ΑΡΦΑΡΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑ - ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ Κυριακή 31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021

ΑΡΦΑΡΑ  ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ  

ΙΣΤΟΡΙΑ - ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ 

Κυριακή  31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021 

**  Αγάπη πρώτα στο Θεό μας , μετά στον εαυτόν μας και τέλος στον εχθρό μας ! Κι άν περισεύει στα Ζώα και τα Φυτά μας !

ΟΙ ΚΤΙΤΟΡΕΣ ΤΩΝ ΑΡΦΑΡΑΙΪΚΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ

 

Στο ωραίο χωριό μας έχουμε, εκτός από τον κεντρικό ναό των Αγίων Θεοδώρων και τα εξωκκλήσια, τα οποία έχουν χτιστεί κυκλικά γύρω από το χωριό, από ευσεβείς χριστιανούς. Κτίτορες (από το ρήμα κτίζω) λέγονταν εκείνοι που έχτισαν τις εκκλησίες και τιμούνται ιδιαίτερα σε κάθε εκκλησιαστική ακολουθία. Με το άρθρο μου αυτό θέλω κι’ εγώ να τους τιμήσω για άλλη μία φορά και να καταστήσω γνωστά τα ονόματά τους στους νεώτερους.    Δύο από τα εξωκκλήσια δεν τα έχτισαν αρφαραίοι αλλά οι κάτοικοι δύο γειτονικών χωριών του Αγρίλου και της Βρωμόβρυσης, καθόσον ο τόπος που χτίστηκαν ανήκαν αντίστοιχα στους κατοίκους τους και όταν αργότερα αγόρασαν τους τόπους οι αρφαραίοι, έγιναν και τα εξωκκλήσια αρφαραίϊκα. Πρόκειται για τα εξωκκλήσια του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Δημητρίου.     Το εξωκκλήσι του Αγίου Βασιλείου χτίστηκε από τους αρφαραίους, οι οποίοι κατά τα τελευταία χρόνια της τουρκοκρατίας και μάλλον κατά το ενδιάμεσο διάστημα της ενετοκρατίας, κατέβηκαν σταδιακά από το Πάνω Αρφαρά και έχτισαν τον Άγιο Βασίλειο, ως ενοριακό ναό. Αυτός λειτούργησε ως ενοριακός μέχρι το έτος 1879, οπότε είχε ολοκληρωθεί η ανέγερση του νέου κεντρικού και μεγάλου για την εποχή του ναού των Αγίων Θεοδώρων. Αυτόν τον έχτισαν όλοι οι αρφαραίοι με επικεφαλής τον τότε δήμαρχό τους Δημήτριο Ιωαν. Κάρτσωνα, ο οποίος δώρισε και το αναγκαίο οικόπεδο για το ναό, το προαύλιο και το νεκροταφείο. Όταν πέθανε το 1897, το χωριό, για να τον τιμήσει, τον έθαψε στο προαύλιο του ναού και διατηρείται μέχρι σήμερα η επιτάφια μαρμάρινη στήλη.     Τα άλλα εξωκκλήσια χτίστηκαν μετά το 1900, δηλαδή στις αρχές του 20ου αιώνα. Ο ναός του Προφήτη Ηλία χτίστηκε από τον Ηλία Ηλ. Μπούρα, γνωστό ως Μπουρολιά, ως πολύ μικρός ναός μαζί με ένα κελλί για να μονάσει (ησυχάσει) η κόρη του Ελένη, η οποία έμεινε εκεί χωρίς να γίνει μοναχή και πέθανε το 1915. Αργότερα χτίστηκαν και άλλα κελλιά και λειτούργησε ενοριακό ησυχαστήριο με μοναχές.     Ο ναός του Αγίου Νεκταρίου άρχισε να χτίζεται στο προαύλιο του ησυχαστηρίου το 1973 με την πρωτοβουλία της πρεσβυτέρας Ελένης συζύγου Ιωάννη ιερέας Παπανικολάου και με σημαντική χρηματική ενίσχυση της ίδιας και της Βασιλικής χήρας Δημ. Γιαννακόπουλου, αλλά και με εισφορές άλλων αρφαραίων. Εγκαινιάστηκε το 1977.     Ο ναός του Αγίου Ιωάννη χτίστηκε από τον Γεώργιο Ηλ. Σταθάκη σε δικό του οικόπεδο στη συνοικία της Σερβίας. Πρόκειται για μεγάλο ναό, εμβαδού 187 τετραγωνικών μέτρων, ο οποίος λειτούργησε ως ενοριακός ναός για τρία περίπου χρόνια, όταν επισκευαζόταν ο ναός των Αγίων Θεοδώρων.     Ο ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης χτίστηκε τα έτη 1917-1919 από τον Κωνσταντίνο Πολυχρόνη στον ομώνυμο οικισμό κοντά στην εθνική οδό. Το αναγκαίο οικόπεδο, αρκετά μεγάλο, δωρήθηκε από τον τότε εφημέριο Ιωάννη Κυρ. Νιάρχο, ο οποίος το είχε πάρει ως προίκα από τον πεθερό του ιερέα Ιωάννη Παν. Μουτεβελή.     Ο ναός του Αγίου Γεωργίου χτίστηκε το 1928 από τον Βασίλειο Βασιλόπουλο, ως τάμα για τη θεραπεία του γιού του Γεωργίου, ο οποίος έστειλε τα απαραίτητα χρήματα από την Αμερική.     Τέλος έχουν χτιστεί δύο ακόμα εξωκκλήσια τα τελευταία χρόνια. Ο ναός της Παναγίας της Γερόντισσας χτίστηκε με δαπάνες του τότε βουλευτή Ελευθερίου Ιωαν. Παπανικολάου στον κήπο του και εγκαινιάστηκε το 2002 από τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χριστόδουλο. Ο ναός της Αναστάσεως του Σωτήρος χτίστηκε σε ιδιόκτητο οικόπεδο από την οικογένεια του ιερέως Γεωργίου Κων Νιάρχου, με πρωτοβουλία του γιού του Κωνσταντίνου επί της εθνικής οδού στο συνοικισμό του Αγίου Κωνσταντίνου.                                                       Θεόδωρος Δημ. Λαφαζάνος

***  ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΚΤΗΡΙΟΥ ΑΡΜΕΝΙΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΦΑΡΩΝ 

Από το Φωτογραφικό Αρχείο του Συλλόγου μας, τα Θεμέλια του Κτιρίου του Γυμνασίου Αρφαρών, εν έτει 1958, επί εποπτείας του Αρμένη Αντώνιου.

Διακρίνονται οι Εξής: Στάθης Γιαννακόπουλος, Ιωάννης Αγγελής, Ηλίας Αργυράκης, Παγιός Μπούρας, Ταχταμπάς από Πλατύ Μεσσηνίας & Βασίλειος Τσάλτας.

Όποιος Φίλος ή Φίλη του Συλλόγου γνωρίζει κάτι περισσότερο παρακαλώ πολύ με μεγάλη χαρά θα δεχτούμε τα σχόλια σας.

*** Ένα ακόμη Θαυμάσιο Χρονογράφημα απο την Αγαπημένη μας Φίλη Άννα Η. Παπανικολάου.

Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΙΑΤΣΙΚΟ..

Η θεία η Σταυρούλα αγαπημένη αδελφή του πατέρα μου ,μια γυναίκα μελαχροινή και μαυρομάτα. πάντα καλοσυνάτη και χαμογελαστή διατηρούσε καφενείο στο χωριό Μερόπη μαζί με τον. άντρα της το θείο Γιώργο όπου είχε εγκατασταθεί μετά το γάμο της με το θείο., έναν φιλότιμο, γλετζέ και καλόγνωμο άντρα με τον οποίο είχαν αποκτήσει τέσσερα παιδιά δύο αγόρια και δύο κοριτσια.

Ο θείος Γιώργος ήταν επί των δημοσίων σχέσεων ...άνθρωπος του κρασίου και της παρέας είχε τους φίλους και γνωστούς. που πάντα ήταν θαμώνες του καφενέ αλλά μάστορας στη κουζίνα, γιατί εκτός από καφέδες γλυκά του κουταλιού και αναψυχτικά, ο καφενές πρόσφερε και κρασί με μεζέ ιδιαίτερα τις γιορτές και σχόλες, ήταν πάντα η θεία η Σταυρούλα.

Το μενού της ήταν οι διάφοροι μεζέδες της ώρας που συντρόφευαν το κρασάκι των ..πελατών τους που ήταν μόνο άντρες και φυσικά κάτοικοι της Μερόπης και των γύρω χωριών που τότε μιλώ για 10ετία του 19 60 ήταν ζωντανά χωριά με πολλούς κατοίκους, νέους και μεγαλύτερους.

Σπεσιαλιτέ της βέβαια μεταξύ άλλων ..μεζέδων ήταν οι τσίχλες που εκείνη τη δεκαετία και γύρω στο Γενάρη, πολλοί ήταν οι κυνηγοί που τις... συλλάμβαναν και τις πουλούσαν. με το κομμάτι.

Η θεία λοιπόν μάστορας στην. παρασκευή της τσίχλας εφάρμοζε τη δική της συνταγή ..

Μετά το. ξεπουπούλιασμα και το καθάρισμά τους.. τις αλάτοπιπέρωνε, έβαζε στην. κοιλιά τους δυό φούντες ρίγανη και νομίζω θρούμπι, και τις τοποθετούσε σε ένα βαθύ τηγάνι το οποίο γέμιζε με ρετσίνα .

Σε χαμηλή φωτιά άρχιζε να τις βράζει να πιούν το κρασί τους και να μαλακώσει όσο έπρεπε το κρέας τους.

Στο τέλος όταν κόντευαν να απορροφήσουν το κρασί έριχνε στο τηγάνι το. λάδι και συνέχιζε για λλιγο ακόμη το ..ας πούμε τηγάνισμα.. βράσιμο θα έλεγα .μέχρι στο τηγάνι να μείνει μόνο το λάδι τους..

Όταν. λοιπόν κρύωναν τις τοποθετούσε σε πιθάρια μέσα στο φρέσκο λάδι.

Αυτή ήταν η συνταγή της θείας για τις ..παστές θα λέγαμε τσίχλες που με αυτό τον τρόπο διατηρούνταν για αρκετό χρονικό διάστημα χωρίς να πάθουν τίποτε.

Εκτός απο τη παρασκευή της τσίχλας η θεία ήταν. μάστορας και στην. παρασκευή της Καλαματιανής εληάς.. τις πετύχαινε στο αλάτι στο ξεπίικρισμα και στην αναλογία του ξυδιού και το αποτέλεσμα ήταν ιδανικό εληά τραγανή και με ξύδι όσο πρέπει.

Πολλές φορές ο πατέρας. που κατέβαινε από την Αθήνα στο χωριό έφερνε κέρασμα από τη θειούλα μας τσίχλες, σφέλα, παστό τις υπέροχες ξυδάτες εληές.. και φυσικά εκείνη την εξαιρετική βαρελίσια ρετσίνα αποκτήματα ανεκτίμητα σε γεύση και νοστιμιά..

Εμείς ..εγώ και η αδελφή .μου..δηλαδή..σαν κακομαθημένα παιδιά της πόλης πολύ αργότερα συνειδητοποιήσαμε τις απίθανες αυτές μεσσηνιακές γεύσεις..που τόσο σπάνιζαν στην. Πρωτεύουσα..

Και φυσικά ο πατέρας το ίδιο και η.μητέρα μας, επειδή ποτέ δεν.υπήρξαν μοναχοφαγάδες πάντα τους διέκρινε φιλοτιμία και η φιλοξενεία ήταν στο αίμα τους, ως γνήσιοι Ελληνες, πάντα το σπίτι μας στην Αθήνα ήταν ανοιχτό σε γείτονες και φίλους ..αυτές τις μέρες.πάνω κάτω γύρω δηλαδή Γενάρη με Φλεβάρη και αφού είχαν.έλθει τα πεσκέσια από το χωριό.

Καλούσε λοιπόν ο πατέρας τους φίλους και γείτονες , και το τσιμπούσι με τα εύγεστα προιόντα του χωριού, παρασκευάσματα της θειούλας...με τη συνοδεία του βαρελίσιου κρασιού έδινε και έπαιρνε..που λέμε και νά τα τσουγκρίσματα και νά τα τραγούδια, γιατί πώς να το κάνουμε "οίνος ευφραίνει καρδίαν." ..που λέμε..και όταν.και οι μεζέδες είναι εκλεκτοί τόσο πιό πολύ την ευφραίνει γιατί πίνεις και ξαναπίνεις..

Το γλέντι δεν είχε τελειωμό.και όταν.έρχόταν η ώρα να διαλυθεί .η κεφάτη παρέα για το επανιδείν ...θυμάμαι το μπλοκάκι του πατέρα μου που σημείωνε τις παραγγελίες των φίλων του στην θεία για να τους φτιάξει και βέβαια με πληρωμή όλα αυτά τα απλά και τόσο νόστιμα Καλαματιανά εδέσματα...και αυτό συνεχιζόταν για χρόνιαααα.

Εκείνο που δε θα ξεχάσω όμως, ήταν όταν κάποια χρονιά περίμεναν τις παραγγελίες τους, οι οποίες σημειωτέον θα έρχονταν.με φορτηγό σε καλαθούνες.δηλαδή .παστά, τυριά, εληές, και λουκάνικα και φυσικά τσίχλες και όλα σε αρκετές ποσότητες, και επίσης τενεκέδες με λάδι....αυτές δεν.ήλθαν.ποτέ.

Γιατί???.

.Ε..τόσο ταξίδι με στροφές και τι στροφές

φουρκέτες ... 10 ώρες, έκανες να έλθεις στην.πρωτεύουσα σπό τη Μεσσηνία, τη 10ετία του 1960 μη σου πω και περισσότερο...δεν.άντεξε ο χριστιανός ο οδηγός.. άραξε σε μια στροφή κάπου στην ερημιά..και τον.πήρε ο.ύπνος τον.φουκαρά εκεί στον Κολοσούρτη, εσείς οι Καλαματιανοί γνωρίζετε πού..είναι . και ο έρμος. όταν ξύπνησε ανακάλυψε ότι οι.. περιβόητες.. τσίχλες είχαν.πάρει στα φτερά τους ό,τι υπήρχε στην.καρότσα του ..πάν τα τυριά και τα λουκάνικα πάνε τα παστά και οι εληές, πάνε και οι τενεκέδες με το.λάδι..πάν και οι νταμιζάνες με τη βαρελίσια ρετσίνα..

Κάποιοι έκαναν.πλιάτσικο και το άδειασαν το φορτηγό.

Απο εκείνη τη χρονιά σταμάτησαν.και οι παραγγελιές..αλλά τα τραπέζια της οικογένειάς μας ουδέποτε..

Στο σπιτι μας πάντα μαζεύονταν φίλοι συγγενείς και γείτονες και γεύονταν το λαδάκι και τις εληές της Μεσσηνιακής γης..τις τσίχλες τα λουκάνικα και τα παστά, καθώς και τα παραδοσιακά φαγητά της μάννας μου.

Με αυτό τον.τρόπο της φιλοξενείας διαφήμιζαν οι γονείς μου τους θησαυρούς της Μεσσηνιακής γης γιατί τότε αυτή ήταν η διαφήμηση των προιόντων μας:

Η διά της ΦΙΛΟΞΕΝΕΙΑΣ...

***  ΑΞΕΧΑΣΤΟΙ ΑΡΦΑΡΑΪΙΚΟΙ ΤΥΠΟΙ

Ο ΜΟΥΣΟΛΙΝΟΣ

(Ιωάννης Βας. Κάρτσωνας)

Από μικρό παιδί θυμάμαι τον μπάρμπα Γιάννη, κοντά στην ηλικία των παππούδων μου, που τον έλεγαν Μουσολίνο, χωρίς να καταλαβαίνω το γιατί. Αργότερα συνειδητοποίησα ότι έμοιαζε στον ιταλό δικτάτορα Μουσολίνι, ρώτησα και μου επιβεβαίωσαν ότι για το λόγο αυτό οι αρφαραίοι τον στόλισαν με αυτό το παρατσούκλι. Άλλωστε έπρεπε να τον διακρίνουν από άλλους τρεις, που έφεραν το όνομα Γιάννης Κάρτσωνας. Χωρίς ο ίδιος να παρεξηγείται όλοι τον αποκαλούσαν Μουσολίνο, σε σημείο που εμείς οι μικροί δεν γνωρίζαμε ούτε το μικρό του όνομα ούτε το επώνυμό του.

Έμενε στη συνοικία της Σερβίας, απέναντι από το κτήριο του Γυμνασίου-Λυκείου, που παλαιά ήταν ιδιοκτησία του Γεωργίου Ιω. Μπαλασσόπουλου. Είχε χτίσει το ισόγειο σπίτι του σε ένα μεγάλο οικόπεδο, στο οποίο είχε φυτέψει και αμπέλι. Η γυναίκα του Άννα ήταν από το Γαρδίκι. Δεν απέκτησαν παιδιά. Είχε οικονομική άνεση και ήταν ο πρώτος που έφερε ένα μικρό λεωφορείο στο Αρφαρά γύρω στο 1920 για τη συγκοινωνία Αρφαρά-Καλαμάτα. Όταν αυτό ξέμεινε το τοποθέτησε στον κήπο του κοντά στο δρόμο και το βλέπαμε για πολλά χρόνια.

Μπροστά από τον κήπο αυτό έγινε το ανάθεμα κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου, όταν το 1916 διαφώνησε με την πολιτική του βασιλιά Κωνσταντίνου και ίδρυσε το κράτος της Θεσσαλονίκης. Ο μπάρμπα Γιάννης και όλη η οικογένεια των Καρτσωναίων, όπως και οι περισσότεροι αρφαραίοι ήταν υποστηρικτές του βασιλιά. Μόνο δέκα άνδρες ήταν δημοκρατικοί από τις οικογένειες Γεωργούντζου, Γιαννακούντζου, Κοτταρίδη, Λαφαζάνου και Μπούρα. Με εντολή της κυβέρνησης του βασιλιά συγκεντρώθηκαν οι αρφαραίοι, άνδρες και γυναίκες στο δρόμο μπροστά από το σπίτι του Μουσολίνου και έριχναν μία πέτρα φωνάζοντας «ανάθεμα». Ο σωρός από τις πέτρες παρέμεινε εκεί για αρκετά χρόνια.

