν καὶ συσχεθεῖς ἐν τῷ κήτει προέγραψας, τὴν τοῦ Σωτῆρος τριήμερον ἔγερσιν ὅθεν πρέσβευε, δοθήναι τοὶς σὲ γεραίρουσι, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.
Πηγή: www.saint.gr

 

15.- ***  Ο προφήτης Αγγαίος (16 Δεκεμβρίου)
Ἀγγαῖος, ἄγγος πλῆρες ὤφθη χαρίτων.
Ὡς ὑλικὸν δέ, τῷ χρόνῳ συνετρίβη.
Ἕκτῃ καὶ δεκάτῃ Ἀγγαῖον γαῖα συνέσχεν.Βιογραφία
Ο Προφήτης Αγγαίος καταγόταν από την Ιερατική φυλή του Λευΐ και είναι ο 10ος των μικρών λεγόμενων προφητών. Γεννήθηκε στη Βαβυλώνα, όταν διαρκούσε η αιχμαλωσία των Ιουδαίων.
Ο Αγγαίος ήταν αυτός, που μαζί με τον προφήτη Ζαχαρία αναθέρμαναν το ζήλο των Ιουδαίων για την ανοικοδόμηση του Ναού του Σολομώντος. Το προφητικό βιβλίο του Αγγαίου είναι χωρισμένο σε δύο κεφάλαια και έχει απλό και αυστηρό ύφος. Επειδή ο Αγγαίος καταγόταν από λευιτική οικογένεια, όταν πέθανε, τάφηκε στα μνήματα των Ιερέων.
Να όμως και τι συμβουλεύει στους Ιερείς: «Οὕτως πάντα τὰ ἔργα τῶν χειρῶν αὐτῶν, καὶ ὃς ἐὰν ἐγγίση ἐκεῖ, μιανθήσεται ἕνεκεν τῶν λημάτων αὐτῶν τῶν ὀρθρινῶν» (Αγγαίος, Β' 14). Έτσι, λέει ο Αγγαίος, συμβαίνει με όλα τα έργα των χειρών αυτών. Όποιος Ιερέας δηλαδή, είναι μολυσμένος από δωροδοκίες που πήρε πρωί - πρωί, ή από άλλες αμαρτίες και παρακοές που διέπραξε, αν αγγίξει το θυσιαστήριο θα το μολύνει. Η προσφορά του δηλαδή, θα θεωρηθεί μολυσμός.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος β’.
Τοῦ Προφήτου σου Ἀγγαίου τὴν μνὴμην, Κύριε ἑορτάζοντες, δι᾽ αὐτοῦ σε δυσωποῦμεν· Σῶσον τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Προφήτης θεόληπτος, οἴα θεράπων Θεοῦ, τῷ κόσμῳ ἐνδέδειξαι, ἀνακαθάρας τὸν νοῦν, Ἀγγαῖε πανεύφημε, ὅθεν ἑορταζόντων, ἔνθα πέφυκεν ἦχος, ἤρθης ὡς ἑορτάζων, ἐν Θεῷ φερωνύμως, ὦ πρέσβευε θεηγόρε, σώζεσθαι ἅπαντας.
Κάθισμα
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Ὁ πάντα ὡς Θεός, ἐφορῶν καὶ γινώσκων, ψυχῆς τὸ καθαρόν, καταυγάσας σου ὄμμα, Προφῆτα πανεύφημε, ὁδηγὸν κόσμῳ ἔδειξεν· ὅθεν μνήμην σου, τὴν ἱερὰν ἐκτελοῦντες, πρέσβυν ἄριστον, καὶ πρὸς Θεὸν σε μεσίτην, Ἀγγαῖε προσάγομεν.
Πηγή: http://www.saint.gr/3281/saint.aspx .-

16.- ***   Βίος του Προφητου Δαβίδ

Ο Προφήτης Δαβίδ ήταν ο μικρότερος υιός του Ιεσσαί και καταγόταν από τη γνωστή σ όλο τον κόσμο πόλη, τη Βηθλεέμ της Ιουδαίας. Οι γονείς του ήταν πτωχοί και εκείνος εξασκούσε το επάγγελμα του βο­σκού. σε πολύ νεαρή ηλικία χρίσθηκε κρυφά Βασιλιάς από τον προφήτη Σαμουήλ. για μικρό χρονικό διάστη­μα υπηρέτησε ως μουσικός στην αυλή του Βασιλέως Σαούλ. Κατόπιν έγινε αξιωματικός και νυμφεύθηκε τη θυγατέρα του Βασιλιά Σαούλ. Ο Σαούλ στην αρχή τον αγαπούσε πολύ, αλλά αργότερα τον μίσησε φοβερά, γιατί τον θεώρησε σφετεριστή του θρόνου του.
Περιγράφεται ως πυρράκης (δηλ. ξανθός) μετά κάλους οφθαλμών (Α Βασ. 16,12) και χαρακτηρίζεται ως συνετός και πολεμιστής, και σοφός λόγω, και ανήρ αγαθός τω ειδή (Α Βασ. 16,18). Ο Σαούλ πολλές φορές ζήτησε το θάνατο του, αλλά ο Θεός τον προστά­τευσε.
Μετά το θάνατο του Σαούλ, ο Δαβίδ, που ήταν 30 ετών, με Θεία εντολή μετέβη στη Χεβρών, όπου αναγνωρίστηκε ως Βασιλιάς από τη φυλή του Ιούδα, στην οποία άνηκε. Μετά από λίγο χρονικό διάστημα κατόρ­θωσε, ώστε να ενώσει το Βασίλειο του με το βόρειο Βασίλειο και να αναγνωρισθεί Βασιλιάς όλων των φυ­λών του Ισραήλ.
Αφού εξουδετέρωσε τους μόνιμους εχθρούς του Ισραήλ, τους Φιλισταίους, καθώς και τους Μωαβίτες, Αραμαίους και Αμμωνίτες, ενδιαφέρθηκε για τη Θεία λατρεία. Μετέφερε στα Ιεροσόλυμα την Κιβω Το της Διαθήκης, αφού κατασκεύασε νέα σκηνή. για τα θέματα της θρησκείας και της Θεοκρατικής οικοδομήσεως της εσωτερικής πολιτικής του είχε ως συμβούλους τους  προφήτες Γάδ και Νάθαν. Ιδιαίτερα σπουδαία υπήρξε η προσωπική του συμβολή στην υμνωδία ως θεόπνευστου ψαλμωδού, στην οποία προσέφερε τους  καρπούς του ποιητικού του ταλάντου. Παρά ταύτα δεν αξιώθηκε να κτίσει το Ναό στον όποιο θα λατρευόταν ο Ύψιστος. Ο προφήτης Νάθαν του απαγόρευσε να πραγματο­ποιήσει αυτή την επιθυμία και του κατέστησε γνωστό ότι αυτή η χάρη θα δινόταν στον υιό του το Σολομώντα.
Αλλά ο μεγάλος αυτός άνδρας της Παλαιάς Δια­θήκης δεν πρόσεξε και νικήθηκε από ένα πάθος. Έλα­βε ως συζυγών του τη Βηρσαβεέ, τη γυναίκα του στρα­τηγού του Ούριου, αφού έστειλε το στρατηγό του στον πόλεμο κατά των Αμμωνηών σε επικίνδυνη θέση για να φονευθεί Έπεσε στο  διπλό έγκλημα φόνου και μοιχείας. Αλλά για το έγκλημά του αυτό επιτιμήθηκε από το σύμβουλο του, τον Προφήτη Νάθαν, και τιμω­ρήθηκε από το Θεό, με το θάνατο του πρώτου τέκνου εκ της Βηρσαβεέ, μολονότι μετάνιωσε πικρά για τα εγκλήματα του αυτά. Καρπός της μετανοίας του ήταν και ο Πεντηκοστός ψαλμός.

Στο τέλος της ζωής του ο Δαβίδ δοκιμάστηκε σκλη­ρά με την επανάσταση του υιού του Άβεσσαλώμ, ο όποιος σκότωσε τον αδελφό του Αμνών και ζητούσε να βασιλεύσει. το τέλος του Άβεσσαλώμ ήταν οικτρό και πικράθηκε φοβερά ο Δαβίδ Γι αυτό το γεγονός.
Ο Δαβίδ πέθανε σε ηλικία 70 ετών, αφού στο  θρόνο του εγκατέστησε τον υιό του το Σολομώντα. στο  Βασ. 2, 11 διαβάζουμε: Και αι ημέραι ας εβασίλευσεν Δαβίδ επί τον Ισραήλ, τεσσαράκοντα έτη· εν Χεβρών εβασίλευσε επτά έτη και εν Ιερουσαλήμ τριάκοντα τρία έτη. Ο τάφος του σωζόταν μέχρι τους  Αποστολικούς χρόνους (Πραξ. Β, 29).
Ο Δαβίδ υπήρξε ο ενδοξότερος και αγαπητότερος μεταξύ όλων των επιφανών φυσιογνωμιών της Π. Δια­θήκης. Υπήρξε δε τόσος ο σεβασμός και τόσο δέος προς το πρόσωπο του, ώστε το όνομα Δαβίδ δε δινόταν σε κανέναν.
Εκείνο που πρέπει ιδιαίτερα να επισημάνουμε για τον εκλεκτό αυτό άνδρα της Παλαιάς Διαθήκης είναι η βαθειά θρησκευτικότητα του σ όλη του τη ζωή. Είναι ο άνθρωπος της ταπεινώσεως και της βαθειάς μετα­νοίας. Είναι ο αγωνιστής κατά της αμαρτίας και ο άν­θρωπος των πολλών δακρύων.
Ο Προφήτης Νάθαν δεν ήταν απλά ο σύμβουλος του, αλλά ο πνευματικός του καθοδηγητής. Εκείνος τον ξύπνησε από το λήθαργο της αμαρτίας. Εκείνος τον πλησίασε και του είπε:
Βασιλιά μου, σε μια πόλη ζούσαν δύο άνθρωποι ο ένας ήταν πλούσιος και ο άλλος πτωχός. Ο πλούσιος είχε πολλά πρόβατα και πολλά βόδια. Ο πτωχός είχε μόνο μια αμνάδα. την αμνάδα αυτήν, την περιποιήθηκε και τη μεγάλωσε μαζί με τα παιδιά του. αυτή τρεφόταν μάρτησα μπροστά στα μάπα του Κυρίου μου. Και ο Προφήτης Νάθαν του απάντησε: Ο Κύριος συγχώρε­σε το αμάρτημα σου Γι αυτό δε θα τιμωρηθείς με θάνατο, αλλά θα πεθάνει το πρώτο παιδί σου από τη Βηρσαβεέ. Έτσι και έγινε.
Ο Δαβίδ από τότε έζησε σε συνεχή μετάνοια. Και άρχισε τη μετάνοια με τον Πεντηκοστό ψαλμό, τον τόσο γνωστό σ όλους. Ελέησον με ο Θεός κατά το μέγα έλεός σου και κατά το πλήθος των οικτηρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου.
  το ανόμημά μου» Βασίλειος Ακριβόπουλος Πρωτοπρεσβύτερος Βόλος 1994

 17 ***  ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ - ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ - ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ : ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 

ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ - ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ - ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ 

3 Τόμοι , 584 σελίδες ,σχήμα 14 Χ 21 εκ . Θρησκευτικές - Αθηναϊκες Εκδόσεις 2011

Η ζωή , το έργο , η διδασκαλία και οι προφητείες των σημαντικοτέρων προφητών της Ορθοδοξίας σε τρείς ευσύνοπτους τόμους , που θα σας συγκλονίσουν !

Ο πρώτος τόμος περιλαμβάνει τόν βίο , τις διδαχές και όλες τις προφητείες του Κοσμά του Αιτωλού !

Ο δέυτερος τόμος περιέχει τον βίο και την διδασκαλία του Αγίου Κυπριανού ! Περιλαμβάνονται τα δοκίμια "πώς λύνονται τα μάγια" και "πως πρέπει να προσευχόμαστε" .
Ο τρίτος τόμος περιέχει τον βίο και τις διδαχές του Γέροντος Παϊσίου ! Περιλαμβάνει και μαρτυρίες προσκυνητών για τον Γέροντα !