Ανήψια του μπάρμπα Γιάννη (παιδιά του αδελφού του Ευστάθιου) ήταν ο Βασίλης (Λούμπαρδης) και ο Θοδωράκης (Γρίβας). Για βοηθό στο σπίτι πήρε ο μπάρμπα Γιάννης την Δήμητρα, μία από τις κόρες του υπερπολύτεκνου και φτωχού γείτονά του Γεωργίου Βουγιουκλή, η οποία αποδείχτηκε άξια. Την πάντρεψε με τον Γεώργιο Πουλόπουλο από την Πολιανή και την έκανε κληρονόμο του. Μόνο ένα κομμάτι από τον κήπο του κράτησε και το δώρισε στην Κοινότητα για την ανέγερση κτηρίου προς στέγαση του αγροτικού ιατρείου. Έτσι έγινε διπλός ευεργέτης πρώτα μιας φτωχής κοπέλας και έπειτα του χωριού. Αυτός ήταν ο Μουσολίνος, ο οποίος πέθανε το 1960. Θεόδωρος Δ. Λαφαζάνος

***  Τα Θεοφάνεια είναι μεγάλη ετήσια χριστιανική εορτή της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό

από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. Εορτάζεται στις 6 Ιανουαρίου και είναι η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαημέρου (εορτών των Χριστουγέννων). Το όνομα προκύπτει από την φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας που συνέβη σύμφωνα με τρεις σχετικές ευαγγελικές περικοπές. Η εορτή των Θεοφανίων λέγεται επίσης και Επιφάνεια και Φώτα ή Φωτά (ή Εορτή των Φώτων). Σε αυτή την εορτή γιορτάζουν τα ονόματα Φώτιος, Φωτεινή, Τριάδα, Ουρανία, Ιορδάνης, Ιορδάνα, Περιστέρης, Περιστέρα, Θεοφάνης, Θεοφανία .

***  Ένα ακόμη θαυμάσιο χρονογράφημα από την αγαπημένη μας φίλη Άννα Η. Παπανικολάου.

Πρόσκληση σε πάρτυ

Πόσο χρονών είσαι όταν. πηγαίνεις δευτέρα Γυμνασίου 13 ,14 ε...σε αυτήν την ηλικία ήμουν, όταν με κάλεσε η διπλανή μου στο θρανίο μια ανεπτυγμένη κοπέλα πολύ γλυκειά και συμπαθής στο πάρτυ της, που έμελλε να είναι και το πρώτο πάρτυ της ζωής μου.

Πέταξα από την χαρά μου βέβαια και δέχτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη την. πρότασή της.

Το πάρτυ θα γινοταν σε ένα εξαιρετικό νεοκλασσικό στη Στεφάνου Βυζαντίου που ηταν η κστοικία της κοπελιάς στα Πατήσια, σε 3 βδομάδες από την ημέρα της πρόσκλησης και ευτυχώς δηλαδή για να πάρω το χρόνο μου

Βλέπεις το ναι το είπα χωρίς να λογαριάσω τον ξενοδόχο.. ποιόν.άλλον από τον. πατέρα μου..του οποίου έπρεπε να πάρω την άδεια.

Εδώ σ έχω..

Έπρεπε λοιπόν να το μελετήσω το πράγμα

από όλες τις πλευρές, έπρεπε να καταστρώσω ένα σχέδιο για το πώς θα το έφερνα με τρόπο στον. πατέρα μου για να μου το επιτρέψει.. με τη μητέρα μου θαρρούσα ότι θα ήταν πιο εύκολα τα πράγματα.

Σκέφτηκα και θεώρησα καλυτερο να αρχίσω να κάνω ..κρούσεις περι ..πάρτυ στη μάνα μου..

Σημειωτέον ότι οι γονείς μου δεν γνώριζαν τη συμμαθητρια που με είχε καλέσει.. ποτέ δεν είχα αναφέρει το όνομά της άλλωστε μέναμε εκ διαμέτρου αντίθετα..εγώ πάνω από την Πατησίων στην Κυπριάδου και αυτή κάτω από την. Πατησίων..

Μπήκα σε σκέψεις ..πολύπλοκες..υπολόγισα ότι για να τους προετοιμάσω ευτυχώς είχα 3 ολοκληρες βδομάδες που δεν.ήταν και λιγες.

Επρεπε να τις εκμεταλλευτώ δεόντως

άρχισα λοιπόν να αναφέρω καθημερινά το όνομά της.. στο τραπέζι την. ωρα του φαγητού και να λέω τι καλή κοπέλα ήταν ότι ζούσε με τους γονείς της και τους παππούδες της, ότι ήταν πολύ ευγενική και καλοπροαίρετη πόσο παρέα κάναμε στα διαλείματα. . λίγο λίγο λοιπόν και κάθε μέρα σκαρφιζόμουν και μια ιστορία γι αυτήν που ήθελαν να ακούσουν και τελικά κατάλαβα πόσο εύκολο τελικά ήταν να τους κάνω να πιστέψουν ότι η κοπέλλα ήταν εξαιρετικής οικογένειας και θα ήταν αδιανόητο να μη μου επιτρέψουν να πάω στο πάρτυ.

Φανταστείτε τη χαρά μου όταν. πήρα τη θετική τους απάντηση.

Αφού πέρασα τον δυσκολότερο σκόπελο αυτό της συγκατάθεσής τους.. άρχισα τα άλλα σχέδια..

Ποιά ήταν αυτά??

Χμ...ε πώς θα πήγαινα στο πάρτυ χωρίς συνοδό εεε αυτό ήταν ..πολύ υποτιμητικό για μένα.

Εδω να σημειώσω ότι στο ίδιο πάρτυ ήταν καλεσμενη και η ..κολλητή μου απο το δημοτικο σχολείο..αυτή πιό ξεπεταμένη από μένα γιατί είχε μεγαλύτερες αδελφές ήταν η μικρότερη, οπότε οι γονείς της ήταν.πλέον ελαστικοί των ..δικών.μου αφού είχαν την εμπειρία πιά..

Τα συζητήσαμε λοιπόν μεταξυ μας και το μυαλό μας άρχισε να δουλεύει προς..άγραν συνοδών

Και βρήκαμε παρακαλώ ούτε ένα ούτε δύο αλλά τρεις συνοδούς αγόρια της γειτονιάς μας και αυτά, αλλά αρκετά μεγαλυτερα από εμας..και ομορφόπαιδα..έτσι για να μπούμε στο μάτι των υπόλοιπων καλεσμένων συμμαθητριών που σημειωτέον ήταν και περισσότερο ανεπτυγμένες απο μας και πλέον ξεβγαλμένες..και μοντέρνες δεδομένου απ ότι ακούγαμε στο σχολείο, είχαν πάει και σε άλλα πάρτυ με τους αδελφούς τους..που βέβαια εμείς τα καημενα

δεν είχαμε για να μας συνοδεύουν..και πώς να πάμε ..ασυνόδευτες ..εκείνες τις εποχές..αδιανόητο.

Αφού λοιπόν λύσαμε και το ζήτημα των καβαλιέρων.. επιλέξαμε τους καλυτερότερους..οι οποίοι άλλο που δεν ήθελαν..βλέπεις είμαστε και δύο ..μπάνικες, το θέμα που έπεσε στο τραπέζι ήταν το ντύσιμο..το οποίο έπρεπε να είναι super ..

Αυτό που παρέλειψα να σας αναφέρω είναι ότι στο σχολείο μας τόσον εγώ όσον και η.. κολλητή μου είμασταν απο τις καλές μαθήτριες,δεν δημιουργούσαμε φασαρίες την.ώρα του μαθήματος,.για κοπάνες ούτε λογος .μας συμπαθούσαν οι καθηγητές και βέβαια δεν.κάναμε ιδιαίτερη παρέα με την συμμαθήτρια που μας κάλεσε στο πάρτυ απλώς εγώ και αυτή καθόμαστε στο ίδιο θρανίο, αυτή ήταν διετής και στα διαγωνίσματα πάντα τη βοηθούσα,αντέγραφε από τη κόλα μου και πολύ είχε υποχρεωθεί και αυτός ήταν.ένας από τους κύριους λογος που με είχε καλέσει πέρα από το ότι πολύ με συμπαθούσε και μάλιστα μου είχε πεί ότι της την είχαν ..πέσει οι άλλες ότι τάχα αυτό το σπασικλάκι την Παπανικολάου θα καλέσεις και κάτι τέτοια ..αλλά δεν.κατάφεραν.να της αλλάξουν τη γνωμη...αυτή βράχος.

Εδώ σε έχω λοιπόν το ντύσιμο ..έπρεπε μα είναι ανάλογο των.περιστάσεων..

Και ήταν ...από το τολμηρό μίνι φόρεμα την μοντέρνα κάλτσα λευκή παρακαλώ με σχέδια σουπερ μοντέρνα για την εποχή, την τσάντα που ήταν δανεική γιατί μέχρι τότε δεν μου επέτρεπε ο πατέρας να κρατώ τσάντα..ααα όλα κιόλα για το μίνι ούτε κουβέντα.. το ενέκρινε...γιατί είχα έλεγε ωραία πόδια αλήθεια την τσάντα δεν ενέκρινε θα με έκανε ξεβγαλμένη ..έτσι πίστευε.. ..του τα έλεγα αργότερα και γελούσε και αυτός ..με τα ..απαγορευτικά του τέλος πάντων..όμως μέχρι και σκουλαρίκια φόρεσα ...κρυφά και αυτά ..βγήκα λοιπόν από το σπίτι αφού πέρασα από τον έλεγχό του.. μου έδωσε και το ραπόρτο του ότι το πολύ 9.30 μμ ακούτε...έπρεπε να είμαι σπίτι...και όταν .έφτασα στον κήπο, μου πέταξε η μικρότερη αδελφή μου την τσάντα με τα σκουλαρίκια ..εντός της, συνομωτικά και εχέμυθα ...πού να υποψιαστεί ο πατέρας μου ότι ένα πιτσιρίκι 10 χρονών ήταν στο κόλπο ...ΓΚΡΟΣΟ εεεμ προετοίμαζε και αυτό το μέλλον του...με πειράματα συνομωσίας..

Συναντηθήκαμε με τα ομορφόπαιδα στο παρακάτω τετράγωνο 6μμ και αρχίσαμε γελώντας και χαχανίζοντας το γρήγορο βάδην μέχρι να φθάσουμε Στεφάνου Βυζαντίου..

Μας υποδέχτηκε η συμμαθήτρια μετά φανών και λαμπάδων στο υπέροχο ψηλοτάβανο νεοκλασσικό της , και κοίταξε να δεις οι γονείς της μαζί με τον παππού και τη γιαγιά ήταν στην.κουζίνα..πώς έδεσε η ιστορία που σκαρφιστηκα....

Εμείς είμαστε από τους πρώτους..πήραμε τα ποτά μας στο υπέροχο λιβιγκ ρουμ με τις αντίκες και τα δάπεδα από σκούρο μωσαικό εξαιρετικης ποιότητας με σχέδια στις άκρες, η μουσική καταπληκτική μόνο που δεν ήταν λαικά τα άσματα..αλλά Beatls

και Rolling Stones ..οι καλεσμένοι άρχισαν να έρχονται τα κορίτσια με συνοδούς..ευτυχώς είχαμε και μεις δανείζαμε και τον τρίτο για όποια δεν είχε ..μπήκαμε και μεις στην.παρέα αφού μας ενέκριναν οι ..ξεπεταμένες..και όταν.άρχισε το κέφι αρχίσαμε τους ..ξέφρενους και κυκλωτικούς χορούς..γίναμε όλοι μιά παρέα..για..λίγο ..βλέπεις η ώρα περνά τόσο γρήγορα όταν διασκεδάζεις..για πότε έφθασε 9 ούτε που το καταλάβαμε προφασιστήκαμε ότι φεύγαμε γιατί είμαστε καλεσμένες και σε άλλο πάρτυ και επρεπε.να προλάβουμε..τους αφήσαμε και τα αγόρια.....είπαμε την.καληνυχτα μας πιάσαμε την ανηφόρα για τα σπιτια μας.και ούτε γάτα ούτε ζημιά .

Όταν άκουσα , μετά από χρόνια αυτό το τραγούδι της Πρωτοψάλτη σκέφτηκα αυτό το πρώτο μου πάρτυ

Ε λοιπόν ....είπα...

Σε σπίτια με μωσαικά και εγώ είχα χορέψει..και μάλιστα καλεσμένη σε πάρτυ .

.Τα πιό ωραία ΛΑΙΚΑ τα χόρεψα αργότερα και αυτά σε σπίτια με μωσαικά στην ενηλικίωσή μου...και μη νομίζετε..δεν είμαι και Ακρόπολη...εεεε

Καλό ξημέρωμα!!!;

***  Το Πήδημα

Το καταπράσινο χωριό της Μεσσηνίας με το περίεργο όνομα και… ο τραγικός λόγος που το πήρε!

(Τοπική Κοινότητα Πηδήματος - Δημοτική Ενότητα ΑΡΦΑΡΩΝ), ανήκει στον δήμο ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ της Περιφερειακής Ενότητας ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”. Η επίσημη ονομασία είναι “το Πήδημα”. Έδρα του δήμου είναι η Καλαμάτα και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Πελοποννήσου. Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, το Πήδημα ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Πηδήματος, του πρώην Δήμου ΑΡΦΑΡΩΝ του Νομού ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ.

Πολλές φορές ακούμε χωριά στην Ελλάδα με αρκετά περίεργα ονόματα… Όπως για παράδειγμα το Πήδημα Μεσσηνίας!

Το χωριό Πήδημα είναι ένα καταπράσινο χωριό της Μεσσηνίας, μόλις 16 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα. Ο φυσικός πλούτος της περιοχής είναι απαράμιλλης ομορφιάς καθώς εκεί βρίσκονται οι πηγές του Πηδήματος, που το νερό τους υδροδοτεί ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Μεσσηνίας. Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία. 

Στο Πήδημα έχει διαμορφωθεί ένα πανέμορφο καταπράσινο Δημοτικό Πάρκο, χώρος ιδανικός για σχολικές εκδρομές και μεγάλες πολιτιστικές εκδηλώσεις. 

Επίσης στο Πήδημα λειτουργεί πιστοποιημένο υπερσύγχρονο ελαιοτριβείο στο οποίο ο επισκέπτης μπορεί να βρει ελαιόλαδο τοπικής παραγωγής αρίστης ποιότητας. 

Pentax Digital Camera

Το χωριό πήρε το όνομά του κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, μετά από ένα τραγικό γεγονός: Πάνω από το χωριό, στο σημείο που αναβλύζουν μέχρι σήμερα οι πήγες, υψώνονται απότομα βράχια. Από εκεί προτίμησαν να πηδήξουν (εξ ου και «Πήδημα») νεαρά κορίτσια ώστε να γλιτώσουν από τους διώκτες τους Τούρκους. Στην κορυφή του βραχώδους αυτού όγκου πάνω από το Πήδημα χτίστηκε το Κάστρο του Πηδήματος από Βυζαντινούς, που κατακτήθηκε για λίγα χρόνια από τους Ενετούς και ύστερα από τους Τούρκους. Η θέα από το κάστρο σε όλο τον μεσσηνιακό κάμπο είναι απολαυστική.  greece.terrabook.com

***  ΒΙΒΛΕΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ :

Αγαπητοί συμπατριώτες και φίλοι του Συλλόγου μας. Είναι ηθική μας υποχρέωση για μια ακόμα φορά να ευχαριστήσουμε τον Συμπατριώτη μας κ. Θεόδωρο Δημητρίου Λαφαζάνο (Επίτιμο Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου) για την έκδοση του βιβλίου του (ΤΟ ΠΑΝΩ ΑΡΦΑΡΑ) ένα οδοιπορικό μνήμης με Γεωγραφικά, Ιστορικά και Λαογραφικά στοιχεία. Το εν λόγω βιβλίο αποτελεί προσφορά στον Σύλλογό μας μέσω της εσόδων πώλησής του. Η τιμή του ώστε να γίνει προσιτό σε όλους μας ορίστηκε στα 5 ευρώ. Είναι διαθέσιμο στα κεντρικά γραφεία του Συλλόγου μας Τζώρτζ 3 Πλ.Κάνιγγος Αθήνα, τηλέφωνο επικοινωνίας:6974508451(Λαφαζάνου Ελένη μέλος Δ.Σ.), επίσης μπορεί να σταλεί στη διεύθυνση που θα μας δηλώσετε.

Στα Αρφαρά θα το βρείτε στα εξής σημεία:

1) Κρεοπωλείο Φέστα Κων.Βασιλική -Αγ.Κωνσταντίνος

2) Cafe Melody-Γ.Χονδροβασιλόπουλος

3) Εμπορικό κατάστημα-Γ.Μπούρας

4) Super Market ΜΑΤΘΑΙΟΣ- Σκόμαρα

5)Αρτοποιείο Αρφαρών-Μπούρας-Κοτταρίδης

Επικοινωνείστε μαζί μας είτε με γραπτό μήνυμα είτε με email, ή τηλεφωνικά.

***  ΦΑΡΜΑΚΕΊΟ ΑΡΦΑΡΩΝ. ΑΛΛΑΓΉ ΣΚΥΤΆΛΗΣ..

Το χωριό μας λόγω των πληθυσμιακών κριτηρίων και τον χαρακτηρισμό του ως Κωμόπολη είχε από παλιά το προνόμιο της πρόσβασης στην Πρωτοβάθμια Υγεία με την λειτουργία του Αγροτικού Ιατρείου. Η συνέχεια όμως για τους χρήζοντες ιατρικής κάλυψης για φάρμακα και όσα απαιτούσε η ιατρική γνωμάτευση επέβαλε την μετάβασή τους στην πρωτεύουσα του νομού μας Καλαμάτα ,σε εποχές που οι συγκοινωνίες ήταν λιγότερο ανεπτυγμένες. Αυτό το σημαντικό θέμα ήρθε να επιλύσει στις αρχές Μαϊου του 1987 ένας νεαρός Φαρμακοποιός από το γειτονικό χωριό Διαβολίτσι ο Γιώργος Ψυχογιοπουλος. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ο Γιώργος όπως τον αποκαλούσαν όλοι οι συγχωριανοί μας με την άριστη επιστημονική του κατάρτιση και την έμφυτη ευγένεια του έγινε ο δικός μας άνθρωπος. Πάντα πρόθυμος να βοηθήσει, να συμβουλεύσει, να εξυπηρετήσει ακόμα και να μαλώσει...!!!!! Μαζί του για πολλά χρόνια η αγαπημένη όλων μας η κυρία Άννα Μωραγιάννη σύζυγος Αθανασίου. Τα χρόνια όμως πέρασαν και το Φαρμακείο μας πέρασε σε νέα Επιστημονικά χέρια που έχουν Αρφαρεικες ρίζες... Ο κύριος Σωτήρης Νικολάου Γεωργουντζος είναι από τον Ιούλιο του 2020 ο δικός μας άνθρωπος τον οποίο ήδη το χωριό μας έχει αγκαλιάσει!!! Ευχαριστούμε θερμά τον κύριο Γιώργο Ψυχογιοπουλο για την ανεκτίμητη προσφορά του και ευχόμαστε στον κύριο Σωτήρη καλή συνέχεια στο σπουδαίο και κυρίως Ανθρώπινο λειτούργημα του.

***  Ο Δρ. Χρήστος Ηλ. Καραγιάννης

Ο Δρ. Χρήστος Καραγιάννης είναι ένας ακόμη νέος Συμπατριώτης μας, Επιστήμονας, σε έναν όχι και τόσο διαδεδομένο χώρο της κτηνιατρικής, με μεγάλη Αναγνώριση και Κατάρτιση πάνω στη ''Συμπεριφοριστική Κτηνιατρική''. Είναι γιος του συμπατριώτη και μέλος του συλλόγου μας Ηλία Καραγιάννη. ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Δρ. Χρήστος Καραγιάννης DVM, MSc, Diplomate ECAWBM (ΒM),

MRCVS  European Specialist in Veterinary Behavioural Medicine  Ο Δρ. Χρήστος Καραγιάννης είναι ο πρώτος Έλληνας κτηνίατρος ειδικός στην αντιμετώπιση των προβλημάτων συμπεριφοράς και ένας απο τους 35 κτηνίατρους στην Ευρώπη με την ειδικότητα αυτή. H ευρωπαική ειδικότητα του στην αντιμετώπιση των προβλημάτων συμπεριφοράς είναι αναγνωρισμένη απο όλες τις Ευρωπαικές χώρες και είναι ο ανώτερος επαγγελματικός τίτλος που μπορεί να αποκτήσει ένας κτηνίατρος. Ο Δρ. Καραγιάννης έχοντας ειδικευτεί για 5 χρόνια στη «Συμπεριφοριστική Κτηνιατρική» σε μία από τις πιο φημισμένες πανεπιστημιακές κλινικές προβλημάτων συμπεριφοράς ζώων συντροφιάς στον κόσμο, ασχολείται αποκλειστικά με την αντιμετώπιση περιστατικών προβλημάτων συμπεριφοράς τόσο σε κλινικό, όσο και σε ερευνητικό επίπεδο.  Αποφοίτησε από την Κτηνιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια αφού εργάστηκε σε κλινικές ζώων συντροφιάς εγκαταστάθηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο. Απέκτησε μάστερ στην Κλινική Αντιμετώπιση των Προβλημάτων Συμπεριφοράς (MSc in Clinical Animal Behaviour) από το Πανεπιστήμιο του Λίνκολν (University of Lincoln, UK) ενώ ταυτόχρονα συμμετείχε στις κλινικές δραστηριότητες της «Κλινικής Προβλημάτων Συμπεριφοράς Ζώων Συντροφιάς» (“Animal Behaviour Clinic”) του πανεπιστημίου. Μετά την απόκτηση του μεταπτυχιακού τίτλου (MSc) και στην ίδια κλινική, ο Δρ. Καραγιάννης ξεκίνησε ειδικότητα πάνω στη «Συμπεριφοριστική Κτηνιατρική», επίσημα αναγνωρισμένη από το Ευρωπαϊκό Κολλέγιο Ευζωίας Ζώων και Συμπεριφοριστικής Κτηνιατρικής (European College of Animal Welfare and Behavioural Medicine), τον μοναδικό πιστοποιημένο φορέα στην Ευρώπη που έχει τη δυνατότητα να αναγνωρίσει ειδικότητες πάνω στη Συμπεριφοριστική Κτηνιατρική (Veterinary Behavioural Medicine).  Ο Δρ. Χρήστος Καραγιάννης ασχολείται αποκλειστικά με την αντιμετώπιση περιστατικών προβλημάτων συμπεριφοράς και έχει αναλάβει εκατοντάδες ζώα με προβλήματα συμπεριφοράς μέχρι σήμερα. Είναι ενεργό μέλος της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας των κτηνιάτρων συμπεριφοριστών, με δημοσιεύσεις σε βιβλία και επιστημονικά περιοδικά, καθώς και παρουσιάσεις σε παγκόσμια και πανευρωπαϊκά συνέδρια. Έχει διοργανώσει, ως επιστημονικός υπεύθυνος, προγράμματα δια βίου εκπαίδευσης κτηνιάτρων και από το 2011 ως επισκέπτης λέκτορας διδάσκει για την αντιμετώπιση των προβλημάτων συμπεριφοράς των ζώων συντροφιάς στην Κτηνιατρική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Τώρα, ζει μεταξύ Λονδίνου και Αθήνας και εργάζεται με περιστατικά προβλημάτων συμπεριφοράς τόσο στην Αγγλία όσο και στην Ελλάδα. Είναι Διπλωματούχος του Ευρωπαικού Κτηνιατρικού Κολλεγίου Ευζωίας και Συμπεριφοράς, Diplomate ECAWBM (BM). Είναι μέλος:    της American Veterinary Society of Animal Behavior   της British Veterinary Behaviour Association  του Royal College of Veterinary Surgeons  του Πανελλήνιου Κτηνιατρικού Συλλόγου  της Ελληνικής Εταιρίας Κτηνιατρικής Ζώων Συντροφιάς  της Ελληνικής Κτηνιατρικής Εταιρίας

• 

***   ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ

Για να απαλύνω την άφατη θλίψη που μου προκάλεσε η φωτογραφία στις πυρόβλητες Μυκήνες και την ΠΥΛΗ ΤΩΝ ΛΕΟΝΤΩΝ που αντίκρισα σήμερα το πρωί, δίνω στη δημοσιότητα για πρώτη φορά ένα απόσπασμα από το ανέκδοτο βιβλίο του ΛΙΑΝΤΙΝΗ «Οδός Ακροπόλεως» που αναφέρεται στην Πύλη των Λεόντων και είναι τόσο επίκαιρο!

«Η πύλη των Λεόντων στις Μυκήνες ξεδιπλώνει τον κόσμο του Ομήρου. Ξεδιπλώνει την παιδική ηλικία της Ελλάδας. Και αν πάρουμε απάνου μας το παραμύθι, ξεδιπλώνει πες, τη μυθολογία της παιδικής ηλικίας του καθενού από μας.

Σπάνια σκέπτεται κάποιος πως η παιδική ηλικία του ανθρώπου ρίχνει τη σκιά του ως την αιωνιότητα. Η παιδική εποχή είναι άπειρη, γιατί το παιδί δεν γνωρίζει το θάνατο. Και όπου απουσιάζει η υποψία θανάτου, εκεί παραστέκει η σιγαλιά του αιώνιου.

Κυρίως όμως η πύλη των Λεόντων ανοίγει τη ματιά μας στις θάλασσες του Αιγαίου. Μας μιλά για το στόλο το χιλιοναύτη. Για τη διψασμένη έλαφο στο θυσιαστήρι του ιερέα. Για το βοριά που δροσερό τον πήραν τα καράβια.

Η πύλη των Λεόντων ανοίγεται σε ιστορίες για τα σκήπτρα των βασιλιάδων, που στύλωναν θριγκούς, εκατόμπεδα και παλάτια. Και για τους θεούς, τους ημίθεους, τους ήρωες, και τους αρματηλάδες που έκαναν και επάθαιναν. Αίγισθους και Ορέστες, και Ηλέκτρες και Κασσάνδρες. Και το θεϊκό δικαστήριο του Άρειου Πάγου.

Οι θάλασσες του Αιγαίου ψιλοκεντούν στο ατλάζι τους πολιτείες, περάσματα, και πολιτικές. Την Τροία, την Πύλη, την Προύσσα. Τα Στενά, την Άσπρη Θάλασσα, και τη Μαύρη. Το πάλεμα του έλληνα με τον ασιάτη, τους μισητούς στόλους της αποικιοκρατίας, τα λαμπρά άρθρα του Ντοστογιέβσκι για το Ανατολικό Ζήτημα.

Η πύλη των Λεόντων μας φέρνει από την πυρκαγιά της Τροίας στην άλωση της Πόλης. Και από την άλωση της Πόλης στην πυρκαγιά της Σμύρνης.

Μέσα από το άνοιγμα των εποχών της διαβαίνει η οργή του Αχιλλέα για τον Αγαμέμνονα. Η θρησκευτική υστερία του Γεώργιου Σχολάριου ενάντια στο Μάρκο Ευγενικό. Το μίσος του άθλιου Μαυροκορδάτου για τον Καραϊσκάκη. Ο διχασμός του μεγάλου Βενιζέλου με τους ξενομονάρχες. Και τους άλλους αποέλληνες.

Από το «μήνιν άειδε» του Ομήρου ως τη Διχόνοια του Σολωμού, και από τους Δίαιο και Κριτόλαο του Καβάφη ως τους αδερφοφάδες του Καζαντζάκη και την Κίχλη του Σεφέρη ή πύλη των Λεόντων ανοίγει την εμφύλια λαβωματιά της φυλής. Την αγιάτρευτη και την παντοτεινή.

Τριάντα αιώνες μετράμε τα πατήματα των αλόγων να βαρούν το καλντερίμι της. Και ως τα σήμερα βρίσκουμε τα νερά ζωντανά και τα χρώματα φρέσκα.

Μετράμε τα εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια που πληρώσαμε πέρυσι σε Μιράζ και Εφδεκάξι, σε φερέσυχνα και σε φρεγάτες. Για να προστατέψουμε το ελληνικό Αιγαίο από γενεάς Ομήρου. Και θα τα πληρώσουμε και εφέτος και αύριο. Συναγμένα από τους κόπους και το καζάντι της ζωής ενός λαού για τα σχολειά, τις φάμπρικες και τα ιατρεία, που δεν τον αφήνουν να τα χτίσει.

Η πύλη των Λεόντων είναι ανοιχτή.Η μικρή Ελλάδα με τα μεγάλα μάτια και το λιγνό κορμί συνωστίζεται και περνάει. Και σήμερα.»

***  Οι Πόντιοι ζητούν να πολεμήσουν, μα ο Βενιζέλος τους αγνοεί.......

«Έχουμε στρατό 20.000 ανδρών για να χτυπήσουμε τον Κεμάλ», γράφουν σε υπόμνημα τον Ιανουάριο του 1920, με τις πρώτες μάχες στη Μικρά Ασία

Του ΤΑΣΟΥ ΚΟΝΤΟΠΑΝΝΙΔΗ

Τέτοιες μέρες του ‘22, ολοκληρωνόταν η καταστροφή του ελληνισμού της Μικράς Ασίας. Ο Στρατός επέστρεφε στη βάση του, οι Τούρκοι κυνηγούσαν και σκότωναν τους Έλληνες και οι φωτιές έζωναν τα σπίτια τους στη Σμύρνη (…κάποιοι ιστορικοί αναθεωρητές τους θέλουν να συνωστίζονται στα πλοία για να έρθουν στην Ελλάδα… Προφανώς για διακοπές!).

Σήμερα, σχεδόν 90 χρόνια μετά, θα αποκαλύψουμε ένα ξεχασμένο υπόμνημα, που έστειλε στον πρωθυπουργό Ελ. Βενιζέλο τον Ιανουάριο του 1920 η Επιτροπεία των Ποντίων. Ζητούσε την άδεια του να επιτεθεί στον Κεμάλ δημιουργώντας δεύτερο μέτωπο, για να δέχεται μικρότερη αντίσταση ο ελληνικός στρατός στην κεντρική Μικρά Ασία. Αλλά δυστυχώς ο Βενιζέλος ή αδιαφόρησε ή το αγνόησε σκοπίμως(;;). Αν τότε η πρότασή τους γινόταν αποδεκτή, ίσως η έκβαση της μικρασιατικής εκστρατείας να ήταν τελείως διαφορετική και ο Ελληνισμός να μήν υφίστατο τον ξεριζωμό, την ήττα και την ταπείνωση…

Το υπόμνημα είναι αποκαλυπτικό. Παραδόθηκε στις 24 Ιανουαρίου 1920 στον ίδιο τον Βενιζέλο όταν βρισκόταν εις Παρισίους, με το οποίο οι Πόντιοι έθεταν εις την διάθεση του μαχόμενου Ελληνικού Στρατού μία ισχυρή δύναμη 20.000 στρατιωτών , περίπου δύο μεραρχιών για να χτυπήσουν τα στρατεύματα του Κεμάλ στην Σεβάστεια. Με τον τρόπο αυτό τα ελληνικά στρατεύματα στο νότο δεν θα είχαν τόση μεγάλη πίεση, όταν οι τουρκικές δυνάμεις θα ήταν απασχολημένες σε δύο μέτωπα. Η προέλαση του Στρατού μας θα γινόταν με λιγότερα προβλήματα και με ελάχιστες απώλειες. Αλλά ας δούμε το κείμενο του ιστορικού αυτού υπομνήματος. __________________

“Προς τον Εξοχώτατον Πρόεδρον της Ελληνικής Κυβερνήσεως κ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΝ ΒΕΝΙΖΕΛΟΝ, Εις Παρισίους.

Εξοχώτατε, Καθ΄ ήν στιγμήν ο Ελληνικός Στρατός προελαύνει ενδόξως προς το εσωτερικόν της Μικράς Ασίας, εκπληρών όχι μόνον εντολήν των Συμμάχων προ καθυπόταξιν του Κεμάλ αλλά κυρίως ιδίαν εθνικήν αποστολήν, της απελευθερώσεως της Ανατολης, προβάλλει η σκέψις εις τον νούν ου μόνον παντός Ποντίου αλλά και παντός Ελληνος : Τι θα ηδύνατο να γίνη δια τον Πόντον και ποία κατα την στιγμήν ταύτην θα ήτο δυνατόν να προέλθη εκείθεν συνδρομή;

Η σκέψις αύτη μας ήγαγεν εις συμπεράσματα, τα οποία εχομεν την τιμήν να υποβάλωμεν εις την Υμετέραν κρίσιν. Εν πλήρει συνειδήσει των αποστάσεων και των διοαφόρων δυσχερειών και με μετρίους υπολογισμούς δυνάμεων τολμώμεν να διατυπώσωμεν Υμίν τας γνώμας αυτάς πεποιθότες, οτι εκ τούτου δύναται να προέλθη μέγιστον εθνικόν κέρδος. Το ζήτημα παρουσιάζεται υπο τρείς απόψεις. Πρώτον την καθαρώς τυπικήν άποψιν της απελευθερώσεως του Ελληνικού Πόντου, Δεύτερον την της συνδρομής, ‘ην και μεμακρυσμένη εστω στρατιωτική εκείθεν δράσις θα λήτο δυνατόν να προσφέρεη εις τον εκ δυσμών δρώντα Ελληνικόν Στρατόν και τρίτον την γενικήν, την εθνικήν άποψιν της μελλούσης εν Ανατολή ελληνικής πολιτικής.

Και ως προ μεν την καθαρώς Ποντιακήν αποψιν γνωρίζετε καλύτερον παντός άλλου, Κύριε πρόεδρε, εις ποίον σημείον ευρίσκεται το ζήτημα αυτό. Η παρουσιαζόμενη σήμερον ευκαιρία είναι μοναδική, διότι δια κινήματος των Ποντίων κατά του Μουσταφά Κεμάλ, ενώ εξυπηρετείται η συμμαχική υπόθεσις, γεννώνται συγχρόνως βάσιμοι ελπίδες ευνοϊκής λύσεως του ζητήματος του Πόντου, τιθεμένου εκ νέου επί τάπητος.

Έρχεται κατόπιν η άποψις της ενισχύσεως, την οποίαν δύναται να προσφέρη εις την εκ δυσμών Ελληνικήν Στρατιωτικήν Δύναμιν πολεμική εκ του Πόντου ενέργεια και μικράς, εστω, κατ΄αρχάς εκτάσεως. Το ζήτημα είναι στρατιωτικόν και αντί να μακρολογήσωμεν ενταύθα εθεωρήσαμεν σκόπιμον να υποβάλωμεν Υμίν συνημμένως υπόμνημα, όπερ η Επιτροπεία των εν Ελλάδι Ποντίων απέστειλεν εις το Γενικόν Επιτελείον. Προέλασις δυνάμεως είκοσι χιλιάδων ανδρών ως εκείνης, την οποίαν κατά μετρίους υπολογισμούς, είναι εις θέσιν καλώς εφοδιαζόμενος και εξοπλιζόμενος να παρατάξη εις πρώτην στιγμήν ο Πόντος, δύναται να απασχολήση σοβαρώς τον εις Σεβάστειαν συγκεντρούμενον στρατόν του Κεμάλ. Είναι γνωστόν, ότι η Σεβάστεια αποτελεί σπουδαίαν δράσιν του κεμαλισμού. Η απο Αμισόν εις Σεβάστειαν αμαξιτή οδός είναι εις την διάθεσιν ημών, δεδομένου, οτι ο Κεμάλ απέσυρε τελευταίως πάσας τας δυνάμεις αυτού εκ της περιφερείας ταύτης. Επιτυχής προέλασις προς την διεύθυνσιν ταύτην αποκόπτει την υποχώρησιν του πρός δυσμάς δρώντος στρατού. Πάντα ταύτα θα επέφερον ευθύς αμέσως σοβαρόν αντιπερισπασμόν εις τας δυνάμεις του Κεμάλ, εξ ού προφανές, ότι θα επωφεληθή ο ημέτερος στρατός.

Πλήν όμως των ως άνω απόψεων υπάρχει και άλλη, η ουσιωδεστάτη ίσως πασών, και ήν βεβαίως δεν είναι ανάγκη να αναπτύξωμεν Υμίν δια μακρών ενταύθα. Γνωρίζομεν πώς απεβλέψατε ανέκαθεν προς την Ανατολήν και πώς προδιεγράψατε εις διαφόρους ευκαιρίας την εν αυτή εκπολιτιστικήν αποστολήν του Ελληνισμού. Τα πράγματα χάρις εις την υμετέραν μεγαλοφυά πολιτικήν προτρέχουν πάσης προσδοκίας. Η επελθούσα απροσδόκητος νέα τροπή των πραγμάτων ευνοεί ευρυτέραν δράσιν του Ελληνισμού σήμερον. Κίνημα εκ του Πόντου δεν θα είναι απλώς ποντιακόν κίνημα, θα αποτελέση την αφετηρίαν γενικωτέρων ανατροπών και διασπάσεως της μουσουλμανικής ενότητος εις την κεντρικήν και απωτέρω Μικράν Ασίαν, εκεί όπου δεν δύναται να φθάση η αμεσος του Ελευθερωτικού Στρατού ενέργεια.

Προ Ποντίων βαδιζόντων κατά του Κεμάλ δεν θα μείνουν απλοί θεαταί οι Αρμένιοι. Η μετ’ αυτών απο κοινού δράσις δύναται να στερεώση την εκατέρωθεν εν τω μέλλοντι συνεργασίαν. Αλλά κυρίως δεν θέλουν μείνει αδρανείς προ μιας Ποντιακής εξεγέρσεως οι Κιρκάσιοι και οι Κηζηλμπάσηδες της Σεβαστείας ούτε Χριστιανοί Λαζοί, ούτε οι Σταυριώται και διάφοροι αλλαι μουσουλμανικαί αλλά μη τουρκικαί φυλαί. Αι φυλαί αύται ίδίως οι Κηζηλμπάσηδες και οι Κιρκάσιοι καταπιεσθέντες εσχάτως υπό του Κεμάλ και αποκαμόντες απο τας κακουχίας των μακρών τελευταίων ετών αναμένουν την πρώτην ευκαιρίαν, ινα επιτεθώσι κατ΄ αυτού. Τα προς τους Έλληνας αισθήματά των πολλάκις και εμπράκτως εξεδήλωσαν.

Εις την πλέον δημιουργικήν στιγμήν του εθνικού ημών βίου παρουσιάζεται ευκαιρία οπως, ελληνική πρωτοβουλία, εξεγερθούν οι υπο το πέλμα του Τούρκου βιούντες διάφοροι λαοί της Μ.Ασίας και συντελέσουν εις την διευκόλυνσιν του εις τον Ελληνικόν Στρατόν ανατεθέντος εργου. Τοιαύτη ευκαιρία κοινής εν πολέμω δράσεως θέλει χαλκεύσει δεσμούς φιλίας και ευγνωμοσύνης των λαών τούτων προς τους Ελληνας και θέλει επισπάσει την εν τω μέλλοντι εμπιστοσύνην αυτών προς ημάς, θα ανατρέψη δε συγχρόνως το εκ του παμμουσουλμανισμού επιχείρημα των Τουρκοφίλων.