18.-  ***  Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΕΘΝΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
ΚΟΣΜΑ ΤΟΥ ΑΙΤΩΛΟΥ
 ~
 Υπάρχουν στη ζωή των εθνών και των λαών μερικά φωτεινά ορόσημα που έντονα σημαδεύουν την ιστορική τους πορεία. Συνήθως τέτοια ορόσημα, είναι σπάνια, αναφαίνονται πού και πού, αλλά η επίδρασή τους είναι τόσο μεγάλη, που ξεπερνάει τα στενά πλαίσια του χρόνου και του χώρου, γίνεται διαχρονική και υπερόρια.
Οι λαοί, που έχουν το προνόμιο να διαθέτουν στην ιστορία τους είτε φυσιογνωμίες, είτε συμβάντα που μπορούν να παίξουν το ρόλο τέτοιων οροσήμων, λογίζονται ευτυχείς και τρισόλβιοι, γιατί μπορούν με αυτά να προσδιορίζουν την πορεία τους μέσα στην ιστορική κονίστρα, να διδάσκονται και να πορεύονται σωστά, μακρυά από παρεκλίσεις και επικίνδυνες λοξοδρομήσεις, που κοστίζουν ακριβά και πληρώνονται αδυσώπητα.
 Ένας τέτοιος λαός είμαστε και εμείς οι Έλληνες, που κατοικούμε τούτη την όμορφη και χιλιοτραγουδισμένη γωνιά της γης. Στο στερέωμά μας το εθνικό λάμπουν, κατά καιρούς, αστέρια πολύφωτα και λαμπρά, που άλλο περισσότερο και άλλο λιγώτερο καταυγάζουν τον ορίζοντα του Γενους μας και οριοθετούν την πορεία του.
Χάρις σ’ αυτά ο λαός μας βάδισε μέχρι τώρα μέσα από αγκάθια και τριβόλους, πέρασε συμπληγάδες, αντιμετώπισε παγίδες και χάη, απέφυγε κρημνούς και διασώθηκε αλώβητος. Το φως που τα πνευματικά αυτά ορόσημα διέχυναν στο διάβα του ήταν πολύτιμο, για την υπέρβαση των σκοπέλων και για την αποφυγή των παγίδων.
 Οι Έλληνες μπορεί να μην είμαστε λαός πλούσιος σε παραγωγικά αγαθά, ούτε απόλυτα αυτάρκεις στην οικονομία μας.
Είμαστε ωστόσο ιδιαίτερα ευνοημένοι από τη Θεία Πρόνοια στον πνευματικό μας τομέα, γιατί η παράδοσή μας, αυτή η ζωντανή έκφραση της ζωής μας, είναι έντονα διαποτισμένη από την παρουσία υπέροχων μορφών, κυριολεκτικά θείων και εμπνευσμένων, που φανερώθηκαν στον τόπο σε χρόνια δύσκολα, και με το φως που ξεπήδησε από την ψυχή τους, σκόρπισαν στη γη μας τη δύναμη της αγάπης και την κληρονομιά της ορθοφροσύνης.
Έτσι οι μορφές αυτές, στέκονται επί αιώνες τώρα σωστοί οδοδείκτες πάνω στα βάθρα, όπου τις ετοποθέτησε η συνείδηση του Γένους μας και εξακολουθούν να διδάσκουν και να παρακινούν κι’ εμάς σήμερα στο δικό μας αγώνα.
 Μια τέτοια μορφή, σχεδόν ανεπανάληπτη και κορυφαία, υπήρξε ο νεοϊερομάρτυς και εθναπόστολος Κοσμάς ο Αιτωλός, που έζησε στα χρόνια της τουρκικής σκλαβιάς, πριν από 220 περίπου χρόνια (1714-1779).
Ταπεινός καλόγερος στην εξωτερική του εμφάνιση ο Πατρο-Κοσμάς, φλογερός όμως στην ψυχή και αδούλωτος στο φρόνημα, ξεπετάχθηκε μέσα από τα σπλάγχνα του λαού μας στην κατάλληλη στιγμή, με γονιμοποιημένη τη σκέψη από το ασκητικό ιδεώδες της Ορθοδοξίας μας.
 Τα πρώτα γράμματα εδιδάχθει από τον ιεροδιάκονον Ανανίαν, τον καλούμενον Δερβισάνον. Κατόπιν φοίτησε στην φημισμένη παλαιά Σχολή του Αγίου Όρους, Αθωνιάδα· εμαθήτευσε κοντά σε μεγάλους και ονομαστούς διδασκάλους (Ευγένιον Βούλγαρη, Ν. Τζαρτζούλη) και ολοκλήρωσε τη μόρφωσή του στο ασκητικό του κελλί, στην Ιερά Μονή Φιλοθέου, όπου μπορεί κανείς να λάβει τη βαθύτερη και πιο ολοκληρωμένη, όχι μόνο θεία αλλά και κατά κόσμον παιδεία.
Με αλύγιστη δύναμη ψυχής, με αγάπη στον Χριστό και στην Ελλάδα και με τέσσερις κατά σειράν περιοδείες, έσπειρε αυτός ο φτωχός και καταφρονεμένος Άγιος της Πίστεώς μας, το σπόρο της Λευτεριάς τόσο της πνευματικής, από τα νύχια της αμαρτίας, όσο και της εθνικής, από το πέλμα του τυράννου, μέσα στις καρδιές των ραγιάδων.
Στ’ αλήθεια· δεν υπάρχει στο στερέωμα εκείνης της εποχής άλλο πνευματικό αστέρι με τέτοια λάμψη και τέτοια προσφορά στο λαο μας, από τον Πατρο-Κοσμά. Ο βιογράφος του Φάνης Μιχαλόπουλος γράφει: "Η φλογερή και καυτερή γλώσσα του Κοσμά, ενώ συγκινούσε και συγκλόνιζε τα πλήθη, απεναντίας στούς πλουσίους και τούς άρχοντες που κατέκρινε, δεν άρεσε".
Αμφισβητήσεις σηκώθηκαν. Άρχισαν ν’ αντιδρούν και να βλέπουν τον ιεροκήρυκα, σαν αντίπαλο κι’ εχθρό τους.
Τι δε εκήρυττε γενικώς ο Κοσμάς;
Μιλώντας την απλή γλώσσα του λαού, που χειριζόταν θαυμάσια, συμβούλευε την αγάπη, την ομόνοια, την αφιλοκέρδεια, την παύση της κερδοσκοπίας των εμπόρων και των πλουσίων και προ πάντων στηλίτευε τούς εξισλαμισμούς. Μοίραζε ελεημοσύνες, ίδρυε εκκλησίες και κυρίως φρόντιζε τον κόσμο πούβλεπε πεσμένο θρησκευτικώς και ηθικώς.
"Τούς αγρίους ημέρευε, τούς ληστάς κατεπράϋνε, τούς ανελεήμονας έδειχνε ελεήμονας, τούς ανευλαβείς ευλαβείς, τούς αμαθείς εμαθήτευε".
   Αλλ’ ας αφήσουμε τον άγιο μόνο του, να μας εκθέσει τούς σκοπούς του:
"Η πατρίδα μου η ψεύτικη, η γήϊνη και μάταιη, είναι από του Αγίου Άρτης και από την επαρχίαν Απόκουρο. Ο πατέρας μου, η μητέρα μου, ευσεβείς Ορθόδοξοι χριστιανοί. Είμαι, λοιπόν, κι’ εγώ αδελφοί μου, άνθρωπος αμαρτωλός, χειρότερος απ’ όλους. Είμαι όμως δούλος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, του Εσταυρωμένου, και όχι πως εγώ είμαι άξιος να είμαι δούλος του Χριστού, αλλ’ ο Χριστός που με καταδέχεται δια την ευσπλαχνίαν Του. Τον Χριστό μας, λοιπόν, αδελφοί μου πιστεύω, δοξάζω και προσκυνώ. Τον Χριστόν μας παρακαλώ να με καθαρίση, από κάθε αμαρτίαν ψυχικήν και σωματικήν. Τον Χριστό παρακαλώ να με δυναμώση να νικήσω τούς τρεις εχθρούς: τον κόσμον, την σάρκα και τον πειρασμόν. Τον Χριστόν μου παρακαλώ να με αξιώση να χύσω και εγώ το αίμα μου, δια την αγάπην Του.
Ανίσως, αδελφοί μου, ήτο δυνατόν ν’ ανέβω εις τον ουρανόν, να φωνάξω μίαν φωνήν μεγάλη, να κηρύξω σ’ όλον τον κόσμον πως μόνον ο Χριστός μας είναι Υιός και Λογος του Θεού και Θεός αληθινός και ζωη των πάντων, ήθελα το κάμει. Και επειδή δεν δύναμαι να πράξω εκείνο το μέγα, κάμω τούτο το μικρόν και περιπατώ από τόπον εις τόπον και διδάσκω τούς αδελφούς μου κατά δύναμιν, όχι ως διδάσκαλος, αλλ’ ως αδελφός. Διδάσκαλος μόνον ο Χριστός μας είναι".
Τα θεμέλια από την οικία του Αγίου Κοσμά στο Μέγα Δένδρο 
 Και μόνον η ανάγνωση των γραμμών αυτών, δύναται να δείξη την υψηλή διάθεση του Κοσμά και τη ρωμαλέα διατύπωση των ιδεών του. Ίσως να μη κυριολεκτεί. Ίσως να μη βρίσκει τις κατάλληλες λέξεις.Οποίος χείμαρρος μέσα στις φράσεις! Οποία ταπείνωση, αλλά κι’ έξαρση μέσα στις ιδέες! Μέχρι τότε, κανένας Ρωμηός δεν είχε μιλήσει μια τέτοια γλώσσα απλή και βαθειά στούς σκλαβωμένους. Κανείς δεν τούς είχε συγκινήσει περισσότερο. Κανείς δεν δίδαξε το Ευαγγέλιο πιο απλά και ζωηρά.
ι “Διδαχές” του μας δείχνουν, πως δεν υπήρξε μονάχα ένας υπέροχος ερμηνευτής του Ευαγγελίου, μα κι’ ένας από τούς μεγαλύτερους εκκλησιαστικούς μας ρήτορες, ένας εμπνευσμένος και παμφεγγής αστήρ, ένας γλυκύφθογγος και υψιπετής ποιητής.
"Το ύφος του δυνατό, οι ιδέες απλές κι’ υψηλές κι’ η στάση του ταπεινή, σεμνή κι’ υπέροχη. Η εντύπωση που προκαλούσε η γλώσσα του, ήταν καταπληκτική. Κατακτούσε και γοήτευε" (Φάνη Μιχαλόπουλου. Κοσμάς ο Αιτωλός).

Χειρόγραφος επιστολή του Αγίου Κοσμά

 

Αυτόν τον μεγάλο εθνεγέρτη ο λαός μας, τώρα άρχισε να γνωρίζει. Και οι πνευματικοί του ηγέτες, μόλις τώρα άρχισαν να καταπιάνονται με αυτόν, αναλύοντας τις περίφημες "Διδαχές" του, τις προφητείες του, τα θαύματά του και την πίστη του στην ανάσταση του Γενους μας.
Σπάνια, ανθρώπινη προσωπικότητα συγκέντρωσε στον εαυτό της τόσα χαρίσματα, και τόσες ιδιότητες, όσες ο άγιος Κοσμάς.
Φύση πλούσια, προικισμένη από τον Θεό με οξυδέρκεια και ευφυΐα, ο Διδάχος αυτός του Γένους, προσθέτοντας στα φυσικά του χαρίσματα, τα επίκτητα, που με κόπο και αγώνες κατώρθωσε να αποκτήσει, έδωσε τον εαυτόν του ολόκληρο στην υπηρεσία του Θεού και στη διακονία του ανθρώπου.
Από τις "Διδαχές" του αποδεικνύεται βαθύς γνώστης των ανθρωπίνων προβλημάτων της εποχής του, ψυχολόγος άριστος και δεξιός οδηγός ψυχών. Ξέρει σε ποιούς απευθύνεται, γι’ αυτό και κάθε φορά ο λόγος του παραλλάσει. Όντως ο Πατροκοσμάς αναδεικνύεται κληρικός με γνήσιο εκκλησιαστικό φρόνημα.
 Μιλώντας για τον Πατρο-Κοσμά, δεν μπορούμε να μην υπογραμμίσουμε το προφητικό του χάρισμα. 
Είπε πολλές προφητείες και με συμβολικό τρόπο εκφράσθηκε για πρόσωπα και καταστάσεις της εποχής του, καθώς και για το μέλλον της φυλής μας.
Είναι άξιες μεγάλης προσοχής οι προφητείες αυτές, γιατί αποδεικνύουν όντως θεοφόρο και θεόπνευστο τον άνδρα αυτόν, πολλές δε απ’ αυτές εκπληρώθηκαν στο ακέραιο, ενώ άλλες ακόμη αναμένουν τον κατάλληλο καιρό για να εκπληρωθούν.
 Τέλος, ο Πατροκοσμάς υπήρξε και θαυματουργός.
Συχνά τα λόγια του ακολουθούσαν θαυμαστά γεγονότα, που έκαμναν τούς ακροατές του, να κυριεύονται από θάμβος και έκπληξη, εμπρός στη δύναμη του απλοϊκού εκείνου ανθρώπου, που είχε σύμμαχο τον Θεό. Έχοντας την χάριν του Αγίου Πνεύματος, εθεράπευσε παραλύτους, κωφούς, δαιμονιζομένους και ετέλεσε την ανάβλυσιν υδάτων, σε ξηρά και άνυδρα μέρη. Αναφέρομεν ενδεικτικά:
Εις την νήσον της Κεφαλληνίας, υπήρχε ένας πτωχός ράπτης, ο οποίος είχε παράλυτο, πολλά χρόνια, το δεξί του χέρι. Εζήτησε την βοήθεια του Αγίου κι εκείνος τον εσυμβούλευσε να έλθη εις την διδαχήν του. Υπήκουσεν ο άνθρωπος και ο πολυέλεος Θεός τον ευσπλαχνίστηκε και του δώρησε την υγείαν του, την επομένη κιόλας ημέρα.
Άλλος παράλυτος, ακούοντας το παράδοξο συμβάν, εζήτησε να τον οδηγήσουν με το κρεββάτι του μπροστά στον Πατροκοσμά. Ήκουσε την διδαχήν και ολίγες ημέρες μετά εθεραπεύθη.
Ακόμα και μετά τον θάνατόν του, συνεχίστηκαν τα θαύματα του Αγίου.
Κατά τη διάρκεια της εκταφής του, μία δαιμονισμένη γυναίκα εθεραπεύθη εντελώς αντικρύζοντας το σκήνωμα του Αγίου Κοσμά.
Ο Πατρο-Κοσμάς πολυεδρικός και ταλαντούχος, όσον ελάχιστοι, είναι δύσκολο να περιγραφεί.
Οι πινελιές που εδώσαμε για τον χαρακτήρα του, μια σκιαγραφία του απλή μας προσφέρουν, από την οποία όμως αναφαίνεται έστω και αδρά, η πολυτάλαντη, η ασύγκριτη, η γενναία και η θαυμαστή προσωπικότητά του, αληθινό δώρο του Θεού στο λαό του. Τι να πρωτοθίξει κανείς από τις "Διδαχές" του.
Εκείνο που θα διαπιστώσει κανείς διαβάζοντας αυτές τις “Διδαχές” είναι ότι, δύο ήσαν οι κεντρικοί άξονες, γύρω από τούς οποίους ο Άγιός μας έπλεξε το υφάδι του λόγου του: "Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ".
Αρχίζοντας από τον Χριστό δηλαδή από την Ορθόδοξο Πίστη μας, προσπαθούσε να καλλιεργήσει στις ψυχές των ακροατών του την θρησκευτικότητα. Στην θρησκευτική ανύψωση του Γένους, έβλεπε την ηθικήν του αναγέννηση.
Ο κόσμος ήταν κατατρομαγμένος από την θηριωδία του Τούρκου, που δεν αναγνώριζε δικαιώματα στούς ραγιάδες. Αγραμματοσύνη βασίλευε παντού.
Ο ιερός κλήρος ήταν κατά το πλείστον αγράμματος και σπάνιο πράγμα ήταν η ύπαρξη ιερέως.
Αποτέλεσμα αυτής της καταπτώσεως, ήταν το θλιβερό φαινόμενο των εξισλαμισμών: Δηλαδή της αποστασίας από την ορθόδοξη πίστη.
Άτομα και ολόκληρα χωριά πολλές φορές προσέρχονται στον Μουσουλμανισμό, για να γλυτώσουν από την αφόρητη καταπίεση της τουρκικής ασυδοσίας.
Αυτό το ανέμενε ο Πατροκοσμάς, γι’ αυτό βλέποντας τούς μαζικούς εξισλαμισμούς, και άλλα πολλά, πήρε την απόφαση να αφήσει το μοναστήρι του στο Άγιο Όρος και να έρθη στον κόσμο, καλώντας τον σε επιστροφή προς τον Χριστό.
 Απ’ ότι μας λέγει ο ίδιος, στο Άγιο Όρος κάθησε δέκα επτά (17) χρόνους και έκλαιε για τις αμαρτίες του και τις αμαρτίες των συνανθρώπων του. Επίσης λέει, ότι μελετώντας το άγιον και ιερόν Ευαγγέλιον βρήκε μέσα πολλά και διάφορα νοήματα, τα οποία είναι όλα μαργαριτάρια, διαμάντια, θησαυρός, πλούτος, χαρά, ευφροσύνη, ζωήη ουράνιος.
Είναι χαρακτηριστική η απάντηση που έδωσε όταν τον ρώτησαν, γιατί άφησε το Άγιον Όρος και γυρίζει στον κόσμο:
"Επειδή το Γενος μας έπεσεν εις την αμάθειαν, είπα· Ας χάσει ο Χριστός εμένα, ένα πρόβατο, κι’ ας κερδίσει τα άλλα. Ίσως η ευσπλαχνία του Θεού και η ευχή η δική σας, σώση κι’ εμένα".
Για να πης τέτοια λόγια χρειάζεται πλούτος, ωκεανός αγάπης για τον άλλο, ώστε να φτάσεις στο σημείο να παραβλέπεις το δικό σου συμφέρον, χάριν του συμφέροντος του άλλου.
Αρχίζει τις περιοδείες του με μια τιτάνια προσπάθεια να αναχαιτήσει το κύμα των εξισλαμισμών, φέρνοντας τον Χριστό κοντά στούς ανθρώπους. Και το πετυχαίνει. Ανάβει πυρκαϊές και καίει την αδιαφορία γύρω από τα πνευματικά.
 Ο δεύτερος βαθμός του κηρύγματός του, είναι εθνικός.
Μετά την ηθική αναγέννηση και ταυτόχρονα μ’ αυτήν καλλιεργεί τον Εθνισμό, τα Γράμματα, την Παιδεία. Είναι ακαταπόνητος και ακατάβλητος. Όπου σταθεί ανοίγει σχολεία. Σε 247 ανέρχονται τα σχολεία που ίδρυσε και μέσα σ’ αυτά εδιδάσκοντο τα ελληνόπουλα ανάγνωση και γραφή. Άλλα 1100 κατώτερα, άρχισαν να λειτουργούν.
Τοσο ήταν το ενδιαφέρον του για τα σχολεία, όπου χαρακτηριστικά έλεγε:
"Καλύτερα αδελφέ μου, να έχεις ελληνικό σχολείο στην χώρα σου, παρά να έχεις βρύσες και ποτάμια, διότι οι βρύσες ποτίζουν το σώμα, τα δε σχολεία ποτίζουν την ψυχή. Και ωσάν μάθεις το παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται άνθρωπος· το σχολείο ανοίγει τας Εκκλησίας, όλα τα παιδιά να μανθάνουν ολίγα έστω, αλλά γερά γράμματα, ποτισμένα με το πνεύμα της Χριστιανικής θρησκείας, που περικλείει μέσα της όλα τα αναγεννητικά στοιχεία".
 Επίσης, λαχταρούσε να γνωρίσουν οι σκλαβωμένοι αδελφοί του, τούς θησαυρούς της Ορθοδοξίας και να μορφωθούν χριστιανικά. Γι’ αυτό τόνιζε·
"Από το σχολείο μανθάνομεν τι είναι Θεός, τι είναι Αγία Τριάς, τι είναι άγγελοι, δαίμονες, παράδεισος, κόλασις, αρετή, κακία· τι είναι ψυχή, σώμα. Ανοίγουν τα όμματα των ευσεβών και ορθοδόξων χριστιανών να μανθάνουν τα Μυστήρια. Διότι χωρίς το σχολείο περιπατούμεν εις το σκότος".
Εκτός από τη μόρφωση των παιδιών, ο Άγιος Κοσμάς φρόντισε και για το βάπτισμα όλων των παιδιών.
Έδινε σ’ αυτό πάρα πολλή σημασία, διότι γνώριζε καλώς ότι το βάπτισμα και μάλιστα το ορθόν βάπτισμα είναι απαραίτητη προϋπόθεση δια την σωτηρία μας. Αφού ὀπως λέγει και ο Άγιος Ιωάννης Σαβαϊτης:"Άνευ βαπτίσματος ουκ έστι της αγαθής ελπίδος επιτυχείν (=σωθήναι) καν πάντων των ευσεβών ευσεβέστερος τις γέγοναι".
Χάρις στις προσπάθειές του λοιπόν εσκόρπισε στη χώρα μας πάνω από 4.000 κολυμβήθρες, βαπτίζοντας δεκάδες παιδιά και προτρέποντας τούς γονείς να μην αμελούν να βαπτίζουν τα παιδιά τους· "Καλύτερα, αδελφέ μου, να θανατώσεις εκατό ανθρώπους, παρά να αφήσεις ένα παιδί αβάπτιστον να αποθάνη. Γιατί αβάπτιστος και ανεξομολόγητος άνθρωπος είναι αδύνατο να σωθεί".
Βλέποντας δε την αμάθεια και αδιαφορία των κληρικών όχι μόνον δια το βάπτισμα, αλλά και δια τον τύπον του βαπτίσματος που έχει ορίσει η Εκκλησία μας ( βάπτισμα και βύθισμα μέσα εις το νερό με τρεις καταδύσεις και τρεις αναδύσεις) έλεγε επίμονα και αυστηρά εις τούς ιερείς·
"Να βαπτίζετε η αγιωσύνη σας σύμφωνα με την γνώμη και τον σκοπόν της Αγίας ημών Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας. Να τα βουτάτε (τα παιδιά) μέσα εις την κολυμβήθραν· να έχετε μέσα πολύ νερό και να κάμνετε τρεις αναδύσεις και τρεις καταδύσεις λέγοντας τα ονόματα της Αγίας Τριάδος".
 Για την γυναίκα Ελληνίδα που τόσο τον απασχόλησε επειδή τότε ήταν στην απόλυτη εξουσία του κυρίαρχου άνδρα της, και προορισμός της ήταν να δουλεύει σαν σκλάβα του, η δε θέσις της ήταν πραγματικά οικτρά η εθεωρείτο κατώτερο πλάσμα, αφήνει ο Άγιος Κοσμάς να πέφτουν από το στόμα του πραγματικά μαργαριτάρια από τον αστείρευτο θησαυρό του Ευαγγελίου: "Πρέπει, ω άνδρα, να μη μεταχειρίζεσαι την γυναίκα σου σαν σκλάβα, γιατί πλάσμα του Θεού είναι κι’ εκείνη. Έχετε μίαν πίστη, ένα βάπτισμα και γι’ αυτήν σταυρώθηκε ο Χριστός, όπως και για σένα. Δεν την έχει ο Θεός κατώτερή σου. Δεν την έπλασε ούτε από την κεφαλή σου δια να είναι ανώτερή σου, ούτε από τα πόδια σου δια να είναι κατώτερή σου, αλλά απ’ την πλευράν σου. Και μάλιστα από την αριστερή πλευρά, που είναι η καρδιά σου, για να σε διδάξει ότι πρέπει να την αγαπάς και όχι να την περιφρονείς". Στις “Διδαχές” του αποκαλύπτεται ο πατριωτισμός του, η φλογερή αγάπη του για την Ελευθερία, ο ασίγαστος πόθος του για την εθνική αποκατάσταση.
Γι’ αυτόν δύο πράγματα ήταν τα πιο πολύτιμα και χρήσιμα, που χωρίς αυτά ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει. Και τα δύο αυτά ήταν η ΨΥΧΗ και ο ΧΡΙΣΤΟΣ.
Ας τον ακούσουμε να διδάσκει:
"Τούτο σας λέγω και σας παραγγέλω, καν ο ουρανός να κατέβει κάτω, καν η γη να ανέβει επάνω, και όλος ο κόσμος να χαλάση, σήμερον αύριον, να μη σας μέλλει τι έχει να κάμη ο Θεός. Το κορμί σας, ας το καύσουν, ας το τηγανίσουν, τα πράγματά σας, ας τα πάρουν, μη σας μέλλη. Δώσατέ τα δεν είναι ιδικά σας. Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται. Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέσει δεν ημπορεί να σας τα πάρη εκτός και τα δώσετε με το θέλημά σας. Αυτά τα δύο να τα φυλάττετε να μην τα χάσετε".
 Για να καταλάβουμε ότι ο Άγιος Κοσμάς ήτο αληθινός προφήτης αναφέρουμε από τις 122 και πλέον προφητείες του ενδεικτικά ορισμένες:
Στα Τσαραπλανά της Ηπείρου είχε πη: "Τα βάσανα είναι ακόμη πολλά. Θυμηθείτε τα λόγια μου· προσεύχεσθε, ενεργείτε και υπομένετε στερεά. Έως όταν να κλείσει αυτή η πληγή του πλατάνου, το χωριό σας θα ’ναι σκλαβωμένο και δυστυχισμένο".
Να και μια άλλη προφητεία χωρίς σχόλια:
"Θα έρθη καιρός που οι Ρωμιοί θα τρώγονται αναμεταξύ τους. Εγώ συστήνω ομόνοιαν και αγάπην".
Και δύο άλλες πολύ επίκαιρες:"Θάρθη καιρός που δεν θα υπάρχει αυτή η αρμονία που είναι σήμερα μεταξύ λαού και κλήρου", και "Το κακό θάρθη από τούς διαβασμένους".
Για τον Αλή Πασά είχε πη:
"Θα γίνεις μεγάλος άνθρωπος, θα κυριεύσεις όλη την Αρβανιτιά, θα υποτάξεις την Πρέβεζα, την Πράγα, το Σούλι, το Δελβίνο, το Γαρδίκι και αυτό το τάχτι του Κούρτ Πασά. Θα αφήσεις μεγάλο όνομα στην οικουμένη. Και στην Πολη θα πας... με κόκκινα γένεια".
Πράγματι όλα όσα προφήτευσε έγιναν. Στο τέλος στην Πόλη στάλθηκε ματωμένο το κομμένο κεφάλι του.
Είχε προφητεύσει τα αυτοκίνητα:
"Θα βγουν πράγματα από τα σχολεία που ο νους σας δε φαντάζεται. Θα δήτε στον κάμπο αμάξι χωρίς άλογα να τρέχει γρηγορότερα, από τον λαγό".
Είχε προφητεύσει τα τηλέφωνα:
"Θάρθη καιρός που οι άνθρωποι θα ομιλούν από ένα μακρινό μέρος σε άλλο σαν νάναι σε πλαγινά δωμάτια π.χ. από την Πολη στη Ρωσία".
Είχε προφητεύσει τα αεροπλάνα:
"Θα δήτε να πετάνε άνθρωποι στον ουρανό σαν μαυροπούλια και να ρίχνουν φωτιά στον κόσμο. Όσοι θα ζουν τότε θα τρέξουν στα μνήματα και θα φωνάζουν. Εβγάτε σεις οι πεθαμένοι να μπούμε εμείς οι ζωντανοί".
Για τον αρχιαιρεσιάρχη και αντίχριστο δε πάπα τον σφαγέα του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας που είχε το θράσος πρόσφατα  να έλθει εις την Ελλάδα, μας λέγει:
"Ο αντίχριστος ο ένας είναι ο πάπας και ο έτερος είναι αυτός που είναι στο κεφάλι μας. Χωρίς να είπω το όνομά του, το καταλαβαίνετε"· Και συνεχίζει: "Τον Πάπα να καταράσθε, διότι αυτός θα είναι η αιτία". Ποια αιτία; η αιτία των κακών, πολλών κακών εις τον κόσμον.
 Θα χρειαζόταν τόμος ολόκληρος και τόννοι χάρτου και μελάνης για να αναπτύξει κανείς το τιτάνειο έργο του Αγίου Κοσμά και την θρυλική προσωπικότητά του. Δίκαια χαρακτηρίστηκε “ο μεγαλύτερος μετά την άλωση Ελληνας και Πατέρας του νεοελληνικού έθνους”.
Εμείς θα τον χαρακτηρίσουμε πρότυπο του νεοελληνικού ήθους, πατέρα της εθνικής μας ενότητας και ενσαρκωτή του αυθεντικού ελληνοχριστιανικού ιδεώδους:
"Είναι ο ηρωϊκώτερος των Αγίων και ο αγιώτερος των Ηρώων".