Το υπόμνημα τούτο αποστέλλομεν Υμίν δια του κ. Ι. Θιάκη, εντεταλμένου να υποβάλη Υμίν και προφορικώς τας επι τούτω ιδέας ημών.

Αθήναι 24η Ιανουαρίου 1920.

Ο Πρόεδρος Χ. Καλαντίδης, Ο Γραμματεύς Κ. Κανσήζ» __________________

Ουδείς γνωρίζει, τι θα συνέβαινε αν εδέχετο ο Βενιζέλος την πρόταση αυτή των Ποντίων. Πάντως σίγουρα τα πράγματα για την Ελλάδα θα έβαιναν προς την θετικήν κατεύθυνση. Όμως δεν υπήρχε μόνο αυτό το υπόμνημα προς τον Βενιζέλο.

Το δεύτερο υπόμνημα

Υπήρχε και ένα άλλο υπόμνημα, προς το Γενικό Επιτελείο Στρατού με το οποίο εδίδοντο λεπτομερέστατα στοιχεία για την συγκρότηση Ποντιακού Στρατού για να χτυπήσει τα κεμαλικά στρατεύματα. Στο υπόμνημα εκείνο ανεφέρετο ότι :

“ο Πόντος διαθέτει σήμερον τας κάτωθι δυνάμεις:

1) Εις την περιφέρειαν Αμασείας 4.000 άνδρες έχουν τα όπλα των και είναι οργανωμένοι εις τα Ελληνικά χωρία, τη ανοχή των Τούρκων.

2) Έτεροι 4-5.000 άνδρες γυμνασμένοι πολεμήσαντες επί πέντε συνεχή έτη εναντίον του Τουρκικού στρατού μετά την ανακωχήν, επώλησαν τα όπλα των.

3) Ο στρατηγός Ανανίας του Ρωσικού Στρατού, Πόντιος την καταγωγήν, μετασχών του μεγάλου πολέμου επι κεφαλής Ρωσικών δυνάμεων, τελευταίως δε διοικήσας την Ελληνικήν Μεραρχίαν, αποτελουμένην εκ Ποντίων, διαλυθείσαν μετά την επικράτησιν του Μπολσεβικισμού, δύναται να ανασυντάξη, ως ο ίδιος εδήλωσεν εις την καθ΄ ημάς Επιτροπείαν, εντός βραχυτάτου χρονικού διαστήματος την Μεραρχίαν ταύτην με δύναμιν 10.000 ανδρών.

4) Οι Κιρκάσιοι υπεσχέθησαν εις ημέτερα ανταρτικά σώματα εν περιπτώσει επιθέσεως εκ μέρους των Τούρκων, 3.000 ιππείς.

Ποτέ δεν θα μάθουμε γιατί ο Βενιζέλος και η κυβέρνησή του αρνήθηκαν αυτήν την εθνική προσφορά των Ποντίων που πολύ πιθανό θα μετέβαλε το αποτέλεσμα της μικρασιατικής εκστρατείας.

Tο άρθρο δημοσιεύτηκε στη Real News (4/9/2011)

***  Ρόμπιν Ουίλιαμς

«Έχω πάει σε όλα τα ελληνικά νησιά .

.Εκεί είδα αρχαιολογικούς χώρους που μ” έκαναν να σκεφτώ: Δεν μπορώ να πιστέψω πως εδώ αναπαράγονται όλα όσα έχουμε διαβάσει στην ελληνική μυθολογία.

Η ελληνική ιστορία είναι κάτι στο οποίο πρέπει να υποκλιθεί ολόκληρη η ανθρωπότητα. Ίσως η οικονομία της Ελλάδας να πηγαίνει κατά διαόλου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως είστε αβοήθητοι.

Τα οικονομικά δεδομένα αλλάζουν συνεχώς και στην Ευρώπη και στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο. Αυτό που δεν αλλάζει ποτέ, είναι η κληρονομιά, η ταυτότητά σου. Ο Παρθενώνας δεν φεύγει από την Αθήνα. Είναι εκεί για να υπενθυμίζει ότι όλη αυτή η πρόοδος και η ευημερία μπορούν να επιστρέψουν.

Σήμερα είμαι στην Αγγλία, για παράδειγμα, και δεν έχω να πάω πουθενά. Τι να δεις; Το παλάτι του Μπάκιγχαμ; Δε με νοιάζει. Όπως κι όταν πάω στη Γερμανία, δε με ενδιαφέρει να δω το Τείχος του Βερολίνου, το οποίο δεν είναι σύμβολο ευημερίας, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Αλλά κανείς δε μπορεί να αγνοήσει τη Δήλο, τον Παρθενώνα και τις Μυκήνες!»

-Ο αγαπημένος ηθοποιός...ο σπουδαίος και πολυβραβευμένος

καλλιτέχνης "εφυγε " από κοντά μας σαν σήμερα το 2014..

***   Το παράπονο του Γέρου.

Ο Πάνος Κολοκοτρώνης δολοφονήθηκε από Ελληνικά χέρια.

"Αυτά τα χέρια πρέπει κάποτε κάποιος να τα κόψει απο την ρίζα σε αυτόν τον τόπο".

Πάνος Κολοκοτρώνης, ο πρωτότοκος γιος του Ηγέτη της Ελληνικής Επανάστασης. Ενα παλληκάρι σε ηλικία 24 ετών που έχει αποκτήσει αξιόλογη μόρφωση. Γεννήθηκε το 1798, στο Λεοντάρι της Αρκαδίας. Ο πατέρας του ήταν αγράμματος, αλλά δεν ήθελε ο γιος του να ακολουθήσει την ίδια πορεία και τον έστειλε στη Ζάκυνθο για σπουδές, όπου ο Πάνος αρίστευσε. Όπως γράφει ο ιστορικός Φωτάκος, ο νεαρός Κολοκοτρώνης γνώριζε αρχαία ήταν άριστος μαθηματικός, μιλούσε καλά την Ιταλική και Γαλλική γλώσσα.. Μετά το Σέκερη ήταν ο πιο μορφωμένος άνθρωπος της Πελοποννήσου. Ξεχώρισε για την μόρφωση και την ανδρεία του. Σκοτώθηκε τα χρόνια της επανάστασης από τους Έλληνες αντιπάλους του Θόδωρου Κολοκοτρώνη. Τα αφήνει όλα πίσω του και τρέχει να πολεμήσει στην πολιορκία της Τριπολιτσάς, στο Βαλτέτσι, στις μάχες εναντίον του Δράμαλη, Κέρδισε τα γαλόνια του στο Βαλτέτσι, την Τρίπολη και στα Δερβενάκια, πολεμώντας δίπλα στον καλύτερο στρατηγό της επανάστασης. Το 1822, έγινε δήμαρχος της Τριπολιτσάς. Η μία επιτυχία διαδεχόταν την άλλη και την ίδια χρονιά, τελέστηκε ο γάμος του με την κόρη της Μπουμπουλίνας, Ελένη. Η προίκα που έδωσε η Μπουμπουλίνα στην κόρη της ήταν αρκετή για να εξασφαλίσει μία άνετη ζωή για το αντρόγυνο. Το μέλλον διαγραφόταν λαμπρό για τον νεαρό Κολοκοτρώνη. Πάνος Κολοκοτρώνης Του εμπιστεύτηκαν το Ναύπλιο, κατά τη διάρκεια της πρώτης εμφύλιας διαμάχης μεταξύ των στρατιωτικών και των πολιτικών. Ο Πάνος την υπερασπίστηκε με επιτυχία, αν και αυτή τη φορά αντίπαλοι δεν ήταν οι Τούρκοι αλλά οι Έλληνες. Στις 13 Νοεμβρίου του 1824, στο δεύτερο εμφύλιο, ο Πάνος Κολοκοτρώνης κι οι σύντροφοί του κατευθύνονταν προς το χωριό Σύλιμνα της Αρκαδίας. Πήγαιναν να συναντήσουν τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, για να σχεδιάσουν την κατάληψη της Τρίπολης που είχε περάσει σε κυβερνητικά χέρια. Η πορεία τους διακόπηκε από την άφιξη αγγελιαφόρου, που τους ενημέρωσε ότι συνελήφθη ο αντικυβερνητικός Στάικος Σταϊκόπουλος, έπειτα από εμπλοκή με τις αντίπαλες δυνάμεις του Βάσου Μαυροβουνιώτη. Ο Πάνος διέταξε αλλαγή πορείας, για να απελευθερώσουν τον σύντροφό τους. Όμως πριν προλάβει να προχωρήσει πολύ, δέχτηκε επίθεση από τον Μαυροβουνιώτη. Ο Κολοκοτρώνης έζησε, αλλά οι περισσότεροι απ’ τους άντρες του τράπηκαν σε φυγή. Αποκαμωμένοι, συνέχισαν τον δρόμο τους, αλλά οι περιπέτειες του δεν τελείωσαν εκεί. Η πισώπλατη δολοφονία Ο εμφύλιος που ξέσπασε το 1823 είχε δύο στρατόπεδα, των πολιτικών και των στρατιωτικών. Οι οπλαρχηγοί ήταν συνασπισμένοι γύρω από τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Σταδιακά όμως, τα συμφέροντα άλλαξαν και μαζί τους, άλλαξαν και τα στρατόπεδα. Το 1824, στη δεύτερη φάση του εμφυλίου, τα κριτήρια έγιναν γεωγραφικά. Οι Ρουμελιώτες, πολιτικοί και οπλαρχηγοί, συμμάχησαν με τους νησιώτες εναντίον του Μοριά. Δηλαδή των πολιτικών και των οπλαρχηγών από την Πελοπόννησο. Ο Πάνος δεν ήταν μόνο ο πρωτότοκος γιος του Κολοκοτρώνη, άρα και ο διάδοχός του, αλλά ένας εξαιρετικά μορφωμένος και χαρισματικός νέος, που όλα έδειχναν ότι θα διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στο μέλλον της Ελλάδας. Οι αντίπαλοι του Γέρου γνώριζαν ότι ένα χτύπημα εναντίον του Πάνου Κολοκοτρώνη θα τον καταρράκωνε. Την 13η Νοεμβρίου, ο Πάνος και οι σύντροφοί κατευθύνονταν έφιπποι από το χωριό Θάνα προς τη Σιλίμνα, όταν ακούστηκαν πυροβολισμοί. Σύμφωνα με τον Θεόδωρο Ρηγόπουλο, που συνόδευε τον Πάνο και κατέγραψε την επίθεση στα απομνημονεύματά του, οι πυροβολισμοί ήρθαν από μία ομάδα ανδρών, που κρύβονταν ψηλά σε ένα ύψωμα, πίσω από τους ίδιους. Ό Πάνος Κολοκοτρώνης έπεσε από το άλογό του, χτυπημένος στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Σωριάστηκε στο έδαφος και αμέσως, οι σύντροφοί του έτρεξαν να τον βοηθήσουν. Δεν μπόρεσαν γιατι υπήρχε και μια άλλη ομάδα ενόπλων, που κρυβόταν σε άλλο σημείο πίσω από μία συστάδα βράχων, στο ύψος του δρόμου. Αυτοί οι άνδρες ακολουθούσαν διαταγές ενός άλλου κυβερνητικού, του Γκότσου Βούλγαρη. Οι σύντροφοι του Πάνου αναγκάστηκαν να τραπούν σε φυγή, καθώς οι άνδρες του Βούλγαρη υπερτερούσαν αριθμητικά. Όταν επέστρεψαν με ενισχύσεις για να πάρουν το πτώμα του Πάνου, είδαν ότι είχαν κλαπεί όλα τα ρούχα του. Ακόμα και τα εσώρουχά του. Μετέφεραν γυμνό το κορμί του στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη στη Σιλίμνα, όπου έγινε και η κηδεία του. Ο χαμός του γιου του σήμανε την αρχή του τέλους για τον εμφύλιο. . Από την ιατροδικαστική εξέταση φάνηκαν τα αίτια του θανάτου του Πάνου Κολοκοτρώνη, ήταν τραύμα στο κεφάλι από σφαίρα. Δηλαδή δολοφονία εν ψυχρώ. Ο θάνατός του πρωτότοκου γιου του καταρράκωσε τον Κολοκοτρώνη, που αποσύρθηκε στη Βυτίνα. Ο πόνος είναι φυσικός ανθρώπινος παράγοντας , όμως η απογοήτευση δεν οφείλεται στον θάνατο , οφείλεται στο οτι δεν σκοτώθηκε στην μάχη μα έφυγε απο χέρι αδελφικό. Ο Πάνος Κολοκοτρώνης , ο πρωτότοκος γιός του Γέρου και ο γαμπρός της Μπουμπουλίνας . . Δολοφονήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου (21 Νοεμβρίου με το Ιουλιανό ημερολόγιο) του 1824, ώρα 4 μ.μ., κοντά στο χωριό Παλλάντιο της Αρκαδίας από Έλληνες , στον καταραμένο εκείνο εμφύλιο της Ελληνικής Επανάστασης. . Αυτό ήταν το σαράκι που ”έτρωγε” σε ολη του την υπόλοιπη ζωή του το Απελευθερωτή της Ελλάδας , οχι γιατί το παιδί του χάθηκε στον πόλεμο αλλά απο χέρι ελληνικό. . "Αυτά τα χέρια που πρέπει κάποτε ,κάποιος ,να τα κόψει απο την ρίζα σε αυτόν τον τόπο.". Το κρανίο του Πάνου Κολοκοτρώνη, φυλάσσεται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο όπου στεγάζεται στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής. Paul Emil Jacobs, 1863