Προτομή του Αγίου Κοσμά στο Μέγα Δένδρο Αιτωλοακαρνανίας

Και κλείνω με λίγα λόγια για το μαρτύριό του.

Όποιος γνωρίζει εκκλησιαστική ιστορία, ηξεύρη καλώς ότι πίσω σχεδόν από πολλά μεγάλα γεγονότα βρίσκονται οι Εβραίοι.
Το παμπόνηρον λοιπόν και μιαρόν αυτό γένος των Θεοκτόνων και αντιχρίστων Εβραίων, εσυκοφάντησε τον Πατρο-Κοσμά εις τον Κούρτ-Πασά κι εζήτησε τον θάνατόν του. Με δόλο πλησίασαν τον Άγιο οι απεσταλμένοι, από το Χότζα, δήμιοι και του έκαναν γνωστή τη διαταγή όπου είχαν.
Ο Πατροκοσμάς εδέχθη μετά χαράς την θανατικήν απόφασιν, γονυκλινής προσευχήθη εις το Θεόν, ηυλόγησε σταυροειδώς τα τέσσερα μέρη του κόσμου και οδηγήθη εις την αγχόνην.
Αφού εξέπνευσε και η αγία του ψυχή επέταξε στα ουράνια, κοντά στον θρόνο του Θεού, οι δήμιοί του εγύμνωσαν το ιερό λείψανο και το έριξαν στον ποταμό με μια μεγάλη πέτρα στον λαιμό. Παρήλθαν τρεις ημέρες, όταν το άγιο λείψανο ευρέθη από έναν ιερέα Μάρκον ονόματι,να πλέη στο νερό όρθιο ωσάν να ήτο ζωντανό.Ο παπά Μάρκος το έφερε στην εκκλησία και στη συνέχεια αφού του απέδωσαν τις πρέπουσες τιμές το έθαψαν κοντά στην εκκλησία στο Καλλικόντασι.
 
Η Κοίμησις του Αγίου Κοσμά
Ας έχουμε την ευλογία του όλοι μας κι ας είναι αιωνία η Μνήμη του.
Ο Υμνωδός εάν ήθελε να υμνήσει τον Πατροκοσμά με ένα δίστιχο θα τον υμνούσε με τα λόγια που υμνήθη και ο Μέγας Αθανάσιος.
 "Κοσμάν και θανόντα ζην λέγω· Οι γαρ δίκαιοι ζώσι και τεθνηκότες· και Κοσμάν επαινών αρετήν επαινέσομαι".Ας ευχηθούμε όλοι μας στούς χαλεπούς και αποκαλυπτικούς καιρούς, που ζώμεν, να αναδείξει ο Θεός γνησίους ιεραποστόλους με την θερμουργόν πίστιν του Αγίου Κοσμά. Ας ευχηθώμεν ότι αυτοί θα φωτίσουν τον πλανηθέντα λαόν που ζη μέσα στην σήψιν της αμαρτίας και κυλιέται στον βούρκον της αισθησιακής απολαύσεως και ηδονής, μέσα στον κόσμο της αδικίας, της πορνείας, της απάτης, της κλοπής και του ψεύδους.
Ας ευχηθώμεν τέλος, μέσω αυτών να ανανήψωμεν, αφήνοντας τον παλαιόν κόσμον της αμαρτίας και να έλθωμεν στον καινούριο κόσμο της πίστεως, της ελπίδος, της αγάπης, της δικαιοσύνης και να φωτισθώμεν ώστε να έλθωμεν εις επίγνωσιν αληθείας και να γίνωμεν κοινωνοί και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. ΑΜΗΝ-ΓΕΝΟΙΤΟ.  Μοναχός Μάξιμος ΒαρβαρήςΚαθηγούμενος  Ιεράς Μονής Αγίου Κοσμά Κορινθίας

Εικόνα με στιγμιότητα από την ζωή του Αγίου Κοσμά
Μέγα Δένδρο Αιτωλοακαρνανίας

19.*** ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ  ΚΑΙ  Η ΑΓΙΑ ΙΟΥΣΤΙΝΗ
    

Βιογραφία Ο Άγιος Κυπριανός ήταν πλούσιος, ευγενής, φιλόσοφος από την Καρχηδόνα της Λιβύης. Έζησε στα χρόνια του Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.) και εξασκούσε τη μαγική τέχνη στην Αντιόχεια. Κάποτε ένας ειδωλολάτρης ονόματι Αγλαΐδας ερωτεύτηκε μια Χριστιανή παρθένο που ονομαζόταν Ιούστα. Η κοπέλα δεν ανταποκρινόταν στον έρωτά του κι εκείνος κατέφυγε στο διάσημο μάγο Κυπριανό. Όλα όμως τα μαγικά τεχνάσματα του Κυπριανού αποδείχθηκαν ανώφελα μπροστά στην σταθερή άρνηση της Χριστιανής κόρης. Παραδεχόμενος την χρεωκοπία της τέχνης του, έκαψε τα μαγικά του βιβλία ενώπιον του Επισκόπου Ανθίμου, ζητώντας να βαπτισθεί και να γίνει ιερεύς. Πράγματι, ανήλθε όλες τις ιερατικές βαθμίδες και τέλος εξελέγη Επίσκοπος Καρχηδόνος. Μαζί του παρέλαβε και την Ιούστα, την οποία χειροτόνησε διακόνισσα μετονομάζοντάς την Ιουστίνα. Έδειξε αποστολικό ζήλο και γι αυτό το διέβαλαν στον Δέκιο. Εξορίσθηκε στην Αντιόχεια, όπου και φυλακίσθηκε και αργότερα στη Νικομηδεία, όπου ο Κλαύδιος τον αποκεφάλισε μαζί με την Ιουστίνα. Τα λείψανά τους τα παρέλαβαν ευλαβείς Χριστιανοί και τα μετέφεραν στην Ρώμη, όπου και τα έθαψαν στον επισημότερο λόφο της πόλεως. Σημείωση: Ο Μιχαήλ Ι. Γαλανός, στο έργο του «Οι Βίοι των Αγίων» έχει διαφοροποιημένο τον βίο του Άγιου Κυπριανού, και θεωρεί ιστορικές ανακρίβειες όλα τα περί μαγείας, που αναφέρονται για το πρόσωπο του συγκεκριμένου Άγιου.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος γ’. Θείας πίστεως. Θείας πίστεως, τὴ φωταυγεία, σκότος ἔλιπες, τῆς ἀσεβείας, καὶ φωστὴρ τῆς ἀληθείας γεγένησαι ποιμαντικῶς γὰρ φαιδρύνας τὸν βίον σου, Κυπριανὲ τὴ ἀθλήσει δεδόξασαι. Πάτερ Ὅσιε, τὸν Κτίστην ἠμὶν ἰλέωσαι, ὁμοὺ σὺν Ἰουστίνη τὴ Θεόφρονι.