***  Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και η Φαλαισία 

Η Φαλαισία είναι ένα από τα ιστορικότερα κομμάτια της Αρκαδίας. Ξεχασμένη και σιωπηλή περιμένει καρτερικά απ’ όλους μας στην γωνία της Αρκαδίας (Μεσσηνίας και Λακωνίας ) την αναγνώριση και επιβράβευση. Την Φαλαισία έχουν καταγωγή οι Κολοκοτρωναίοι στην αιματοβαμμένη γη της έζησαν, γεννήθηκαν, ανατράφηκαν και μεγαλούργησαν αντριωμένοι αγωνιστές και πρωταγωνιστές του 21. ( Θεόδωρος ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ – Νικήτας Σταματελόπουλος ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ – Γρηγόριος Δικαίος ΠΑΠΑΦΛΕΣΑΣ – ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΡΑΣ – Παναγιώτης ΚΕΦΑΛΑΣ – κ.α. Η Πολιανή γενέτειρα του ΠΑΠΑΦΛΕΣΑ και ο Άγριλος γενέτειρα του Αναγνωσταρά μέχρι το 1900 περίπου ανήκαν στην Αρκαδία.  ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ  Στη συνέχεια του παρόντος πονήματος σκοπεύομε να αποδείξουμε με αδιάσειστα επιχειρήματα τις σχέσεις και τόπο καταγωγής των ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΩΝ που τόσο έχει διαστρεβλωθεί από γραφίδες πολλών είτε από πραγματική άγνοια της αληθείας είτε από διάφορους άλλους λόγους. ( Ο Θεόδωρος ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ δεν έζησε ποτέ στο ΛΙΜΠΟΒΙΣΙ, το σόι του μόνο)  Επίσης διευκρινίζομε ότι δεν θα αναφερθούμε σε όλες τις πολεμικές δραστηριότητες των ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΩΝ κατά τα χρόνια της επαναστάσεως (1821 – 1829) διότι τα πάντα έχουν καταγραφεί – εξιστορηθεί.  Όλα τα βασικά στοιχεία και λεπτομέρειες των γεγονότων συγκεντρώθηκαν από τους κατωτέρω έλληνες διανοούμενους του 19ου και 20ου αιώνος. ΠΑΠΑΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ Κων/νος – ΤΡΙΚΟΥΠΗΣ Σπυρίδων – ΚΟΚΚΙΝΟΣ Διονύσης.   Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΓΕΝΑΡΧΗ ΤΩΝ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΕΩΝ  Μερικοί αναφέρουν γενικά και αόριστα την καταγωγή των Κολοκοτρωνέων. Επίσημα στοιχεία χρησιμοποίησαν μόνον οι ΤΕΡΤΣΕΤΗΣ Γεώργιος ( 1800 – 1874 ) και ο Κων/νος (κολλίνος ) ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ του Θεόδωρου ( 1811 Ζάκυνθος – 1848 Αθήνα ) Αμφότεροι έγραψαν με σιγουριά και σαφήνεια ότι ο γενάρχης των ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΕΩΝ κατήγετο από το μέχρι το έτος 1532 υπάρχον χωριό Ρουπάκι που βρισκόταν πλησίον του χωριού ΤΟΥΡΚΟΛΕΚΑ ( γενέτειρα του ΝΙΚΙΤΑΡΑ ) ελέγονταν ΤΣΕΡΓΙΝΗΣ. Το ρουπάκι κατεστράφη από τους Οθωμανούς Τούρκους το έτος 1532  Είναι γεγονός ότι η οικογένεια αυτή επί τρείς αιώνες (1532 – 1829) άλλαζε συχνά τόπους διαμονής για λόγους ασφαλείας των μελών της και επειδή ήταν πολυμελής δεν ήταν δυνατόν ούτε και σωστό όλοι να κατοικούν συγχρόνως σε ένα συγκεκριμένο τόπο οπότε κατά διαστήματα διέμεναν σε διάφορες ορεινές περιοχές του Μοριά π.χ. Μαίναλο – Φαλαισία – Μάνη – Κορινθία – Μεσσηνία κλπ. Κάποιοι απ’ αυτούς μετά από μερικές γενεές πήραν το επώνυμο ΜΠΟΤΣΙΚΑΣ και μερικοί αργότερα το επώνυμο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ.  Για του λόγου το αληθές καταχωρούμε τις πρώτες σειρές της αφήγησης ( του ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ) ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ: Ένας από το Ρουπάκι πλησίον του χωριού Τουρκολέκα αφού εχάλασε το χωριό του αναχώρησε και ήλθε στο ΛΙΜΠΟΒΙΣΙ εδώ και τριακόσιους χρόνους. Ελέγετο Τζ(σ) εργίνης.  Επίσης από το κείμενο του Κωνσταντίνου ( ΚΟΛΛΙΝΟΥ ) ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ του Θεόδωρου το οποίο έγραψε την 29.8.1840 σχετικά με τον τόπο καταγωγής του γενάρχη της οικογένειας τους προκύπτει ο κατωτέρω διάλογος μεταξύ γυιού και πατρός.  ΚΟΛΛΙΝΟΣ. Πόθεν κατάγεται η οικογένειά μας;  ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ. Κατάγεται από ένα χωριό ονομαζόμενον Ρουπάκι επαρχία Λεονταρίου. Αυτό το χωριό εχάλασεν εις το πρώτον Τουρκικό και οι κάτοικοί του εσκορπίσθησαν όσοι εγλύτωσαν εις διάφορα μέρην.  ΚΟΛΛΙΝΟΣ. Πόθεν το ηξεύρετε….  ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ. Τότε δεν ήταν ιστορία αλλά πατροπαράδοσις, το έχομεν ότι ένας απ’ εκείνους τους κατοίκους έφυγε και επήγεν εις το ΛΙΜΠΟΒΙΣΙ. Τα ανωτέρω έχουν καταχωρηθεί αυτολεξεί στο βιβλίο του Ιωάννου ΦΙΛΗΜΟΝΟΣ με τίτλο: ΔΟΚΙΜΙΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ το οποίον εξεδόθη το έτος 1860.  Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ  Το έτος 1770 ( ορλοφικά ) ο Οθωμανικός – Τουρκικός στρατός νίκησε τους ολιγάριθμους κλέφτες και τους επίσης ολιγάριθμους Ρώσους στρατιώτες υπό τον λοχαγό ΜΠΑΡΚΩΦ στην περιφέρεια της Τριπολιτσας και ότι οι ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΟΙ άφησαν τις οικογένειές τους στα Αρκαδικά βουνά και έσπευσαν στο Νησί (σημερινή πόλη Μεσσήνη) της Μεσσηνίας για να αντισταθούν στην προέλαση των Αλβανών και ατάκτων που ρήμαζαν τον τόπο.  Οί Τούρκοι σκότωσαν 3.000 – 4.000 Έλληνες κατοίκους της Τριπολιτσάς και κατόπιν άρχισαν να ρημάζουν τα γύρω χωριά. Ο κόσμος πανικόβλητος έτρεχε να φθάσει όπως – όπως στα λιμάνια της δυτικής Μεσσηνίας  (Μεθώνη – Κορώνη – Πύλος) με την ελπίδα να επιβιβαζόταν στον εκεί ναυλοχούντα Ρωσικό στόλο να σωθεί.  Μέσα σ’ αυτό το πλήθος ήταν και ή Ζαμπέτα ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ συζ. του Κων/νου ισχυρού κλεφτοκαπετάνιου της Πελοποννήσου, η οποία ήταν ετοιμόγεννη. Οι δυνατοί μιας φάλαγγας κατατρεγμένων λίγο πριν ξημερώσει η 3 ή 5 Απριλίου του 1770 έφθασε στην τοποθεσία Ραμοβούνι. Μέσα στο πλήθος αυτό ήταν και η Ζαμπέτα ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ή Καπετάνισσα όπως την αποκαλούσαν η οποία όλη την νύχτα κοιλοπονούσε και περπάταγε με το ζόρι. Με τους φοβερούς πόνους της γέννας ζήτησε την βοήθεια κάποιων γυναικών που βρέθηκαν γύρω της , μεταξύ των οποίων ενδέχεται να ήταν και ή πεθερά της Γεωργίτσα ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ συζ. του Ιωάννου. Κάποιες την βοήθησαν όσο μπορούσαν και πριν καλά – καλά ξημερώσει ή 3 ή 5 Απριλίου του 1770 ανάσανε τον μπαρουτοκαπνισμένο αέρα της πατρίδας ο μετέπειτα ( 1821 ) πολέμαρχος του γένους Θεόδωρος ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ του Κων/νου και της Ζαμπέτας. ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Από μέρος της βιβλιογραφίας προκύπτει ότι ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ γεννήθηκε όπως άλλωστε και ο ίδιος αναφέρει εις τα 1770 Απριλίου 3 την Δευτέρα της Λαμπρής. Από άλλο μέρος της ίδιας βιβλιογραφίας προέκυψε ότι πρέπει να γεννήθηκε την 5.4.1770 διότι από πρόσφατη έρευνα προέκυψε ότι το έτος αυτό (1770) το Πάσχα ήταν στις 4 και όχι στις 2 Απριλίου.  Δεν κατέστη εφικτό να εξακριβωθεί πως διεσώθηκαν αυτοί οι άνθρωποι ούτε πότε επέστρεψαν στα Αρκαδικά βουνά και πως οι ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΟΙ συνάντησαν τα γυναικόπαιδά τους. Πάντως πριν εκπνεύσει τελείως η επαναστατική κίνηση (τέλος Μαΐου – αρχές Ιουνίου του 1770) τον νεογέννητο βάφτισε στην Στεμνίτσα της Γορτυνίας ο προεστός του χωριού Γιαννάκης ΠΑΛΑΜΙΔΗΣ και το ονόμασε ΘΕΟΔΩΡΟ.  Σύμφωνα με την τοπική παράδοση η Ζαμπέτα ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ το καλοκαίρι μάλλον του 1770 θέριζε στα χωράφια τούρκου αξιωματούχου του χωριού Μεθύδριον (τότε λεγόταν Νεμνίστα ) Μαντινείας και είχε κρεμάσει την νάκα με το γυιό της σε ένα δένδρο. Ο Τούρκος είδε έναν αετό που πήγε και κάθισε ακριβώς επάνω από το παιδί με ανοιχτές φτερούγες και το περιεργαζόταν χωρίς να το πειράξει. Φώναξε ποιανής είναι το παιδί η Ζαμπέτα απήντησε δικό της και αυτός της είπε. Αυτό το παιδί θα γίνει τρανός άνθρωπος και θα σώσει η θα καταστρέψει την Τουρκιά. Δεν κατέστη εφικτό να διασταυρωθεί εάν πρόκειται περί πραγματικότητας ή περί μύθου.  Το έτος 1772 οι ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΪΚΕΣ οικογένειες ευρίσκοντο στο χωριό Πεταλίδι της Μεσσηνίας είτε διότι παραχείμαζαν εκεί είτε διότι εκρύπτοντο. Πάντως τον ίδιο χρόνο οι Τούρκοι συνέλαβαν τον παππού του Ιωάννη ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ και τον θανάτωσαν στην Ανδρούσα της Μεσσηνίας. ( ο και το τραγούδι για σήκω πάνω Γιάννο μου )  Από την βιβλιογραφία προκύπτει πως όταν ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ήταν σε ηλικία κατάλληλη να μάθει γράμματα ( 5-9 ετών ) εκρύπτετο μαζί με την μάνα και τα αδέλφια του στην Ι.Μ. των Αγίων Θεοδώρων που βρισκόταν – ευρίσκεται και σήμερα μεταξύ των χωριών Πυργάκι και Μεθύδριον της Μαντινείας και εκεί από ιερομόναχο Νεόφυτο ΦΩΤΕΙΝΟΠΟΥΛΟ διδάχθηκε ανάγνωση και γραφή. Η εκδοχή αυτή ενισχύεται και από το τα απομνημονεύματά του όπου αναφέρει επί λέξει.  «Το ψαλτήρι, το κτωήχι, άλλαι προφητείαι ήσαν τα βιβλία οπού ανέγνωσα».  Την ίδια εκδοχή ενισχύει και το γεγονός ότι αργότερα η αδελφή του Ελένη παντρεύθηκε στην Νεμνίστα τον Λεωνίδα ΑΝΑΣΤΟΠΟΥΛΟ.  Την άνοιξη του 1779 οι ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΑΙΪΚΕΣ οικογένειες ευρίσκοντο στο Μαίναλον γύρω από την Τριπολιτσά και αφού κατεστράφησαν από Αλβανούς οσοι γλύτωσαν συγκεντρώθηκαν στο χωριό Σιλίμνα και την 20.7.1779 ανεχώρησαν και πήγαν στους πύργους του Παναγιώταρου στην Μικρή Καστάνια της Μάνης. Εκεί ήταν τα παιδιά των έξι μπαρμπάδων του, του Παναγιώταρου και πολλών άλλων κλεφτοκαπεταναίων. Τον Ιούλιο του 1780 ένα πρωί έφθασε στους πύργους του Παναγιώταρου ένας Μανιάτης φίλος του ΝΤΟΛΚΑ τον έλεγαν και του είπε ότι ο Τούρκος ναύαρχος βρισκόταν στο Γύθειο με πολλά καράβια ασκέρι και κανόνια και ότι ο Αλή Μπέης ετοιμαζόταν να κινηθεί εναντίον τους. Τα γεγονότα εξελίχθησαν γρήγορα και σε δύο εβδομάδες έγινε ο χαλασμός της Μικρής Καστάνιας. Ο πατέρας του και δύο μπαρμπάδες του σκοτώθηκαν τα 4 αδέλφια του και δύο θειάδες του σκλαβώθηκαν. Σώθηκε αυτός η μάνα του η αδελφή του Ελένη και ο μπάρμπας του ο Αναγνώστης με τα 10 παιδιά του. Κούρνιασαν όλοι για δύο χρόνια περίπου στο χωριό Μηλιά της Μάνης.  Προς το τέλος της άνοιξης του 1782 εξαγόρασαν τον αδελφό του Ιωάννη (αργότερα Ζορμπά) από έναν Τούρκο Λεονταρίτη τον Χασάν Αγά. Όταν πλησίαζε το καλοκαίρι προς το τέλος του πήγαν οί άλλοι μπαρμπάδες του (αδέλφια της μάνας του) Γιώργης και Δημητρός Κωτσακης και τους πήραν στο χωριό τους την Αλωνίσταινα. Την πρώτη χρονιά που πήγαν στην Αλωνίσταινα βρέθηκε και ο τρίτος γυιός της ο Χρηστος  Κάποια μέρα ο Γιάννος μάλωσε με μερικά παιδιά της Αλωνίσταινας και κτύπησε το γυιό του Κοτσάμπαση του χωριού. Τα παιδιά της δημιούργησαν πρόβλημα και κινδύνευαν όλοι στο χωριό αν ο Πασάς πληροφορηθεί ποιοί ήταν.  Η καπετάνισσα αντελήφθη τον κίνδυνο και είπε στα παιδιά της ότι έπρεπε να φύγουν από το χωριό και να πάνε προς το δάσος του Λιμποβισίου όπου ο παππούς τους είχε μια καλύβα. Ενημέρωσε τους αδελφούς της για την απόφασή της. Την άλλη ημέρα έφυγαν ολοι μαζί προς το δάσος του Λιμποβισιού. Ο Κολοκοτρώνης είχε συμπληρώσει τα 14 και βοηθούσε τη μάνα του. Εκεί στο δάσος ζούσε η καπετάνισσα με τα 4 παιδία της τρώγοντας σπαράγγια, χόρτα, σαλιγκάρια και κόβοντας ξύλα που τα πουλούσαν στην Τριπολιτσά και αγόραζαν που και που ψωμί.  Μια βροχερή ημέρα στην Τριπολιτσά ένας Τούρκος τον χαστούκισε χωρίς να φταίει. Για την αφορμή του χαστουκιού έχουν γραφεί – διατυπωθεί 2-3 εκδοχές τις οποίες δεν καταχωρούμε διότι σημασία έχει το αποτέλεσμα του χαστουκιού και όχι η αφορμή. Το υπερήφανο παλικαρόπουλο προσεβλήθη τόσο πολύ που ορκίστηκε στον Θεό και στον εαυτό του ότι δεν επρόκειτο να ξαναπάει σ’ αυτή την πόλη.  Πράγματι τήρησε τον όρκο του και πήγε στην Τριπολιτσά μετά από 37 χρόνια όχι όμως ως γαϊδουλολάτης με γουρνοτσάρουχα στα πόδια του αλλά ως στρατηλάτης. Καβάλα στο υπερήφανο άτι του λαμπροφορεμένος πάνοπλος αγέρωχος τροπαιούχος και εκδικητής των Οθωμανών Τουρκικών ανομημάτων αιώνων. Το 1785 προς το τέλος του καλοκαιριού τους επισκέφθηκε ο μπάρμπας του ο Αναγνώστης Κολοκοτρώνης που είχε ριζώσει στον Άκοβο Φαλαισίας με όλα τα παιδιά του είχε χτίσει σπίτι δικό του και αν είχαν προβλήματα να πάνε και αυτοί κοντά του. Τα παιδιά χάρηκαν και απεφάσισαν και έφυγαν για τον Άκοβο προσαρμόστηκαν στον τόπο και πίστεψαν πως εκεί θα ρίζωναν. Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ αφού σιγουρεύτηκε ότι οι δικοί του ήταν ασφαλείς είχαν και στηρίγματα άρχισε να επιζητεί συνάντηση με κλέφτες να δράσει κατά του κατακτητή. Πληροφορήθηκε για τον κλεφτοκαπετάνιο Ζαχαριά που ήταν παλαιότερα στο σώμα του πατέρα του και είπε στην μάνα του πως αποφάσισε να πάει να τον συναντήσει. Η Ζαμπέτα το περίμενε το είχε διαισθανθεί πως έτσι θα γινόταν και του είπε.  «Η ευχή μου βοηθός στο ξύπνιο σου και φρουρός στον ύπνο σου ,όπου και να πάς ,ότι και να κάνεις γυιέ μου». Της φίλησε τα βασανισμένα χέρια και έφυγε. Πρέπει να είχε κλείσει τα 15 του χρόνια. Πήγε κατευθείαν στο χωτιό Μπαρμπίτσα του Πάρνωνα όπου ήταν ο Ζαχαριάς με το σώμα του. Από την βιβλιογραφία προκύπτει ότι έγινε μεταξύ τους ο κατωτέρω διάλογος :  Ζαχαριάς. Είσαι παιδί του ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ;  Κολοκοτρώνης. Που το ξέρεις ;  Ζαχαριάς. Από τα σουσούμια σου. Κάτσε.  Έμεινε στο σώμα του Ζαχαριά ένα έως ενάμιση χρόνο. Ο έμπειρος Ζαχαριάς διέγνωσε τις ηγετικές ικανότητες του νεαρού ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ από τα κατωτέρω περιστατικά.  (1) Μετά από κάποια κοπιαστική πορεία σταμάτησαν να ξεκουραστούν και όλοι ξαρματώθηκαν πλην του ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ.  (2) Κάποια ημέρα οι κλέφτες του Ζαχαριά χόρευαν στην τοποθεσία «Καρυδιά του Μανωλόγαμπρου» πλησίον του χωριού Βρέσθαινα της Λακωνίας και όλοι είχαν ξαρματωθεί πλην του ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ. Ο Ζαχαριάς επισήμανε την σωφροσύνη του ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ και τον επαίνεσε παρουσία όλων, προβλέψας ότι σύντομα αυτός ο νέος θα γινόταν αρχηγός. Πρόβλεψε πολύ σωστά. Η παραμονή του στο σώμα Ζαχαριά ήταν είδος φοιτήσεως σε στρατιωτικό – διπλωματική ακαδημία της εποχής. Πρέπει να πλησίαζε τα 17 όταν γύρισε στον Άκοβο και στην αφήγησή του προς τον ΤΕΡΤΣΕΤΗ λέγει. Σαν εκαθόμασταν εκεί άλλα μπουλούκια κλέφτες μέβαλαν αρματολόν εις την επαρχίαν του Λεονταρίου κατά των κλεφτών και εμπόδιζα το βιλαέτι με χατίρι.  Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΗΣ  Το έτος 1790 ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ παντρεύτηκε την Ακροβάτισσα Αικατερίνη ΚΑΡΟΥΤΣΟΥ του Χριστοδούλου. ( Η μάνα του ΝΙΚΗΤΑΡΑ ήταν κουνιάδα του ) Στα απομνημονεύματά του λέγει: Έγινα 20 χρονών, υπανδρεύθηκα και επήρα ενός προεστού του Λεονταρίου τον οποίον τον εχάλασε ένας Πασάς εις το Ανάπλι. Έκτισα σπίτι, επήρα προικιό, ελιές, αμπέλι, έγινα νοικοκύρης, εφύλαγα και το βιλαέτι.  Στον Άκοβο γεννήθηκαν οι κόρες Γεωργία και Ελένη, ο γυιός του Πάνος , ίσως και ο Ιωάννης ( Γεναίος ). Από το 1790 που έγινε οικογενειάρχης έως το τέλος του έτους 1797 που οι Τούρκοι του Λεονταρίου τον κυνήγησαν ανοιχτά έζησε στον Άκοβο ασχολούμενος με όλες τις αγροτικές εργασίες. Εσπερνε, βοτάνιζε, θέριζε, αλώνιζε, διατηρούσε αμπέλι, ελιές, πρόβατα, και τον νερόμυλο που είχε πάρει προίκα στο διπλανό χωριό Κάτω Γιανναίικα. (Ο νερόμυλος σώζεται μέχρι σήμερα εγκαταλελειμμένος. —- Και εγώ και ο Υποστράτηγος μεγαλώσαμε τρώγοντας ψωμί από αλεσμένο σιτάρι στον Μύλο του ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ) Το 1797μόλις αντελήφθη ότι οι Τούρκοι του Λεονταρίου επιβουλεύοντο την ζωή του, πρώτα ασφάλισε την οικογένειά του στην Μάνη και κατόπιν βγήκε κλέφτης. Όταν τον Ιανουάριο του 1806 άρχισε ο διωγμός των κλεφτών της Πελοποννήσου η οικογένειά του και η οικογένεια του αδελφού του Γιάννη ( Ζορμπά ) ευρίσκοντο στην Στεμνίτσα και αμέσως τις ασφάλισαν και απομακρύνθηκαν από την περιοχή.  Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΣΤΗΝ ΖΑΚΥΝΘΟ  Πριν ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ φθάσει στην Ζάκυνθο εκεί ήταν γνωστή η πατριωτική δράση του ιδίου και των προγόνων του. Γρήγορα γνωρίστηκε φιλικά με πολλούς πνευματικούς ανθρώπους του νησιού .  Όπως: Νικόλαο ΚΑΛΥΒΑ γιατρό, ποιητή και συγγραφέα. Αντώνιο ΜΑΡΤΕΛΑΟ δάσκαλο, ιστορικό, συγγραφέα και ιεροκήρυκα. Διονύσιο ΒΑΡΒΙΑ. Τους κόντε: Διονύσιο ΡΩΜΑ Κων/νο ΔΡΑΓΩΝΑ, Διονύσιο ΣΩΛΟΜΟ και άλλους. Γνωρίστηκε με τον Ιωάννη ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ με τον οποίο συζήτησε πολλά θέματα για την εθνική υπόθεση του 1806 – 1807 – και 1819. Επί πλέον γνώρισε πολλούς επίσημους ξένους Ρώσους – Γάλλους – Άγγλους και πολλούς κλεφτοκαπεταναίους Σουλιώτες και Ρουμελιώτες. Εκεί πήρε και το βάπτισμα του πολέμου στην Θάλασσα. Την άνοιξη του 1807 από την Ζάκυνθο έστειλε στην Αρκαδία έναν από το χωριό Μαγούλιανα της Γορτυνίας (ΓΟΝΤΙΚΑΣ ήταν το επώνυμό του) με συγκεκριμένη αποστολή όπως προκύπτει από απομνημονεύματά του. (Για να μου φέρει όσο βιό είχα εις διαφόρους ανθρώπους και εκείνος επήγε το μαρτύρησε του ΝΤΕΛΗΓΙΑΝΝΗ και ΝΤΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ στον ΒΟΪΒΟΝΤΑ και έτσι χάθηκαν όλα μου τα πράγματα). Τι ακριβώς ήταν το βιός του δεν κατέστη εφικτό να εξακριβωθεί. Τον φθινόπωρο του 1807 έφτασαν στην Ζάκυνθο και οι οικογένειες του ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ και του αδελφού του Γιάννη (Ζορμπά ). Τότε την οικογένεια του ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ αποτελούσαν: Η μάνα του ΖΑΜΠΕΤΑ η γυναίκα του Αικατερίνη οι κόρες του Γεωργία και Ελένη οι γυιοί του Πάνος και Ιωάννης ( Γενναίος ).Το έτος 1811 γεννήθηκε εκεί ο γυιός του Κωνσταντίνος (Κολλίνος) και το 1836 στο Ναύπλιο ο Παναγιωτάκης (δεύτερος Πάνος από την δεύτερη γυναίκα του). Πόσα και ποία άτομα αποτελούσαν την οικογένεια του αδελφού του Γιάννη δεν κατέστη εφικτό να εξακριβωθεί. Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ έζησε στην Ζάκυνθο περί τα 15 χρόνια και υπηρέτησε στην Αγγλική δούλεψη περί τα 6 χρόνια και τα υπόλοιπα χρόνια ως κρεοπώλης. Αργότερα οι αντίπαλοί του (Μακρυγιάννης το 1824 και Κωλέτης 1834) είχαν δημοσιεύσει ότι ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ στην Ζάκυνθο κατήντησε χασάπης.. Εκεί έστειλε τον γυιό του Πάνο και σπούδασε στην Ιόνιο Ακαδημία της Κέρκυρας. Αυτός ήταν ο σοφός της οικογένειας. Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ πάντα βοηθούσε τους Πελοποννήσιους πρόσφυγες, που του ζητούσαν βοήθεια. Ήταν και κοινωνικός στην Πελοπόννησο είχε αφήσει περί τους 120 βαφτιστικούς με το όνομα Θεόδωρος, και ανάλογο αριθμό βαφτιστικές με το όνομα Θεοδώρα. Το έτος 1820 η οικογένεια του ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ γεύτηκε μία μεγάλη χαρά και μια μέγιστη λύπη. Ένας λεβέντης από τρανό σόι ο Νικήτας ΔΙΚΑΙΟΣ (ΦΛΕΣΑΣ) από την Πολιανή ζήτησε σε γάμο και παντρεύτηκε στον Αγιώργη των Λατίνων την κόρη του Ελένη. Λίγους μήνες αργότερα τον Αύγουστο του 1820 ασθένησε και πέθανε η λατρευτή του σύζυγος Αικατερίνη και την έθαψαν όπως είχε ζητήσει η ίδια στο προαύλιο της ίδιας εκκλησίας. Την 3.1.1863 ο γυιός του Ιωάννης  (Γενναίος) έκανε αρχιερατικό μνημόσυνο στον τάφο της και ανακομιδή των λειψάνων της τα οποία έφερε στην πατρίδα. Δεν κατέστη εφικτό να εξακριβωθεί αν τα τοποθέτησε μαζί με τα οστά του πατέρα του ή αλλού και πού. Λίγο μετά το θάνατο της γυναίκας του εντός του 1820 ακολούθησε το γεγονός της προδοσίας του ΔΙΩΓΟΥ και η ανάλογη περιπέτειά του. Πριν τελειώσει ο χρόνος αυτός ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ειδοποιήθηκε από τον αρχηγό της Φ. Ε. Αλέξανδρο ΗΨΗΛΑΝΤΗ να ετοιμασθεί και να επιστρέψει στην Πελοπόννησο διότι την 25.3.1821 επρόκειτο να άρχιζε η εθνεγερσία. Την 31.12.1820 έκλεισε συμφωνία με τον καπετάνιο του πλοιαρίου που θα τον μετέφερε στην Μάνη. Το απομεσήμερο της 1.1.1821 συζητώντας με την μάνα του της είπε : Αυτές τις ημέρες έχω να κάνω κάποια σοβαρή δουλειά και θα λείψω για λίγο καιρό, δωσ’ μου την ευχή σου. Πήρε τους γυιούς του Πάνο και Γιάννη ιδιαιτέρως και τους ενημέρωσε τι θα ακολουθούσε. Μετά τους είπε: Σας βάφτισα στο λάδι περιμένω να σας βαφτίσω στην φωτιά του πολέμου και αν χρειαστεί και στο αίμα.  Πριν νυχτώσει πήγε άναψε το καντήλι και αποχαιρέτησε την μακαρίτισσα την γυναίκα του μετά πήγε στο σπίτι του φίλου του Ιωάννη ΕΛΛΗΝΑ και περίμενε τον καπετάνιο που θα τον μετέφερε στην Μάνη. Μετά τα μεσάνυχτα με άλλα 4 παλληκάρια επεβιβάσθησαν στο πλοιάριο προσευχήθηκαν στον Άγιο Νικόλαο και ξεκίνησαν για τον μεγάλο σκοπό να αγωνιστούν και να ελευθερωθούν ή να πεθάνουν όλοι. Ειδοποίησε κατάλληλα τους γυιούς του Πάνο και Γιάννη οι οποίοι έφθασαν στην Πιάνα επικεφαλής 30 περίπου οπλοφόρων περί την 10 Απριλίου του 1821. Πότε ακριβώς γύρισαν στην Πελοπόννησο η μάνα του Ζαμπέτα και τα παιδιά του Γεωργία και Κων/νος (Κολλίνος ) δεν κατέστη εφικτό να διακριβωθεί. Πάντως ο τάφος της μάνας του βρίσκεται στο χωριό καταγωγής της την Αλωνίσταινα. ΟΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΦΙΛΙΚΟΣ  Την 10.9.1814 στην Οδησσό της Ουκρανίας (τότε Ρωσίας) ίδρυσαν την Φιλική Εταιρεία οι κατωτέρω Έλληνες μικρέμποροι. ΞΑΝΘΟΣ – ΣΚΟΥΦΑΣ και ΤΣΑΚΑΛΩΦ. Την ύπαρξη της Φ.Ε. πληροφορήθηκε ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ από τον Μιχαήλ ΠΑΓΚΑΛΟ ο οποίος είχε καταφύγει στα Επτάνησα και ήταν Αξιωματικός στο Γαλλικό ( 1797-1800 ) κατόπιν στον Ρωσικό στρατό ( 1800 – 1807 ) Τελικά έφθασε στην Ζάκυνθο ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΡΑΣ που του μίλησε ανοιχτά και αναλυτικά για τη Φ.Ε. και την 1.12.1818 τον όρκισε μέσα στην εκκλησία του Αγιώργη των Λατίνων.  ΟΙ ΑΔΙΚΟΙ ΚΑΤΑΤΡΕΓΜΟΙ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ  Μετά την διάλυση της στρατιάς του Δράμαλη που επέτυχε το καλοκαίρι του 1822 στα στενά των Δερβενακίων οι πρώην Κοτσαμπάσηδες και ήδη πολιτικοί άρχισαν να τον δυσφημούν να τον υποβλέπουν και να υποσκάπτουν το γόητρο και την φήμη του .Δεν άργησαν να φθάσουν στα άκρα με τα κατωτέρω τρία περιστατικά .  (1) Την 12.11.1824 με πολιτική υποκίνηση εδολοφονήθη πλησίον του χωριού Θάνα της Τριπόλεως ο πρωτότοκος γυιός του Πάνος.  (2) Την 6.2,1825 χωρίς ουσιαστικό λόγο και με απίστευτη προχειρότητα τον συνέλαβαν με 13 ακόμη ηγέτες της Πελοποννήσου και τους φυλάκισαν στην Ι.Μ.του Προφήτη Ηλία της Ύδρας.  (3) Την 12.2.1825 ο Ιμπραήμ Πασάς Της Αιγύπτου απεβιβάσθη στο λιμάνι της Μεθώνης-Μεσσηνίας.  ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ ΣΤΟΝ ΕΞΙΣΛΑΜΙΣΜΟ ΤΩΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΩΝ  Το έτος 1824 ο ΣΟΥΛΤΑΝΟΣ είχε πεισθεί ότι ο Τούρκικός στρατός ήταν ανίκανος να καταστείλει την Επανάσταση των Ελλήνων στην Πελοπόννησο και ζήτησε την βοήθεια του υποτελούς του σατράπη της Αιγύπτου ΜΩΧΑΜΕΤ Άλυ ή ΜΩΧΑΜΕΤ Αλή ο οποίος έφερε τον τίτλο του Αντιβασιλέως της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.  Ως αντάλλαγμα παρεχώρησε στον ηγέτη της Αιγύπτου την νήσο Κρήτη και διόρισε Μόρα Βαλεσή (Πασά του Μοριά) τον ΙΜΠΡΑΗΜ Πασά ( 1789 Καβάλα–1848 Κάιρο ) θετό γυιό του ΜΩΧΑΜΕΤ  Αλή. Το καλοκαίρι του 1824 ο Τουρκικός πολεμικός στόλος ισοπέδωσε τα Ψαρά και ο Αιγυπτιακός στόλος προσπάθησε να πράξει το ίδιο στην Σάμο αλλά απέτυχε. Την 12.2 1825 με ισχυρό στρατό απεβιβάσθη ο Ιμπραήμ ανενόχλητος στην Μεθώνη και κατέλαβε τους λιμένες: Μεθώνης, Κορώνης, και Ναβαρίνου (Πύλου) και ακολούθως κατέλαβε την Τριπολιτσά ενώ ο Τουρκικός στρατός κατείχε την Πάτρα. Τον Νοέμβριο μήνα του 1825 με τμήμα του στρατού του πήγε στο Μεσολόγγι να βοηθήσει τον ΚΙΟΥΤΑΧΗ Πασά στην κατάληψη της πόλεως αυτής. Την 10.4.1825 (Κυριακή των Βαΐων) κατελήφθη το Μεσολόγγι και ο Ιμπραήμ επέστρεψε στην Πελοπόννησο. Προσπάθησε να καταλάβει την Μάνη την Κορινθία κ.λ.π. χωρίς επιτυχία. Πραγματοποιούσε πολεμικές εξορμήσεις από τρία κέντρα (Πάτρα – Τριπολιτσά – και Μεθώνη) αλλά δεν κατόρθωνε να εδραιώσει την κατοχή του. Ότι δεν κατάφερε με τα όπλα προσπάθησε να το επιτύχει με την εξαγορά συνειδήσεων. Με απειλές, ταξίματα, χρήματα, αξιώματα, παραχώρηση γαιών κ.λ.π. Άρχισε να εξισλαμίζει τους Ελληνικούς πληθυσμούς της Πελοποννήσου με ιδιαίτερη ένταση και επιτυχία κατά το έτος 1827. Ευνοϊκή επίδραση για τον Ιμπραήμ είχε (ή τότε RE – POYSSY ) ή προσχώρηση στο Ισλάμ του ΝΕΝΕΚΟΥ Δημητρίου από το χωριό Ζουμπάτα της Αχαΐας τοπικού οπλαρχηγού Αλβανικής καταγωγής. Ο ΝΕΝΕΚΟΣ από το 1821 μέχρι το 1826 είχε πολλές επιτυχίες κατά του Οθωμανικού –Τουρκικού στρατού αλλά το 1827 απώλεσε τον πατριωτισμό του και τον Απρίλιο μήνα παρουσιάσθηκε μόνος του στον Ιμπραήμ και έναντι ανταλλαγμάτων προσκύνησε και ασπάσθηκε τον Ισλαμισμό. Οι Έλληνες αποκαλούσαν τον εξισλαμισμό «ΜΟΛΕΜΑ»,  που σημαίνει επικίνδυνη μόλυνση. Ο Ιμπραήμ κατά αφήγηση του ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ έβαλε τον ΝΕΝΕΚΟ μπροστά να κάνει να προσκυνήσουν και προσκύνησαν τα δύο μέρη ( 2/3 ) των Καλαβρύτων και ή Πάτρα όλη και μέρη της Βοστίτσας ( Αιγίου ) Επίσης προσκύνησαν και οι κάτοικοι μεγάλου μέρους της Ηλείας. Ήταν καλοκαίρι του 1827. Ο ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ως Γενικός Αρχηγός των στρατευμάτων της Πελοποννήσου ευρέθη σε απόγνωση και τότε είπε στους αξιωματικούς του την ιστορική φράση: ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ !!!!!!  Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΩΡΓΑΡΟΣ  Καταχωρούμε μέρος από τα απομνημονεύματα του ΓΙΩΡΓΑΡΟΥ όπως δημοσιεύθηκαν στα Ακοβίτικα Νέα.  Ο Καπετάν ΓΙΩΡΓΑΡΟΣ ονομάζετο ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΣ Γεώργιος ήταν γέννημα και θρέμμα του Ακόβου συνομήλικος και φίλος του ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ για χρονικό διάστημα 60 περίπου χρόνων. Αφιέρωσε το κύριο μέρος της αφηγήσεώς του στο σημαντικό γεγονός της μάχης στην Δραμπάλα που έγινε το πρώτο 10ήμερο του Ιουνίου του 1825 με το παλαιό ημερολόγιο. Τις καταδιώξεις που υπέστη από τους Τούρκους την φυγή του στην Ζάκυνθο την καταδίκη του σε θάνατο ως και τον θάνατό του που πραγματικά είχε συμβεί δύο χρόνια ενωρίτερα το έτος 1843.  Ήμαστε μαζί,  φυλάγαμε τα πρόβατα αυτός βάραγε και τη φλογέρα. Όταν μεγαλώσαμε ο Θεοδωράκης νυμφεύτηκε την κόρη του Καρούσου την Κατερίνα να κάνει δική του φαμίλια. Μια μέρα οι αγροφυλάκοι του πήραν το κριάρι που το είχε καμάρι στο μπουλούκι του. Αυτοί πήραν και από άλλα μπουλούκια και τα έψηναν να τα τρώνε. Επήγε ο Θεοδωράκης να ρωτήσει για το δικό του πράγμα αυτοί του έδειξαν τη σούβλα και του κρίνανε να το πάρει για το κόπο του που πήγε μέχρι εκεί. Αυτό το έβαλε στον ώμο του και εμάκρυνε λίγο το θεώρησε ντροπή και τους έκρινε πάρτε το να το τρώτε εσείς σκυλιά. Αυτοί θύμωσαν και του ‘ριξαν πολλά βόλια. Ο Θεοδωράκης χώθηκε στο λόγγο και γλύτωσε . Το βράδυ οι αγροφυλάκοι πήραν απόφαση να κόψουν το Θεοδωράκη και όλες τις φαμίλιες τους Κολοκοτρωναίους. Αλλά τους άκουσε ένας γείτονας και το έκρινε του Θεοδωράκη και αυτός στο μπάρμπα του, Και βγάλανε απόφαση να φύγουν τη νύχτα να γλυτώσουν το κακό. Τους εσυντροφέψαμε όλη τη νύχτα μέχρι την Αναστάσοβα.  Μετά από χρόνια μάθαμε ότι ο Θεοδωράκης και οι δικοί του ήταν στη Ζάκυνθο καλά. Όταν γύρισε από την Ζάκυνθο ήτανε μεγάλος τρανός και πονηρός, και ήξερε πολλά και μας συμβούλευε τι να κάνουμε και πώς ήρθε ο καιρός να βαρέσουμε τους Τούρκους. Του το είπαν οι μεγάλοι στις Ευρώπες. Εκάναμε μπουλούκι ήρθε ο Δικαίος ο Αναγνωσταράς ο Πλαπούτας ο Σταματελόπουλος ανηψιός του Θοδωράκη ο Μούρτζινος ο Μαυρομιχάλης ο Γιατράκος και άλλοι γραμματιζούμενοι και μαζευόμαστε στο Μοναστήρι της Σολωμονής και μας έλεγαν τι θα γίνει. Αρχίσαμε τον πόλεμο στο Δυρράχι, στον Άκοβο, στο Βαλτέτσι, στα Δολιανά Τριπολιτσά, Μύλους, Δερβενάκια και σε πολλά άλλα μέρη όπου οι Τούρκοι έφυγαν και χάθηκαν. ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΣΤΗ ΣΟΛΩΜΟΝΗ  Ο Θοδωράκης πήγε στ’ Ανάπλι, εκεί μάλωσε με το Δικαίο (Παπαφλέσσα). Και τον κλείσαν στο μπουντρούμι. Σε λίγο καιρό άρχισε πάλι το κακό πολύ μεγάλο, ένας αράπης που τον έλεγαν Μπραϊμη με πολύ ασκέρι ήρθε και άραξε στο Νιόκαστρο. Τότε ήρθε και ο Θεοδωράκης πάλι και όλοι μαζί ο Δικαίος, ο Αναγνωσταράς, Πλαπούτας, Γιατράκος, Ζαχαριάς, Μαυρομιχάληδες, Μούρτζινος, και πολλοί άλλοι που εγώ δεν τους γνώριζα. Εμαζευτήκαμε όλοι στη Σολωμονή ημέρες δέκα εφτά εκάναμε συμβούλιο, τι να κάνουμε να γλυτώσομεν από το κακό που μας ερχότανε.  Τέλος πήραν απόφαση ο καθένας τη δική του, οι Μαυρομιχαλαίοι, Γιατράκος στη Μάνη, οι Δικαίος, Αναγνωσταράς στη Καλαμάτα, Μανιάκι, Πύλο, εγώ πήγα με τον Θοδωράκη και τους άλλους. Στη Βελανιδιά μας έφεραν χαμπέρι ότι ο Αράπης εξάντησε στη Πιπερίτσα με πολύ ασκέρι και πολλούς καβαλαρέους μαύρισε ο τόπος. Τότε ο Θοδωράκης μας κάλεσε όλους και μας έκρινε τα μαντάτα όλοι συμφωνήσαμε να στείλουμε χαμπέρι στον Δικαίο να έρθει κοντά μας να γλυτώσει και να βαρέσουμε τον Αράπη στη Σιρόκα.  Εκείνος δεν μας άκουσε ήτανε τρανός βλέπεις και αυτός και το είχε για ντροπή να φύγει. Την άλλη μέρα τον ζώσανε οι αραπάδες. Ο Θοδωράκης έβανε την σημαδούρα στο μάτι του και κοίταγε και μας έκρινε πως γίνεται μεγάλο κακό εμείς ακούγαμε τις μπάλες εβλέπαμε πολλούς καπνούς τη μέρα και μεγάλες φωτιές τη νύχτα. Την άλλη μέρα γαλήνη τελείωσαν όλα. Ο Θοδωράκης διάταξε να φύγομεν όλοι πήραμεν ΄τοιμασιά να ξεκινήσομεν ξάφνου βλέπομεν τον Γιώργη Πουλόπουλο να έρχεται μας μολόγησε τα καθέκαστα και τα γινόμενα στο Μανιάκι. Σκοτώθηκαν όλοι. Ο Δικαίος, ο Κολοβός, ο Κεφάλας και άλλοι. Αφήσαμε καραούλια να φυλάνε την πορεία του Αράπη και εφύγαμεν περάσαμε στη Πολιανή, ο Θοδωράκης μας συμβούλεψε ότι δεν πρέπει να μάθουν οι γυναίκες στη Πολιανή το κακό που έγινε στο Μανιάκι.  Ο ΘΟΔΩΡΑΚΗΣ ΕΠΙΣΤΡΕΦΕΙ ΣΤ” ΑΝΑΠΛΙ  Ο Θοδωράκης πήρε και τον ανηψιό του Σταματελόπουλο (Νικηταρά) και φύγανε στο Ανάπλι εκεί τι κάνανε δεν ξέρω. Έμαθα σε καιρό ότι τους έκλεισαν στο μπουντρούμι για να τους κόψουν τα κεφάλια, μεγάλο κακό και αυτό αφού πολέμησαν τόσα χρόνια για την πατρίδα, αλλά ο Θεός τους φύλαξε και ο Βασιλιάς τους χάρισε τη ζωή και τους έβγαλε από το μπουντρούμι. Ήρθε ο Θοδωράκης εδώ και κάθισε μέρες οχτώ καθίσαμε στην πουρνάρα μου μολόγησε πολλά, γιατί τον βάλαν στο μπουντρούμι να του κόψουν το κεφάλι δεν μου είπε και έφυγε στην Αθήνα και πέθανε τώρα δύο χρόνια και δεν τον ξαναείδαν τα μάτια μου ο Θεός να τον αναπάψει.  Μωρέ Γιάννακα μεγάλη λύπη το έχω που δεν ξέρω γραφή, γι’ αυτό σε έστειλα στη Σολωμονή στον πάτερ Ιωακείμ και σε έμαθε γράμματα. Και τώρα θα σου δώσω την ευκή μου να συμβουλέψεις αυτούς που δεν ξέρουν να τους κάνεις να αγαπάνε όταν μαλώνουν και να τους βοηθάς άμα χρειάζονται , και να τους συμβουλέψεις να σιάξουνε το τάμα της Σωτήρος. Τα τέλεψα όλα Γιάννακα. Τα γραφτά αυτά να τα φυλάξεις να τα παραδώσεις στα παιδιά σου και αυτά στα παιδιά τους και συνέχεια να τα μολογάνε να μαθαίνουνε όλοι να πονάνε ο ένας τον άλλο να βοηθούνται και όλοι μαζί να φυλάνε σαν τα—– μάτια τους την ΠΑΤΡΙΔΑ.!!! Γράψε τώρα την ημερομηνία και το όνομά μου.  Άκοβος Κοτρωντσέϊκα Αύγουστος 10–1845  Γεωγαντάς Γεώργιος ( Γιώργαρος )  ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ  Στον ύπνο του μέσα στην Εκλησία του είπε η Παναγία. — Την βοήθεια που θές μέσα σου μόνο θα την βρείς. —– Στην πίστη σου και μόνο. — Αν λαχταράς την λευτεριά σε άλλους μήν ελπίζεις. — Μόνος σου παρ’ την αν μπορείς αλλιώς δεν την ΑΞΙΖΕΙΣ.  Επιμέλεια Peter Triantafyllos, Toronto  Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ Θ. ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ είναι μέρος από το βιβλίο του Αθανασίου Π. Χριστοφιλάκη «Ο Θ. Κολοκοτρώνης και η Φαλαισία».  Ο κύριος Α. Π. Χριστοφιλάκης είναι Υποστράτηγος ε. α. της Ε. ΑΣ.  Πηγή elzoni.gr