Σταθερή.
Εορτάζει στις 2 Οκτωβρίου εκάστου έτους


20.- *** Ο ΑΓΙΟΣ  - ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ  ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ  μοναχός
     

Βιογραφία Ο Όσιος πατήρ Παΐσιος ο Αγιορείτης γεννήθηκε από ευλαβείς γονείς, τον Πρόδρομος και την Ευλαμπία Ενζεπίδη, στα Φάρασα της Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου του 1924 μ.Χ., λίγες μέρες πριν από τη φυγή των Φαρασιωτών από την πατρώα γη για την Ελλάδα. Στη βάπτισή του, ο Όσιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (βλέπε 10 Νοεμβρίου), ο πλήρης ημερών και αγιότητος βίου κοσμούμενος ιερέας των Φαράσων, τον ονόμασε Αρσένιο, «για να τον αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είπε. Στην Ελλάδα, η οικογένεια του μικρού Αρσενίου εγκαταστάθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου, όπου ο ίδιος πέρασε τα παιδικά και νεανικά του χρόνια. Γαλουχούμενος με τις διηγήσεις για το θαυμαστό βίο του Αγίου Αρσενίου, έλεγε ότι θα γίνει μοναχός από την ηλικία των 5 ετών! Και αφού έμαθε να διαβάζει, αγαπημένη του ασχολία υπήρξε η ανἀγνωση των βίων των Αγίων, των οποίων εμιμείτο τους ασκητικούς αγώνες με θερμό ζήλο. Μετά από τις εγκύκλιες σπουδές του δε θέλησε να συνεχίσει στα γράμματα, αλλά προτίμησε να μιμηθεί το Χριστό και μαθήτευσε στην τέχνη του ξυλουργού, την οποία άσκησε με επιμέλεια και δεξιοσύνη. Στην ηλικία των 15 ετών αξιώθηκε της θέας του Κυρίου, για ένα μόνο φιλότιμο λογισμό, μέσω του οποίου απέκρουσε μία δαιμονική προσβολή του πειρασμού της απιστίας. Από τότε φούντωσε μέσα του ακόμη περισσότερο η φλόγα της αγάπης του Θεού και ο πόθος για τη μοναχική ζωή. Ακολούθησαν καιροί ταραχής και αναστάτωσης για την Ελλάδα, λόγω της ξένης Κατοχής και του εμφυλίου πολέμου. Ο Όσιος όμως, τόσο ως πολίτης όσο και ως στρατιώτης κατά τη θητεία του (1945 - 1949 μ.Χ.), επέδειξε απαράμιλλο θάρρος και αυτοθυσία. Ήταν πρόθυμος να δώσει κάθε στιγμή και τη ζωή του ακόμα για τη σωτηρία των άλλων. Ευρισκόμενος μάλιστα συχνά μέσα στον καταιγισμό των φονικών πυρών, συνέβη να σώσει με τις θερμές προσευχές του πολλούς στρατιώτες, αλλά να σωθεί και ο ίδιος με τρόπο θαυμαστό. Επειδή το μεγαλύτερο διάστημα της στρατιωτικής του θητείας το υπηρέτησε με την ειδικότητα του ασυρματιστή, πολλές εκδόσεις αφιερωμένες στη ζωή του Γέροντα τον αναφέρουν ως «Ασυρματιστή του Θεού». Μάλιστα, ο Γέροντας φέροντας ως παράδειγμα την ειδικότητα του στον στρατό, απάντησε σε κάποιον που αμφισβητούσε τη χρησιμότητα της μοναχικής ζωής ότι οι μοναχοί είναι «ασυρματιστές του Θεού», εννοώντας την θερμή τους προσευχή και την έγνοια τους για την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Ύστερα και από αυτές τις περιπέτειες, θέλησε να καταταγεί στο αγγελικό τάγμα των μοναχών, με τα φτερά που δίνει ο θείος έρωτας. Έτσι, μετέβη στο Άγιο Όρος, αναζητώντας έναν οδηγό για τη ζωή της κατά Θεόν ησυχίας. Δεν κατάφερε όμως να εκπληρώσει αμέσως τον πόθο του. Παράλληλα, οι δικοί του βρέθηκαν την ίδια περίοδο σε μεγάλη οικονομική δυσκολία, οπότε τον κάλεσαν να τους βοηθήσει. Έτσι, επέστρεψε στην Κόνιτσα και εργάστηκε ως μαραγκός. Μετά από 3 χρόνια όμως (1953 μ.Χ.), σε ηλικία 29 ετών πλέον, εγκατέλειψε τα πράγματα του κόσμου και επέστρεψε στην Αθωνική Πολιτεία. Αφού περιήλθε σκήτες και καλύβες, ακολούθησε τελικά τη συμβουλή ενός σεβάσμιου γέροντα και εντάχθηκε στην αδελφότητα της Ιερά Μονή Εσφιγμένου, γνωστής τότε για την αυστηρή της τάξη. Εκεί έζησε μέσα στην ολοτελή υπακοή και επιδόθηκε σε υπέρμετρη άσκηση, υπερβάλλοντας σε κόπους για χάρη του Χριστού και των αδελφών του. Έτσι, στις 27 Μαρτίου 1954 μ.Χ. εκάρη μοναχός. Έλαβε ρασοευχή και το όνομα Αβέρκιος. Έχοντας όμως άσβεστο μέσα του τον πόθο για τον ησύχιο και απράγμονα βίο, πήρε την ευλογία του Ηγουμένου και πήγε να μονάσει στην Ιερά Μονή Φιλοθέου, που ήταν τότε σε κατάσταση ιδιόρρυθμη. Εκεί προετοιμάστηκε για τη ζωή του ερημίτη, κάτω από την καθοδήγηση ενός διακριτικού και σοφού γέροντα, του γέροντα Συμεών. Στις 12 Μαρτίου 1956 μ.Χ., εκάρη μικρόσχημος μοναχός και έλαβε το όνομα «Παΐσιος», χάρη στο Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο τον β΄, ο οποίος ήταν και συμπατριώτης του. Τον Αύγουστο του 1958 μ.Χ., υπακούοντας σε θεία βουλή, δεν εγκαταστάθηκε στην έρημο, για την οποία προετοιμαζόταν, αλλά στην κατεστραμμένη Ιερά Μονή της Παναγίας του Στομίου, που βρίσκεται κοντά στην Κόνιτσα. Σε αυτήν έζησε 4 χρόνια, ζώντας ισάγγελο βίο, παλεύοντας με τους πειρασμούς, ευεργετώντας τους ανθρώπους της περιοχής, σώζοντας πολλούς από τις διδασκαλίες των προτεσταντικών ομάδων που δρούσαν εκεί, και ανακαινίζοντας με πολύ μόχθο το Μοναστήρι. Τo 1962 μ.Χ., όταν και ολοκληρώθηκε το έργο της ανακαίνισης και ο κίνδυνος από τις ετερόδοξες ομάδες εξέλιπε, ο Όσιος παρακαλούσε μέσα στους πειρασμούς, που καθημερινά τον πολιορκούσαν, θερμά το Θεό να του δείξει το δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσει. Έτσι, δέχθηκε ως θεόσταλτη την πρόσκληση κάποιου ιεροδιακόνου να τον συνοδεύσει στο θεοβάδιστο Όρος του Σινά. Πάνω σε κείνον τον άνυδρο και ξερό τόπο, στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης, έζησε επιτέλους αυτό που χρόνια ποθούσε, την προς Θεόν μόνωση. Αγωνιζόμενος με πολλή ταπείνωση, διαρκή νηστεία, ακατάπαυστη αγρυπνία και αδιάλειπτη προσευχή, κατάφερε να υπερνικήσει τις παγίδες του μισόκαλου εχθρού, και να απολαύσει την ένωση με το Θεό. Γεμάτος από τη χάρη της θείας παρακλήσεως, απολάμβανε την κατά Θεόν ευφρόσυνη μέσα στο καμίνι της απαράκλητης ερήμου. Έγινε μάλιστα ιδιαίτερα αγαπητός στους Βεδουίνους, δίνοντάς τους τρόφιμα με χρήματα από την πώληση στους προσκυνητές ξύλινων σταυρών που έφτιαχνε ο ίδιος. Δεν θα υπήρχε, έτσι, κανένας λόγος να εγκαταλείψει το στάδιο εκείνο της αρετής, εάν – φεύ! – δεν ενέσκηπτε η σωματική ασθένεια από το τραχύ κλίμα, η οποία τον ανάγκασε να επιστρέψει στην κατά σάρκα πατρίδα του. Επανερχόμενος στο Άγιο Όρος το 1964 μ.Χ., δεν ελάττωσε το πλήθος των ασκητικών αγώνων του, παρά την καταβολή του σώματος, καθώς στο πνεύμα διατηρούσε την πρότερη ζέση του. Ζώντας λοιπόν ως ξένος και παρεπίδημος στη γη, έφτασε να γίνει πολίτης του ουρανού. Έχοντας, συνεπώς, την πράξη ως την «επίβασιν» της θεωρίας, έφτασε σε υψηλά μέτρα και έγινε κοινωνός θείων μυστηρίων. Εντρύφησε έτσι και στην ωραιότητα του Κυρίου, ενώ επιπλέον έτυχε και της Θεομητορικής ευλογίας. Συνομίλησε με αγίους που εμφανίστηκαν μπροστά του, βίωσε την όραση του Άγγελου Φύλακά του, άκουσε αγγελικούς ύμνους και καταυγάσθηκε από το ουράνιο φως. Το 1966 μ.Χ. ασθένησε σοβαρά και εισήχθη στο Κέντρο Νοσημάτων Θώρακος Βορείου Ελλάδας (Νοσοκομείο Παπανικολάου). Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, με αποτέλεσμα μερική αφαίρεση των πνευμόνων. Στο διάστημα μέχρι να αναρρώσει και να επιστρέψει στο Άγιο Όρος φιλοξενήθηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο Αγίου Ιωάννου του Ευαγγελιστού στη Σουρωτή. Επέστρεψε στο Άγιο Όρος μετά την ανάρρωσή του και το 1967 μ.Χ. μετακινήθηκε στα Κατουνάκια, και συγκεκριμένα στο Λαυρεώτικο κελί του Υπατίου (Βλάχικα). Στις 12 Αυγούστου 1968 μ.Χ. ο Όσιος Παΐσιος, εισήλθε στην Ιερά Μονή Σταυρονικήτα και μόνασε στο κελί του Τιμίου Σταυρού. Το 1979 μ.Χ. αφήνει τον Τίμιο Σταυρό και αναζητώντας κελί πηγαίνει στην εγκαταλελειμμένη «Παναγούδα». Εκεί ο Όσιος εργάστηκε σκληρά για να δημιουργήσει ένα κελί με «ομόλογο», όπου και έμεινε μέχρι και το τέλος τη ζωής του. Από την εποχή που εγκαταστάθηκε στην Παναγούδα πλήθος λαού τον επισκεπτόταν. Ήταν μάλιστα τόσο το πλήθος ώστε να υπάρχουν και ειδικές σημάνσεις που επεσήμαναν τον δρόμο προς το κελί του, ώστε να μην ενοχλούν οι επισκέπτες τους υπολοίπους μοναχούς. Επίσης δεχόταν πάρα πολλές επιστολές. Όπως έλεγε ο γέροντας στενοχωρείτο πολύ, γιατί από τις επιστολές μάθαινε μόνο για διαζύγια και ασθένειες ψυχικές ή σωματικές. Παρά το βεβαρημένο πρόγραμμά του, συνέχιζε την έντονη ασκητική ζωή, σε σημείο να ξεκουράζεται ελάχιστα, 2 με 3 ώρες την ημέρα. Εξακολούθησε όμως να δέχεται και να προσπαθεί να βοηθήσει τους επισκέπτες. Συνήθιζε επίσης να φτιάχνει «σταμπωτά» εικονάκια τα οποία χάριζε στους επισκέπτες σαν ευλογία. Σε όλη αυτήν την καθημερινή κούραση του γέροντος Παϊσίου έρχονται να προστεθούν και τα προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του οι πόνοι από τις διάφορες αρρώστιες όπως κολίτιδα, η οποία του άφησε μόνιμα δυσπεπτικά, βουβωνοκήλη και κυρίως από τον καρκίνο που του είχε διαγνωσθεί, γίνονταν όλο και περισσότεροι. Παρ' όλ' αυτα όμως αυτός ήταν ήρεμος και υπέμενε χωρίς να διαμαρτύρεται καθόλου. Αντιθέτως συνέχιζε να προσεύχεται για όλους. Μετά το 1993 μ.Χ. παρουσίαζε αιμορραγίες για τις οποίες αρνούνταν να νοσηλευτεί λέγοντας ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα». Το Νοέμβριο του ίδιου έτους βγήκε για τελευταία φορά από το Άγιον Όρος και πήγε στη Σουρωτή, στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου για τη γιορτή του Αγίου Αρσενίου (10 Νοεμβρίου). Εκεί έμεινε για λίγες μέρες και ενώ ετοιμαζόταν να φύγει ασθένησε και μεταφέρθηκε στο Θεαγένειο, όπου έγινε διάγνωση για όγκο στο παχύ έντερο. Θεώρησε τον καρκίνο εκπλήρωση αιτήματός του προς το Θεό και ωφέλιμο για την πνευματική του υγεία. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1994 μ.Χ. χειρουργήθηκε. Παρότι η ασθένεια δεν έπαυσε, αλλά παρουσίασε μεταστάσεις στους πνεύμονες και στο ήπαρ, ο γέροντας ανακοίνωσε την επιθυμία του να επιστρέψει στο Άγιο Όρος στις 13 Ιουνίου. Ο υψηλός πυρετός όμως και η δύσπνοια τον ανάγκασαν να παραμείνει. Στο τέλος του Ιουνίου οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι τα περιθώρια ζωής του ήταν δύο με τρεις εβδομάδες το πολύ. Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου (γιορτή της Αγίας Ευφημίας) κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς πόνους της ασθένειάς του. Κοιμήθηκε την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 μ.Χ. και ώρα 11:00 και ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Στις 13 Ιανουαρίου 2015 συνήλθε η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπόλεως και αποφάσισε την κατάταξη του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου έχει ως εξής: «Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τήν τακτικήν συνεδρίαν αὐτῆς σήμερον, Tρίτην, 13ην Ἰανουαρίου 2015, πρός ἐξέτασιν τῶν ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει ἀναγεγραμμένων θεμάτων. Κατ᾿ αὐτήν, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος: α) ὁμοφώνως ἀποδεχθεῖσα εἰσήγησιν τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς ἀνέγραψεν εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τόν μοναχόν Παΐσιον Ἁγιορείτην καί β) προτάσει τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, διά ψήφων κανονικῶν ἐξελέξατο παμψηφεί τόν Πανοσιολ. Ἀρχιμανδρίτην κ. Εἰρηναῖον Ἀβραμίδην, διακονοῦντα ἐν Παρισίοις, Βοηθόν Ἐπίσκοπον παρά τῷ Σεβασμιωτάτῳ Μητροπολίτῃ Γαλλίας κυρίῳ Ἐμμανουήλ, ὑπό τόν τίτλον τῆς πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Ἐπισκοπῆς Ρηγίου. Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 13ῃ Ἰανουαρίου 2015 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου»

Ἀπολυτίκιον Ἦχος α ́. Τῆς ἐρήμου πολίτης. Τῶν Φαράσων τὸν γόνον, καὶ τοῦ Ἄθωνος κλέϊσμα, καὶ τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος ὁσίων, μιμητὴν καὶ ἰσότιμον, Παΐσιον τιμήσωμεν πιστοί, τὸ σκεῦος χαρισμάτων τὸ μεστόν, ὡς φυλάσσοντα ἐκ πάντων τῶν λυπηρῶν, τοὺς πίστει ἀνακράζοντας, δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ, πᾶσιν ἰάματα. Σταθερή. Εορτάζει στις 12 Ιουλίου εκάστου έτους.

21.- *** Οι όσιοι Άγιοι πατέρες Συμεών ο δια Χριστόν  σαλός και Ιωάννης
     Σταθερή.
Εορτάζει στις 21 Ιουλίου εκάστου έτους.

Βιογραφία  Οι όσιοι πατέρες Συμεών και Ιωάννης, καταγόταν από την Έδεσσα της Συρίας και έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Ιουστίνου του νέου (περί το 518 μ.Χ.). Ήταν πολύ φίλοι και έτσι αποφάσισαν να πάνε μαζί στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσουν τούς Αγίους Τόπους. Αφού προσκύνησαν πήγαν στην Μονή του Αγίου Γερασίμου και έγιναν μοναχοί, από τον όσιο Νίκωνα. Πριν συμπληρωθούν όμως επτά μέρες στο μοναστήρι, έφυγαν για την έρημο όπου διέμειναν μαζί επί σαράντα χρόνια, κάτω από σκληρή άσκηση. Κατόπιν ο Συμεών επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα και εξέφρασε την επιθυμία μέσω της προσευχής του, να παραμείνει άγνωστος. Πράγματι ο Θεός οικονόμησε έτσι τα πράγματα, που ο Συμεών προσποιούνταν τον χαζό. Κατά την διάρκεια της παραμονής του στην Έμεσα της Συρίας, επιτέλεσε πολλά θαύματα και ανεπαύθη εν Κυρίω φτωχός και ταλαιπωρημένος. Αργότερα έφθασε εκεί και ο Ιωάννης, όπου έμαθε για τον θάνατο του Συμεών και μετά από λίγο καιρό κοιμήθηκε και ο ίδιος.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ. Ὡς ἡνωμένοι δι' ἐνθέου ἀγάπης, σύμψυχοι ὤφθητε ἐν πᾶσι τοῖς τρόποις, ὦ Ἰωάννη ὅσιε, καὶ θεῖε Συμεών, ὁ μὲν βίον ἔνθεον διελθῶν ἐν ἐρήμῳ, ὁ δὲ σοφοῖς σκώμμασι τὸν Βελιὰρ μωράνας· καὶ νῦν τῶν θείων ἄμφω ἀμοιβὴν καταρτυφῶντες, ἡμᾶς ἐποπτεύετε.

22.- ***  Ο νεοφανής αυτός Άγιος Παρθένιος Επίσκοπος Ραδοβυσδίου
 

Βιογραφία Ο νεοφανής αυτός Άγιος της Εκκλησίας καταγόταν από το χωριό Βατσουνιά της Θεσσαλίας. Από μικρός είχε την Ιερατική κλίση και επάξια δια της θείας χάριτος, έγινε επίσκοπος Ραδοβυσδίου (νομός Άρτας). Υπήρξε άριστος ποιμενάρχης και δια της θερμής του αγάπης και δια του αγίου παραδείγματος του, στήριζε το ποίμνιό του σε κάθε του ανάγκη. Τακτικά μάλιστα έβγαινε στους αγρούς και ευλογούσε τα ζώα των κτηνοτρόφων. Έτσι οσιακά και δίκαια αφού έζησε, παρέδωσε τη μακαριά ψυχή του στον Θεό την 21 Ιουλίου 1777 μ.Χ. Κατά την ήμερα της ανακομιδής των αγίων λειψάνων του, αυτά ευωδίαζαν ουράνιο άρωμα. Μέρος από τα οστά των χεριών του, βρίσκεται στην Ιερά Μονή Δουσίκου - Τρικάλων. Λέγεται ότι ο Άγιος Παρθενίας υπήρξε ιδιαίτερα θαυματουργός στη θεραπεία ασθενειών των ζώων.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε. Ἀμέμπτως ἐβίωσας, ἐν ταπεινώσει πολλή, Παρθένιε Ὅσιε καὶ θεϊκῶν δωρεῶν, ἀξίως μετέσχηκας. Ὅθεν σου τὴν ἁγίαν, προσπτυσσόμενοι Κάραν, λαμβάνομεν θεραπείας, καὶ ψυχῶν σωτηρίαν διὸ σὲ Ἱεράρχα, ὕμνοις γεραίρομεν.