***  ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

ΒΙΝΤΕΟ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΣΚΟΠΙΑΝΟΥ ! : https://www.facebook.com/greekhisto/videos/536506557023268/  .-  ΕΝΑΣ ΣΚΟΠΙΑΝΟΣ ΟΜΟΛΟΓΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Δεν ειμαστε Μακεδονες, δεν ειμαστε απογονοι του Μ.Αλεξανδου, ειμαστε Βουλγαροι! Ολος ο κοσμος το ξερει, ολα τα Βαλκανια γελανε μαζι μας...

ΠΗΓΗ: Bobby's Perspective, Youtube video

***  ΤΑ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ ...

 ΟΙ ΔΙΕΡΕΥΝΗΤΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΕΞΙΤΗΛΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΑΣ

Του Απόστολου Καμαρινόπουλου

Ο Τρικάρηνος Όφις, επίσης γνωστός ως και η Στήλη των Όφεων, ο Τρίποδας των Δελφών, Τρικέφαλο Φίδι, Οφιόσχημη Στήλη, ή ο Τρίποδας των Πλαταιών, είναι αρχαία ορειχάλκινη στήλη που βρίσκεται σήμερα στην περιοχή του Ιπποδρόμου της Κωνσταντινούπολης. Ο ορειχάλκινος αυτό τρίποδας αρχικά βρισκόταν στους Δελφούς, και αργότερα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Α´ το 324. Το μνημείο κατασκευάστηκε μετά την ήττα των Περσών στη μάχη των Πλαταιών τον Αύγουστο του 479 π.Χ., με το μέταλλο που χυτεύθηκε από το λιώσιμο των Περσικών όπλων και λαφύρων, προς ανάμνηση της συνεισφοράς των πόλεων για την νίκη και των Ελλήνων που σκοτώθηκαν πολεμώντας στη μάχη, και τοποθετήθηκε στον ναό του Απόλλωνα στους Δελφούς. Ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης κάνουν μνεία του τρίποδα, ως σύμπλεγμα φιδιών που τυλίγονταν το ένα γύρω από το άλλο, σχηματίζοντας το κύριο σώμα της στήλης και καταλήγοντας σε τρία κεφάλια συνολικού ύψους 8 μέτρων. Ο Θουκυδίδης αναφέρει πως η αρχική επιγραφή, η οποία γράφτηκε από τον Σιμωνίδη τον Κείο, ανέφερε μόνο τον Σπαρτιάτη στρατηγό Παυσανία κατά την επιθυμία του ίδιου, εξιστορώντας πώς αυτός ως ο ηγέτης των Ελλήνων νίκησε τους Μήδες, με την παρακάτω επιγραφή: « Ἑλλήνων ἀρχηγός, ἐπεὶ στρατὸν ὤλεσε Μήδων, Παυσανίας Φοίβῳ μνῆμ᾽ ἀνέθηκε τόδε». Το συγκεκριμένο κείμενο του αναθήματος εξόργισε τις υπόλοιπες ελληνικές πόλεις οι οποίες συμμετείχαν στον πόλεμο, και κατέφυγαν στο συμβούλιο της Αμφικτυονικής Συμμαχίας ζητώντας την αλλαγή της επιγραφής. Οι αρχές της Σπάρτης εισάκουσαν την απόφαση του συμβουλίου, και παρακάμπτοντας τον Παυσανία, έσβησαν το επίγραμμα αυτό και τοποθέτησαν τα ονόματα των 31 ελληνικών πόλεων που συμμετείχαν στην κοινή προσπάθεια κατά των Περσών. Ήταν το ένα από τα δύο γνωστά αναθήματα στα οποία χαράχτηκαν τα ονόματα των 31 πόλεων που συμμετείχαν στον συνασπισμό εναντίον των Περσών, με το άλλο να είναι το άγαλμα του Ολυμπίου Διός (πριν το χρυσελεφάντινο), το οποίο δεν διασώζεται πλέον. Είναι πιθανό πως υπήρξε και ένα τρίτο ανάθημα με τις χαράξεις των πόλεων στο άγαλμα του Ποσειδώνα στην περιοχή του Ισθμού της Κορίνθου. Οι επιγραφές διασώζονται σε μεγάλο βαθμό έως και σήμερα, σε μια μόνο πλευρά της στήλης και όχι περιμετρικά της. Εγγράφονται συνολικά 31 πόλεις, στην Σπαρτιατική διάλεκτο, σε 3 κύριες ομάδες πόλεων ανάλογα με την επιρροή της Σπάρτης, της Κορίνθου και των Αθηνών. Ο τρίποδας και οι κεφαλές των φιδιών παρέμεναν ακέραιες επάνω στη στήλη ως και τα τέλη του 17ου αιώνα. Τμήμα μιας από τις κεφαλές αυτές βρίσκεται στο αρχαιολογικό μουσείο της Κωνσταντινούπολης Κατά τις μαρτυρίες του Γάλλου περιηγητή Πέτρου Γύλλιου στην Κωνσταντινούπολη το 1547, η στήλη μεταφέρθηκε από τους Δελφούς στην Κωνσταντινούπολη με διάταγμα του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου κατά την περίοδο 336-337 μ.Χ., για τον καλλωπισμό της πόλης. Η στήλη τοποθετήθηκε στην περιοχή του Ιπποδρόμου μαζί με πλήθος άλλων μνημείων, τα οποία ο Κωνσταντίνος μετέφερε στην Πόλη από διάφορες περιοχές της αυτοκρατορίας. Η στήλη διασώθηκε από τις 2 αλώσεις της Κωνσταντινούπολης, το 1204 από τους σταυροφόρους της Δ´ Σταυροφορίας, και αυτή του 1453 από τους Οθωμανούς, καθώς, παρότι ο χαλκός ήταν πολύτιμο μέταλλο για λιώσιμο και εκμετάλλευση, η στήλη θεωρούνταν πως είχε μαγικές ιδιότητες. Στα τέλη του 17ου αιώνα διαπιστώθηκε η απώλεια των κεφαλών, και υπάρχουν διάφορες διηγήσεις για το τι συνέβη. Μια από τις κεφαλές ανακαλύφθηκε κατά τις εργασίες συντήρησης του ναού της Αγίας Σοφίας στα μέσα του 19ου αιώνα, κάτι που δείχνει πως οι κεφαλές είχαν μεταφερθεί μακρύτερα από την περιοχή όπου βρισκόταν το μνημείο. Στην κεφαλή που βρίσκεται στο μουσείο της Κωνσταντινούπολης, διακρίνονται στην πίσω πλευρά της, σημάδια χτυπημάτων από τσεκούρι. Τον Δεκέμβριο του 2015 τοποθετήθηκε αντίγραφο της στήλης στην αρχική της τοποθεσία στους Δελφούς, το οποίο κατασκευάστηκε βάσει γύψινου αντίγραφου του πρωτότυπου στην Κωνσταντινούπολη, το οποίο είχε δημιουργηθεί τη δεκαετία του 1980 από τον αρχαιολόγο Πέτρο Θέμελη. Η στήλη σήμερα εξακολουθεί να βρίσκεται στην περιοχή του Ιπποδρόμου της Κωνσταντινούπολης, σε στρογγυλό κοίλωμα με κακόγουστο κιγκλίδωμα γύρω του, κάτω από το επίπεδο τους εδάφους, υποτιμημένο, απροστάτευτο στην ουσία και συλημένο, στην πολυσύχναστη περιοχή Ατ Μεϊντάν που αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ. Όμως ελάχιστες αναφορές γίνονται για την στήλη από τους ξεναγούς, οι Έλληνες που επισκέπτονται την Κωνσταντινούπολη αγνοούν την ύπαρξή του μνημείου και το πόσο σημαντικό έργο είναι για την Ελλάδα και πολλοί τουρίστες πετάνε γύρω του και μέσα στο κοίλωμα σκουπίδια. Όσοι επισκέπτονται την Πόλη θα πρέπει να αποτιουν φόρο τιμής επισκεπτόμενοι το λαμπρό αυτό μνημείο του Ελληνισμού, και το Υπουργείο Πολιτισμού μας θα πρέπει να μεριμνήσει για την προστασία του. Γιατί στοιχείο της Ελληνικής μας παράδοσης είναι ότι "οὐκ ἐν τῷ μεγάλῳ τὸ εὖ εἶναι, ἀλλὰ ἐν τῷ εὖ τὸ μέγα"

*** ΑΣ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΕΣ

Προς τους απανταχού προπαγανδιστές!!! Κάνετε τεράστιο κακό στην κυβέρνηση και στην χώρα που φουσκώνετε τα πράγματα, αποκρύπτετε την αλήθεια και δημιουργείτε ανεδαφικές προσδοκίες. Όπως ήταν αναμενόμενο και έχει επισημανθεί σε αυτήν την σελίδα, οι Αμερικανοί δεν μας δίνουν τα Arleigh Burke όπως διερρήγνυαν τα ιμάτια τους οι ανεύθυνοι προπαγανδιστές, δημιουργώντας ανεδαφικές προσδοκίες περί επικείμενης κυριαρχίας μας στην Ανατολική Μεσόγειο, και εκθέτοντας την ηγεσία των Ε.Δ. για τις συνεχείς παλινδρομήσεις στις προτάσεις της (σημειωτέον ότι πολύ σωστά δεν εστάλη ακόμη το συγκεκριμένο LOR στην Αμερικανική πλευρά)! Και φυσικά ούτε τα F-35 θα μας έδιναν. Οι ανεύθυνοι προπαγανδιστές όμως δεν έκαναν τον κόπο καν να ακούσουν με προσοχή τι είπε ο Παϊατ (που σαφώς μετέθεσε το ζήτημα της συγκεκριμένης πρόσκτησης για το μέλλον), διαστρεβλώνοντας τα λεγόμενά του και παρουσιάζοντας την πρόκτηση ως ζήτημα ημερών. Επίσης απορίας άξιον είναι, γιατί η κυβέρνηση κάνει συνεχώς τα ίδια λάθη με τους Γάλλους και καθυστερεί χωρίς κάποιον προφανή λόγο την υπογραφή για την πρόσκτηση των Rafale όπως συμφωνήθηκε και δημοσιοποιήθηκε δια στόματος πρωθυπουργού! Είναι εσφαλμένη τακτική να αδειάζουμε συνέχεια τους Γάλλους (θα μας αδειάσουν κάποια στιγμή κι' αυτοί ως αναξιόπιστους), περιμένοντας να δούμε τι θα μας πουν οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί, καθυστερώντας και ελπίζοντας ότι θα ταυτιστούν κάποια στιγμή τα συμφέροντά τους με τα δικά μας! Πέραν τούτου η συνεχής προβολή οιασδήποτε εθνικιστικής κορώνας, επιθετικής υπερβολής και ανεγκέφαλης κουταμάρας που λέει ο κάθε Τούρκος αυλικός του Ερντογάν, ο τρόπος που προβάλλονται όσα λέει και κάνει ο ίδιος ο Ερντογάν (φθάσαμε να κάνουμε πρωτοσέλιδο τον σκύλο του) και η πλειοδοσία που γίνεται σε απροετοίμαστες ανταπαντήσεις και ανεύθυνες κορώνες από την πλευρά μας, στην ουσία εξυπηρετεί την Τουρκική προπαγάνδα, δημιουργεί φοβίες στον λαό μας και δέος για τον Ερντογάν! Κύριε πρωθυπουργέ Η Κυβέρνηση δεν έχει ανάγκη την προπαγάνδα! Αποδυναμώστε τους προπαγανδιστές με την αλήθεια! Μην αφήνετε να μεγαλώνει ο κύκλος του λάθους! Στο τέλος, εάν το αφήσετε να κακοφορμίσει, εσείς θα το χρεωθείτε! Ο λαός μας εκτιμάει το σθένος και την παλληκαριά της ανάληψης της ευθύνης και της ειλικρίνειας στους ηγέτες του! Και προς θεού μην ανακοινώσετε ξανά πράγματα για τα οποία δεν είστε σίγουρος για την εφαρμογή τους είτε τα οποία δεν είναι καλά προετοιμασμένη και έτοιμη η κυβέρνηση να τα υλοποιήσει!

*** ΑΚΡΙΒΟΔΙΚΙΑ – ΙΣΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΙΣΟΤΙΜΙΑ

Δυστυχώς το περιστατικό του πρωθυπουργού στην Πάρνηθα αποκάλυψε δυσάρεστα τον τρόπο που αντιλαμβάνονται την Δημοκρατία πολλοί κομματικά ταγμένοι. Και προσωπικά δεν εκπλήσσομαι, γιατί εμπλεκόμενος με την πολιτική όλα αυτά τα χρόνια έχω αντιληφθεί την αντίληψη για την επιλεκτική Δημοκρατία που έχουν πολλοί. Υπήρξαν περιπτώσεις σε ομιλίες και εκδηλώσεις, όπου ενώ μιλούσαμε για τα προβλήματα της πελατειοκρατίας και των διακρίσεων και πως θα τα αντιμετωπίσουμε, αμέσως μετά αυτοί που χειροκροτούσαν στις πρώτες θέσεις ερχόντουσαν και μου ζητούσαν ρουσφέτι για το παιδί τους ή να μεσολαβήσω εις βάρος άλλων υποψηφίων, για να προσληφθεί ο συγγενής τους στο Δημόσιο. Βασικές αρχές της Δημοκρατίας είναι η ακριβοδικία, ισονομία και η ισοτιμία των πολιτών. Η δικαιοσύνη ως ακριβοδικία αναφέρεται σε μια κοινωνία, όπου όλοι οι πολίτες θα απολαμβάνουν συμβατά μεταξύ τους δικαιώματα και ελευθερίες, θα επικρατεί ισότητα ευκαιριών και οι οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες θα αμβλύνονται από τις πολιτικές. Σε πολλούς βέβαια δεν αρέσει η έννοια της ισοτιμίας, γιατί με την ελιτίστικη αντίληψη τους δεν μπορεί να έχουν την ίδια άξια με κάποιον αδύναμο, αγράμματο και φτωχό. Όμως η αξία για τα μέλη μίας κοινωνίας σε μία δημοκρατία έχει κυρίως κοινωνικά ερείσματα. Και η αξία της κοινωνικής προσφοράς δεν αναγνωρίζεται από το εάν έχει κάποιος πτυχία ή όχι, εάν είναι πλούσιος ή όχι, αλλά από την συνολική προσφορά κάθε ξεχωριστού ανθρώπου, κάθε μέλους του κοινωνικού συνόλου, που μπορεί να είναι σε πολλά διαφορετικά πεδία για τον καθένα. Ως πολιτική δε έννοια η ισοτιμία έχει να κάνει με τα πολιτικά δικαιώματα που είναι ίδια και ισότιμα για όλους, εκτός αυτών που τους τα έχει στερήσει με αποφάσεις η δικαιοσύνη. Όμως ακόμη και αυτοί έχουν κοινωνικά δικαιώματα και οπωσδήποτε ανθρώπινα δικαιώματα. Όταν όμως ακούω φίλους μου, αξιοσέβαστους κοινωνικά ανθρώπους και θεωρώ και πολιτικά ολοκληρωμένους πολίτες, να αλλοιώνουν την κρίση τους χάριν της κομματικής σκοπιμότητας ή της λατρείας που νοιώθουν για ηγετικά στελέχη του κόμματός τους και τους δικαιολογούν για την παραβίαση βασικών αρχών της Δημοκρατίας (θα έπρεπε να λειτουργούν ως πρότυπα), τότε απογοητεύομαι μεν, πεισμώνω δε. Θέλει πολλή δουλειά από όλους μας για να προστατευθεί η Δημοκρατία από στρεβλώσεις, διολισθήσεις και επιλεκτικές συμπεριφορές κοινωνικών διακρίσεων, που παραβιάζουν το Θεσμικό και το Αξιακό της θεμέλιο της ακριβοδικίας, της ισονομίας και της ισοτιμίας. **** Έτσι είναι ..... θα φτάσουμε ποτέ στο επίπεδο που πρέπει;

Θέλει πολλή δουλειά από όλους μας για να προστατευθεί η Δημοκρατία από στρεβλώσεις, διολισθήσεις και επιλεκτικές συμπεριφορές κοινωνικών διακρίσεων, που παραβιάζουν το Θεσμικό και το Αξιακό της θεμέλιο της ακριβοδικίας, της ισονομίας και της ισοτιμίας.

*** Η μεγαλύτερη νίκη των Ελλήνων κατά την Επανάσταση

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821. 

26 Ιουλίου 1822:

Ήττα του Δράμαλη στα στενά των Δερβενακίων από τους Έλληνες.

Η μεγαλύτερη νίκη των Ελλήνων κατά την Εθνεγερσία του 1821.

Υπό την ηγεσία του Αρχιστράτηγου της Επαναστασης Θ. Κολοκοτρώνη. Η αριστοτεχνική παγίδα του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη στα Δερβενάκια και η τρομερή καταστροφή του Δράμαλη.... Μόλις μαθεύτηκε ότι ο Δράμαλης με τον στρατό του πλησιάζει στο Άργος, επικράτησε μεγάλη σύγχυση στους Έλληνες, ιδιαίτερα μάλιστα όταν πληροφορήθηκαν τη λύση της πολιορκίας του Ναυπλίου. Κυβέρνηση και βουλευτές αναχώρησαν πανικόβλητοι από το Άργος για τους Μύλους και από εκεί στα πλοία. Τη δύσκολη αυτή στιγμή όρθωσε το ανάστημά του ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο κήρυξε πανστρατιά, ενώ με δραστήρια μέτρα και συντονισμένες ενέργειες κατόρθωσε να περιορίσει τον στρατό του Δράμαλη στην Αργολίδα και να ματαιώσει την πορεία του προς την Τριπολιτσά. Τα μέτρα του Κολοκοτρώνη εστιάστηκαν στην κατάληψη στρατηγικών θέσεων στην Αργολίδα (κυριότερη απ' όλες ήταν η Λάρισα, η αρχαία Ακρόπολη του Άργους) και στην τακτική της «καμμένης γης» που εφάρμοσε, δημιουργώντας οξύ επισιτιστικό πρόβλημα στους εισβολείς. Ο Δράμαλης δεν μπορούσε να προχωρήσει προς την Τριπολιτσά χωρίς να έχει εξασφαλισμένα τα νώτα του. Έχασε πολύτιμο χρόνο με την πολυήμερη πολιορκία του φρουρίου του Άργους και οι άνδρες του εγκλωβίστηκαν εκεί, έχοντας εξαντλήσει τα αποθέματα τροφών τους και χωρίς να έχουν δυνατότητα ανεφοδιασμού.

Συνειδητοποιώντας τη δύσκολη κατάσταση, ο Δράμαλης αποφάσισε να επιστρέψει στην Κόρινθο, ελπίζοντας σε βοήθεια από τον Χουρσίτ Πασά της Λάρισας, τον Γιουσούφ Πασά της Πάτρας ή από τον στόλο. ΕΕ21 Το σχέδιο υποχώρησης του Δράμαλη έγινε αντιληπτό από τον Κολοκοτρώνη και παρά τις διαφωνίες των προκρίτων, έσπευσε να καταλάβει τις στενές διαβάσεις που οδηγούσαν από το Άργος στην Κόρινθο, με 2.500 άνδρες. Δεν θα άφηνε για δεύτερη φορά τις στενωπούς αφύλακτες, όπως είχε γίνει κατά την προέλαση του Δράμαλη. Στις 26 Ιουλίου 1822 στα στενά των Δερβενακίων, κοντά στη Νεμέα, οι Τούρκοι υπέστησαν δεινή ήττα, χάνοντας πάνω από 3.000 άνδρες(8.000 κατά τον Φωτακο). Στη μάχη εκτός του Κολοκοτρώνη διακρίθηκαν ο Δημήτριος Υψηλάντης, ο Παπαφλέσσας και ιδιαιτέρως ο Νικήτας Σταματελόπουλος, γνωστότερος ως Νικηταράς, που έλαβε το προσωνύμιο «Τουρκοφάγος». Τις επόμενες ημέρες η δυσοσμία από τα άταφα πτώματα και τα σμήνη των όρνεων που συγκεντρώθηκαν εκεί για να κορέσουν την πείνα τους συνέθεταν ένα σκηνικό κόλασης. Επί πολλά χρόνια το πλήθος των οστών τα οποία παρέμεναν στη «χαράδρα του θανάτου» ήταν οι απτές αποδείξεις μιας από τις μεγαλύτερες πανωλεθρίες του τουρκικού στρατού. Η τρομερή καταστροφή ανάγκασε τον Δράμαλη να εγκαταλείψει την προσπάθεια υποχώρησης και να αποσυρθεί στην Τίρυνθα. Οι νεκροί και οι τραυματίες Τούρκοι ανέρχονταν σε 2500-3000, ενώ οι ελληνικές απώλειες ήτανε ελάχιστες. Το πρώτο φως της ημέρας της 27ης Ιουλίου αποκάλυψε το φοβερό αποτέλεσμα της ελληνικής επίθεσης. Η χαράδρα του Αγίου Σώστη είχε καλυφθεί από πλήθος νεκρών και τραυματιών ανάμεσα σε διαμελισμένα άλογα. Παντού ήταν διασκορπισμένα επίχρυσα και επάργυρα όπλα, σημαίες, τύμπανα και παντός είδους πολύτιμα σκεύη. Οι τραυματίες άφηναν σπαρακτικούς στεναγμούς από τους πόνους. Άλλοι ζητούσαν ως έλεος έναν γρήγορο θάνατο και άλλοι ικέτευαν τους επαναστάτες να τους σώσουν.... Τη νύκτα της 27ης προς την 28η Ιουλίου ο καταπτοημένος Δράμαλης πληροφορήθηκε ότι η χαράδρα του Μπερμπατίου ήταν αφρούρητη. Αποφάσισε λοιπόν να κατευθυνθεί προς την οδό του Αγιονορίου και από εκεί διά μέσου της Κλένιας να καταφύγει στην Κόρινθο. Στο Αγιονόρι όμως έπεσε σε ενέδρα του Νικηταρά και του Νικήτα Φλέσσα. Μετά από μια σύντομη μάχη επαναλήφθηκαν οι σκηνές του Αγίου Σώστη. Οι Τούρκοι, μη υπακούοντας στους αξιωματικούς τους, άρχισαν να τρέχουν για να βγουν το γρηγορότερο από τα στενά κάτω από τα φονικά ελληνικά πυρά. Εκείνη τη νύκτα οι Τούρκοι έχασαν περισσότερους από 600 άνδρες. Όμως, ο Νικηταράς, ο Υψηλάντης και ο Παπαφλέσσας ήταν κι εκεί για να προκαλέσουν νέες βαριές απώλειες στον Δράμαλη στις 28 Ιουλίου. Τις επόμενες ημέρες οι άνδρες του Δράμαλη έφθαναν κατά ομάδες στην Κόρινθο εξαντλημένοι από τις κακουχίες και την πείνα, χωρίς άλογα, χωρίς όπλα και κυρίως χωρίς ηθικό. Η πανωλεθρία στα Δερβενάκια κατέστησε την Πελοπόννησο στα μάτια των Τούρκων μια περιοχή γεμάτη από επικίνδυνα περάσματα, στα οποία ενέδρευαν άγριοι πολεμιστές με υπερφυσικές δυνάμεις. Η τουρκική στρατιά έχασε, καθ’ όλη τη διάρκεια της εκστρατείας στην Πελοπόννησο, περίπου το ένα πέμπτο της αρχικής δύναμης, σχεδόν όλο το πολεμικό της υλικό και το μεγαλύτερο μέρος των υποζυγίων και των πολεμικών αλόγων. Οι απώλειες, αν και βαρύτατες, μπορούσαν να αναπληρωθούν με τις κατάλληλες ενέργειες του Χουρσίτ και των πασάδων της Στερεάς Ελλάδας. Τίποτα όμως δεν μπορούσε να αναπληρώσει το χαμένο θάρρος των Τούρκων στρατιωτών. Η στρατιά έπαψε ουσιαστικά να υφίσταται ως μάχιμη δύναμη κυρίως εξαιτίας του γεγονότος ότι ο τρόμος είχε φωλιάσει στις καρδιές των ανδρών της. Οι περιπέτειες για τα θλιβερά απομεινάρια της στρατιάς «που θα αιματοκυλούσε την Πελοπόννησο» δεν τελείωσαν. Ο Κολοκοτρώνης με την κατάληψη επίκαιρων θέσεων άρχισε να σφίγγει τον κλοιό γύρω από την Κορινθία. Οι απόπειρες των Τούρκων, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο, να εξασφαλίσουν επικοινωνία με τα πολιορκημένα φρούρια της Πάτρας και του Ναυπλίου απέτυχαν. Κατά τη λαϊκή παράδοση στις 26 Οκτωβρίου ο Δράμαλης πέθανε στην Κόρινθο από τη λύπη του για τη συντριβή του στρατού του. Πιθανώς προσβλήθηκε από τύφο. Τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου η σημαία των επαναστατών υψώθηκε στο φρούριο του Ναυπλίου. Οι αντικαταστάτες του Δράμαλη, Ερήπ Αχμέτ πασάς και Ντελή Αχμέτ, θεωρώντας ότι η παραμονή τους στην Κόρινθο δεν είχε νόημα, αποφάσισαν να αποχωρήσουν. Ο τύφος και η πείνα είχαν αποδεκατίσει τους στρατιώτες τους και δεν υπήρχε καμία ελπίδα ενίσχυσης από τη Στερεά Ελλάδα. Ούτε ο πιο απαισιόδοξος Τούρκος αξιωματούχος δεν θα μπορούσε να προβλέψει ένα τόσο τραγικό αποτέλεσμα για μια εκστρατεία που είχε αρχίσει με βάσιμες ελπίδες για την τελική νίκη. Η μεγαλύτερη νίκη των Ελλήνων κατά την Επανάσταση οφείλεται στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Εκείνος τις πρώτες ημέρες της γενικής σύγχυσης και του τρόμου από την εισβολή του Δράμαλη οργάνωσε με κεραυνοβόλες ενέργειες στρατό και ενέπνευσε σε αυτόν την πεποίθηση για τη νίκη. Εκείνος διέβλεψε ότι ο εχθρός θα υποχωρούσε προς την Κόρινθο και δεν θα προήλαυνε προς την Τριπολιτσά και φυσικά εκπόνησε το σχέδιο της ενέδρας στα Δερβενάκια. Αν οι υπόλοιποι οπλαρχηγοί κατανοούσαν τη διορατικότητά του και έσπευδαν μαζί του στα Δερβενάκια, σήμερα ίσως θα μιλούσαμε για μια από τις πιο ολοκληρωτικές καταστροφές εκστρατευτικού σώματος στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία. ... Ο Γέρος του Μοριά έσωσε την Επανάσταση για δεύτερη φορά (η πρώτη ήταν στο Βαλτέτσι). Ιδιαίτερη μνεία αξίζει και ο Νικηταράς. Ο «Αχιλλέας των νέων Ελλήνων» -σύμφωνα με έγγραφο του αντιπροέδρου του Εκτελεστικού Σώματος, Θάνου Κανακάρη- χάρη στους ελιγμούς, στο προσωπικό σθένος και στη γενναιότητά του μετουσίωσε τη σκέψη του Κολοκοτρώνη σε πράξη. Ο Κολοκοτρωνης ανακυρηχθηκε μετά από απαιτήση των οπλαρχηγών Αρχιστράτηγος. Εάν ο Πετρομπεης δεν είχε τυφλωθει από εγωισμό για την αρχηγία η νίκη των Ελλήνων θα είχε όχι επικές αλλά θεϊκές διαστάσεις.... Η δύναμη της στρατιάς του Δράμαλη που εξαερώθηκε ήταν: 30.000 οι 24.000 μάχιμοι, τα 3/4 των οποίων ήταν έφιπποι, επικουρούμενοι από έξι κανόνια φερόμενα σε άμαξες. Σημειώνεται όμως ότι απ΄ όλη αυτή τη δύναμη μόνο το 1/3 αποτελούσε τακτικό οσμανικό στρατό, τα υπόλοιπα 2/3 συγκροτούνταν από ατάκτους ντελήδες (ριψοκίνδυνους), τουρκαλβανούς (μουσουλμάνους Αλβανούς), παλαίμαχους προηγουμένων εκστρατειών, συνεπώς έμπειρους αλλά και οπλισμένους με καινούργια όπλα. Η διοικητική μέριμνα όμως μιας τέτοιας σε μέγεθος στρατιάς ήταν δυσανάλογα ανεπαρκής. Με τον οπλισμό και τα παρελκόμενα της στρατιάς ουσιαστικά οπλίστηκε ο Μοριας και η επανάσταση όλη στο σύνολο της.... Ο όγκος του υλικού που έπεσε στα χέρια μας ήταν τεράστιος για την εποχή! «Φύσα μαϊστρο δροσερέ κι' αέρα του πελάγου, να πας τα χαιρετίσματα 'ς του Δράμαλη τη μάννα. Της Ρούμελης οι μπέηδες, του Δράμαλη οι αγάδες 'ς το Δερβενάκι κείτονται, 'ς το χώμα ξαπλωμένοι. Στρώμά χουνε τη μαύρη γης, προσκέφαλο λιθάρια και γι' απανωσκεπάσματα του φεγγαριού τη λάμψη. Κ' ένα πουλάκι πέρασε και το συχνορωτάνε. "Πουλί, πως πάει ο πόλεμος, το κλέφτικο ντουφέκι; -Μπροστά πάει ο Νικηταράς, πίσω ο Κολοκοτρώνης, και παραπίσω οι Έλληνες με τα σπαθιά 'ς τα χέρια". Γράμματα πάνε κ' έρχονται 'ς των μπέηδων τα σπίτια. Κλαίνε ταχούρια για άλογα και και τα τζαμιά για Τούρκους, κλαίνε μανούλες για παιδιά, γυναίκες για τους άνδρες».

***

 ~  ***  ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ  ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021  :                                     01 .- ARFARA NEWS   Η Εφημερίδα μας   Στο αγιάζι8 της Ενημέρωσης    Παρασκευή  01  ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ   2021 ΚΑΛΗ , ΧΑΡΟΥΜΕΜΗ , ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ Η ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ 2021 !  ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΆ   για ΟΛΟΥΣ μας !:  https://www.blogger.com/blog/post/edit/6158774951472089344/364930904970976734 .-                                       02.- .- ARFARA NEWS  Η Εφημερίδα μας   το αγιάζι της Ενημέρωσης Σάββατο  02  ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021 ΚΑΛΗ και Ευλογία Κυρίου ΧΡΟΝΙΑ !   ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ! :      https://www.blogger.com/blog/post/edit/1047189602891109572/473374788919931343  .-                               03 .-ARFARA NEWS  Η  Εφημερίδα μας   Στο αγιάζι της Ενημέρωσης  Κυριακή 03 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021:   https://www.blogger.com/blog/post/edit/6943628292516320571/4019652537537461777  .-                         04.- ARFARA NEWS  Η Εφημερίδα μας   Στο αγιάζι της Ενημέρωσης  Δευτέρα  04 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ  2021   : https://www.blogger.com/blog/post/edit/6910645553969710540/1008012737221335351  .-                                 05 .- ΥΓΕΙΑ για ΟΛΟΥΣ μας  Το  Α  και  το Ω ! Ιατρικά Θέματα  !    Δευτέρα  04  Ιανουαρίου  2021  : https://www.blogger.com/blog/post/edit/1047189602891109572/6871114509612322851   .- 29.- ARFARA NWES   Η Εφημερίδα μας   Στο αγιάζι της Ενημέρωσης    Παρασκευή  29 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ  2021  :    https://www.blogger.com/blog/post/edit/6943628292516320571/881365080770677550  .-                                   30.- ~ARFARA NEWS    Η Εφημερίδα μας  Στο αγιάζι  της Ενημέρωσης    Σάββατο 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ  2021 :   https://www.blogger.com/blog/post/edit/6910645553969710540/3082189141962975493  .-                               31.- ARFARA NEWS  Η Εφημερίδα μας   Στο αγιάζι  της Ενημέρωση   Κυριακή  31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ  2021  :  https://www.blogger.com/blog/post/edit/6158774951472089344/3260060327409112602  .- 

32 .- ΑΡΦΑΡΑ  ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ    ΙΣΤΟΡΙΑ - ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ   Κυριακή  31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2021  :     https://www.blogger.com/blog/post/edit/6910645553969710540/4959472227336455380   .-

~  https://blogs.sch.gr/dimarfar/author/dimarfar/   = Δημοτικό Σχολείο Αρφαρών   

    https://www.facebook.com/sylgkdsarf/    = Σύλλογος γονέων κηδεμόνων δημοτικού Αρφαρών

https://www.facebook.com/groups/1758656167707813/1761788260727937/?notif_t=like& notif_id=1476255372769279    ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΑΡΦΑΡΩΝ 

   https://www.facebook.com/apostolis.giannakountzos.7?pnref=lhc.friends  = ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ Χ.Γ .    

  http://www.arfara1964athens.gr/    ARFARA ATHENS .. 

https://www.facebook.com/SYLLOGOS.ARFARON.AG.THEODOROI  , «ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ «ΑΡΦΑΡΩΝ.-   595 -   

~** https://twitter.com/   ,        .  ,,  

http://messinia1234.com/?page_id=937  ,   

~  https://www.facebook.com/pages/agios-floros/257560450948935   529   . -   ΑΓΙΟΣΦΛΩΡΟΣ     

~ https://www.facebook.com/profile.php?id=100009016280105  .- = Βρωμόβρυσης Σύλλογος ΔΑΓΡΕ 92 / 139. 

*** http://www.twitter.com/stamos01/   , 685/502/28 , 20,5  χιλ./261 / 11 .-  

 ~**   https://www.facebook.com/profile.php?id=100012336616922&pnref=lhc.unseen     ,  ΠΛΑΤΥ   ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ 

***  http://www.messinia.net.gr/index.php/ekdiloseis/item/1328   ,

https://blogs.sch.gr/dimarfar/author/dimarfar/   = Δημοτικό Σχολείο Αρφαρών       

https://www.facebook.com/sylgkdsarf/    = Σύλλογος γονέων κηδεμόνων δημοτικού Αρφαρών

~** https://www.facebook.com/groups/1758656167707813/1761788260727937/?notif_t=like& notif_id=1476255372769279    ΛΕΞΙΚΟ ΤΩΝ ΑΡΦΑΡΩΝ   

https://www.facebook.com/apostolis.giannakountzos.7?pnref=lhc.friends  = ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ Χ.Γ

http://www.arfara1964athens.gr/    ARFARA ATHENS .. 

https://www.facebook.com/SYLLOGOS.ARFARON.AG.THEODOROI  , «ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ «ΑΡΦΑΡΩΝ.-   595 -   

https://twitter.com/   ,        .  ,,  

http://messinia1234.com/?page_id=937  ,   

~  https://www.facebook.com/pages/agios-floros/257560450948935   529   . -   ΑΓΙΟΣΦΛΩΡΟΣ     

~ https://www.facebook.com/profile.php?id=100009016280105  .- = Βρωμόβρυσης Σύλλογος ΔΑΓΡΕ 92 / 139.

 *** http://www.twitter.com/stamos01/   , 685/502/28 , 20,5  χιλ./261 / 11 .-  

 ~**   https://www.facebook.com/profile.php?id=100012336616922&pnref=lhc.unseen     ,  ΠΛΑΤΥ   ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ 

***  http://www.messinia.net.gr/index.php/ekdiloseis/item/1328   ,

~**