23..- Σύναξης των  Ρώσων  Αγίων   των εν Γαλλία τελειωθέντων
    
Βιογραφία
Στις 20 Ιουλίου καθιερώθηκε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο να γιορτάζεται η σύναξη των Ρώσων αγίων των εν Γαλλία τελειωθέντων (δηλαδή που κοιμήθηκαν στη Γαλλία). Κατά βάσιν πρόκειται για νεομάρτυρες των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης, εκτός από τον άγιο Αλέξιο του Υζίν, που κοιμήθηκε πριν τον πόλεμο (1934 μ.Χ.).
Άγιος Δημήτριος (Κλεπινίν), πρεσβύτερος
Ο Άγιος Δημήτριος Κλεπινίν πέθανε στο στρατόπεδο της Ντορά, γιατί προσπάθησε να σώσει τη ζωή δεκάδων Εβραίων, από τους Ναζί, θέτοντας σε εφαρμογή ένα σύστημα πλαστών πιστοποιητικών βάπτισης.
Αγία Μαρία (Σκόμπτσοβα), μοναχή
Η Αγία Μαρία γεννήθηκε το 1891 μ.Χ. στην Ρίγα της Λετονίας και το όνομα της, πριν παντρευτεί, ήταν Ελισαβέτα Πιλένκο.
Οι γονείς της ήσαν πιστοί και ευσεβείς άνθρωποι που της μετέδωσαν από μικρή τα ουσιώδη της πίστης. Στα 14 της χρόνια θα πεθάνει ο πατέρας της, και η μικρή Ελισαβέτα θα νιώσει την αδικία του θανάτου, άρα και την απουσία του Θεού τον οποίο θεωρούσε πια ως ανύπαρκτο.
Το 1906 μ.Χ. μαζί με την χήρα μητέρα της θα μετακομίσουν στην Αγία Πετρούπολη, όπου θα αναμειχθεί με τους κύκλους των διανοουμένων ιδιαίτερα με τον ποιητή Αλεξάντερ Μπλοκ. Επίσης, όπως τόσοι άλλοι σύγχρονοι της, θα γίνει μέλος αριστερών πολιτικών οργανώσεων, «για να πολεμήσω την αδικία μέσα στον κόσμο» όπως έλεγε αργότερα.
Το 1910 μ.Χ. η Λίζα θα παντρευτεί τον Ντμίτρι Κούζμιν-Καράβιεφ, ο οποίος ήταν μέλος των «Μπολσεβίκων». Ένας γάμος που έγινε όχι από αγάπη, αλλά από συμπάθεια περισσότερο. Συνέχιζε τις επαφές της με πολιτικούς και πνευματικούς κύκλους, ενώ αν και θεωρούσε τον εαυτό της άθεο, αναζωπυρωνόταν το παλιό της ενδιαφέρον για τον Χριστό, περισσότερο όμως ως ηρωική μορφή.
Έτσι, παράλληλα με την συγγραφή ποιημάτων (είχε ήδη εκδώσει 2 ποιητικές συλλογές) αποφάσισε ν’ ασχοληθεί με τις θεολογικές σπουδές.
Γράφτηκε λοιπόν στην Θεολογική Ακαδημία της Μονής του Αλεξάνδρου Νιέβσκυ στην Αγία Πετρούπολη, αλλά σημαντικά γεγονότα έμελλαν να συμβούν σε λίγο: ο γάμος της θα διαλυθεί το 1913 μ.Χ., αλλά τον Οκτώβρη του ίδιου έτους θα γεννηθεί το πρώτο της παιδί. Εμβαθύνοντας στις σπουδές της, παράλληλα όμως με την δική της προσωπική αναζήτηση της πίστης, θα συμπεράνει πως ο χριστιανικός ασκητισμός δεν συνίσταται στον βασανισμό του σώματος, αλλά το ενδιαφέρον για τις ανάγκες των άλλων ανθρώπων, μαζί με το ενδιαφέρον για καλυτέρευση των κοινωνικών συνθηκών. Έτσι στράφηκε προς το μικρό Σοσιαλεπαναστατικό Κόμμα τον οποίο ήταν μακρόθεν των ιδεών του Λένιν.
Τα γεγονότα τρέχουν. Καταδιώκεται από την μπολσεβίκικη εξουσία που προσπαθεί να στεριωθεί στην Ρωσία. Λόγω φιλίας της με την γυναίκα του Λένιν διασώζεται από εκτέλεση. Ωστόσο η καταδίωξη της είναι ανηλεής: αν και εκλέχθηκε δήμαρχος της μικρής πόλης Άναπα, στην Μαύρη Θάλασσα, είναι τα χρόνια του εμφύλιου πολέμου και αυτή τη φορά θα την συλλάβουν οι Λευκοί, οι αντίπαλοι των Μπολσεβίκων. Θα γλυτώσει και πάλι την εκτέλεση, την φορά αυτή χάρη στον Δανιήλ Σκόμπτσοβ ο οποίος ήταν ο δικαστής της. Αργότερα θα τον ερωτευτεί, και το ειδύλλιο θα καταλήξει σε γάμο. Για την Λίζα πλέον η ζωή στη Ρωσία ήταν επικίνδυνη, ο εμφύλιος αιματοκυλούσε όλη την χώρα και οι Μπολσεβίκοι φαινόταν πως είχαν κερδίσει σημαντικά ερείσματα.
Μαζί με την οικογένεια της παίρνουν την πρωτοβουλία να μεταναστεύσουν, για να φτάσουν τελικά μετά από περιπέτειες στο Παρίσι το 1923 μ.Χ. Το 1926 μ.Χ. είναι χρονιά μεγάλης δοκιμασίας και θλίψης καθώς χάνει την κόρη της από μηνιγγίτιδα. «Ο θάνατος κάποιου αγαπημένου σου προσώπου ανοίγει διάπλατα τις πύλες της αιωνιότητας, ενώ ολόκληρη η φυσική ύπαρξη χάνει την σταθερότητα και την συνοχή της. Οι νόμοι του χθες έχουν καταργηθεί, οι επιθυμίες έχουν σβήσει, η απουσία νοήματος αντικατέστησε το νόημα…..πριν τον μαύρο λάκκο του τάφου, τα πάντα πρέπει να επανεξεταστούν, να συγκριθούν με το ψεύδος και την διαφθορά».
Η Λίζα όλο και πιο πολύ πια θα αφιερωθεί στην μελέτη και την κοινωνική εργασία στο Παρίσι. Έγινε μέλος της Ρωσικής Φοιτητικής Χριστιανικής Κίνησης, έργο που την έφερε σε επαφή με πάμφτωχους ρώσους μετανάστες στις πόλεις και τα χωριά σε όλη την Γαλλία.
Αναρωτιόταν διαρκώς για την αληθινή της κλίση στη ζωή. Της άρεσε να βοηθά τους αναξιοπαθούντες βλέποντας σ’ αυτούς το αληθινό πρόσωπο του Χριστού, διότι για την Λίζα ο ανθρωπισμός και η φιλευσπλαχνία θεμελιώνονταν όχι σε κάποια κοσμική ηθική αλλά στα ίδια τα λόγια του Χριστού, γι’ αυτό έμεινε στην διακονία αυτή στερεωμένη ως το τέλος. Από την άλλη αναρωτιόταν για το είδος της εργασίας της εντός του εκκλησιαστικού χώρου. Οραματιζόταν ένα διαφορετικό είδος κοινότητας, μοναστικής και αδελφικής συνάμα.
Ο Μητροπολίτης Ευλόγιος γνωρίζοντας τον κοινωνικό ακτιβισμό της Λίζας ανάμεσα στους πρόσφυγες, της πρότεινε να γίνει μοναχή. Η Λίζα συμφώνησε, υπήρχε όμως το πρόβλημα του υφιστάμενου γάμου της. Αν και διαφωνούσε στην αρχή, ο σύζυγος της θα συναινέσει στο εκκλησιαστικό διαζύγιο το 1932 μ.Χ. Λίγες εβδομάδες αργότερα στο παρεκκλήσι του Θεολογικού Ινστιτούτου του Παρισιού, στον Αγιο Σέργιο, θα γίνει η κουρά της, και το νέο της όνομα θα είναι Μαρία.
«Μοναχισμός μέσα στον κόσμο», όπως έλεγε η ίδια, θα είναι πια η αποστολή της, κάτι ολότελα διαφορετικό από την μέχρι σήμερα εμπειρία της Εκκλησίας, αλλά ταυτόχρονα ενταγμένο στην πρακτική της «οικονομίας» την οποία επέβαλαν οι καιροί.
Από δω και στο εξής η Μαρία αναλαμβάνει σημαντική δράση. Φτιάχνει ένα μικρό σπίτι που θα γίνει καταφύγιο όλων των κατατρεγμένων του Παρισιού, αλλά ταυτόχρονα και εστία συνάντησης σπουδαίων προσωπικοτήτων. Το 1937 μ.Χ. θα φτάσουν να σερβίρονται μέχρι και 120 γεύματα σε απόρους. Παρακαλούσε για το φαγητό των απόρων η ίδια, όλο το Παρίσι άρχισε να γνωρίζει την καλόγρια -ζητιάνα που κάπνιζε. Κατάφερνε όμως να συγκεντρώνει μεγάλες ποσότητες τροφής για όσους είχαν ανάγκη. Ο κάθε άνθρωπος εικονίζει τον Θεό, αυτό ήταν το μόνο της πιστεύω.
Ένας άλλος σημαντικός σταθμός υπήρξε η ίδρυση το 1935 μ.Χ. της «Ορθόδοξης Δράσης», ενός οργανισμού στον οποίο συμμετείχε η αφρόκρεμα της ρωσικής διανόησης. Χάρη στις δωρεές που ελάμβανε από υποστηρικτές της όχι μόνο στην Γαλλία, αλλά και από χώρες του εξωτερικού, κατόρθωσαν να υλοποιήσουν ένα μεγάλο εύρος σχεδίων όπως την δημιουργία ξενώνων, καταφυγίων, σχολείων, την παροχή βοήθειας στους ανέργους και στους ηλικιωμένους, την έκδοση βιβλίων κλπ.
Ο μοναχισμός όπως τον αντιλαμβανόταν η Μαρία βρισκόταν σε συμφωνία πνεύματος με όλη την υπερχιλιετή παράδοση και εμπειρία των ασκητών πατέρων και μητέρων, διέφερε μόνο στους τύπους, στην μορφή δράσης. Η Μαρία δεν απομακρύνθηκε από τον κόσμο σωματικά, γιατί ο κόσμος την χρειαζόταν. Είχε όμως απομακρυνθεί από το πνεύμα του κόσμου. Ήταν παρούσα ανάμεσα στους αδελφούς του Χριστού γιατί τούτη ήταν η κλίση της- όμως ο κόσμος δεν την έκανε ποτέ δική του. Παρέπεμπε στα λόγια του Ιωάννη Χρυσοστόμου για την θεία λειτουργία που τελείται μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας επί της Αγίας Τραπέζης. Η Τράπεζα τη φορά αυτή ήταν το σώμα και η καρδιά των ανθρώπων.
Το Παρίσι στις 14 Ιουνίου 1940 μ.Χ. θα πέσει στα χέρια των ναζί. Ήταν η σειρά των Εβραίων να δεχτούν την αγάπη της. Για να γλυτώσει πολλούς που κινδυνεύαν με σίγουρο αφανισμό, τους προμήθευε πλαστές βεβαιώσεις ότι είχαν βαπτιστεί χριστιανοί. Ήταν βέβαιη πως σε μια παρόμοια κατάσταση και ο ίδιος ο Χριστός θα έπραττε έτσι.
Τελικά, και αφού κατάφερε να περιθάλψει δεκάδες Εβραίους στο σπίτι της και να προσφέρει βοήθεια σε πολλά παιδιά τον καιρό της κατοχής, οι ναζί θα την συλλάβουν για να την στείλουν στο στρατόπεδο του Ravensbruck στην Γερμανία όπου έζησε 2 χρόνια κι αυτό χάρη στην ασκητική της ζωή. Ο θάνατος θα βρει την Μαρία τον Μάρτιο του 1945 μ.Χ., την Μεγάλη Παρασκευή. Οι λόγοι του θανάτου της διίστανται. Υπάρχουν κάποιοι που την αποδίδουν στις κακουχίες του στρατοπέδου συγκέντρωσης, άλλοι ότι ήταν σ’ αυτούς που επιλέχθηκαν να εκτελεστούν, ενώ υπάρχουν και μαρτυρίες ότι πήρε την θέση ενός άλλου Εβραίου φυλακισμένου για εκτέλεση.
Ο θάνατος της όμως δεν ήταν δυνατό να σβήσει την μνήμη της από την Εκκλησία. Οι διασωθέντες του πολέμου που την γνώρισαν θα προκαλέσουν το ενδιαφέρον γύρω από τις ιδέες της και την ανθρωπιστική της συνεισφορά. Λίγο μετά την λήξη του πολέμου δοκίμια και βιβλία θ’ αρχίσουν να γράφονται γι’ αυτή, στα Γαλλικά και τα Ρωσικά. Βιογραφίες δημοσιεύτηκαν, και ρωσικό φιλμ γυρίστηκε το 1982 μ.Χ.
Το 2013 μ.Χ., το δημοτικό συμβούλιο του τομέα 15 του Παρισιού της 4ης Νοεμβρίου και το Συμβούλιο της πόλης των Παρισίων της 12ης Νοεμβρίου ψηφισαν ομόφωνα την ονοματοδοσία ενός δρόμου με το όνομα της Αγίας Μαρίας Σκόμπτσοβα,δρόμος που βρίσκεται μεταξύ των αριθμών 84-88 στο Λουρμέλ. Η πρωτοβουλία ανήκει στον αντιδήμαρχο Ghislène Fonlladosa,υπεύθυνο πολιτιστικής κληρονομιάς και νέων τεχνολογιών του Παρισιού.
Άγιος Γιούρι (Σκόμπτσωφ), υιός της Αγίας Μαρίας
Ο Άγιος Γιούρι πέθανε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπως και η μητέρα του.
Άγιος Ηλίας (Φονταμίνσκυ)
Ο Άγιος Ηλίας ήταν έντονα πολιτικοποιημένος, αριστερός, όμως υποστήριξε χριστιανικές προσπάθειες στη Γαλλία. Βαφτίστηκε ορθόδοξος λίγο πριν την αποστολή του στο Άουσβιτς από τους ναζί, όπου και βρήκε το θάνατο στις 19 Νοεμβρίου 1942 μ.Χ., σε ηλικία 62 ετών.
Άγιος Αλέξιος (Medvedkov), πρωθιερέας εν Υζίν Σαβοΐας.
Ο Άγιος Αλέξιος (γενν. 1867 μ.Χ.) ήταν ιερέας σ' ενα μικρό χωριό στην περιοχή της Αγίας Πετρούπολης, όμως το 1918 μ.Χ. (με την επικράτηση του αθεϊστικού καθεστώτος) συνελήφθη και, στη συνέχεια, δραπέτευσε στην Εσθονία, όπου εργάστηκε ως ανθρακωρύχος. Το 1930 μ.Χ. έφυγε στη Γαλλία, όπου τοποθετήθηκε εφημέριος στη ρωσική κοινότητα του Υζίν από το μητροπολίτη Ευλόγιο Gueorguievskii. Εκεί υπηρέτησε το λαό του με αυταπάρνηση και κοιμήθηκε, ασθενής από καρκίνο, το 1934 μ.Χ.
Ήταν ένας πραγματικός ησυχαστής, βαθύς εργάτης της προσευχής, πράος, σχεδόν ντροπαλός, που δεν υπερασπίστηκε τον εαυτό του ακόμη κι όταν κάποιες μερίδες ενοριτών του κινήθηκαν συκοφαντικά εναντίον του (κατηγορώντας τον ότι δεν είναι «καθώς πρέπει», επειδή φοράει φτωχά άμφια κ.τ.λ.), στην πραγματικότητα επειδή δε μπορούσαν να τον προσεταιριστούν στις πολιτικές ομάδες τους.
Το σώμα του, μαζί με τα άμφιά του, βρέθηκε άφθαρτο κατά την ανακαίνιση του νεκροταφείου του Υζίν το 1956 μ.Χ.

24.- Αγία - Οσία  Μακρίνα   αδελφή Μ.  Βασιλείου
  

Βιογραφία Η Αγία Μακρίνα, που ο Θεός την είχε προικίσει με πολλά πνευματικά και σωματικά χαρίσματα, ήταν η μεγαλύτερη αδελφή του Μεγάλου Βασιλείου και του Γρηγορίου Νύσσης. Ανατράφηκε σύμφωνα με τις επιταγές του Ευαγγελίου, από την ευσεβέστατη μητέρα της Εμμέλεια. Όταν μεγάλωσε, αφοσιώθηκε στην αγαθοεργία και στην ανατροφή των αδελφών της, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μετέπειτα πνευματική τους πορεία. Η Μακρινά ήταν μνηστευμένη, αλλά ο μνηστήρας της πέθανε. Τότε, μαζί με τη μητέρα της, αποσύρθηκε σε γυναικεία μονή στον Πόντο, κοντά στον ποταμό Ίρη. Εκεί κοντά μόναζε και ο αδελφός της Μέγας Βασίλειος. Στη μονή πέρασε τη ζωή της με τη μελέτη των Γραφών, την προσευχή, και προπάντων με αγαθοεργίες. Διότι πάντα είχε στο μυαλό της το λόγο του Θεού, που προτρέπει στους ανθρώπους, «ἀγαθοεργείν, πλουτεὶν ἐν ἔργοις καλοίς, εὐμεταδότους εἶναι, κοινωνικούς, ἀποθησαυρίζοντας ἑαυτοὺς θεμέλιον καλὸν εἰς τὸ μέλλον, ἶνα ἐπιλάβωνται τῆς αἰωνίου ζωῆς». ( Α' προς Τιμόθεον, στ' 18,19). Δηλαδή, να αγαθοεργούν, να γίνονται πλούσιοι σε καλά έργα, να δίνουν πρόθυμα και σε άλλους τα αγαθά τους, να είναι απλοί και καταδεκτικοί, και έτσι να αποταμιεύουν για τον εαυτό τους στέρεο θεμέλιο στο μέλλον, για να αποκτήσουν την αιώνια ζωή. Μ' αυτόν τον τρόπο και η Αγία Μακρινά έζησε και τελείωσε τη ζωή της.

Ἀπολυτίκιον  (Κατέβασμα) Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα. Σοφίας ἔρωτι, τὸν νοῦν πτερώσασα, κόσμου εὐπάθειαν, ἔμφρονως ἔλιπες, καὶ ἐνδιαίτημα τερπνὸν ἔγενου θείας ἀγάπης· σὺ γὰρ δι' ἀσκήσεως, καὶ ἠθῶν τελειότητας, νύμφη ἔχρηματισας, τοῦ Σωτῆρος περίδοξος· ὦ πρέσβευε ὑπὲρ τῶν βοώντων χαίροις Μακρίνα θεοφόρε.

25.-

~   Συνεργάτης σε (10) Ιστολόγια Αναρτήσεων:
1.STAMOS
-ARFARA-GREECE,
2.Arfara-Messinias- asteras-arfaron,
3.Stamos Arfara Messinias Greece,
4.ARFARA - KALAMATAS,
5.ASTERAS ARFARON 2011,
6.Arfara-Messinias 2,
7.stamos-dynami,
8.Arfara-Messinias,
9.Arfara-Messinias 1 - FOTOS,
10.vlasios,11.ΑΡΦΑΡΑ-ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ-ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ,
12.http://arfara-messinias-stamos-2010,
~13.http://arfara-messinias-news.blogspot.com,
14.http://dimmetop.arfara.blogspot.com ,
15.http:// arfara-messinias-news.blogspot.com,
https://www.facebook.com/panathinaikokoinima,
^STAMOS -ARFARA -GREECE,
^stamos-dynami ,
^Arfara-Messinias ,
^,Arfara-Messinias 1 - FOTOS ,
http://dimmetop.arfara.blogspot.com ,
^Arfara-Messinias 2 ,
----------------------------------------
****   BINTEOΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ...ΒΙΝΤΕΟΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ :   
1. - Stamatios Skoulikas =  Stamatios Skoulikas  , http://www.youtube.com/stamos01 ,   4.710 video.  -    Σταματης Σκουλικας  
2. - Stamos Skoulikas =        Stamos Skoulikas  
http://www.youtube.com/stamatios01   ,    2.949 video.     σταμος σκουλικας ,  
3. - Vlasis Skoulikas =   Vlasis Skoulikas , +Stamos ,.
http://www.youtube.com/vlasiskal  .  =      2.955  video. -                  https://plus.google.com/u/0/+VlasisSkoulikas/posts?csrc=yt&cfem=1  ,.- - βλάσης σκούλικας ,
Σύνολον                                        10.609  βίντεο   .-  
~
~* Οστεοφυλάκιο προγόνων μας Α. Αρφαρά  
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
18 .- ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ  ΜΑΣ Από τις δικές  μας περιηγήσεις   08 Ιουνίου 2016  18ο  κεφάλαιο : http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2016/06/08-2016-18.html .-

~ΥΓΕΙΑ γιά ΟΛΟΥΣ  μας , Τρίτη 12  Ιουλίου  2016 :  http://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.gr/2016/07/12-2016.html .-
~ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ  09  και 10  Ιουλίου  2016 :  http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2016/07/16-17-2016.html .-
  ~* 
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ~**  ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ  ΙΟΥΛΙΟΥ  2016  :
~ Η Εφημερίδα μας    Arfara  News στο αγιάζι της ενημέρωσης  Παρασκευή  01  Ιουλίου  2016   : http://arfara-messinias-stamos-2010.blogspot.gr/2016/06/arfara-news-01-2016.html .-                                                               
~ Στο  αγιάζι της ενημέρωσης Arfara News Παρασκευή 01  Ιουλίου  2016 : http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2016/06/arfara-news-01-2016.html .-                
 ~Η  Εφημερίδα μας ARFARA  NEWS στο αγιάζι της ενημέρωσης Σάββατο 02  Ιουλίου  2015  : http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-02-2015.html .-                                                          
Η Εφημερίδα μας  ARFARA NEWS στο αγιάζι της ενημέρωσης Κυριακή 03 Ιουλίου  2016  : http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-03-2016.html   .-     
 ~  Αθλητικό  Σαββατοκύριακο  02  και 03  Ιουλίου  2016 : http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2016/07/02-03-2016.html .- 
~  Η Εφημερίδα μας   ARFARA  NEWS  στο αγιάζι της ενημέρωσης Δευτέρα 04 Ιουλίου  2016 :  http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-04-2016.html .-
~  Η  Εφημερίδα μας   ARFARA NEWS στο αγιάζι της ενημέρωσης Τρίτη 05 Ιουλίου  2016 :  http://arfara-kalamata-greece.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-05-2016.html .-  
~ Το αγιάζι της ενημέρωσης  Arfara News 2 , Τρίτη 05 Ιουλίου 2016 :  http://arfara-messinias-stamos.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-2-05-2016.html .-  
~ ARFARA  NEWS  στο αγιάζι της ενημέρωσης  Τετάρτη  06  Ιουλίου  2016  : http://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-06-2016.html .-
~Η Εφημερίδα μας   ARFARA NEWS  στο αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 07  Ιουλίου  2016  :  http://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-07-2016.html .-
  ~ Η Εφημερίδα μας   ARFARA NEWS  στο αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 07  Ιουλίου  2016 :  http://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-07-2016_6.html .- 
 ~ Η Εφημερίδα μας    ARFARA  NEWS στο αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 08 Ιουλίου  2016 : http://stamos-dynami.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-08-2016.html .
~ Η Εφημερίδα μας    ARFARA  NEWS  στο αγιάζι της ενημέρωσης  Σάββατο  09  Ιουλίου  2016 :  http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-09-2016.html .-   
~  Η Εφημερίδα μας    Αrfara  Νews  στο αγιάζι της ενημέρωσης  Κυριακή 10  Ιουλίου  2016  :  http://arfara-messinia-stamos.blogspot.gr/2016/07/rfara-ews-10-2016.html .-
~ Η  Εφημερίδα μας ARFARA NEWS  στο αγιάζι της ενημέρωσης  Δευτέρα  11  Ιουλίου  2016 :  http://snsarfara.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-11-2016.html . -
~ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ  09  και 10  Ιουλίου  2016 : http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2016/07/09-10-2016.html .-                     
~Η Εφημερίδα μας  ARFARA  NEWS στο αγιάζι της ενημέρωσης Τρίτη 12  Ιουλίου  2016 :  http://snsstamoskal.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-12-2016.html .-
~ ΥΓΕΙΑ γιά ΟΛΟΥΣ  μας , Τρίτη 12  Ιουλίου  2016  :  http://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.gr/2016/07/12-2016.html .- 
~Η Εφημερίδα μας   ARFARA NEWS  στο αγιάζι της ενημέρωσης  Τετάρτη  13  Ιουλίου  2016 : http://arfara-messinias-stamos-2010.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-13-2016.html .- 
~~Η Εφημερίδα μας  ARFARA NEWS στο αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016 : http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-14-2016.html .-
~  Η Εφημερίδα μας    ARFARA NEWS  στο αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 15  Ιουλίου 2016  :    http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-15-2016.html  .- 
~ Η Εφημερίδα μας   ARFARA NEWS  στο αγιάζι της ενημέρωσης Σάββατο  16  Ιουλίου  2016 :  http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-16-2016.html .- 
~ Η Εφημερίδα μας  Arfara News 2  στο αγιάζι της ενημέρωσης Σάββατο 16 Ιουλίου  2016: http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-2-16-2016.html .-
~ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ  09  και 10  Ιουλίου  2016 :  http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2016/07/16-17-2016.html .-
~   Η Εφημερίδα μας   ARFARA NEWS  στο αγιάζι της ενημέρωσης Κυριακή  17 Ιουλίου 2016
  :  http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-17-2016.html  .-   
~Η Εφημερίδα μας  ARFARA NEWS στο αγιάζι της ενημέρωσης , Δευτέρα 18 Ιουλίου  2016 :   http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-18-2016.html  .-
~ Η Εφημερίδα μας  Arfara News 2  στο αγιάζι της ενημέρωσης Δευτέρα  18 Ιουλίου  2016  :  http://arfara-kalamata-greece.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-2-18-2016.html .-  
~   Η Εφημερίδα μας   ARFARA  NEWS  στο αγιάζι της ενημέρωσης Τρίτη 19  Ιουλίου  2016  : http://arfara-messinias-stamos.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-19-2016.html .-   
~  Η Εφημερίδα μας  Arfara News 2  στο  αγιάζι της ενημέρωσης  Τρίτη 19  Ιουλίου  2016  :  http://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-2-19-2016.html .-
~  Η Εφημερίδα μας   ARFARA NEWS  στο αγιάζι της ενημέρωσης  Τετάρτη  20  Ιουλίου  2016 :  http://stamos-dynami.blogspot.gr/2016/07/arfara-news-20-2016.html .- 
~   ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ  ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ  7ο  κεφάλαιο-μέρος Παρασκευή 21 Ιουλίου  2016  : http://snsarfara.blogspot.gr/2016/07/21-2016.html .- 
~   

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
****   BINTEOΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ...ΒΙΝΤΕΟΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ:  
1. - Stamatios Skoulikas =  Stamatios Skoulikas  , http://www.youtube.com/stamos01 ,   4809 video.  -    Σταματης Σκουλικας  
2. - Stamos Skoulikas =        Stamos Skoulikas  
http://www.youtube.com/stamatios01   ,    3005 video.     σταμος σκουλικας ,  
3. - Vlasis Skoulikas =   Vlasis Skoulikas , +Stamos ,.
http://www.youtube.com/vlasiskal  .  =      2003  video. -                  https://plus.google.com/u/0/+VlasisSkoulikas/posts?csrc=yt&cfem=1  ,.- - βλάσης σκούλικας ,
Σύνολον                                        10. 817  βίντεο   .-

*** ~    http://facebook.com/home.php?=home?#!/?ref=home   , 679 /. - https://www.facebook.com/stamatios.n.skoulikas  .-  https://www.facebook.com/stamatios.skoulikas?fref=pb&hc_location=friends_tab&pnref=friends.all .- https://www.facebook.com/profile.php?id=1037492258 ,  1132 .-            https://www.facebook.com/stamatios.n.skoulikas .- ,
https://www.facebook.com/arfarakalamatasmessinias   , = ARFARA MESSINIAS    1.615   Arfara Kalamatas Messinias | Facebook ,                        
*** https://www.facebook.com/stamatios.skoulikas.1?fref=ts .-  42 .-            Σταμάτιος Σκούλικας  .-
https://www.facebook.com/SYLLOGOS.ARFARON.AG.THEODOROI , «ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ «ΑΡΦΑ ΡΩΝ.-   595 -       https://twitter.com/  ,   Skoulikas
@stamos01    .  ,,   http://messinia1234.com/?page_id=937 ,   
~ https://www.facebook.com/pages/agios-floros/257560450948935  529 . -   ΑΓΙΟΣΦΛΩΡΟΣ     
~ https://www.facebook.com/profile.php?id=100009016280105 .- = Βρωμόβρυσης  Σύλλογος ΔΑΓΡΕ 92 /  139  .         
*** http://www.twitter.com/stamos01/  , 685/502/28 , 20,5  χιλ./261 / 11 .-  
  https://www.facebook.com/profile.php?id=100012336616922&pnref=lhc.unseen    ,  ΠΛΑΤΥ   ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ   
 Αναρτήθηκε από Stamatios Skoulikas
Αναρτήθηκε από Vlasis Skoulikas  
~
Πίνακας περιεχομένου :
1.- Προφήτης Ηλίας
2.- Προφήτης Δανιήλ
3.-  Προφήτης  Ιεζεκιήλ
4.-  Προφήτης Ιερεμίας
5.-  Προφήτης Αμώς
6.-  Προφήτης Μαλαχίας
7.-  Προφήτης  Ζαχαρίας
8.-  Προφήτης Ζαχαρίας πατέρας Αγίου Ιωάννου Προδρόμου
9.- Ζαχαρίας και σύζυγος Ελισάβετ
10,- Προφήτης Αβδιού ή Οβδιού
11.- Προφήτης  Άγιος Αβδιού
12.- Προφήτης Ναούμ
13.-  Προφήτης  Αββακούμ
14.-  Προφήτης Σοφονίας
15.-  Προφήτης Ιωνάς
16.-  Προφήτης Αγγαίος
17.-  Προφήτης  Δαβίδ
18.- Κοσμάς ο Αιτωλός
19.- Άγιος Κυπριανός και Ιουστίνη
20.- Όσιος Παϊσιος  Αγιορείτης  μοναχός
21 .- Οι όσιοι Άγιοι πατέρες Συμεών ο δια Χριστόν  σαλός και Ιωάννης
22.-   Ο νεοφανής αυτός Άγιος Παρθένιος Επίσκοπος Ραδοβυσδίου
23.- Σύναξης των  Ρώσων  Αγίων   των εν Γαλλία τελειωθέντων
24.- Αγία - Οσία  Μακρίνα   αδελφή Μ.  Βασιλείου
25.-

~Αεροπλάνο στους ουρανό της Καλαμάτας 21/07/2016:

  https://youtu.be/dO-M3e8DPX0 .-
~ΚΑΛΑΜΑΤΑ παραλία del mar 21/07/2016:
https://youtu.be/fp4r0OufXow  .-